De Grote Boom

Hahah volgens mij wel cx Nouja, gaat ze van jointje over naar sigaretten haha
--
Julia keek haar aan en knikte. "Dat is wel begrijpelijk ja." Zei ze kalm hoewel ze het aan de andere kant onzin vond, zijzelf had de sigaret gewoon uitgemaakt en met de grote groep mee naar binnen gerend. Daarna keek ze rustig voor zich uit en keek met een verveelde blik rond. Ze kon er niets aan doen maar Julia verveelde zich vreselijk, rustig pakte ze uit haar tas een flesje water en keek even rond. Daarna nam ze rustig wat slokjes om haar maag toch een beetje te vullen. Ze had vanochtend ontbeten, iets waar ze al trots op was, dus had ze nu geen honger en zou ze hopelijk een heel klein beetje avondeten binnen krijgen.

new
--

Olivia moest denken aan de laatste keer dat ze hier was geweest, toen ze Jonah ontmoet had. Nou, dat was geen succes geweest, dacht ze sarcastisch. Ze pakte een sigaret uit haar tas en stak hem op. Het was zo'n mooie september avond, waarbij je de herfst al aan kon voelen komen maar tegelijkertijd de zon nog net over de rand van de school kon zien.
Haar tas gooide ze op de grond en ze ging er bij zitten, tegen de boomstam. Ze droeg een legging en een basic topje met daaroverheen een vest. Zo iets wat je draagt als je hoopt niemand tegen te komen.

en eindelijk reageert kim

-
Carlos genoot van de late septemberzon en naar zijn mening was de beste plek wel de oudste boom op de binnenplaats, zeker op zo'n dag als vandaag, waarop de boom ook nog een mooi meisje opleverde. Toen hij vrij dichtbij was glimlachte hij zo charmsnt mogelijk naar haar, hij had echt wel door dt ze liever alleen zou zijn, maar hij weigerde haar alleen te laten. 'Mag ik erbij komen zitten?' vroeg hij en hij haalde bij het ruiken van de sigarettenrook zijn eigen pakje uit zijn zak. 'O op zijn minst een vuurje?'

woehoeeeeee....
--

Olivia keek op toen ze een stem hoorde. O nee, weer een onbekende man bij de boom, moest ze vriendelijk terug doen? Beter van niet, al was ze nooit echt een gemeen meisje. Ze haalde haar schouders op, maar haalde wel haar aansteker uit haar tas waarna ze hem in een soepele boog naar de jongen met het lichtbruine haar gooide. Vanuit haar ooghoeken bekeek ze hem onopvallend. Knap, misschien gay? Maar de flirterige toon waarop hij haar aan had gesproken bewees het tegendeel. Zonder hem verder nog aan te kijken keek ze naar de school en nam af en toe een trekje van haar sigaret.

Carlos bedankje het meisje en ging naast haar zitten, iets dichterbij dan sociaal acceptabel. Hij stak zijn sigaret op en nam meteen een trekje. 'En wat maakt jou zo somber op zo'n mooie dag als deze?' vrog hij, hij wist het over te brengen zodat het voor de meesten het niet brutaal zouden vinden overkoemn, maar je wist maar nooit. Als ze tegen hem uit zou vallen zou het geen probleem zijn, dan ging hij gewoon weg.

Het najaarszonnetje verwarmde het plein, wat ervoor zorgde dat er best was mensen in de buurt van de grote boom waren. Ook Cole zat op een bankje, zijn ogen werden verborgen door de glazen van een donkere zonnebril. Op zijn schoot lag een schrift, waar hij eerder in bezig was geweest. Maar zijn aandacht was getrokken door de verschillende gesprekken om hem heen. 

sorry, beetje inspiloos.

Voor het eerst in tijden droeg ze gewoon simpele ballerina's. Wel zwart natuurlijk met een wit strikje. Daarop een witte legging en een rood/witachtig jurkje. Haar haren waren in een hoge paardenstaart vastgemaakt. Om haar paardenstaart had ze een lint gebonden. Lekker alternatief alleen niet zo extreem. Het paste bij haar en haar vormen kwamen er goed in uit. Voor het eerst in tijden voelde zij zich echt heel goed. Even geen stem. Even rust in haar hoofd. Ze liep over het bad en stopte bij de grote boom waar een bankje stond. Daar ging ze op zitten en keek naar de mensen die langsliepen.

Spoiler:

Cole keek op naar zijn nieuwe buurvrouw, een aparte maar niet onaangename verschijning. De kleding die ze droeg deed haar figuurtje goed uitkomen, maar het meest opvallende waren wel haar witgrijze haren. Alsof ze veel te vroeg oud was geworden, of het was gewoon verf. Hij gokte het laatste. Kort knikte hij haar met een vriendelijk glimlachje toe, zijn ogen konden haar vanachter de zonnebril zonder betrapt te worden even bekijken. Maar hij was nog wel zo beleefd om daarna zijn ogen gewoon weer op de dame haar gezicht te richten.

Ze speelde met een lok van haar witte lokken. Zo wit als sneeuw. Het werd eens tijd dat ze er kleurige plukjes in zal doen. Ze keek naar de jongen die naast haar zat. Met een vriendelijke glimlach keek ze hem terug aan voordat ze in haar rugzak begon te rommelen. "Het weertje valt mee niet waar. Nog echt een lekkere na zomer." Ze haalde haar schetsboek eruit met een doosje potloden. Ze begon wat te schetsen van de omgeving. Een beetje tijd verdrijf.

Zijn buurvrouw haalde een schetsboek tevoorschijn, het was een keer wat anders dan de mobieltjes om de omgeving mee vast te leggen, "Zeker wel, toch nog een klein geschenk van de weegoden. Het kan behoorlijk spoken in deze tijd van het jaar." met deze woorden haalde Cole het cliché van Engeland aan, regen, regen en regen. Niet dat Cole een buiten mens was, eigenlijk ging zijn voorkeur uit naar het binnen zijn, waarom wist hij niet. "Mag ik eens kijken wat je aan het schilderen bent?"

Elise keek hem met een kleine glimlach aan. "Ja dat is ook zo. Engeland heeft weinig dagen wanneer de zon schijnt. Altijd als het rond de 19, 20 graden is zie je mensen in zomerkleren rond rennen. Anders kunnen ze die nooit aan." Elise vond het niet zo erg dat het altijd regende. Zij kwam nauwelijks in de zon. Dat zag je ook aan haar huidskleur. Ze zat liever binnen, liefst nog alleen met haar boekjes. Zo ging haar tijd sneller voorbij. Nauwelijks contact met anderen mensen omdat ze bang was om anderen af te schrikken. "Ja hoor." Zei ze op een vriendelijke toon terwijl ze haar schetsboek naar hem overhandigde. Haar schetsboek bestond voornamelijk uit portretten van mensen die haar aandacht wisten te trekken. Alleen mensen die het 'waard' waren om getekend te worden. En dat waren er niet veel. Ook schetste zij vaak omgevingen, voorwerpen en dieren. Ja dieren vond zij ook altijd fascinerend.

Met die opmerking sloeg de jonge vrouw de spijker op de kop. Helaas waren de meest enthousiaste zomervrouwen, vaak niet de meest knappe vrouwen. Cole hield toch van iets meer stijl in de kleding van de vrouw. Iedereen kon een te kleine hotpants combineren met een te klein topje.
Cole pakte het schetsboek van haar over, eerbiedig, om niks te beschadigen. Hij bekeek de schets die ze net had gemaakt. "Volg je lessen? Want dit ziet er veel belovend uit." Hij keek haar met een charmante glimlach aan.

Elise beet op haar onderlip. Ze was onzeker over haar eigen capaciteiten. Over haar talent. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar hem. Ze wilde zijn reactie peilen. Zijn expressies zien wanneer hij door haar schetsboek bladerde. Wanneer hij haar complimenteerde begon ze lichtjes te blozen. Ze schudde haar hoofd. "Ik heb eigenlijk nooit lessen daarvoor gevolgd." Elise keek naar de grond en begon een beetje met haar voeten te schuifelen. "Het is niet heel bijzonder. Ik hoop dat ik gewoon nog beter kan worden door veel vaker te tekenen. Soms kan ik mijn drang om iemand te tekenen ook niet weerstaan. Maar de meeste hebben mij tot nu toe nooit afgewezen. Eerst weten ze niet wat ze kunnen verwachten totdat ik het op papier heb geschetst. Dan zijn ze echt verbaasd." Elise glimlachte bescheiden. "Er zijn betere dan ik."