Het cafeetje

Wyatt stond klaar om haar op te vangen zodra ze begon te wankelen. Hij ondersteunde haar zo veel mogelijk terwijl hij haar naar het dichtstbijzijnde bankje loodste. Hij zette haar daar neer en ging voor haar op zijn hurken zitten, ondertussen zijn jaszakken doorzoekend naar iets eetbaars. Hij vond uiteindelijk een zakje gummybeertjes. Dat was het beste dat hij kon doen nu. "Het is niet ideaal, maar je moet iets eten, het liefst met suikers erin." Hij overhandigde het aan haar. "Ik ben niets beters nu, sorry." Hij beet op zijn lip. Hij was bezorgd. Het ging duidelijk heel erg slecht met haar. Het ergste gevoel was dat hij haar niet kon helpen nu. Niet op de lange termijn. Hij had geen recht meer op een plaats in haar leven. Enkel en alleen als ze hem gratie verleende, of ze dat zou doen was nog de vraag.
---
ik wil ze zo erg graag tekenen omfg de estetische waarde van die plek waar ze nu zijn omg

Doe dan!
--
Julia hield hem vast en ging toen gehoorzaam zitten. Haar hoofd was licht en ze keek naar de snoepjes die ze kreeg van hem. Ze werkte er een naar binnen maar de smaak was te overweldigend, dat had haar tong al heel lang niet meer geproefd en met tranen in haar ogen slikte ze het door. Ze zocht in haar tas naar water. Water om de smaak weg te spoelen en om haar te vullen. Ze was absoluut niet van plan veel van die snoepjes te eten. Drie op z'n hoogst dus vele slokken water volgden nog waarna ze er nog eentje nam, opnieuw water. En daarna de laatste. Na die slokken was haar flesje leeg en zat haar maag vol. Vol met water waar het niets mee kon. Geen voedingsstoffen, niet eens vet want zoveel snoep had ze niet gegeten. Dus keek ze Wyatt aan met een nietszeggende en wazige blik. Het gevoel dat ze zou flauw vallen was weg. Maar het andere gevoel, het doffe, dat bleef.

Het waren maar drie gummibeertjes, maar alsnog was hij trots op haar. Alles was beter dan niets. Hij glimlachtte naar haar, maar de bezorgdheid was nog steeds duidelijk aanwezig. "Voel je je weer iets beter?"vroeg hij voorzichtig. Hij wist niet zeker hoe hij die blik moest intepreteren. Hij bad met heelzijn hart dat ze zich geen grotere problemen op de hals aan het halen was dan ondervoeding. Hartproblemen, zo wist hij, kwamen ongerustmakend vaak vooronder anorexia patienten.

Ze slikte. Zachtjes legde ze haar armen om de hals van Wyatt en begon te snikken. "Ik mis hem vreselijk. Ik wil hem zo graag weer bij me hebben maar ik ben zo bang." fluisterde ze in zijn oor. Tranen rolden over haar wangen. Ze had hem nodig nu. Meer als vriend dan als bezorgd doktertje. Ze wilde iemand hebben bij wie ze kon huilen. Eindelijk haar verdriet een beetje kenbaar kon maken. Het zat zoveel dieper dan enkel Jeremy. Het waren alle jongens die haar teleurgesteld hadden. Ze snikte en kroop tegen Wyatt aan. Haar schouder schokten zachtjes.

Wyatt omhelsde haar stevig. Hij probeerde geen aandacht te besteden aan hoe dun ze was, maar hij registreerde het toch. Hij streek zacgtjes door haar haren mey zijn ene hand terwijl de andere cirkels over haar rug wreef. "Huil maar," zei hij zacht. Hij vermoedde dat ze de behoefte had om uit te huilen bij een vriend, ookal was het een lousy vriend die de oorzaak was achter haar verdriet.hij drukte een kus op haar kruin.

Julia kroop tegen hem aan en huilde zacht. Ze miste Jeremy, ze haatte wat hij en Wyatt gedaan hadden. Ze haatte zijn reactie erop. Ze haat dat het uit was. Ze haatte alle jongens die haar ooit gekwetst hadden. 'Ik wil je niet kwijt Wyatt." Snikte ze. "Je bent mijn beste vriend hier op deze school. Ik heb je nodig." Ze snikte zacht en tranen rolden over haar ingevallen wangen. Haar ogen hield ze dicht en ze bleef dicht tegen hem aan. "Sorry dat ik zo moet huilen."

Hij stopte niet met over haar rug strijken. "Ik laat je ook niet gaan. Ik ben hier om te luisteren en om je een knuffel te geven. Als je me nodig hebt, geef je maar een gil." Bij haar opmerking over het huilen schudde Wyatt zijn hoofd. "Je hoeft geen sorry te zeggen. Mensen doen altijd raar over huilen, terwijl het gewoon een reactie is op pijn. Als je huilt als je een been breekt wordt niemand boos, als je huilt als je je hart breekt zou dat ook niet moeten. Huil maar. Dat kan heel fijn zijn als je pijn hebt." Hij glimlachte lief naar haar.

Julia bleef dicht bij hem en huilde zachtjes uit. Toch kalmeerde ze na een tijdje weer en bleef enkel zacht snikkend bij hem zitten. "Ik ben echt heel erg blij dat je tot mijn vriendenkring behoord Wyatt." Fluisterde ze en vermoeid legde ze haar hoofd tegen hem aan en sloot haar ogen. "Het gaat zo slecht. Ik krijg geen hap eten binnen en word al misselijk als ik eraan denk. Ik ben meer afgevallen dan dat ik aangekomen was Wyatt.' Het was de eerste persoon tegen wie ze het uit durfde te spreken en zacht begon de weer te snikken "Ik ben echt een teleurstelling.' Piepte ze en ze verborg haar gezicht tegen hem aan.

Haar woorden toverden een kleine glimlach op zijn gezicht. Hij was blij dat ze hem weer als een vriend accepteerde. Ondanks dat hij het nooit meer helemaal goed zou kunnen maken, maakte dit hem wel gelukkig. Toen ze zichzelf een teleurstelling noemde duwde hij haar van hem af en keek haar strak aan. "Zeg dat niet van jezelf Julia. Je bent geen teleurstelling." Zei hij lief. "Wat je kwijt ben geraakt kan je weer aankomen." zei hij zacht. "Tegen jezelf zeggen dat je een teleurstelling bent helpt niet." Hij hield haar weer tegen zich aan en streek over haar haar. "Ik ben niet teleurgesteld. Ik vind het rot voor je, maar dit soort tegenslagen gebeuren nu eenmaal."

Julia keek hem aan. Zeker toen hij haar weg duwde. Ze kromp een beetje ineen en schudde haar hoofd. "Het lukt gewoon niet!' Piepte ze snikkend. Ze kroop tegen hem aan en snikte. "Als ik niet stop met afvallen sturen ze me vast weg. Naar een kliniek ofzo.." Fluisterde ze bang. Ze hield hem weer zacht vast. "Ik wil niet de hele tijd zoveel vallen. Ik wil ook gewoon normaal aankomen." Julia keek hem aan. "Ik wil genieten van eten en wat meer kunnen eten." Ze sloot haar ogen even en probeerde langzaam te kalmeren. "Dankje Wyatt. Dat je zoveel vertrouwen in me hebt." Fluisterde ze zachtjes en ze bleef bij hem zitten. "Ik zou wanhopig zijn als ik jou kwijt zou raken." Fluisterde z eerlijk.

Wyatt maakte sussende geluidjes terwijl hij over haar rug streek. Aan de ene kant wilde hij haar troosten, aan de andere kant wist hij dat huilen en zeggen wat er in haar om ging zou kunnen helpen. Als dat niet kon bij een therapeut, dan maar bij hem. "Julia, dat gebeurt vast pas als het echt fout gaat. Ik ben er voor je. Ik ga je proberen te helpen." Hij glimlachte naar haar. "Is het oké als ik ga proberen je te helpen? Met je mee te reizen op je tocht naar daar waar je heen wilt?" Hij keek haar vragend aan. Hij dacht dat ze misschien op zoek zouden kunnen gaan naar dingen die ze echt lekker vond. Niet lichte dingen die ze zou eten om niet om te vallen, maar dingen die ze leuk zou vinden om te eten. Zoals hijzelf als hij het in bereik had hele bakken met bessen naar binnen kon werken. Het was niet de oplossing, maar misschien was het een begin.

Ze bleef veilig tegen hem aan en kalmeerde langzaam weer een beetje en ze keek hem aan. Grote, blauwe, waterige ogen die hem aanstaarden. Haar bleke gezichtje had ingevallen wangen en haar lippen waren rood en kapot van het bijten. "Ja.. Ja je mag me proberen te helpen." Fluisterde ze zachtjes, ze had een nieuw iemand nodig nu Jeremy haar op zulke plekken ook had laten vallen. Verdrietig keek ze hem aan. "Denk je dat ik ooit nog een normaal gewicht zal hebben? Normaal zal kunnen eten?' Julia voelde zichzelf wanhopig, ze voelde zichzelf nutteloos en een teleurstelling want ze kon het gewoon niet goed. Ze kon niet goed genoeg aankomen en om die reden had ze een kleine hekel aan zichzelf. Ze wilde ook gewoon dat mensen trots op haar konden zijn en haar niet raar na zouden kijken omdat ze te mager was.

Wyatt knikte. "Ik denk niet alleen dat je het kan, ik weet het zeker. Je bent sterk, ik denk alleen dat je dat nu even niet ziet." hij glimlachtte naar haar. "Ik hoop dat het niet erg is dat ik dit soort dingen vraag. Maar wat eet je zoal, niet hoeveel maar welke dingen? Vind je daat iets ook echt lekker van, of eet je het alleen om niet om te vallen. Wat vind, of vond je lekker dat je, misschien niet meer, eet? Ik heb namelijk misschien een idee, maar dan moet ik weten wat voor een dingen je lekker vind aan eten en smaken en wat niet." hij glimlachtte naar haar. Toen hij klein was ging hij altijd in het dichtbijzijnde bos bivakkeren. Slapend in zijn boodhut met een lading kleine hapjes en sandwiches. Toen hij ouder was moest hij alles zelf maken. Eventueel van dingen die hij in de natuur kon vinden. Bessen en notenen paddestoelen. Alsje wist wat je wel en niet kon eten was er altijd wel voedsel. Kleine hapjes was dacht hij de eerste stap die Julia zou kunnen nemen. Hij wist van zijn zus, die als topsporter altijd vrachtwagenladingen aan eten naar binnen moest werken, dat als je aan wil komen je niet veel vet moet gaan ete., maar van allen voedingsstoffen wat. Het was namelijk waarschijnlijk niet alleen vet dat aan haar dieet ontbrak. Niet dat hij niet dacht dat ze dit zelf wist, maar als hij haar zou willen ondersteunen en helpen dan moest hij ook wat van het probleem weten.

Julia was blij dat hij vertrouwen in haar hand. Maar tijdens zijn vragenvuur slikte ze even. "Eigenlijk eet ik voornamelijk crackers en anders hele dunne yoghurt een beetje." Ze keek hen onzeker aan en dacht na. Het was al zo lang geleden dat ze echt lekker en goed har gegeten. "Ik weet dat ik bijna alles lustnte maar wat ik echt lekler vond weet ik eigenlijk al niet eens meer.." Zei ze beschaamd. Ze keek naar har schoot. Ze kon hem niet helpenben dat vond ze slecht van zchzepf enbzuchtte diep. "Ik ben echt slecht. Ik weet niet eens meer wat ik lekker vond?" Ze zichtte diep en kroop weer veilig tegen Wyatt aan. Liefjes en tevreden.

Wyatt glimlachtte lief. "Dan kunnen we dat gewoon weer op nieuw uitvinden. Bijvoorbeeld zou je bessen als frambozen kunnen proberen. Ze zijn niet groot, dus er is geen verplichting die je hebt om bijvoorbeeld brood helemaal op te eten, maar er zitten wel dingen in die je lichaam nodig heeft. Dat kan het proberen waard zijn. Je kan ook een beetje kaas op je cracker proberen, al snap ik het als je daar geen zin in hebt vettige dingen op een lege maag vind ik zelf nooit te eten. Wat suiker of limonade door je yoghurt kan je ook proberen, daar zitten ook suikers in en kan hel lekkerder maken." hij probeerde zo snel mogelijk kleine dingetjes te verzinnen om haar huudige maaltijd plan te verrijken te verzinnen. Haar opeens tot een engels ontbijt met ei spek en bonen dwingen zou.nooit werken. Eten moest weer leuk en lekker worden. Hij hoopte dat hij daarin zou kunnen assisteren.

Julia knikte onzeker naar hem en slikte. "Ja.. Dat is misschien wel een goed plan ja." Fluisterde ze en ze keek hem aan. "Dat zouden we wel kunnen proberen, misschien werkt het nog wel ook.' Hoewel ze haar twijfels had, natuurlijk had ze haar twijfels, klonk het beter dan dat ze direct een hele boterham belegd met zwaar beleg moest gaan opeten. Dat met de yoghurt daarentegen vond ze werkelijk een goed idee en zou ze ook zeker graag proberen. Julia bleef tegen Wyatt aan zitten. "Dankjewel, ik denk dat ik hier wel dingen mee kan. Het is beter dan wat anderen me proberen op te leggen. Hoewel ik me niet zal moeten gaan aanstellen." Julia nam zacht zijn hand met haar beide dunne handjes vast en glimlachte naar hem. "Ik weet niet wat ik zonder jou zou moeten Wyatt, je bent me echt veel te dierbaar." Zei ze liefdevol. Haar armen gleden toen om hem heen en knuffelden hem lief.

Wyatt glimlachte. "Ik wil voor je doen wat ik kan, ik wil je niet kwijtraken hieraan." Zei hij zacht. Hij maakte zich zorgen om haar en om Jeremy en hun ongezonde problemen. Als het een keer mis ging lagen ze gezellig naast elkaar op de Intensive Care. "Ik kan voor je doen wat ik kan, maar jij bent uiteindelijk degene die het op moet eten." zei hij vriendelijk tegen haar. Het was eigenlijk zo met alle psychische problemen. Als iemand depressief was kon diens famillie nog zo lief zijn, de depressie is de strijd van de persoon die het heeft. Hij knuffelde haar zo goed als hij kon terug. "Hetzelfde geld voor jou Julia. Je bent zo verschrikkelijk lief."

Julia keek hem aan knikte onzeker. "Ja, dat weet ik. Maar ik heb gewoon het beetje stimulans nodig. Ik heb dat gewoon nodig want alleen kan ik het niet." Julia keek hem aan en streelde zacht even over zijn arm heen. Ze ademde diep in en sloot haar ogen langzaam. "Wat moet ik doen Wyatt? Wat moet ik doen als ik niet meer onder hem uit kan? Moet ik hem vergeven? Wat als hij in ziet dat het fout is?" Julia bleef bij hem zitten. "Ik vind het zo lastig zoiets te bedenken, ik ben gek op hem maar hij wist ervan.. Dat genoeg mannen me al zo vreselijk gekwetst hebben en dat deed hij nu weer. En hij dacht gewoon alleen aan zichzelf.." Julia keek langzaam omhoog. "Vind je me egoïstisch als ik zeg dat ik hem niet zo heel snel wil vergeven?"

Wyatt keek haar een beetje verloren aan. "Ik weet eigenlijk niet wat je met hem aanmoet. Ik denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft. Als hij je vertrouwen niet her-verdient heeft moet je het hem ook niet geven?" Hij vond het moeilijk advies te geven. Hij was zelf ook niet al te geslaagd op liefdes gebied. Zijn advies-geef-skills waren op dit gebied onderontwikkeld. "Dat is alles behalve egoïstisch. Dit is van jezelf houden en respect voor jezelf hebben. Je moet doen wat jou gelukkig maakt. Je eigen geluk is heel belangrijk. Hem vergeven moet je pas doen als je vind dat hij dat verdient, niet eerder."

Ze bleef tegen hem aan zitten. Zijn woorden waren logisch en klonken fijn. Ze knikte instemmend. "Ja.." Fluisterde ze zacht en ze keek hem aan met grote zeeblauwe ogen. "Ik mis hem wel. Gewoon.. Als ik 's avonds tegen hem aan lag. Het is zo alleen weer. Nu mis ik het nig erger dan dat ik er voorheen naar snakte." Julia keek Wyatt aan en glimlchte onzeker naar hem. Ze keek toen even weg en slikte.

Wyatt knikte. "Snap ik" zei hij zacht. Hij had geen gevoelens voor Carlos, maar het was wel fijn dat ze soms tegen elkaar aan gekruld sliepen als de situatie zich ervoor leende. Hij kon zich niet voorstellen hoe fijn het was om met iemand in slaap te vallen als je werkelijk van die persoon hield. "Het is fijn om niet alleen te zijn, om te weten dat je niet alleen bent," zei hij zacht. Hij speelde met een pluk van haar haar. Dat is wat Carlos hem gaf, een gevoel van niet alleen zijn. Hij kon zich niet voorstellen wat Julia mistte, naast Jeremy zelf.

Julia bleef bij hem zitten. Ze voelde zich veilig bij hem. "Wyatt.. Ik wil vast mijn excuses aanbieden voor mocht ik ooit boze opmerkingen naar je maken over deze gebeurtenis. Je bent mijn beste vriend en ik zou het nooit doen als er niet iets aan de hand zou zijn. Maar ik ken mezelf en ik weet dat ik, als ik er niet op let, het tegen je kan gebruiken." fluisterde ze zacht. Ze keek hem onzeker aan. Hij was zo lief voor haar, ze had het zo nodig maar eigenlijk nog harder van Jeremy dan van Wyatt. Ze keek even weg, beet zacht op haar onderlip en zuchtte. "Ik moet misschien ook gewoon open staan voor nieuwe dingen. Een beetje genieten." zei ze fluisterend.

Wyatt glimlachte lief naar haar. "Je bent te lief om zonder goede reden wat dan ook tegen me te gebruiken. Als je dat wel doet, dan heb ik het waarschijnlijk verdiend." Bij haar laatste opmerking knikte hij. "Doe een keer gek, doe waar je gelukkig van wordt. Dat je nu niet bij Jeremy bent betekend niet dat je niet meer gelukkig mag zijn." Hij streek nog steeds zachtjes door haar haar. Het was zo heerlijk zacht.
-------
Julia wilde toch nog sobere Wyatt spreken over Carlos? Misschien kunnen we dat anders zo doen?

Jaa is goed :3
--
Julia keek hem verlegen aan en glimlachte. "Dankjewel Wyatt." Zacht plukte ze aan zijn shirt en keek hem verlegen aan. Ze voelde zich net een klein meisje op schoot bij haar grote broer. De hand van Wyatt due aan haar haren zat was prettig. "Ja.. Ik b en alleen nogal verlegen bij anderen. Ik doe niet zo gauw gek." fluisterde ze. Uitgaan was ook niet echt haar ding wat haar voor vele mensen suf maakte.

ik doe de nieuwe meet wel ook gewoon hier
------
Wyatt had zich aan de deal gehouden. Hij was nuchter en zat hier op Julia te wachten. Hij snapte dat ze bezorgd was, dat zou hij ook zijn als de rollen omgedraaid waren. Echter was er ECHt niets aan de hand. Hij werd gellukkig van Carlos en hun manier van samenzijn. Er was geen liefde, maar dat hoefte van hem ook echt niet. Hij wilde dat Julia het zou accepteren. Carlos zou accepteren.