Het cafeetje

"Inderdaad." Jayden knapte niet echt veel op van Robinson, het vele aanbod van kroegen en café's hadden een slechte invloed op de dame. Hoewel haar ouders dachten dat ze eindelijk haar leven op de rails kreeg. Oké, misschien was ze nog steeds met de slechte kant van het leven bezig, maar ze hield van de constante roes van de alcohol en de soorten drugs die ze gebruikte. Dat het ooit haar dood kon betekenen boeide Jayden niet zoveel, ze genoot tenminste een beetje van het leven.Jayden ving de blik van haar buurvrouw op, ze wist niet zo goed wat ze van deze vrouw moest denken. Bekeek ze haar kledingstijl, of...? Veel hoogte kreeg ze niet van de dame. Aan de ene kant leek ze vrij gevochten te zijn, aan de andere kant zat er een elegant tintje aan de dame. Alsof ze haar stijl nog zocht, of in iedergeval erg zelfbewust was. Het kon ook zijn dat Jayden gewoon niet meer helder dacht, maar dat was niet iets waar ze aan dacht. "Proost." ze stak haar glas in de richting van het meisje en nam een slok van haar goudgele drankje, Whiskey.

Wederom kneep de jongedame haar druipende haren even uit. Ze nam nog een slok wijn na haar glas opgeheven te hebben. "Proost." Het was duidelijk, Julia zou voor deze avond kunnen terug vallen op de jongedame om een gesprek aan te knopen. Dat had ze nu al voor zichzelf besloten. "Ik heet trouwens Julia. Jij?" Ze nam nog een slokje en deed haar jack uit. Haar jas had doorgelekt dus bleef ze in haar topje zitten dat enkele natte plekken had maar verder droog was. Kort bekeek ze het goedje dat de jongedame in haar glas had. Het zag er best lekker uit maar Julia wist wat het was, daar zou ze niet tegen kunnen want dan zou ze niet meer lopend thuis kunnen komen. Daarom hield ze het maar bij haarr wijn. Die haar genoeg genoegen deed.

"Jayden, aangenaam." van hun vorige ontmoeting stond Jayden niks bij. Wat eigenlijk ook wel logisch was, als je al maanden terug elkaar een keer hebt gesproken en daarna nooit meer hebt gezien. Genietend van de warmte nam ze een slok van haar drankje. Het was voor Jayden al tijden geleden dat ze aan de wijn had gezeten, erg lekker vond ze het niet en het was een drank waar haar ouders altijd veel te veel van dronken. De sigaret van Jayden was ondertussen al bijna op, dus nam ze nog snel een trekje voor ze hem uitdrukte in de asbak die Julia had gevraagd, zelf had ze er nog niet eens aan gedacht.

Julia knikte even, vriendelijk. Waarna ze weer een slok wijn nam. Haar blauwgroene ogen keken even het café rond voor ze weer bij Jayden eindigden. 'Aangenaam Jayden. Leuk je te ontmoeten. Om eindelijk iemand te ontmoeten die niet al te zweverig is." Ze grinnikte even en keek naar de jongedame. Waarbij toen pas de tatoeage opviel bij Julia. "O.. Wauw. Die is echt gaaf zeg!" Julia keek met grote ogen op naar Jayden. "Hoe kwam je op dat idee?" Julia was best geïnteresseerd. Er was altijd al een bepaalde fascinatie geweest voor tatoeages alleen, als ze eerlijk was dan was ze veel te bang voor alle pijn om er zelf een te gaan laten zetten. Wat dat betrof was ze best een watje.

Julia slikte. Ze dronk van haar thee terwijl ze wachtte op Wyatt. Ze had hem geappt dat ze hem hier wilde spreken. Ze voelde zich zo schuldig dat ze met Carlos geslapen had. Onzeker trommelde ze met haar nagels op de tafel. Ze was ook bij Jeremy langs geweest. Het had haar veel gedaan hem in het ziekenhuis te zien. Ze zag er dan ook moe uit. Gelukkig had ze bericht gekregen dat hij wakker was geworden. Even beet ze op haar onderlip. Opnieuw nam ze een slokje thee en keek rond. Naar andere jongens. Julia kon er niets aan doen maar ze vond het heerlijk als die jongemannen. Carlos was zeker heerlijk geweest.

Wyatt had met zijn telefoon liggen kloten toen hij het berichtje kreeg. Het bleef altijd verontrustend als iemand opeens uit het niets vroeg of je ergens zou kunnen praten. Als ze een relatie hadden gehad zou hij zich doodgestressed hebben. Hij had onder zijn openhangende jas een warme wollen trui aan. Zijn trui liet echter wel de hele wereld zien dat zijn nek bont en blauw was van zuigzoenen en oppervlakkig gebijt. Zijn turtlenecks bleken echter verdwenen entoen het berichtje kwam lag hij nog soort van in pyjana op bed. De wereld deed het er maar even mee. Toen hij Julia zag zitten fronste hij. Dit was duidelijk iets waar ze mee op haar maag zat, maar alles wat hij kon bedenken was dat het slechter met haar zou kunnen gaan of dat Jeremy weer iets geflikt zou hebben. "Julia, liefje, hoe gaat het?" vroeg hij bezorgd. Hij hing zijn jas over de rug van zijn stoel en ging zitten.

Ze keek op toen hij binnenkwam. Bekeek hem en keek toen even weg, nam maar een slokje van haar thee. 'Hoi Wyatt. Hoe gaat het met je? Wil je wat drinken?' Vroeg ze kalm en ze keek even naar hem. Ze wilde er nog even omheen draaien omdat ze niet echt wist hoe ze het moest brengen. Ze keek even naae Wyatt en beet op haar onderlip. 'Eh ja.. Tja. Ik zit met iets Wy. En.. nouja.' Ze hakkelde en keek onzeker naar haar thee. 'Ik ben met Carlos naar bed geweest terwijl jij het moeilijk hebt met hem. En ik voel me er echt heel slecht onder want ik wil niet dat je denkt dat ik je probeer terug te pakken of zo. Het was er gewoon vanuit het niets.' Ze gooide het eruit maar aankijken durfde ze niet. 'Ohja. En Jeremy ligt in het ziekenhuis.' Fluisterde ze er nog achterna. Nee dit was niet haar periode, dat was duidelijk.

Wyatt pakte voorzichtig Julias handen. "Haal diep adem, kalmeer." hij glimlachtte lief naar haar. "Je hoeft je nergens zorgen over te maken tussen ons. Het boeit me bar weinig of Carlos met andere mensen naar bed gaat. Zolang ik zelf ook op t lijstje sta. Plus, who can blame you, hij is mancandy en goed in bed." Wyatt haalde zijn schouders op. De Jeremy kwestie vond hij echter een moeilijker onderwerp. "Oh, " zei hij zacht. Hij had n vermoeden waar het om zou gaan. "Hoe gaat het met hem?"

Julia keek naar hem en keek met grote, verbaasde ogen naar hem. Dat hij dat zo zei deed haar goed maar ze moest ook weer denken aan Carlos, hoe die had gezeten met Wyatt en ze knikte even onzeker erover. Ze wist toch niet of het goed van haarzelf geweest was, misschien zei Wyatt het wel maar dacht hij anders, ze beet even op haar onderlip. Daarna keek ze op naar Wyatt. "Hij is gister volgens mij, of vandaag, uit zijn coma gekomen." Ze hield zijn hand vast en kreeg tranen in haar ogen. "Hij lag er zo vreselijk bij zo in coma. Hij keek wel dood! En dan met een dronken vader aan zijn bed. Wat vreselijk was dat.."

Bij haar vertwijfelde blik glimlachte Wyatt naar haar. "Serieus, het is okee. Hij is toch wel lief voor je geweesd?" Hij keek haar vragend aan. Als Carlos zich misdragen had zou hij er wat van zeggen. Dat hij naar bed ging met andere mensen boeide hem niet, tenzij hij die mensen niet goed zou behandelen. Zeker met Julia was dat belangrijk. Wyatt glimlachte pijnlijk bij haar nieuws over Jeremy. Aan de ene kant maakte hij zich zorgen, aan de andere wilde hij hem ontwijken. Hoe alles was gegaan had daarvoor gezorgd. "Dat hij wakker is is geweldig. Is hij goed bij gekomen, of is hij in de war?" Hij probeerde voorzichtig te vragen of Jeremy zonder hersenschade of iets dergelijks was bijgekomen.

Julia keek hem aan. Ze knikte maar even en hield zijn hand vast. 'Ja, hij was heel erg goed en zacht. Liep niet weg naderhand. Ik denk dat ik een emotionele uitlaatklep was. Hij begon over je te praten. Over wat hem dwars zat.' Julia keek Wyatt aan en dacht terug aan de nacht met Carlos. Het was anders geweest dan droge seks, vooral door Carlos emotiondle staat maar dat was fijn geweest. Zijzelf zag de jongeman in een totaal ander daglicht. 'Ik eh.. Daar heb ik nog niets van gehoord.' Fluisterde ze, de angst en onzekerheid was in alles af te lezen. 'Hij had teveel gedronken en zichzelf te diep gesneden.' Tranen kwamen in haar ogen toen ze dat vertelde. 'Dat is allemaal mijn schuld. Hij had dat nooit gedaan als ik hem gewoon terug genomen had.' Ze voelde tranen alweer rollen. Ze was ed dan ook van overtuigd dat het haar schuld was dat hij dit deed.

Wyatt nam haar hoofd in zijn handen en veegde met zijn duim haar tranen weg. "Het is niet jouw schuld liefje. Als hij er jou de schuld van geeft valt dat onder emotionele mishandeling, als ik er bij nadenk. Wat HIJ doet is niet jouw schuld. Jij hebt niet tegen hem gezegd dat hij met de repercussies van zijn eigen acties om moet gaan door te veel te drinken. Daarom is het niet jouw schuld." Hij streek met een hand door haar haar. "Hij kan zelf nadenken liefje, het zijn zijn eigen slechte keuzes, niet die van jou."

Met tranen nog in haar ogen keek ze hem aan. "Maar hij had het nooit gedaan als ik niet zo stom was geweest." Fluisterde ze zachtjes, met een brok in haar keel. Ze stond op en kroop bij Wyatt op schoot. Zachtjes snikte ze, door het nieuws van Jeremy was ze weer afgevallen. Het aankomen leek niet te helpen want bij het minste of geringste dat haar uit haar stabiliteit bracht viel ze alweer af. Onzeker keek ze op naar Wyatt. "Ik snap niet waarom hij dit doet. Hij weet dat het me ontzettend veel pijn doet toch? Of denkt hij dat ik echt niet meer om hem geef.." Ze fluisterde het zachtjes en hield Wyatt vast. Als een klein meisje en ze verborg haar hoofd weer tegen hem aan. "Hij is zo stom..'

Wyatt fronsde. "En als hij niet zoiets doms gedaan zou hebben? Zou je dan ook spijt hebben van het feit dat je hem niet terug had genomen? Zo nee dan is het dus niet stom van je geweest. Het is en blijft stom van hem. Hij heeft een verslaving, hij moet daar mee om leren gaan en met hoe het nu gaat denk ik niet dat hij daar veel energie in steekt, het vinden van manieren om er mee om te gaan bedoel ik. Ik durf er mijn geliefde wodka om te verwedden dat hij al erg lang zijn therapeut niet meer heeft gezien." Wyatt streek langs haar wang. Ze gaf zichzelf zo onnodig veel de schuld. Hij begreep dat ergens, maar ze maakte zichzelf alleen kapor. "Wat hij van jou vind doet er echt niet toe in verhouding tot het snijden liefje. Het is een verslaving die mensen ontwikkelen. Zelfs als hij zich ook maar realiseert dat hij niet alleen zichzelf maar ook jou kapot maakt zal het mogelijk niet eens veel uitmaken. Er is geen snappen aan. Waarom doet een junk dingen? Om zijn of haar verslaving. Dit is hetzelfde." Hij streek zachtjes door haar haar. Hij wilde Jeremy erg graag een knietje geven. Hij maakte alles kapot dat Julia met moeite opbouwde, elke keer weer. Daarnaast bleek maar weer dat zijn verslaving dit alleen maar erger maakte. Hij was bang dat ze dingen zou doen, niet omdat ze ze wilde maar om Jeremy gerust te stellen. Dat zou ook geen goede manier van leven zijn. Absoluut niet. "Hij is erg stom." Hij was het volledig met haar eens. Hij besloot een ander onderwerp aan te snijden in de hoop dat ze afgeleid zou worden van haar negatieve gedachtenspiraal. "Beginnend met volgende week maandag ga ik onder leiding van mijn therapeute medicijnen gebruiken tegen mijn hallucinaties." Zei hij zacht. Het voelde ergens alsof hij afscheid zou nemen van een goede vriend. Echter werd zijn droomwereld er een van nachtmerries als het slecht met hem ging, dus leek dit misschien het beste idee.

Stil luisterde Juila naar Wyatt, haar grote redder. Haar steun en toeverlaat die er altijd voor haar was. Ze keek naar hem en knikte telkens instemmend. "Misschien heb je gelijk en is het niet mijn schuld. Maar.. Ik weet het niet Wyatt. Ik heb gewoon het gevoel dat het wel aan mij ligt.." Ze speelde met haar blonde plukken haar en keek omhoog naar hem. 'Het is wel een verslaving maar dan nog, hij had me zo beloofd er mee te stoppen en dan doet hij dit.." Julia keek naar hem en hield zich er na stil. Ze sloot haar ogen en luisterde naar hem. Bij zijn woorden kwam ze wat overeind en keek naar hem. "Echt? Ik ben trots op je, dat moet vast moeilijk zijn." Zacht streek ze even over zijn wang en knuffelde hem erna. "Weet je het zeker dat je het niet erg vind van met Carlos?" Fluisterde ze nog even en ze keek in zijn ogen. "Dat je het niet zegt om me gewoon gerust te stellen. Ik wil het gewoon weten als je het slecht van me vind of teleur gesteld in me bent daardoor." Ze keek hem aan. 'Ik meen het hoor Wy." Daarna knuffelde ze hem weer. "Wyatt wat vind je ervan om binnenkort samen eens te gaan winkelen?" Vroeg ze hem kalm en ze glimlachte lief naar hem. "Hoe is het trouwens tussen jou en Carlos? Al wat van hem gehoord?"

Wyatt glimlachte naar haar. Blij dat ze niet meteen in ontkenning schoot maar het accepteerde. "Het kan goed dat je het gevoel hebt dat het je schuld is. Dat is gewoon een menselijke reactie. Als iemand waar je om geeft iets overkomt dat ga je altijd denken dat het ergens jouw schuld is. Dat doen mensen heel vaak." Hij knuffelde haar terug. "Ik weet zeker dat ik het niet erg vind liefje. Hij is een lekker ding en ik ben erg tevreden met het benefit with friends ding dat er tussen ons speelt. Hij is de enige met gevoelens die verder gaan. Ik ben helemaal niet teleurgesteld. Ik heb nu bevestigd dat je een goede smaak in mannen hebt." Hij kon er nu iets nonchalanter over praten. Ze hadden het uitgepraat inmiddels. Carlos zou aan de bel trekken als hij er niet meer tevreden mee was, verder gingen ze verder zoals eerst. "Winkelen klinkt als een leuk idee. Ik moet wel zeggen dat de hele wereld het erover eens is dat ik een mode ramp ben, dus veel ga je niet aan mij hebben." Hij glimlachte naar haar. "Ik had hem na door mij afgedwongen radiostilte gesmst. Daarna hebben we alles uitgepraat. We gaan gewoon verder zoals eerst. Het zou een leugen zijn als ik zou zeggen dat ik ook gevoelens voor hem heb."

Julia knikte. 'Ja, je hebt gelijk. Je hebt altijd gelijk. Ik ga gewoon met hem praten zodra het beter gaat zodat hij misschien alles begrijpt van wat ik voel." Julia keek naar Wyatt en luisterde naar hem. "Oh.. Dus ik heb toch een goede smaak?" Vroeg ze giechelend, ze keek hem vrolijker aan en glimlachte. "Maar het zal niet opnieuw gebeuren hoor. Ik denk dat Carlos en ik dat beiden niet willen." Ze keek Wyatt aan en grijnsde. "Daarom, ik ga een hele leuke outfit voor je uitzoeken omdat ik wel smaak heb dus dat vind ik leuk om te doen." Ze drukte plagend even tegen zijn wang aan en glimlachte naar hem. Waarna ze knikte ten teken dat ze luisterde. "Ik denk dat het ook wel goed is dat jullie zo verder gaan. Dat jullie in ieder geval nog wat aan elkaar hebben en niet op deze manier uit elkaar zijn gegaan." Ze glimlachte naar hem en keek hem tevreden aan. "Ik ben trots op jullie allebei.' Julia keek hem met een lieve blik aan en glimlachte vrolijk waarna ze even moest gapen. "Sorry.' Zei ze giechelend.