Het appartement van Cathinka, Jayden, Primrose, Noah, mystery guy

Het appartement is groot genoeg voor 6 personen, het is geen villa, maar ruim genoeg om niet iedereen voor het hoofd te stoten. Het appartement was redelijk simpel ingericht, er is een woonkamer die grens aan een open keuken, waar een ruime kookplaat en een grote koelkast voldoet aan de eisen van 6 personen. Verder is er een trap die doorloopt naar de boven verdieping die gevuld is met 2 grote slaapkamers en 2 badkamers, de een voor de dames en de andere voor de heren.

regels:
standaard

p.s. als er aanpassingen nodig zijn even aangeven.

Prim was later aangekomen dan de meeste leerlingen. Haar moeder had dan ook pas net ontdekt wat er al jaren in haar leven speelde. Ze had behoefte aan een joint alleen hadden ze al haar spul afgenomen. Daarbij had ze ook nog geen tijd gehad om hier al een nieuwe dealer te vinden, vroeger was ze zelf de dealer geweest. Het verdiende goed, en ze zat nooit om spullen verlegen. Gelukkig maar. Die tijd was helaas verleden tijd. Primrose zou er wel een oplossing voor vinden dacht ze zelf.
Slepend met haar koffer liep ze de trap op naar de slaapvertrekken. Het ding maakte telkens een boink geluid als ze een trede verder liep. Ze was te lui om het ding echt op te tillen, daar was het ook veel te zwaar voor. Toen ze boven was liep ze de meisjeslaapkamer binnen en wierp haar koffer, voor zover dat ging met het gewicht, op het enige bed dat leeg leek. Later zou ze wel uitpakken. Nu eerst een sigaret.
Uit haar jaszak, natuurlijk een designersjas, viste ze een pakje sigaretten en een zilveren aansteker. Voor mijn liefste stond erin gegraveerd. Een cadeautje van Jason. Ja, ja zijn liefste. Als er niemand anders was. Maar zo werkte het ook vanaf haar kant dus het maakte weinig uit. Ze liet zich in het raamkozijn zakken en stak haar sigaret aan. Heerlijk, eventjes ontspannen.

Jayden zat half liggend op een zitzak die naast haar bed stond, door de manier waarop ze zat was ze nauwelijks zichtbaar. Ergens in de verte was ze zich er vaag bewust van dat er iemand de kamer binnen kwam zetten. Het spul dat ze een paar dagen terug gekocht had, was goed spul en wist haar in een heerlijke ontspannende roes te krijgen. Door de ontspannende werking vergat ze alles even, d'r ouders, maar met name het verdriet om Mark die nu waarschijnlijk allang vergaan was in de natte, zure grond in de grote stad. Misschien hadden ze hem wel verbrand, ze wist het niet en zou het waarschijnlijk nooit te weten komen. Loom duwde ze zichzelf overeind, Jayden dacht dat ze redelijk snel had gereageerd, maar door haar stonede toestand had ze niet door dat ze enkele minuten was blijven liggen. "Hey." mompelde ze, haar tongval leek dubbel te zijn, misschien had ze iets teveel ingenomen, maar ach wat boeide het? Ze voelde zich heerlijk, ontspannen en alles om haar heen leek een soft randje te hebben, als een soort hemel.

Primrose keek op toen ze iemand hey hoorde zeggen, ze had niemand gezien toen ze de kamer binnenliep maar nu viel haar oog op een meisje dat in een zitzak zat. Prim glimlachte. Ze had lang genoeg gebruikt en mensen zien gebruiken om te weten wanneer iemand stoned was. Een bondgenoot dacht ze vrijwel direct. Heerlijk.
'Hallo,' zei ze vriendelijk. 'Heb je nog wat spul?' zei ze toen direct. Het moest maar, ze was niet opzoek naar vrienden, meer naar mensen die haar aan bepaalde dingen konden helpen. Aangezien dit meisje er stoned uitzag vroeg ze maar direct of er nog wat over was.

"Of ik nog spul heb?" mompelde Jayden lichtelijk van de wereld, maar ze had niet een enorme hoeveelheid naar binnen gewerkt, waardoor ze nog wel in staat was te reageren. Met haar handen voelde ze langs de pijpen van haar broek, opzoek naar de zak. Ze voelde niks. "Kijk maar in m'n laatje, daar ligt misschien nog wat." de zin kwam tergend langzaam uit haar mond, maar werd wel versierd door een lome glimlach naar het meisje, die haar totaal onbekend voorkwam. Was ze nieuw hier? Of was ze haar gewoon vergeten, ach het maakte niet uit, hoe meer zielen, hoe meer vreugd niet waar? "Ik ben trouwens Jayden, aangenaam je te ontmoeten."

Primrose drukte haar sigaret tegen de buitenkant van de muur uit en liet de peuk naar beneden vallen. Daarna stond ze snel op en trok het laatje van dit meisje open. Daarin zag ze het spul liggen en ze nam snel iets in. Het zou vast niet lang duren voordat het werkte.
Ze ging ontspannen naast het meisje zitten. 'Dankje,' zei ze en daarna sloot ze kort haar ogen. Toen het meisje zich voorstelde knikte ze loom. Het spul werkte snel, en goed. De wereld leek in haar ogen al een stuk beter dan een paar minuten geleden. 'Primrose, maar noem me maar Prim,' zei ze, zelf ook met een lome stem pratend. Heerlijk vond ze deze roes. Ze had hem nodig gehad, het was al minstens twee dagen geleden dat ze voor het laatst iets had ingenomen, dus deze roes was zo welkom als maar kon.

Jayden keek tussen haar oogleden door hoe het donkerharige meisje een zakje met poeder tevoorschijn haalde. Wat het precies was wist ze niet, maar het was heerlijk. Alles leek rustiger, maar aan de andere kant ook een stuk helderder. "Aangenaam, prim." loom lachte ze naar het meisje dat naast haar was komen zitten. "Ik kende je dus nog niet." bevestigde ze zich voor zichzelf, niet dat het alsnog iemand was die ze kende, maar gewoon vergeten was. Zonder veel logica gooide ze een veertje in de lucht dat ze eerder uit een kussen had gepeuterd. Het veertje dwarrelde omlaag, waarna Jayden ertegen aan blies, zodat het een eindje verder omlaag dwarrelde.

Prim grinnikte, al was er weinig gezegd dat echt grappig was. Dat deed het spul nu eenmaal met je. Ze liet zich een beetje wegzakken in de roes. 'Beter om hier een bondgenoot te hebben,' zei ze zachtjes. Het was gewoon iets wat ze dacht, toen ze net weg was gegaan had ze gedacht dat het hier een gevangenis zou zijn. Zonder de mogelijkheid om iets te scoren. Nu was ze hier, haar eerste dag. En ze lag al met een heerlijke roes ontspannen op het bed dat nu de hare was.
Toen ze een zacht kefgeluidje hoorde ging ze rechtop zitten. Haar hondje Candy had zojuist de kamer gevonden. Ze floot zachtjes tussen haar tanden door, het seintje naar haar hondje om te komen. Candy sprong met een vrolijk kwispelende staart op het bed en Prim aaide haar afwezig. Het was een wonder dat de mensen hier haar huisdier niet hadden afgepakt. Beter ook want anders was ze echt woest geworden. Weer grinnikte ze zonder reden.

Jayden kon nog niet de link leggen met wat ze bedoelde met bondgenoten, maar ze lachte vriendelijk naar het meisje en knikte beamend. Hoewel ze geen idee had waarvoor ze dat deed. Op dat moment kwam er een beest de kamer binnengestormd. Het duurde even voor het kwartje bij Jayden viel, het was een hondje. Zo'n klein mormeltje waar Jayden eigenlijk helemaal niks mee had, ze struikelde standaard over die dieren heen en tja, het was gewoon niks voor haar. Maar op het moment kon ze alleen maar lachen om het dier dat vol enthousiasme op het bed van d'r nieuwe kamergenootje sprong.
Langzaam kwam ze wat overeind om van houding te wisselen, terwijl ze naar het diertje keek.

Nieuw
-
Met dikke wallen onder haar ogen had Jayden zich uit haar bed weten te slepen, veel geslapen had ze niet, en die bonkende hoofdpijn hielp ook niet erg mee. Eerst koffie. Vermoeid liep Jayden de trap van het appartement af, richting het keukentje waar een koffiezet apparaat stond. Als op de automatische piloot viste Jayden een koffiefilter en wat poeder uit een la, goot er heet water over heen en nam plaats op de keukentafel. Wachtend tot de pot klaar zou zijn. Ondertussen had ze haar hoofd op haar handen gelegd, op tafel, en sloot ze haar ogen voor wat extra slaap.

Boven sprong Jimmy bijna uit zijn bed. Hij was een ochtendmens, maar ook een avondmens. Eigenlijk was hij een alles mens. In elk geval kon hij vrolijk opstaan. Hij keek op de klok en zag dat het nog vroeg was en aangezien er geen training op het programma stond, hoefde hij dus nog nergens heen. Zachtjes liep hij de kamer uit en in enkel zijn pyjamabroek gleed hij bijna van de trapleuning af. Hij zag Jayden zitten, maar zei natuurlijk niets. Hij liep naar de koelkast, pakte één van zijn energie-/proteïnedrankjes en plofte in de luie stoel van het appartement. Hij was nog even aan het bedenken of hij wel of niet uit zichzelf zou gaan zwemmen en hij was steeds meer tot een niet aan het komen. Af en toe keek hij naar Jayden, maar verder gingen zijn ogen rustig door de kamer en uiteindelijk sloeg hij ze neer, zoals altijd als er niemand tegen hem sprak.

Jayden merkte dat ze niet de enige was die rond dit tijdstip wakker was geworden, zo te merken was een jongen die Jimmy heette ook waker. Veel had ze niet met hem gesproken, enkele korte gesprekjes, daar was het bij gebleven. Jayden had geen idee hoe deze kamers ingedeeld werden, het verbaasde haar sowieso dat jongens en meisjes gemixt werden. Tieners die explodeerde van de hormonen samen in een huis zetten, perfect idee. Zonder wat te zeggen volgden de ogen van Jayden de jongen die een of ander vies drankje uit de koelkast pakte, hij plofte uiteindelijk verderop neer. Jayden gaapte, merkte dat de koffie klaar was en stond weer op. "Ook wat?" Jayden was al van de weinig woorden, maar 's ochtends vroeg sprak ze sowieso met zo min mogelijk woorden. Het koste veel te veel energie om hele gesprekken te leiden, terwijl ze veel liever in haar warme slaap verdween.

Hoe kan ze nou gesprekjes hebben met Jimmy?

Jimmy keek op toen Jayden hem aansprak. Hij schudde van nee, maar glimlachte breed als bedankje. Koffie was niet goed voor hem. Niet dat zijn trainer het zo wilde, maar hij hield zich aan een bepaald dieet om zijn spieren goed te houden. Geen cafeïne dus. Of dat hielp bij het zwemmen wist hij niet, hij kon gewoon goed zwemmen en dat was aan hem te zien, en dat wilde hij zo houden en hij nam geen risico. Drugs, roken, alcohol, het zat er voor hem niet in. Hij wilde zijn goed ontwikkelde spieren houden, dan keken er meer mensen naar hem. En narcisten konden daar best van genieten. Hij volgde Jayden even tijdens het koffiezetten, maar keek haar nog niet aan met zijn helblauwe ogen. Dat deed hij pas als ze aan een gesprek zou beginnen.

Nou ze wonen in hetzelfde appartement, dan is het vast wel eens "hoi" , "Doei." xD
-
"Dan niet." Jayden kon niet begrijpen hoe hij op dat smerige spul kon leven, ze had het nooit gedronken, maar alleen de verpakking deed de haren in de nek van Jayden overeind zetten. Jayden pakte de koffiepot uit de houder en vulde de mok die ze eerder had gepakt, daarna deed ze er een schep suiker doorheen. Dat was voldoende voor haar ontbijt. Jayden ontbeet eigenlijk nooit, sowieso at ze onbewust veel te weinig. Een bijeffect van de drugs, die stilde het hongergevoel, waardoor ze het automatisch vergat. Jayden nam de koffie mee naar de tafel waar ze eerder aan had gezeten en nam weer plaats. Uit haar broekzak haalde ze een sigaret, er was nu toch bijna niemand, dus kon ze hem gewoon opsteken.

Nee, want Jimmy praat niet.

Jimmy haalde zijn schouders op. Hij keek hoe ze aan tafel ging zitten en keek haar met zijn helblauwe ogen beschuldigend aan toen ze de sigaret op wilde steken. Hij ging er natuurlijk vanuit dat dat effect zou hebben, want niemand kon het blauwerdanblauw weerstaan en iedereen begreep de boodschappen die hij ermee de wereld in slingerde. Nah, niet echt de wereld in, naar de mensen met wie hij oogcontact had. Woorden zouden wel makkelijk de wereld inkomen, maar die gebruikte hij nou eenmaal niet. Dat deed hem eraan denken dat hij nog iets op zou zoeken. Hij stond op, liep naar het bureau en startte de computer. Ondertussen dronk hij zijn drankje op en zette de beker op tafel.

oh xD
-
Jayden zag de blik wel, maar trok zich er niets van aan. Dan zou hij zijn mond maar moeten opentrekken. Ze stak de sigaret aan en roerde achteloos met een lepeltje de suiker door de koffie heen. Vaag was ze zich er van bewust dat de computer aanging, maar veel aandacht besteedde Jayden er niet aan. Haar hersenen waren nog te slaperig om te willen weten wat hij deed. Hoewel, als ze wakker was, dan zou het haar waarschijnlijk nog steeds niet veel schelen. Jayden was niet erg handig met computers, natuurlijk kon ze wel de basiszaken als haar email lezen, googlen en een chat programma opstarten, maar daar bleef het bij. Ze was niet van de films en series kijken, en de rest boeide haar ook niet veel.

Jimmy opende het internet en ging opzoek naar telefoons met een camera en de mogelijkheid om te videochatten, en hij wilde weten of er misschien een app voor bestond. Dan zou het voor hem zin hebben om een telefoon aan te schaffen. Bellen werkte natuurlijk niet en om gesprekken te voeren met geschreven woorden vond hij ook niet de moeite waard, dan gebruikte je nog steeds die woorden. Hij keek even achterom naar Jayden, maar draaide zich al snel weer om. De mogelijkheid was er, maar duur. Dat werd dus geen mobiel voor Jimmy. Dan moest hij nu nog iets doen. Hij draaide zich om en staarde Jayden zo aan dat duidelijk was dat hij wilde dat ze de sigaret weglegde. Mensen konden zijn blikken meestal niet weigeren, al had de één iets langer de tijd nodig dan de ander.

Jayden nam een trek van de sigaret en nipte aan de koffie. Het bruine goedje was nog aan de hete kant, maar dat deerde Jayden niet. Dat zorgde er alleen maar voor dat je wat meer wakker werd. Een gaap onderdrukkend pakte Jayden een papiertje dat op tafel lag en vouwde het randje wat om. Een total nutteloze bezigheid, maar Jayden was niet van de ochtendkrant of iets dergelijks. Weer ving ze de blik van de jongen op, Jimmy. Hij sprak nog minder dan Jayden deed, eigenlijk had ze hem nooit horen spreken, rare snuiter. Ze lachte even spottend naar hem, waarna ze de rook de ruimte in blies, niet ingaand op zijn blik. Nee, Jayden liet zich daardoor niet gek maken, daar was ze totaal ongevoelig voor.

Jimmy maakte niet vaak mee dat iemand zijn blik weerstond en uiteindelijk gaf hij het op. Hij bleef Jayden aanstaren, maar nu meer verbluft dan proberend haar de sigaret weg te laten leggen. Zo zat hij een minuutje, maar daarna stond hij op, wreef over zijn blote sixpack en liep naar de koelkast voor z'n ontbijt. Daar begon het wel tijd voor te zijn, vond hij. En hij at natuurlijk altijd uitgebreid, als een nog groeiende jongen die veel te veel sportte. Met vier boterhammen kaas ging hij tegenover Jayden zitten en begon rustig te eten. Geïrriteerd keek hij naar de rookwolkjes, maar hij probeerde niks meer tegen haar. Dat werkte kennelijk niet, iets wat hij nog steeds bijzonder vond.

Jayden wist niet of ze er echt plezier aan beleefde dat de jongen niet blij was met de rook, maar ze vond het wel bijzonder om te zien dat hij er niks van zei. Ondertussen had de jongen boterhammen tevoorschijn gehaald, het zag er niet uit als een sportersdieet, maar wel erg voedzaam. Brr, ze werd al misselijk bij het idee om zoveel in een keer weg te stouwen. Niet omdat ze niet van eten hield, maar omdat ze gewoon geen honger had, ze had zelden honger door de medicijnen die ze slikte. Jayden nam een grotere slok van de koffie, die nu een meer aangename temperatuur had. Met een zucht nam ze nog een slok, gevolgd door een trekje. Het as van de sigaret liet ze op het papiertje vallen, zodat ze het straks weg kon gooien. Jayden hield wel een beetje van ordelijkheid, ze was niet zo erg dat ze al haar rotzooi achter d'r sliet slingeren. Toen de sigaret eenmaal op was drukte ze deze uit en glimlachte even, bijna sarcastisch naar de jongen.

Jimmy rolde met zijn ogen en deed zijn best om Jayden verder te negeren. Hij at rustig zijn vier boterhammen op en stond toen op om meer te smeren. Het verbaasde hem steeds weer wat er allemaal in de koelkast stond, terwijl hij niet het idee had dat iemand van de inwoners hier ooit boodschappen deed. En hij had de schoolmensen die het eten kochten ook nooit gezien. Hij haalde zijn schouders op en ging weer aan tafel zitten met nog vier boterhammen. Even keek hij naar Jayden, maar zijn blik zei niets en hij wilde ook niet dat die iets zei. Waarom zat hij niet bij leuke mensen in de woning. Alleen Noah, die vond hij leuk. Oké, misschien moest hij eens contact met ze gaan leggen. Al moesten zij dan contact met hem leggen.

Haha ik moest lachen om je koelkast beschrijving XD
-
Jayden nam nog wat van de koffie, terwijl de rare knakker nog meer brood pakte. Waar liet hij het? Oké, zijn lichaam leek gespierd te zijn, maar toch. Het was echt een enorme stapel. Ze keek even kort naar de jongen, waarna ze het laatste trekje van haar sigaret haalde om daarna het geval te doven en de laatste slok op te drinken. Zonder wat te zeggen stond Jayden op, om haar kop nogmaals bij te vullen. Ze had nog flink wat cafeïne nodig om wakker te kunnen worden.

Koffie. Jimmy kende zichzelf en wist dat hij er alleen maar van begon te stuiteren. En hij stuiterde sowieso al veel, dus hij dronk zo min mogelijk van het zwarte goedje. Erg lekker vond hij het trouwens ook niet. Een paar keer keek hij Jayden weer aan, maar zijn meeste aandacht ging naar zijn boterhammen. Hij moest goed eten, want hij wist dat hij op school na het derde uur alweer trek had. En dan moest hij het doen met een kleine pauze. Een groeiende, actieve jongen kon daar toch niet van leven.

New
-
Nadat Jimmy de deur open gedaan had duwde ze die dicht toen ze binnen waren. Ze keek hem aan. "Dus.. Waar is jou kamer?" Vroeg ze maar direct omdat ze geen zin had in moeilijk doen, ze was hier met een doel. Een drankje kon nog net maar eigenlijk had ze al meer als voldoende op dus leek het haar meer dan verstandig om direct door te gaan naar het bed van Jimmy. Ze wilde zijn bovenlichaam eigenlijk wel weer zonder kleren zien want dat was om weg te smelten. Wel hield ze zich nog altijd aan haar voornemen om de leiding op zich te nemen. Ze stapte dan ook naar hem toe en begon hem te zoenen, op een zachte en zeker vrouwelijke manier. Maar met haar dominantie erin. Een slechtere match kon er vast niet bestaan tussen twee dominante personen.

Jimmy beantwoordde haar zoen, maar liet daarin duidelijk merken dat hij zich niet zou laten leiden. Zijn bed, zijn regels en vooral, zij had als eerste toegegeven. Dus hij tilde haar op en nam haar mee naar boven, richting hun slaapkamer. Op magische wijze waren alle andere personages op dat moment niet aanwezig, ze hingen allemaal ergens uit. Jim wilde niet dat iemand hen samen zag, want hierna wilde hij van haar af zijn. Hij tilde haar naar zijn bed en ging op haar liggen, ook al hadden ze hun kleren nog aan. Hij zoende haar nog een keer, maar weer was er een soort strijd voelbaar om de macht over het spel te hebben. Jimmy wist dat het daardoor beter kon worden, maar tegelijkertijd ook verwarrender.