De Grote Boom

"Nee mijn vrienden deden het. Maarik ben net een jaar gestopt.met roken en ik wil niet opnieuw moeten stoppen." zei ze met een glimlachje. Ze hield het jack aan en speelde wat met de rits. "Ik vond het nooit zo de moeite waard als ik ze aan het einde van de avond helemaal out en anders gebroken ergens terug vond." zeii ze kalm. Julia bekeek de jongedame met wie ze sprak en glimlachte in zichzelf. Ja dit was er ook wel werkelijk het type voor. Misschien was het slecht dit vooroordeel te trekken maar toch deed Julia het en er vormde zich toch een beetje een beeld van het meisje en ze slikte even.

Jayden haalde haar schouders op. Ze ging het meisje niet dwingen om te roken, maar was niet van plan zelf haar jointje uit te maken. "Hmm, als je het met mate doet is er niks aan de hand." Jayden lachte even en keek naar de miezer die langzaam over ging in echte regen. Het waren misschien wijze woorden, waar ze zich zelf nooit aan hield. Ze had zichzelf ook wel eens ergens uit een straatje moeten slepen of met behulp van iemand anders thuis zien te komen. Maar ze had dan wel een leuke avond gehad, tenminste voor zover ze die avond dan nog kon herinneren. Meestal bleef er niet meer over dan een waas.

Julia keek haar aan en knikte. "Ja, dat is misschien ook wel zo maar dan nog, ik vind het niet meer nodig om te gaan roken. Ik heb al genoeg problemen, hoewel ik er soms wel zin in heb moet ik eerlijk zeggen." Zei ze kalm. Met lichte ergernis keek ze naar de regen en zuchtte diep. "Oh nee hè, niet nog meer regen.' Zei ze zuchtend en ze keek naar Jayden. "Ik heet trouwens Julia." Zei ze kalm en ze glimlachte even vriendelijk. Daarna keek ze even omhoog naar het bladerdek en zag wat donkere wolken. Ook viel er een druppel midden tussen haar ogen en grinnikte ze zacht even waarna ze die weg veegde.

Jayden haalde haar schouders op, "als je er een wilt, moet je het zeggen." Op de opmerking dat ze al genoeg problemen had, ging ze niet in. Er waren hier genoeg zielenknijpers, speciaal voor dat doel opgeleid en die werden ervoor betaalt. Hoe onzinnig Jayden die mensen ook vond. Ze geloofde namelijk niet dat een beetje praten zou helpen. Evenals pillen slikken trouwens, natuurlijk wist ze dat haar eigen drugsgebruik ook verschrikkelijk ongezond was, maar dat was een ander verhaal. "Ik word Jayden genoemd." Of eigenlijk, die naam had Mark voor haar verzonnen toen ze hem had verteld hoe erg ze haar echte naam haatte. Het was een stoere, ietwat jongensachtige naam, maar ze vond het bij zichzelf passen. Dat was ook de reden waarom ze die naam gekozen had. Ondertussen begon de regen verder door te zetten, "We zouden zo eens terug moeten gaan." Aangezien Jayden haar jas had uitgeleend, was er weinig bescherming tegen de nattigheid.

Julia keek naar de regen en glimlachte tevreden. "Aangenaam Jayden." Zei ze tegen hem en ze keek naar de regen. Het leek niet te stoppen. Kalm keek ze naar Jayden. "Oh, ik wacht nog wel even maar als je wilt geef ik je je jasje terug." Zei ze met een lieve glimlach. Julia keek Jayden rustig aan en keek even glimlachend naar haar. "En nee, ik hoef er echt geen." Zei ze rustig. Julia bleef tegen de boom aan staan en zuchtte. "Denk je dat de regen nog lang aan houdt?" Vroeg ze haar vriendelijk, ondanks dat het meisje er stoer uit zag voelde Julia geen angst voor haar, ze had ook niet de neiging om brutaal te zijn en zich op die manier aan te passen aan het meisje, nee helemaal niet.

"Graag, ik houd niet zo van regen." Jayden was niet sociaal genoeg om zichzelf op te offeren in de regen. Niet dat ze bang was haar eigen kapsel te verpesten, maar ze hield er gewoon niet van dat haar hempdje aan haar huid zou plakken en de kou langzaam tot haar botten zou doordringen. Door haar leefgewoontes had ze niet bepaald veel vet op haar botten om zich warm te houden. Jayden keek omhoog, tussen de boombladeren door, waar de lucht nog net zo grijs was als enkele minuten eerder, maar de regen die er nu uitviel was een stuk meer dan eerst. "Geen idee, ik ben geen weervrouw." ze glimlachte even en trapte haar sigaret uit met de neus van haar schoenen.

Julia keek naar de jongedame en knikte instemmend. "Ik ook niet, daarom blijf ik nog even wachten." Zei ze kalm tegen de jongedame. Waarna ze zich kalm uit de jas werkte. Ze glimlachte naar Jayden en keek haar glimlachend aan. "Succes met er doorheen lopen." Zei ze kalm tegen haar en ze keek naar de jongedame, zij zelf zou wel even wachten en rustig zakte ze even neer tegen de grote boom aan. Met een vriendelijke glimlach keek ze naar Jayden, ze vroeg zich af waarom het meisje zichzelf door de regen zou laten rennen. Ach ja.. Het was niet haar keuze natuurlijk.

Op dat moment begon de regen enkel toe te nemen. "Hmmm, misschien moet ik toch nog even wachten." het jasje dat ze weer terug had gekregen voelde warm aan op haar huid. Dat was het voordeel van leer, het hield echt warmte vast. Weer viste ze een sigaret tevoorschijn, nee Jayden had geen enkele intentie om te minderen met roken. Ook al was Julia gestopt met roken en het voor haar heel vervelend moest zijn om in de rook te zitten. Julia, dat was trouwens een naam die perfect bij haar paste. Romeo en Julia, de knappe Italiaanse vrouwe, misschien was het meisje helemaal geen Française maar Italiaanse. Sowieso was ze geen Amerikaanse, dat kon ze nog wel uit haar accent weghalen.

Julia grinnikte zachtjes. "Ik raad het je wel aan ja." zei ze kalm. Ze bleef zitten en keek naar de donkere wolken, blui dat ze op z'n minst hier kon schuilen. Opnieuw liet ze haar blik rond gaan waarna ze weer even bij het meisje eindigde. "Waarom ben je dan niet nasr binnen gegaan toen het net begon?" vroeg Julia haar kalm. Kippenvel lag op haar armen maar ze liet het maat zo. Met eigenlijm geen greintje vet oo haar magere lichaam kon niets haar beschermen tegen de kou en dat wist ze nu al. Dus bleef ze rustig zitten, plukte aan het gras wn keek omhoog naar de rokende jongedame.

Oh wacht zat Jayden niet eerst aan een joint, haha oepsxd
-
Jayden haalde haar schouders op, "Omdat ik toen nog niet klaar was." ze blies wat rook uit om te laten zien waar ze nog niet mee klaar geweest was. Jayden hield ervan om de tijd te nemen voor een sigaret, niet om hem onderweg half uit te trappen, omdat ze binnen niet mocht roken. Toen ze het de vorige keer had gedaan, leek het haast alsof ze een bom mee naar binnen gesmokkeld, terwijl het enkel een huis, tuin en keukensigaret geweest was. Niks bijzonder, niks gevaarlijks. Maarja,ze had geen zin in nog meer gezeik dus deed ze het braaf buiten.

Hahah volgens mij wel cx Nouja, gaat ze van jointje over naar sigaretten haha
--
Julia keek haar aan en knikte. "Dat is wel begrijpelijk ja." Zei ze kalm hoewel ze het aan de andere kant onzin vond, zijzelf had de sigaret gewoon uitgemaakt en met de grote groep mee naar binnen gerend. Daarna keek ze rustig voor zich uit en keek met een verveelde blik rond. Ze kon er niets aan doen maar Julia verveelde zich vreselijk, rustig pakte ze uit haar tas een flesje water en keek even rond. Daarna nam ze rustig wat slokjes om haar maag toch een beetje te vullen. Ze had vanochtend ontbeten, iets waar ze al trots op was, dus had ze nu geen honger en zou ze hopelijk een heel klein beetje avondeten binnen krijgen.

new
--

Olivia moest denken aan de laatste keer dat ze hier was geweest, toen ze Jonah ontmoet had. Nou, dat was geen succes geweest, dacht ze sarcastisch. Ze pakte een sigaret uit haar tas en stak hem op. Het was zo'n mooie september avond, waarbij je de herfst al aan kon voelen komen maar tegelijkertijd de zon nog net over de rand van de school kon zien.
Haar tas gooide ze op de grond en ze ging er bij zitten, tegen de boomstam. Ze droeg een legging en een basic topje met daaroverheen een vest. Zo iets wat je draagt als je hoopt niemand tegen te komen.

en eindelijk reageert kim

-
Carlos genoot van de late septemberzon en naar zijn mening was de beste plek wel de oudste boom op de binnenplaats, zeker op zo'n dag als vandaag, waarop de boom ook nog een mooi meisje opleverde. Toen hij vrij dichtbij was glimlachte hij zo charmsnt mogelijk naar haar, hij had echt wel door dt ze liever alleen zou zijn, maar hij weigerde haar alleen te laten. 'Mag ik erbij komen zitten?' vroeg hij en hij haalde bij het ruiken van de sigarettenrook zijn eigen pakje uit zijn zak. 'O op zijn minst een vuurje?'

woehoeeeeee....
--

Olivia keek op toen ze een stem hoorde. O nee, weer een onbekende man bij de boom, moest ze vriendelijk terug doen? Beter van niet, al was ze nooit echt een gemeen meisje. Ze haalde haar schouders op, maar haalde wel haar aansteker uit haar tas waarna ze hem in een soepele boog naar de jongen met het lichtbruine haar gooide. Vanuit haar ooghoeken bekeek ze hem onopvallend. Knap, misschien gay? Maar de flirterige toon waarop hij haar aan had gesproken bewees het tegendeel. Zonder hem verder nog aan te kijken keek ze naar de school en nam af en toe een trekje van haar sigaret.

Carlos bedankje het meisje en ging naast haar zitten, iets dichterbij dan sociaal acceptabel. Hij stak zijn sigaret op en nam meteen een trekje. 'En wat maakt jou zo somber op zo'n mooie dag als deze?' vrog hij, hij wist het over te brengen zodat het voor de meesten het niet brutaal zouden vinden overkoemn, maar je wist maar nooit. Als ze tegen hem uit zou vallen zou het geen probleem zijn, dan ging hij gewoon weg.

Het najaarszonnetje verwarmde het plein, wat ervoor zorgde dat er best was mensen in de buurt van de grote boom waren. Ook Cole zat op een bankje, zijn ogen werden verborgen door de glazen van een donkere zonnebril. Op zijn schoot lag een schrift, waar hij eerder in bezig was geweest. Maar zijn aandacht was getrokken door de verschillende gesprekken om hem heen. 

sorry, beetje inspiloos.

Voor het eerst in tijden droeg ze gewoon simpele ballerina's. Wel zwart natuurlijk met een wit strikje. Daarop een witte legging en een rood/witachtig jurkje. Haar haren waren in een hoge paardenstaart vastgemaakt. Om haar paardenstaart had ze een lint gebonden. Lekker alternatief alleen niet zo extreem. Het paste bij haar en haar vormen kwamen er goed in uit. Voor het eerst in tijden voelde zij zich echt heel goed. Even geen stem. Even rust in haar hoofd. Ze liep over het bad en stopte bij de grote boom waar een bankje stond. Daar ging ze op zitten en keek naar de mensen die langsliepen.

Spoiler:

Cole keek op naar zijn nieuwe buurvrouw, een aparte maar niet onaangename verschijning. De kleding die ze droeg deed haar figuurtje goed uitkomen, maar het meest opvallende waren wel haar witgrijze haren. Alsof ze veel te vroeg oud was geworden, of het was gewoon verf. Hij gokte het laatste. Kort knikte hij haar met een vriendelijk glimlachje toe, zijn ogen konden haar vanachter de zonnebril zonder betrapt te worden even bekijken. Maar hij was nog wel zo beleefd om daarna zijn ogen gewoon weer op de dame haar gezicht te richten.

Ze speelde met een lok van haar witte lokken. Zo wit als sneeuw. Het werd eens tijd dat ze er kleurige plukjes in zal doen. Ze keek naar de jongen die naast haar zat. Met een vriendelijke glimlach keek ze hem terug aan voordat ze in haar rugzak begon te rommelen. "Het weertje valt mee niet waar. Nog echt een lekkere na zomer." Ze haalde haar schetsboek eruit met een doosje potloden. Ze begon wat te schetsen van de omgeving. Een beetje tijd verdrijf.

Zijn buurvrouw haalde een schetsboek tevoorschijn, het was een keer wat anders dan de mobieltjes om de omgeving mee vast te leggen, "Zeker wel, toch nog een klein geschenk van de weegoden. Het kan behoorlijk spoken in deze tijd van het jaar." met deze woorden haalde Cole het cliché van Engeland aan, regen, regen en regen. Niet dat Cole een buiten mens was, eigenlijk ging zijn voorkeur uit naar het binnen zijn, waarom wist hij niet. "Mag ik eens kijken wat je aan het schilderen bent?"

Elise keek hem met een kleine glimlach aan. "Ja dat is ook zo. Engeland heeft weinig dagen wanneer de zon schijnt. Altijd als het rond de 19, 20 graden is zie je mensen in zomerkleren rond rennen. Anders kunnen ze die nooit aan." Elise vond het niet zo erg dat het altijd regende. Zij kwam nauwelijks in de zon. Dat zag je ook aan haar huidskleur. Ze zat liever binnen, liefst nog alleen met haar boekjes. Zo ging haar tijd sneller voorbij. Nauwelijks contact met anderen mensen omdat ze bang was om anderen af te schrikken. "Ja hoor." Zei ze op een vriendelijke toon terwijl ze haar schetsboek naar hem overhandigde. Haar schetsboek bestond voornamelijk uit portretten van mensen die haar aandacht wisten te trekken. Alleen mensen die het 'waard' waren om getekend te worden. En dat waren er niet veel. Ook schetste zij vaak omgevingen, voorwerpen en dieren. Ja dieren vond zij ook altijd fascinerend.

Met die opmerking sloeg de jonge vrouw de spijker op de kop. Helaas waren de meest enthousiaste zomervrouwen, vaak niet de meest knappe vrouwen. Cole hield toch van iets meer stijl in de kleding van de vrouw. Iedereen kon een te kleine hotpants combineren met een te klein topje.
Cole pakte het schetsboek van haar over, eerbiedig, om niks te beschadigen. Hij bekeek de schets die ze net had gemaakt. "Volg je lessen? Want dit ziet er veel belovend uit." Hij keek haar met een charmante glimlach aan.

Elise beet op haar onderlip. Ze was onzeker over haar eigen capaciteiten. Over haar talent. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar hem. Ze wilde zijn reactie peilen. Zijn expressies zien wanneer hij door haar schetsboek bladerde. Wanneer hij haar complimenteerde begon ze lichtjes te blozen. Ze schudde haar hoofd. "Ik heb eigenlijk nooit lessen daarvoor gevolgd." Elise keek naar de grond en begon een beetje met haar voeten te schuifelen. "Het is niet heel bijzonder. Ik hoop dat ik gewoon nog beter kan worden door veel vaker te tekenen. Soms kan ik mijn drang om iemand te tekenen ook niet weerstaan. Maar de meeste hebben mij tot nu toe nooit afgewezen. Eerst weten ze niet wat ze kunnen verwachten totdat ik het op papier heb geschetst. Dan zijn ze echt verbaasd." Elise glimlachte bescheiden. "Er zijn betere dan ik."