Het Begin van de Herfst feest!

Wyatt schreef:

Wyatt grinnikte. Hij trok een smoel toen Carlos aan zijn haar zat, gelijk begon hij de schade te herstellen aan zijn goed uitgeborstelde haar. Het mocht niet baten. Hij gaf Carlos speels een tik. "Dat krijg je ervan, zomaar mijn haar door de war gooien." Bij zijn voorstel knikte Wyatt onzeker. "Ik wil jou hier niet weghouden, maar ik zou het wel op prijs stellen." Hij keek onzeker naar zijn voeten.

Carlos lachte en hield zijn handen verdedigend omhoog, 'Sor-ry Princess!' grijnsde hij, hij sloeg zijn arm om Wyatt's schouders om deze daarna wat dichter bij hem te trekken. 'Geen probleem, ik kan ook wel wat privacy gebruiken.' zei hij met een knipoog en hij begeleide Wyatt naar de uitgang van de zaal.

Wyatt leunde tegen Carlos aan toen die hem tegen zich aan trok. Hij was lekker warm en het voelde veiliger dan los in de menigte lopen. Hij grinnikte bij de privacy opmerking en liet zich gewillig meevoeren. Hij wist dat ze vanavond waarschijnlijk weer samen zouden zijn. Hij vond het aan de ene kant spannend en leuk omdat hij voor het eerst helemaal helder was. Aan de andere kant vond hij het wel een beetje eng omdat hij voor het eerst helemaal helder was. Toen ze buiten de zaal waren glimlachte hij lief naar Carlos. Dit hielp al met zijn zenuwen. Grote groepen mensen maakten hem ongemakkelijk.

Hij beet nerveus op zijn onderlip. Dit ging zo de verkeerde kant op. Het had allemaal geen zin meer tussen hun twee. Julia leek hem allang te hebben opgegeven. Echter moest zij dat zelf weten. Hij kon haar nergens toe dwingen. Haar vertrouwen was nu eenmaal beschadigd. Dat duurde lang voordat het hersteld zou zijn. “Ik hou ook van jou en ik wacht op je… Ik zal altijd een vriend van je blijven Julia. Niet jouw vriend maar een vriend. Ik geef ontzettend veel om je dat je dat maar weet. Ik heb je nooit pijn willen doen, realiseer je dat. Ik heb het niet expres gedaan. “ Jeremy hield nog heel even haar hand vast voordat hij zelf ook wegliep. Dit was het einde.

I’m sad…. Poor Jeremy T_T
----
Daykota wist niet wat ze hier op moest zeggen. Woorden konden niet beschrijven hoe zij zich op dit moment voelde. Ze was zo bang om gekwetst te worden en aan de andere kant wilde zij deze sprong al te graag wagen. Zij ging Joe een eerlijke kans geven. Voor nu leek zij even in de zevende hemel te zijn. Ze giechelde zachtjes bij zijn woorden. “Dan ga ik proberen om jou gelukkig te maken.” De plannen van hem bevielen haar wel. Ze hield van avontuur. “Oké… Daar hou ik je aan meneertje want je wilt echt niet de wraak van Daykota voelen.” Ze kuste hem teder en gleed met haar vingers over zijn bovenarmen. Zijn oh zo gespierde bovenarmen waardoor zij zich altijd zo veilig voelde. “Ik zal niet weggaan maak je geen zorgen. Want dit gevoel heb ik namelijk ook. Mijn ridder op de zwarte paard.” Zei ze op een plagend toontje. Daykota knikte. “Ja graag.”

Carlos glimlachte naar Wyatt toen ze buiten waren, hij merkte goed dat het beter ging. 'Als je terug wilt zeg je het maar.' zei hij met een charmante glimlach en hij gaf Wyatt een kus op, opkijkend toen hij merkte dat hier nog best veel mensen langs kwamen aangezien ze vlak bij de ingang waren. 'Kom.' zei hij en hij begeleide Wyatt nog wat verder de gang in naar een rustig kruispunt met een wat smallere gang. Hier tilde hij Wyatt op zodat deze op zijn heupen zat en begon hem weer te kussen. 'Shit.' zei hij, de kus onderbrekend, 'Ikdscht we gaan gezellig wat "notmaals" doen, gebeurt dit.'

Wyatt knikte. "Ik ben liever alleen met jou," zei hij met een glimlachje. Wyatt kuste Carlos met veel plezier terug. Dit was terrein waar hij makkelijker mee om kon gaan. Hij liet zich gewillig meevoeren. Hij was wel geïnteresseerd in de kant waar het nu op ging. Hij sloeg zijn benen stevig om Carlos heupen en kustte hem gepassioneerd terug. "Minder praten meer kussen Carlos" zei hij giechelig voor hij de lippen van de langere jongen weer ving met zijn eigen.

Carlos grijnsde en leunde weer in voor de kus, alleen iets te snel waardoor gun tanden tegen elkaar tikten. Hij speelde met Wyatt's haar met zijn ene hand en hield hem stevig vast zodat hij jiet zou vallen met de andere, dit was veel comfortabeler dan bukken, dat was zeker. Hij wilde er graag een gewone date van maken maar dit was waar zowel hij als Wyatt het comfortabelst waren, en waarom konden ze geen lol hebben op een iets andere manier?

Wyatt vond het heerlijk om met Carlos te zoenen. Zelfs als er botsende tanden waren. Met zijn haar spelen was ook helemaal niet erg. Het voelde fijn. Zijn eigen handen vonden ook het haar van Carlos. Hij vond het nooit heel erg als hij het door de war gooide, dus dat zou wel goed komen. "Hmmmm, Carlos" mompelde hij iets zwaarder ademend tegen de lippen van de ander.

Carlos begon met wat meer passie te zoenen, 'Ik hou van je, Wyatt.' mompelde hij in een adempauze en zijn ogen schoten open, had hij dat evhtvgezegd? Het was redelijk onder zijn adem geweest dus misschien had Wyatt het niet gemekrt. Hij besloot gewoon door te gaan alsof er niets raars gebeurt was, al was dat echt de stomste opmerking die hij kon maken in een situatie als deze.

Jammer voor Carlos had Wyatt het wel gehoord. Hij duwde Carlos een beetje van zich af. "Wa... Wat?" zei hij een tikje verward met een frons. Hij bad dat hij het niet goed gehoord had. Het ging zo goed tussen hen. "Carlos wat zei je daar?" vroeg hij voorzichtig. Hij had geen gevoelens voor Carlos. Echt niet. Als Carlos dat wel voor hem zou hebbrn zou hij niet weten wat hij moest doen.

Carlos probeerde zijn geschokte uitdrukking zo verward mogelijk te laten lijken, en het lukte aardig. 'Huh? Wat?' hij deed alsof hij terugdacht. 'Oh, dat. Sorry, gewoonte, ik wordt meestal betaald om dat soort dingen te zeggen, weet je.' zei hij best overtuigend, hij was door zijn voormalige baantje een aardig goede acteur, maar hij had het idee dat Wyatt overal doorheen kon kijken. 'Vergeet het, het is niets.' verzekerde hij Wyatt opnieuw, hopend dat deze het zou negeren.

Wyatt geloofde er niets van. Sterker nog, het kwetste hem. Niet dat hij vergeleken werd met een klant, maar dat Carlos hierover loog. Hij had al vermoedens gehad de laatste tijd dat dit eraan zat te komen. Hij maakte zich los van Carlos zodat hij weer op eigen benen stond. "Dat we in deze situatie beland zijn, alad. Ik kan er alleen niet tegen dat je hierover probeerd te liegen." zei hij neergeslagen. Hun relatie was niet veel geweesd, maar altijd wel oprecht.

Carlos sloeg zijn ogen ten hemel, dat had hij weer eens goed gedaan. 'Kom op, Wyatt! De manier waarop je er naar vroeg gaf me niet veel keus.' maakte hij het erger. 'Het is nou niet echt iets wat makkelijk voor me is om toe te geven, daarnaast weet ik het niet eens zeker.' hij probeerde zich eruit te praten maar groef zichzelf alleen maar dieper en dieper in.

De schuld op anderen afschuiven was een petpeeve van Wyatt. Kon Carlos ook niet weten, maar na jaren van 'Sorry juf, maar Wyatt mag niet meedoen want hij is raar." was Wyatt het heel erg zat de schuld te krijgen. "Oh dus ik heb je niet de kans gegeven de waarheid te vertellen. Het is natúúrlijk niet zo dat ik daar nu net Precies. Om. Vroeg." Wyatt werd niet heel vrolijk van de situatie en hij had behoefte aan drank en dat maakte het niet beter. "Ik weet niet, maar volgensmij floepte je het er heel gemakkelijk uit. Als je nou toch eens op een normaal moment erover was gaan praten. Desnoods in de vorm van wat nou als. Dat je niet zeker bent betekend niet dat er niets is waar je onzeker over bent."

Natuurlijk had Carlos precíes het verkeerde gezegd. 'Wyatt...' begon hij en hij rukte zijn handen tegen zijn voorhoofd, hij vervloekte zichzelf en hoe dom hij was geweest, liegen was een ding maar niet toegeven dat je fout zit is net zo erg. ''Já, ik heb gevoelens voor je Wyatt, nou whooptiedoo weet je dat ook weer.' hij rolde met zijn ogen. 'Wat is je probleem? Het is nou niet dat er ooit iemand dood is gegaan aan iemand die een beetje verliefd op hen was.' hij weigerde Ijn fouten in te zien, hij had het dan ook nog nooit fout gehad. Soms was hij net wen klein kind, al zag hij wr heel andees uit gedroeg hij zich nu als een vijf jarige

Wyatt zuchtte geirriteerd. Carlos snapte het niet. "Ja, maar gevoelens zijn soort van andere koek als je een no-feelings-attached relatie zou hebben." hij klakte geirriteerd met zijn tong. "Weetje wat, jij ben te koppig en ik te nuchter voor deze discussie." hij keek naar zijn handen. "Ik moet hier over nadenken, ik heb geen idee wat uk hiermee aanmoet." hij keek Carlos aan. "Ik moet denken. Bel of whapp me niet. Ik zoek wel contact als ik daar weer klaar voor ben." zei hij veel kalmer dan hij eigenlijk was. Van binnen watls hij in alle staten. Dit werdt zo veel gecompliceerder dan dat het zou moeten zijn. Hij had geen behoefte aan een normale relatie. Vooral omdat hij gevoelens had voor Jeremy, niet Carlos. Dit was te ingewikkeld en verwarrend, zijn brein had kortsluiting en hij wilde nu Alcohol. "Dag Carlos" zei hij een beetje verward voor hij weg begon te lopen. Hij had tijd nodig om dit correct te verwerken en de juiste dingen te besluiten. Tijd en alcohol.

Carlos sloeg zijn ogen ten hemel, 'Prima, loop weg.' zei hij geïrriteerd, Wyatt liet hem achter met te veel onbeantwoorde vragen en de vragen die wel beantwoord waren hadden nou niet een antwoord waar jij op gehoopt had. Dus hij moet afwachten tot Wyatt het een beetje had uitgevogeld? 'Zorg goed voor jezelf...' zei hij zacht tegen Wyatt's rug, de jongen zou terugkomen in zijn leven. Ten minste, als Wyatt echt weer contact op zou nemen, anders waren ze over en voorrbij.

Wyatt hoorde Carlos niet meer. Hij hoorde alleen zijn eigen voetstappen in een lege gang. Zodrahij de hoek om was begon hij te rennen, al wist hij niet waarom. Hij wilde zich verbergen voor de rotzooi die zijn leven was. Carlos was alles waar hij zeker over was geweesd, en nu was dat ook verwarrend.