Het appartement van Violet, Davie, Rosalind, Merlin, Wyatt en Jeremy

Wyatt leek zijn aandacht weer yerug te hebben en keek Merlin weer aan, in plaats van de muur. "Waar kom jij vandaan, als ik vragen mag?" Vroeg hij vriendelijk. Ondertussen was Angel Merlins hand kopjes aan het geven ls vraag naar aandacht. "Ben jij ons prachtige eiland nog afgeweesd?" Dat was de volgende vraag voor Merlin. Hij wist niet zo goed waar hij het anders over kon hebben. Weer een punt voor zijn therapeutes praat meer advies.

Merlin glimlachte en keek Wyatt weer aan. 'Ik kom uit Edinburgh, Zuid-Schotland, maar ben opgegroeid in Glasgow, al ligt dat minder dan honderd kilometer van elkaar. Mijn broer woont nu weer in Edinburgh, dat is waar ik elke zomer kom.' zei hij met een stralend gezicht als hij dacht aan de leuke tijden. 'We zijn één keer met lang sparen naar parijs gegaan, prachtige stad, het was het eerste jaar dat ik hier zat. Seamus, mijn broer, en ik zagen al een jaartje of twee aankomen dat ik niet lang meet thuis zou wonen dus zijn we begonnen met sparen voor een weekje parijs, waaronder een weekend Disneyland!' zei hij enthousiast. 'Daarvoor gingen we met mijn ouders alleen naar Zuid-Engeland, naar het strand ofzo.' voegde hij er aan toe, duidelijk minder vrolijk over die tijd. Hij was steeds nieuwsgieriger waarom Wyatt hier was, maar wat hij zelf niet wilde beantwoorden vroeg hij anderen ook niet. '

Wyatt glimlachtte vrolijk mee met Merlins enthausiaste verhaal. "Dat is echt cool!" Zei hij met een grijns. "Ik ben een keer in het buitenland geweesd. Mijn moeders zus woont in Marokko, en zij zoeken elkaar elke twee jaar op, om stebeurt. Ik ben toen ik 10 was een keer met mijn moeder meegeweesd omdat het toen niet herl goed met me ging, maar het is daar echt prachtig." Hij grijnsde. Merlin leek heel normaal als hij erover nadacht. Nu was hij zich ervan bewust dat hij ook normaal leek, alleen een beetje dromerig, zolang hij niet vergat dat tegen Violet praten in het openbaar heel erg stom was.

Merlin grijnsde, 'Wauuw, ik zou graag eens naar Marokko gaan, lijkt me prachtig.' zei hij enthousiast. 'Heb je nog hobby's buiten je tekenen? Zou je het bijvoorbeeld leuk vinden om even wat te gamen?m' zei hij met een knikje naar de tv achter hun. Normaal rond deze tijd was hij al een uur aan het gamen, maar hij was blij dat hij een gesprek met Wyatt was begonnen want hij von hem erg aardig.

Wyatt grijnsde. "Marokko is wel aardig warm. Engeland zouber bij een hittegolf niet bij in de buurt komen. Lekker eten ook." Hij was een pluk haar om zijn vinger aan het winden, het was een gewoonte. "Ik wandel verder graag buiten." Was zijn andwoord. Buiten was hij meestal alleen en kon vrijuit tegen Violet praten. "Om eerlijk te zijn, heb ik nog nooit echt games gespeeld. ja, patience op mijn laptop." Hij glimlavhte "Ik zou het wel best leuk vinden om met je te gamen, als je ermee kan leven dat ik echt heel slecht zal zijn."

Merlin schudde zijn hoofd, 'Toch niet het juiste land voor mij dan, ik ga al dood bij een hittegolf. Misschien moet ik het maar op schotland houden.' lachte hij, 'Ohh ik wandel ook graag, al is het maar even over de binnenplaats. Gewoon om mijn hoofd leeg te maken.' zei hij met een knikje. 'Komt goed, ik leg het je wel uit. Ik weet alleen niet of ik iets heb wat zowel multiplayer is als "beginner bestendig"...' zei hij met airquotes en hij kroop over zijn bed naar de stapel games. 'Ah! Ik heb een sonic kartgame, kartgames zijn altijd leuk.' zei hij en hij zette de tv en xbox aan.

Wyatt lachtte een beetje verontschuldigend. Merlin was een totaale pro, en hij zat nog in zijn luiers op gamegebid. Hij verplaatste zich ook naar het hoofdeinde om naast Merlin te gaan zitten. "Onthoud, ik weeet nog nada noppes, dus sorry als je alles vijf keer moet uitleggen." Angel had zich inmoddels weer naar Wyatts bed verplaatsd, waar zw zich oprolde op de warme laptop. Wyatt glimlachtte even vertederd naar haar.

Merlin lachte, 'Geloof me, ik druk maar op wat knopjes en weet eigenlijk niet wat ik aan het doen ben.' zei hij, hij gooide een van de draadloze controllers naast wyatt en nam de andere zelf mee toen hij op het bed ging zitten. Hij startte de game op en koos een race. 'Okee dus, mef de linker joystick,' hij weest het genoemde onderdeel aan, 'Kan je nu een karakter selecteren en straks sturen. Met A bevestig je je keuze en geef je gas. Met B rem je maar dat heb je niet nodig, niet echt. Oh ja en met de bumpers,' hij wees ook deze knopjes aan, gebruik je een powerup, zo sinpel is het.' voegde hij toe en hij selecteerde shadow.

Wyatt luisterde aandachtig naar Merlins uitleg, maar snapte het nog steeds niet echt goed. Merlin zei wel dat hij maar wat deed, maar hij had ervaring met games. Wyatt vermoedde dat dat deels ook instinctief zou gaan als je maar vaak genoeg spellen speelde. Wyatt koos het eerste de beste karakter waar hij nog niet te veel enge fanart van had gezien op Deviantart, Cream. Alleen al het karakter selecteren ging hem stunteliger en langzamer af dan dat Merlin dat deed. "Weet je zeker dat ik dit wel kan?" vroeg hij onzeker.

Merlin knikte, 'Tuurlijk, alles staat op makkelijk en het is geen race met veel ingewikkelde vormen. Je moet ergens beginnen en dat is hier. But don't expect me to go easy on you.' zei hij met een knipoog, 'Okee als ik ja zeg begin je met het indrukken van de A en laat je hem niet meer los tot je gefinisht bent... JA!' hij begon op zijn startsein en na nog een seconde waren de karts weg. Hij had dit spel uitgespeeld dus nam al vrij snel de eerste plaats aan, al deed hij iets minder zijn best dan normaal en was hij niet snel daarna weer derde.

-
kim gebruikt gewoon mariokartkennis want wtf weet ik nou weer van sonic kart

Wyatt was een bijzondere speler als het ging om kart spelletjes, zo bleek. Hij volgde Merlins instructies, maar verloor veel snelheid door zo netjes mogelijk te rijden, including aan de rechterkant van de weg blijven en niet rechts inhalen. Hij wist toch nog te voorkomen dat hij laatste stond. Zijn perfecte rijgedrag ging verder in het ontwijken van de ontwijkbare speciale aanvallen, dus hij kreeg het voor elkaar om 10de te staan. Hij was erg door het spel afgeleid, het puntje van zijn tong stak net tussen zijn lippen uit en hij bewoog mee met zijn kart, ookal heeft dat geen enkel effect.

Merlin vond het schattig hoe Wyatt zo geconcentreerd bezig was, hij vond Wyatt eigenlijk helemaal wel schattig. 'Je doet het goed, er zijn alleen geen verkeersregels bij karten.' zei hij halverwege na een paar blikken op Wyatts scherm. Hij deed zijn best niet te lachen, hij lachte Wyatt echt niet uit, het was gewoon zo vreselijk schattig. 'Bots wat je wilt en haal op de vreemdste manieren in zou ik zeggen.' voegde hij er nog aan toe met een knipoog die Wyatt waarschijnlijk niet had gezien in zijn concentratie.

Wyatt was ook geconcentreerd. Hij hoorde Merlin gelukkig wel. "Jamaar dit is leuk." Zei hij op een toontje dat niet echt paste bij een gamende jongen van 16 op het bed van zijn kamergenoot, maar bij een jongetje van 4 op pakjesavond dat net van zijn ouders had gehoord dat hij nog moest wachten met de rest van zijn pakketjes open te maken tot de rest weer wat geopend had. De knipoog zag hij inderdaad niet. Zijn ogen waren aan het scherm gelijmd. Dit was het effect dat je kreeg in zon situatie. Dit was de eerste keer in zijn leven dat hij echt gamede

Merlin lachte nu wel, 'Doe wat je wilt, als je het maar naar je zin hebt.' zei hij en hij finishte op een tweede plek. Hij merkte wel dat Wyatt dit echt leuk vond en het niet alleen deed omdat hij het wilde, en dat maakte hem wel blij, wie weet kon hij ooit Halo met hem spelen, wat zijn favoriete game was. 'Ik mag trouwens van een keer in de twee weken naar een keer in de maand therapie, wat leuk is, maar ook betekent dat dit misschien mijn laatste jaar hier is... Al wil ik wel blijven, en dat mag volgens mij met toestemming van je ouders.' bracht hij een leuk maar ook vrij serieus onderwerp in het gesprek.

Wyatt kreeg het voor elkaar om met zijn nette rijgedrag uiteindelijk als 9de te eindigen, wat als een wonder gezien kon worden. Hij keek met een grote lach naar Merlin. "Dat lijkt me fijn voor je, dat het zo goed gaat dat je minder therapie nodig hebt." Het tweede punt deed hem een iets serieuzer gezicht trekken. "Volgensmij is dat inderdaad zo, als je weer in zo verre genezen bent dat je niet meer in deze veilige vissekom hoeft te wonen ga je meestal terug." Hij glimlachtte. "Al heb ik wel vaker gehoord van mensen die hier alsnog hun school af willen maken in verband met vrienden en zo, of dat ze bang zijn dat ze terug bij af komen en dan alleen zijn zonder therapie en opvangsysteem."

Merlin glimlachte, 'Is het ook, het komt allemaal op zijn plek.' zei hij en hijj glimlachte naar Wyatt's helft van het scherm, 'Wow, 9e, niet slecht!' zei hij hoor hij verder ging. 'Ja ik denk dat ik nog wel blijf, om die redenen maar ook omdat ik me hier meer thuis voel dan bij mijn ouders ik bedoel die noemen me nog steeds Meredi....' hij pauzeerde middenin die naam en ging naar de volgende race. 'Daar gaan we weer.' zei hij nog vrij enthousiast voor hoe ongemakkelijk hij zich voelde.

Wyatt had een lichte frons op zijn gezicht bij Merlins uitspraak, maar besloot dat deze er dus niets over wilde zeggen en dat de opmerking dus genegeerd zou moeten worden. Er werd een paar schouders opgehaald en hij wendde zich weer tot het scherm. Merlins zaken waren Merlins zaken, niet de zijne. Als hij wat zou laten vallen over zijn hallucinaties of iets anders persoonlijks voor hij er klaar voor was dat te delen dan hoopte hij dat Merlin hem er ook niet over zou doorvragen.

Merlin glimlachte kalm toen hij merkte dat Wyatt er niet verder op inging, dit vond hij heel erg fijn, al was hij door de lichte paniek nu zevende, iets waar hij op zich mee kon leven. 'Dankje...' zei hij zacht na de eerste lap, hopend dat Wyatt wist waar deze op gericht was. Hij wilde wel weer wat zeggen om een gesprek op gang te zetten maar het ging niet, hij wist niets om te zeggen want zijn hoofd was vrij leeg op het moment, iets wat hij had geleerd bij therapie om te doen als hij er even niet aan wilde denken.

Wyatt hoorde de dankje. Hij reageerde met een melodieuze hum. Hij vond dat er niet veel woorden aan vuil gemaakt hoefden worden. Tijdens het spelen begon hij het gesprek. "Weetje Merlin, ik ben ergens wel jaloers." het werd gezegd terwijl Wyatt erg zijn best aan het doen was om niet uit de bocht te vliegen dus het kwam er een beetje hakkerig uit. "Ik weet jouw situatie niet, maar ik ben jaloers dat je minder therapie hoeft te hebben en dat je weg zou kunnen als je dat zou willen. Net zoals iedereen hier zal je waarschijnlijk het verleden altijd in enige zin bij je dragen, maar jij kan het achter je laten als ik het goed heb begrepen." Hij keek niet op van het scherm. Het was makkelijker iets moeilijks te zeggen, of in ieder geval, iets dat je moeilijk vond om te bespreken, als je de persoon waartegen je het had niet aan hoefde te kijken.

Merlin voelde tranen opwellen in zijn ogen, 'Ik begrijp dat je jaloers bent, dat mag ook best. Maar er zijn dingen aan mijn situatie die je niet zo gemakkelijk achter je kan laten.' zeibhij en hij slikte, afwachtend of hij misschien voorbeelden moest nomen. Het zou niet lang duren voor Wyatt per ongeluk de badkaner inkwam dus waarom niet. 'Ik ben onvruchtbaar, moet voor de rest van mijn leven met littekens rondlopen, moet altijd die pillen blijven slikken, ik sweet niet eens of ik genoeg geld heb om ervoor te zorgen dat ik ooit een erectie kan krijgen, dus facking achter me laten is een beetje een groot woord denk je niet?' hij wilde niet boos worden op Wyatt, echt niet. Maar hij vond conclusies trekken terwijl je niets wist behalve minder therapie nou niet geweldig. 'Ik weet niets over jouw stuatie en daarom mag je best jaloers zijn... Maar zeg niet dat ik alles achter me kan laten, zelfs al is het in enige zin waar, alsjeblieft niet doen.' ondertussen stond hij laatste, hij was het spel haast vergeten. 'Sorry, je zei dat iereen het nog met zich meedroeg ik had niet zo moeten flippen.'

Wyatt liet zijn controler op het bed vallen en draaide zich naar Merlin toe. Onzeker of het gepast was om hem een knuffel te geven. Hij besloot van wel. "Rustig maar Merlin." zei hij zacht. "Het spijt me als ik je heb gekwetst." volgde nog net iets zachter. Nu voelde hij zich echt heel erg schuldig. Hij had het niet bedoeld als Merlin het opvatte. "Ik bedoelde het meer als dat je het psychologische circuit grotendeels achter je kan laten. Ik snap dat je altijd dingen hebt die je blijven achtervolgen. Ieder kind dat hier in Robinsons is geweesd, is en zal komen zal dat hebben. Of het fysieke, mentale of sociale littekens zijn hangt van de persoon af." Hij beet op zijn lip. "Ik zal nooit hier vroegtijdig weg kunnen. Ik hoop dat als ik hier klaar ben met school ze ook van mening zijn dat ik gewoon weg kan en niet naar een instelling moet." Hij keen naar zijn handen. "Ik had je mijn schetsboek laten zien. Dat is wat er mis is met me. Ik heb hallucinaties van dingen die er niet zijn, soms is het voor mij duidelijk dat ik wel de enige ben die het ziet, soms kom ik daar later pas achter." Hij slikte. "Ik zal nooit 'gezond' zijn en waarschijnlijk zal Violet mijn hele leven bij me zijn net als de beelden." Hij keek onzeker op naar Merlin. De jongen was heel aardig voor hem geweesd, maar ervaring had hem geleerd dat aardige mensen hem alsnog uit kunnen schelden en hem een gek noemen.

Merlin knuffelde Wyatt terug en de tranen begonnen echt te stromen bij zijn woorden, 'Het is jouw schuld niet, je hebt niets verkeerd gezegd. Ik heb alles opgekropt en ik ben tegen jou uitgevallen, well fuck me.' verontschuldigde hij zich hoofdschuddend. 'Met die spirit ga je sowieso niet eerder weg.' zei hij een beetje bot misschien, maar hij bedoelde het meer als een soort grap, al kon hij dat niet goed overbrengen met zijn huidige tranen. 'Je hoefde niet te zeggen wat er met je was, maar ik ben blij dat je het me hebt toevertrouwd...' zei hij voorzichtig, hij had gemerkt dat het een moeilijk onderwerp was voor Wyatt. 'Het komt goed, als je ze niet kwijt wil, leer ze dan negeren zodat ze je verser niet in de weg staan?' Stelde hij voor en hij liet Wyatt weer los en veegde zijn ogen af aan zijn mouw. 'Waarom willen mijn ouders me niet meer zien? Dit soort dingen hoor je met hen te bespreken toch? Dan had ik jou niet lastig hoeven vallen.'

Wyatt had zelf ook een beetje tranen in zijn ogen. "Ik wilde het delen." Merlins verhaal had hij zo ongeveer al samengesteld met wat hij had gezegd. Eerst de misspraak en daarna waar hij allemaal niet over heen zou kunnen komen. Het deed er niet toe. Merlin was Merlin en hij zou het nooit anders zien. Wyatt streek voorzichtig over Merlins rug. "Merlin, soms zijn er mensen die beter geen ouders hadden kunnen worden. Of die het misschien beter hadden gedaan als ze andere kinderen hadden gekreden. Het is niet jouw schuld. Je kan je ouders niet uitkiezen."

Merlin glimlachte, 'Toch dapper dat je het doet.' zei hij zacht en hij kroop tegen Wyatt aan. 'Het is zo facking oneerlijk waarom ik?' zei hij en hij realiseerde dat dat egoïstisch klonk. 'Sorry... Ik bedoelde niet dat ik het anderen zou gunnen maar... Soms wil ik gewoon weten dat wat ik doe goed is. Ik hoor hier niet, maar toch ben ik blij dat ik hier ben. Denk je niet dat veel voor een reden gebeurt? Ik bedoel als mijn ouders me hadden ondersteund was ik hier niet geweest en had ik zo veel mensen niet ontmoet, was ik de rare in plaats van de gewone... Klinkt dat niet al het lot?' hij glimlachte. 'Ik ben blij dat ik hier ben, nu, met jou.'

Wyatt streek voorzichtig over Merlins rug, op dezelfde manier als hij een kat zou proberen te kalmeren. Wat nou, hij ging vroeger meer met dieren om dan met mensen. Dieren scholden hem nooit uit voor gek, zelfs gehallicuneerde dieren die konden praten, het was erg verfrissend. De laatste woorden van Merlin deden hem verlegen glimlachen. Hem was nooit gezegd door niet-famillie dat ze blij met hem waren. Hij voelde een rare kriebel in zijn buik die hij maar even negeerde. "Ik ben ook blij om hier te zijn met jou." Zei hij net iets zachter dan bedoelt. Hij keek naar het scherm. Het spel was inmiddels al aan de derde race begonnen, hoewel hij en Merlin stil op de startlijn stonden.