De studeer kamer met haard

Wat bijna alles af?
Snap het niet. En je mag bij Julia ook
Alleen heb bijna geen inspiratie voor Jeremy -_-
---
"Volgens mij ga je nog vaker weg dan ik. En bij mij thuis gaat alles in orde." Ze speelde weer met een lok van haar haren. "Ik wil mijn ouders niet belasten met mijn problemen. En tot nu toe zullen ze alleen maar teleurgesteld in mij zijn. Geen vooruitgang geboekt, helemaal niets." Het meisje schudde haar hoofd. "Een rebelse. Nu nog steeds een beetje niet waar?" Haar lippen krulde in een geamuseerde glimlach. "Mag ik vragen wat er met je echte ouders zijn gebeurd?" Dat laatste sprak zij als een fluistering om de jongen niet proberen af te schrikken. Misschien ging deze vraag wel te ver. "Je hoeft er geen antwoord op te geven als je niet wilt" Ze pakte uit haar tas een flesje groene ijsthee waarvan ze de dop opendraaide. Vervolgens nam zij een slok ervan. "Blijkbaar niet... Dat is geen goed teken. Dan heb je nog niet de juiste gehad zeggen ze dan." Ze keek hem met nog steeds een lieve glimlach aan. "Jammer. Jammer dat jij er dan de dupe van wordt. Maar misschien kun je hem daarbij helpen? Probeer er samen uit te komen? Je kan niet voor de rest van je leven op deze school zitten of naar therapieën gaan omdat het telkens aan jou ligt. Je zult net zoals hem water bij de wijn moeten doen."

Ik heb juist geen inspiratie bij Joe. :c
--
Rustig keek hij haar aan. "Oh jammer dat ze in je teleurgesteld zijn." zei hij tegen haar. Hij keek haar kalm aan en schudde toen zijn hoofd. "Geen idee."zei hij s houderophalend. Hij keek haar aan en zuchtte. "Je vragen mogen nu wel een andere kant op." zei hij eerlijk, het maakte hem niets uit als ze het niet leuk zou vinden. Hij wilde niet verder door want niemand hoefde te weten dat hij zoveel vergat. "Ik denk dat ik die juiste niet op die manier wil vinden." zei hij kalm tegen haar. Hij glimlachte vriendelijk. "Ach. Het kan me nog maar weinig schelen. Ik heb geen zin om weer in Londen te wonen. Weer aan het werk gaan en geen tijd hebben voor vrienden. Nee.. Dan blijf ik wel hier. Volhouden dat er iets mis met me is." zei hij kalm en hij keek haar aan. Rustig legde hij zijn armen achter zijn hoofd en keek haar grijnzend aan.

"Nog niet. Ze weten het nog niet. Het rapport wordt volgende week verstuurd en zelf durf ik ze dat niet te vertellen over de telefoon. Als ze eens wisten wat ik allemaal heb gedaan." Dat eerder tegen zichzelf gefluisterd. Daykota bloosde weer lichtjes toen Joe aangaf dat de vragen mochten worden omgedraaid. Hij wilde er niet over praten. Misschien was ze er inderdaad te ver mee gegaan. "Oké..." En ze knipperde onschuldig met haar groene ogen die hem lief aankeken. Net een engeltje. "Precies. Als je iemand echt goed wilt leren kennen dan kom je die zo wel tegen. En niet onder de lakens." Haar tong plagend naar hem uitgestoken. "Niet dat seks niet lekker is. Ik denk dat iedereen daar wel behoefte aan heeft." Joe was iemand waar je niet veel hoogte van kreeg. Hij hield iets achter. Alles in haar wilde weten wat er met zijn ouders was gebeurd? Wat hij werkelijk had. "Misschien is dat wel beter inderdaad. En nu kun je met mij mee even gezellig naar buiten. De zon schijnt." Daykota keek hem aan met een van haar schitterende glimlachen die ze vaak gebruikte bij haar modellenwerk. Wie kon dat nu weerstaan? Niemand zei tegen haar nee.

Joe keek met een kalme blik naar Daykota en toen ze zei dat ze het niet zelf durfde te vertellen grinnikte hij even. Haar onschuldige blik was lief maar het deed hem weinig. "Nou ja, op die manier leer je ook wel iemand kennen hoor, geloof me.' Zei hij grijnzend. Hij keek haar aan toen ze zei dat hij met haar naar buiten kon. Rustig stond hij op, ruimde zijn boeken op en woelde even met zijn hand door haar haren om haar te pesten. "Nou, schiet dan eens op joh." Zei hij zacht maar grijnzend tegen haar. Dan kon hij in ieder geval weer een peukje op steken. Hij deed alles wat ze vanuit het modellenbureau verboden hadden. Roken, drank, late nachten, geen ritme. Nee hij wilde eindelijk even leven. Zijn glimlach werd even breder bij die gedachte. Toch had hij niet meer de neiging om Daykota mee in bed te praten, behalve als ze zo door ging met haar vragen. Dan zou hij haar gewoon of te irritant verleiden of haar af wimpelen. Hij hield er niet van om geïrriteerd te worden door vragen en hij keek rustig naar het knappe meisje.

"Niet grinniken! Is niet grappig." Ze bolde haar wangen op als een hamstertje. Natuurlijk speelde zij dit. "Kan er niets aan doen dat ik een vaderskindje ben." Zei ze met een breed glimlachje waarbij je haar witte tanden zag. "Dat geloof ik graag." Ook zij had dezelfde grijns op haar gezicht als dat van Joe. Daykota was niet zo zeer een engeltje. Een ONS vond zij ook leuk om de zoveel tijd. Dat moest er gewoon van komen. "Niet mijn haar!" zei Daykota op een dramatisch toontje met een brede glimlach. Haar ogen schitterde altijd wanneer zij deed glimlachen. Zij gaf niet zoveel om haar haren. "Ben bezig, ben bezig! Rustig ja. Ben al oud." Daar kwam het plagend toontje weer. In de tussentijd ruimde zij haar spullen op en gooide haar appel weg. Daykota begon al voorop te lopen naar buiten. (geen zin om te wisselen naar een andere plek) "Frisse lucht!" Ze spreidde haar armen even en sloot haar ogen. Genietend van de zon die op haar scheen. Daarna liet ze haar armen weer zakken en opende haar ogen.

Joe grinnikte even. "Het is heel grappig." Zei hij grijnzend tegen haar waarna hij even moest even moest lachen en hij keek haar aan. "Ach arme oude dame!" Zei hij lachend tegen haar. Hij liep vrolijk mee naar buiten en glimlachte naar haar. Hij grijnsde even en keek naar Daykota. Toen ze zo buiten kwam en hij moest even lachen. "Haha, kom je nooit buiten?" vroeg hij haar lachend. Hij keek haar genietend aan en ging toen maar ergens zitten. Rustig klopte hij naast zich. "Kom je zitten?" vroeg hij haar met een brede grijns en hij keek haar glimlachend aan. Hij glimlachte en ging rustig even in het gras liggen. Hij glimlachte tevreden en keek even naar haar. Ze was mooi en dat vond hij fijn om naar te kijken.

"Nietess! Is niet grappig." Met een pruillipje en zielige oogjes keek ze hem aan. Ze vond het helemaal geen ramp dat haar haren door de war waren gemaakt. Met haar vingers kreeg ze het zo doorgekamd. Haar haren waren namelijk gestijld vandaag. Dan zaten ze meestal goed behalve als het ging regenen. Dan zat het nergens meer naar. "Ja arme ik! En ben ook nog eens met rollator vergeten, moet je nagaan! Ben je dan zo gemeen tegen mij." Jongens plagen... Vond ze altijd wel een leuke bezigheid. "Jawel hoor! Ik ben een cheerleader dus ik ben vaak genoeg buiten om te trainen. Maar ik hou nu eenmaal van frisse lucht als ik een tijdje niet buiten ben geweest." Het meisje ging naast hem zitten en leunde met haar handen achter haar rug. Haar hoofd in haar nek gerust. Haar borstkas ging zachtjes op en neer. "Het goede leven. " En op dat moment maakte zij met Joe oogcontact. Ja dit keer keek ze hem met een intense blik aan. Een tikje aan de verleidelijke kant.

Joe moest lachen om haar pruillipje en tikte er tegenaan. "Ach, oké, voor die zielige oogjes smelt ik wel." Zei hij zacht maar lachend tegen haar. HIj moest lachen om haar grappen, heerlijk als een vrouw humor had. "Ik ben tegen iedereen gemeen alleen tegen jou net even extra gemeen. Want as je je rollator vergeet heb ik een reden om je te tillen." Zei hij brutaal tegen haar en hij keek haar aan. "Hm.. Een cheerleader hè? Dat zijn in films altijd de leukste maar arrogantste meiden van de school. Maar jij bent toch helemaal niet leuk?" Reageerde plagend op haar en hij keek naar haar toen ze zo naast hem zat. Genietend keek hij haar aan. Bij haar verleidelijke blik wist hij een even verleidelijke glimlach rond zijn lippen te tonen. "Kom, ga liggen. Dat is veel lekkerder." Zei hij glimlachend en hij ging weer op zijn rug liggen. Zijn handen achter zijn hoofd en op die manier keek hij met een vrolijke grijns naar Daykota. Heerlijk zulke vrouwen, die tenminste hun woordje klaar hadden.

"Iedereen smelt wanneer ik zo kijk." Daykota probeerde arrogantie uit te stralen terwijl ze haar hoofd omhoog deed en kin naar voren stak. Lukte het al? Nee acteren was niets voor haar want de brede glimlach kwam al snel weer tevoorschijn. "Extra gemeen ook nog?" Ze rustte haar handen op haar heupen. Probeerde hem met een strenge blik aan te kijken. "Gemenerik. En je kunt mij niet tillen. Veeeel te zwaar." Ze drukte dat nog even uit door haar armen breed te maken. Bij zijn opmerking viel bijna haar mond open maar ze liet zich niet kennen. Het was zeker de grappigste thuis. "Ik ben ook geen leuk meisje maar dat schijnt juist mijn aantrekkingskracht te zijn. Hoe bitchy wij doen hoe meer jongens achter ons aanrennen als hondjes." Ze schonk hem een plagend knipoogje. "Liggen?" Daykota volgde zijn voorbeeld en ging ook op haar rug liggen. Haar handen netjes gevouwen op haar buik. Haar groene ogen naar de lucht gericht. Ze merkte zonder te kijken dat hij naar haar keek. Dat had het meisje wel eens vaker. Wanneer iemand naar haar keek dan keek ze automatisch die kant op. Meeste mensen keken schamend weg. Die waren op heterdaad betrapt. "Het is lekkerder inderdaad. Weet je wat nu ideaal was? Een heerlijke cocktail"

Joe moest lachen. "Dan moet je maar vaak zo kijken." Zei hij glimlachend en hij moest lachen om haar houding en haar blik. "Ach, ik ben extra gemeen uit liefde, daar wordt je hard van." Zei hij en hij grinnikte. "Het is dat ik lig anders had ik je nu opgetild en was ik met je weggerend." Zei hij met een grijns. "Och, gelukkig doe ik dat niet. Ik doe jij heel aardig en er rennen hordes meisjes achter mij aan. Dan wil ik geen bitchy mooi meisje." Zei hij en hij kuste haar hand kort voor ze die op haar buik kon leggen. Hij bekeek haar dan ook zonder schaamte en als ze hem aan zou kijken keek hij diep in haar mooie ogen. Kort grinnikte hij even bij haar idee. "Hmh.. Dat klopt wel ja, maar voor een keertje overleef ik het wel zonder cocktail denk ik. Alleen omdat jij nu bij me ligt hoor! Anders was ik gillend weggerend om een cocktail te halen." Zei hij grinnikend. Hij keek haar aan en liet zijn handen door haar haren glijden. "Het zit erg leuk." Zei hij, simpeltjes en vriendelijk. Hoewel hij wist dat meiden daar helemaal tevreden mee konden zijn. Hij vond het zelf ook belandrijk dat zijn haren goed zaten.

"Ik zal het proberen of... Ik probeer het jegens jou dan kun je mij niet weerstaan." Daykota vond het wel leuk om nu met Joe een beetje te flirten. Daykota porde hem plagend in zijn zij. "Uit liefde? Dat moet je nu al echt veel van mij houden als je mij van een zacht eitje naar een hardgekookt eitje wilt veranderen." Een beetje onzin praat, elkaar plagen en gek doen. Ja daar hield ze van. Joe leek zelf nergens om te geven. Zo iemand mocht zij graag en kreeg snel haar respect. Mensen die niet boeide wat anderen dachten. Gewoon zeggen wat op hun tong lag. "En waar had je mij dan mee naartoe gebracht?" vroeg Daykota op een nieuwsgierig toontje. Hij kuste kort haar hand waarbij ze weer lichtjes begon te blozen. "Dan ben jij een uitzondering hoor. Meestal worden zo'n jongens gefriendzoned. Maar je bent wel knap dus denk dat ze je gewoon een lekkerding vinden." Daykota keek hem met een glimlach aan. "En ja... ik ben volgens mij je ego aan het strelen. Niet zo goed idee." Daykota merkte vaak als zij naar Joe keek hij haar op een bepaalde blik aankeek. Heel even bleef ze in zijn mooie ogen staren. Dit ging niet goed. Dadelijk hapte zij nog toe net zoals al die anderen. Daykota lachte zachtjes. Joe had humor. "Dan gaan we samen een cocktail drinken bij de cocktailbar de volgende keer!" Bij zijn complimentje bloosde zij lichtjes. "Dankjewel. Wist niet dat jongens dat opvielen. Hou je van krullen of stijl haar?"

Omg ik mis gewoon mijn joe-spi :c
--
Joe moest even lachen. "Maar ik heb sowieso al een zwak voor mooie vrouwen, dus dat zou niet nodig moeten zijn." zei hij grijnzend tegen haar. Hij moest grinnikken om het gepor. "Ik had je naar een afgelegen plekje gebracht waar ik je zou verleiden." zei hij plagend tegen haar en hij gaf haar een mysterieuze en ondeugende blik. Hij moest grijnzen toen ze zei dat hij knap was en liet plagend zijn spierballen zien. "Nee sommige meiden hebben ook gewoon behoefte aan een vriendje dat geen dickhead (omgleukwoord!) is."zei hij en hij grinnikte. "Geloof me als ik zeg dat mijn ego al zo groot is, dst dat niet meer op zal vallen." zei hij grijnzend en brutaal. "Oke dan mag je me mee gaan nrmen naar een cocktailbar. Drink weinig cocktails dus ben benieuwd dametje." zei hij waarna haar haren keek. "Mij valt het op en ik denk dat beiden jou erg mooi staat en dan kan ik geen voorkeur hebben." zei hij vleiend. Maar hij meendehet wel, dit meisje stond vast alles goed.

Heb ik ook last van met Jeremy. Echt erg...
Mijn stukjes worden steeds kleiner T_T
----
"Dus je vindt mij een mooie vrouw?" Haar groene ogen hadden een amuserend twinkeling. Dit vond zij leuk om te weten. De meeste vonden haar knap maar Daykota zag zichzelf als 'normaaltjes'. Niet lelijk maar ook niet knap. "Mij verleiden? Aha..... En wie zei dat je dat zou lukken? Ik ben best koud hoor. Het is niet gemakkelijk om mijn hart van ijs te doen smelten." Ze gaf een licht tikje op zijn neus en keek hem met een geheimzinnige glimlach aan. Haar blik was plagend. Joe was gespierd! Damn! Heel even wist Daykota niets meer te zeggen want die armen waren...wauw! "Ziet goed uit..." Mompelde ze zachtjes. Het was niet bepaald bedoeld om dat hardop te zeggen. "Dus jij valt niet onder de definitie dickhead? Ben je dus nooit vreemdgegaan toen je een relatie had?" Day geloofde dat niet. Ze zag Joe eigenlijk als een onbetrouwbaar type. "Als je ego zo groot is dan zou het hier moeten gaan stinken! Dus het valt nog mee want je ruikt lekker." Gaf ze als complimentje. "En daar hou ik je aan." Ze pakte zijn hand vast en haalde een pen uit haar tas. Op zijn hand schreef zij haar nummer en naam. "Hier. Dan kun je mij whatsappen en dan gaan we ergens in een weekend naar een cocktailbar. Ik waarschuw je wel, ik drink je zo onder de tafel."

Jaa ;-; En ik he het juist niet met Julia haha
--
Joe keek haar aan en knikte. "Ja, ik vind je zelfs een erg mooie en verleidelijke vrouw.' Zei hij glimlachend tegen haar waarna hij even moest grinniken. "Och, dat lukt me wel. Ik krijg jou zo snel aan het blozen." Zei hij lachend tegen haar en hij keek haar genietend aan. "Ja.. Dat weet ik." Zei hij lachend tegen haar. "Als het nodig is kan ik alle slechte jongens van je af slaan en je beschermen. Of ik kan je op tillen." Zei hij grijnzend. Waarna hij haar aan keek. "Ik kan niet vreemdgaan want ik heb nooit een relatie." Joe keek haar even aan, het was geen grapje, hij had werkelijk nooit een relatie. "Ik heb lekkere aftershave op. Dan valt die stank niet zo op." Joe begon te lachen toen ze haar nummer op zijn hand schreef. "Juist.. Ten eerste, geen dame drinkt mij onder de tafel. Ten tweede, je had ook gewoon om mijn mobiel kunnen vragen en dan had je het in mogen tikken." Zei hij grijnzend tegen haar. Hij pakte nu zelf zijn mobiel en voerde haar nummer in waarna hij haar aan keek. Direct testte hij het even uit. Hij stuurde haar een whatsappje met de tekst: Je bent een leuk dametje hoor.

Haha! Ik heb ook zoveel inspiratie met Day niet normaal
Maar zolang we op elkaars gesprekken antwoorden komen we er wel
----
"Is dat zo?" Ze gleed met haar tong langs haar onderlip en speelde met een lok van haar haren. Daykota kon mannen verleiden als zij dat wilde. "En dat is niet waar!" Ze duwde hem lichtjes tegen zijn schouder. "Het is gewoon warm waardoor ik rode wangetjes krijg. Heeft niets te maken dat jij mij aan het blozen krijgt hoor." Daykota keek hem met een vrolijke glimlach aan. "Oeeh.... Zoals superman. Dat klinkt goed. Dan voel ik mij tenminste veilig." Bij zijn volgende zin keek ze hem serieus aan. Haar groene ogen op hem gericht. "Waarom niet? Is het omdat je je interesse zo snel in een ander verliest of dat je nooit hebt geprobeerd iemand echt te leren kennen? Om je gevoelens te laten zien?" Ze leerde steeds meer een beetje over deze Joe. Daykota moest lachen over zijn opmerking. "Juist... Dan moet je eens vaker onder de douche." haar tong speels naar hem uitgestoken. "Nou Joe, ik ben nog een beetje ouderwets. Vroeger gebruikte wij pen en papier. En omdat ik een beetje te lui was om mijn schrift te pakken deed ik het maar zo. Deze oude dame houdt nog van tradities. " Ze pakte haar telefoon en schreef terug: Jij bent een leuk jongetje hoor. Daykota stond op omdat de bel ging. "Ik zie je nog wel eens Joe." Ze knipoogde naar hem en liep weg om naar haar les te gaan.


----
Nieuwe meet?

Ja inderdaad haha, waar een nieuwe meet?
--
Joe keek haar even lachend aan bij die verleidelijke handeling en grijnsde. "Oh ja echt wel. Je bloosde gewoon vreselijk, dat weet ik wel gewoon." Zei hij tegen haar en hij keek haar aan. "Dan moet je wel even voelen om zeker te weten dat ik sterk genoeg ben voor je." Zei hij tegen haar. Hij grijnsde en negeerde haar vragen. "Omdat geen vrouw bij mij wilt blijven, die reden, tja. Daar zal je zelf maar achter moeten komen lijkt me zo.' Zei hij en hij moest lachen. "Ach Daykota, dat krijg je met oude mensen, daar valt niets meer aan te doen." Zei hij lachend tegen haar en hij keek haar aan. Toen ze op stond bleef hij liggen en keek hij haar na. "Tot later mooie dame." Zei hij genietend tegen haar en hij keek haar na waarn hij rustig bleef liggen.

https://robinsons.actieforum.com/t228-cocktailbar-breeze#3180


ga nu reageren met jeremy!

Jimmy zat in de studeerkamer. Het was ongeveer halverwege de avond, dus het vuur in de open haard was aan en knetterde van levenslust. Hij was hierheen gekomen op verzoek van Elise en dat had hij graag gedaan, want hij had het gevoel dat hij iets schuldig was. In zijn hand had hij een houten vis en met een klein mesje en hele fijne schuurpapiertjes en vijltjes, maakte hij hem nu af. Er was toch niemand, dus hij werd niet gestoord en kon rustig doorgaan met het kleine gepriegel. De vis was namelijk mooi van vorm, zoals de koi zwom in een bocht, maar met alleen de vorm was Jimmy nog niet klaar. Er moest nog detail aan. Daarmee was hij bij de staartvin begonnen en die was nu af. Je kon dus de ribben van de staart voelen en daar waar die vast zat aan het lichaam, liep de gladde huid langzaam over in schubben, steeds groter. En nu deed hij schub voor schub.

Elise had haar schetsboek in haar rugzak met haar potlodenset. Ze wilde Jimmy echt heel graag tekenen. Hoe ging ze zijn schitterende ogen vastleggen? Zoveel emotie, zoveel beschreven. Hoe kon ze dat nu tekenen? Het meisje opende de deur en zag Jimmy al zitten. Hij was druk bezig met iets. Haar blauwe ogen die in dit licht volledig grijs leken keken hem aan. Voorzichtig benaderde ze hem. Het meisje wilde hem niet storen in zijn bezigheid. Ze ging wat verder van hem weg zitten, nam haar schetsboek en begon hem te schetsen. Zij hield ervan als mensen gewoon hun eigen dingen deden. Dat was het mooist om vast te leggen. Geen posering, forcering.

Jimmy had het altijd door als er iemand in de buurt kwam en nu zag hij vanuit zijn ooghoeken dat het Elise was. Hij merkte dat ze meteen begon met tekenen en liet haar dat even doen, tot hij een soort van deeleinde had gemaakt op zijn vis en opkeek om haar te begroeten. Zijn ogen stonden vriendelijk en ze bedankten haar nog voor wat ze in de Pub had gezegd, waardoor hij die nacht een heerlijke jongen naast zich had gehad. Misschien dat ze dat niet wist, maar dan wist ze het nu wel. En Jim kon dus dankbaar zijn voor dat soort dingen.

Haar ogen glinsterde als kleine sterren toen Jimmy opkeek om haar te begroeten. "hallo Jimmy. Leuk je weer te zien." Ze keek weer terug naar haar schetsboek en begon te tekenen. Hij bedankte haar namelijk nog voor de avond ervoor. Dus het was goed gegaan met de jongen? "Jimmy mag ik wat vragen? Wordt je wel eens verliefd op iemand of vindt je het saai om je aan een persoon te binden?"

Jimmy haalde zijn schouders op, daar kon hij geen antwoord op geven en als hij een antwoord zou geven, dan zou hij zijn ogen moeten openen en dat deed hij voor niemand, op dit moment alleen voor Joe, zijn beste vriend. Daarbij, hij kon het niet beantwoorden, omdat hij zoiets nog nooit gevoeld had. Wie weet, misschien zou hij het heerlijk vinden om zich aan één persoon te binden, maar misschien ook niet. Daar moest hij dus nog achter komen. Met een onverschillige glimlach haalde hij nogmaals zijn schouders op en hij richtte zich weer op zijn houtsnijwerkje.

Elise begon zijn blik te schetsen. Zoveel emoties wat ze kon tekenen. Ook bij deze vraag zag ze iets in zijn blik wat zij nog niet eerder had gezien. Hij leek er geen antwoord op kunnen geven. Dus hij had nooit liefde gekend. Zij ook niet. Wat teleurstelling in haar ogen bracht. Hoe zou het zijn om verliefd te zijn? Ze keek hem met een zwak glimlachje aan. Zij keek hoe hij zich weer concentreerde op het houtsnijwerkje. Zo mooi om dit te tekenen.

Jimmy had wel degelijk liefde gekend. Hij had zijn familie gehad, die op hun eigen manier liefde naar hem hadden geuit, maar alleen zijn zusje had geaccepteerd dat hij niet sprak. De opvatting van zijn ouders was al snel gekeerd naar onhandelbaar, dus zat hij hier op school. Maar liefde kende hij wel, dat was ook iets anders dan verliefd zijn. Af en toe keek hij naar Elise en in zijn blik was niets te zien. Eigenlijk was alles erin te zien, maar niemand kon naar boven halen wat dat alles inhield. Het was Jimmy's persoonlijkheid en tenzij hij iemand daar toegang tot gaf, kon niemand hem inzien.

Af en toe gleed ze met haar tong langs haar onderlip. Een concentratietik. Ze keek af en toe op om vervolgens weer mooie lijnen te tekenen. Het begon iets te worden. Zijn ogen… Daar besteedde ze haar meeste tijd aan. Met een tevreden glimlachje keek ze naar de tekening. Die langzaam op een jongen begon te lijken. Ook het houtsnijwerk werd mooi vastgelegd. “Jimmy… wat ben je eigenlijk aan het maken? Is het een vis?”