Pub: The White Swan

the white swan is een pub die zijn naam niet echt waarmaakt. Het is er donker, maar gezellig binnen. Zeker niet wit en elegant als een zwaan. Omdat hier alleen leerlingen komen heeft de eigenaar een kleine aanpassing gemaakt aan de normale drinkleeftijd: Hij verkoopt gewoon drank vanaf zestien inplaats van achttien.
De bar en alle meubels zijn van eikenhout, al passen de stoelen en barkrukken niet bij elkaar. De vloerbedekking heeft een vreselijk patroon maar door de gedimde lichten valt dat niet zo op. De bar is zeker het grootste deel van de pub, ze hebben namelijk 10 biersoorten op de tab en nog veel meer keuze daarbuiten. Natuurlijk kan je hier ook wat eten tot ongeveer negen uur.

personen: het is niet groot dus rond de dertig personen voor het druk wordt binnen.

Jonah en Merlin kwamen aan bij de populairste bar onder de leerlingen, The White Swan. Hier zit het iedere vrijdag- en zaterdagavond vol met Robinsons studenten, inclusief Jonah. Hij ging hier altijd graag naartoe om even een heerlijk koud biertje te drinken en bij te kletsen met een van zijn maten, maar hij was er al een tijdje niet meer geweest. Het regende buiten, en het was zo koud dat je een wolkje kon zien als je uitademde. Jonah trok zijn jas uit toen ze binnen waren en hing hem aan de kapstok. Het was erg gezellig en warm binnen, het zat al flink vol met mensen. Iedereen was al aangeschoten, want het uitgaansleven was al vol op gang. Sommige leerlingen zaten nu liever in een discotheek, of juist gewoon in hun appartement lekker voor de TV hangen. "Merlin, waar gaan we zitten?" Vroeg Jonah nadat ze binnen waren.

Merlin volgde Jonah's voorbeeld toen ze binnen waren en hing zijn jas aan de kapstok. 'Aan de bar zijn twee krukken vrij?' stelde hij voor en hij liep er al heen. Hij was niet zo'n grote fan van cafés, maar dat was omdat hij tot nu toe niet echt vrienden had gehad om mee te gaan. Hij dronk wel graag bier zo nu en dan, maar dronken was hij ook nog nooit echt geweest, dat was dan ook niet echt leuk in je eentje. Hij keek even naar de bierselectie op tap en had al snel genoeg zijn keuze op "old speckled hen" gelegd, maar hij wachtte even op Jonah om te bestellen. 'Jij komt hier vast vaker, of niet?' zei hij, een beetje grinnikend omdat hij per ongeluk een hele cliché pickup line had gebruikt.

Jonah ging op een charmante wijze op de barkruk zitten en keek Merlin aan. "Ja, ik kwám hier vaker. De laatste tijd geen behoefte gehad aan cafés." Antwoordde hij. Jonah staarde naar alle flessen die uitgestald stonden achter de bar, en keek daarna even naar de tap om zijn keuze te maken. Het was bijna onmogelijk om te kiezen, zoveel was er. Hij ging uit eindelijk voor Sharp's Special Beer. Glimlachend keek hij Merlin aan in afwachting tot zijn keuze. De barman tapte voor Merlin het bier in een glas, en voor Jonah pakte hij een flesje uit de koeling. "Here love." Jonah gaf het glas aan Merlin en nam een teug uit zijn flesje. "Dus, ga je wel eens uit?" Vroeg hij met een lacherige ondertoon. Ookal was hij nog lang niet dronken, toch voelde hij zich al wat melig.

Merlin bedankte Jonah blozend, waarom moest hij zo snel blozen, waarom koest Jonah zo aantrekkelijk zijn en waarom moest Jonah hem "love" noemen? De jongen mocht wel Brits zijn maar moest hij dat Merlin nou aandoen? 'Jij kwam hier vaker, ik ben hier nog nooit geweest. Ik heb het niet zo op uitgaan, wat ook niet echt leuk is zonder.... zonder vrienden.' zei hij iets minder voorzichtig dan hij gedacht had en hij nam een grote slok van zijn bier, waar hij een schuimsnor op nahield die hij zo snel mogelijk afveegde aan zijn mouw. 'Maar hé, nu heb ik jou.' zei hij op een gemakkelijke toon en hij bracht het glas weer naar zijn lippen.

Hij keek naar hoe Merlin's zachtroze lippen om zijn glas krulde, en hij voelde een drang om ze te kussen. Jonah wist het na deze avond zeker, hij voelde iets voor Merlin. En niet zomaar iets, hij voelde liefde. "Het probleem is dat ik ook geen vrienden meer had om mee te gaan, maar vanavond gelukkig weer wel." Hij grijnsde en er verschenen kuiltjes in zijn wangen. "Merlin.. Ik wilde.. Mag ik wat vragen?" Jonah twijfelde. Hij deed een poging om informatie te winnen over relaties en verliefdheid. "Heb jij toevallig bezwaar tegen een glas Whiskey, want ik zeker niet." Normaal kregen leerlingen het nooit mee, maar omdat Jonah een vaste klant was werd er altijd een uitzondering voor hem gemaakt.

Merlin glimlachte misschien iets te dromerig naar Jonah en hij knikte, 'Gelukkig hebben we elkaar nu, want dit is gezellig!' zei hij en hij knikte, 'Vraag maar raak.' zei hij, hij was niet zeker waarop hij gehoopt had in de vragen die door zijn hoofd waren geschoten in de paar seconden dat Jonah stil was maar het was niet dit. 'Nee, lekker juist!' zei hij en hij nam nog wat slokken van zijn bier. 'Kan je dat krijgen dan?' vroeg hij, hij wist niet hoe oud Jonah was maar hij had niet echt achttien gedacht tot nu toe.

Jonah was blij met zijn antwoord, want hij had erg zin in sterk spul. "Oh, ik kwam hier vaker zoals je al weet. En ik ben kind of bevriend geraakt met de eigenaar, en zo doende heeft hij me wat sterke dranken aangeboden. Hij let wel op dat ik niet te veel drink, aangezien ik eigenlijk ook niet oud genoeg ben. Maar ze vragen hier niet eens naar je ID, tenzij je er erg jong uit ziet." Legde hij uit. Hij bestelde twee glazen whiskey. "Ik word altijd erg slijmerig als ik aan de sterke drank ga zitten, dus sorry voor eventueel apart gedrag." Hij moest een beetje lachen en keek Merlin aan. Het was erg donker, net als de eerste keer dat ze hadden ontmoet. Hij bracht hem een beetje hoop in zijn leven, door Merlin voelde Jonah zich niet meer zo alleen. Hij pakte de twee glazen en schoof er een naar Merlin. Uit zijn glas nam hij een grote slok.

'Ah, op die manier. Ik snap hem.' zei Merlin en hij was ergens blij met de daarop volgende waarschuwing van Jonah, hij wilde zichzelf niet wijsmaken dat Jonah hem misschien leuk vond omdat hij aanhankelijk was als hij dronken was, al voelde hij zich toch niet helemaal comfortabel. Hij dronk zijn bier op zodat hij niet twee glazen had en sloot zijn hand al om de whisky. 'Dank je.' zei hij met een glimlachje en hij keek naar de bruine drank in het glas. Hij had buiten de mierzoete honing-whisky die hij ooit van zijn broer had gehad geen whisky op en hij hoopte dat hij het luste want anders had Jonah het voor niets voor hem gekocht. 'Dus, wat gaat er om in het leven van de mysterieuze Jonah, heb je bijvoorbeeld een vriendin?' hij geloofde niet dat hij dat gevraagd had, hoe casual hij het ook deed hij vond dat hij zichzelf wel erg verrade op de een of andere manier. Hij nam snel een slok van zijn whisky, misschien iets te snel want de sterke drank viel net verkeerd en hij moest zijn best doen on niet te hoesten en er uit te zien als een zenuwachtig mietje dat niet eens tegen sterke drank kon.

Jonah moest lachen om de vraag. "Hahaha, nee. Ik heb geen vriendin." Zei hij. Hij dacht na om 'of vriend' er achteraan te zeggen, maar besloot dat achterwege te houden. Hij gooide de rest van zijn whiskey achterover en zette zijn glas met een klap op de bar. "Zo, die is op." Jonah voelde zijn benen al tintelen van de alcohol. Dat was het moment wanneer hij wist dat hij moest opletten wat hij zei of deed. Hij keek Merlin met glinsterende oogjes aan. Deze avond was misschien het begin van iets moois. Jonah fantaseerde steeds over hoe Merlin's lippen de zijne aanraakte. Krullend om elkaar heen, met zijn handen door zijn haren. Niet omkijkend naar wat andere mensen vinden. Gewoon genieten van het moment. Hij wilde het zo graag, maar iets stopte hem. Een sigaret was wat hij nu nodig had. Jonah's nicotine verslaving zou onderhand ook wel moeten stoppen. Ten eerste kon hij het bijna niet meer betalen en ten tweede wist hij dat Merlin het zo onaantrekkelijk als een ezel vond. Maar hij kon het niet laten, het zou hem weer een beetje op zijn gemak laten voelen. "Merlin, i'm going for a smoke. Care to join me, love?"

Merlin moest zich inhouden om niet te breed te grijnzen, Jonah had niet gevraagd naar zijn relatiestatus maar hij had wel het idee dat van een kilometer afstand kon worden gezien dat hij nog nooit een romantische relatie had gehad. Jonah was sinds hun tweede ontmoeting niet gestopt met nadenken over hoe zacht Jonah's lippen zouden zijn en hoe goed hij zou kunnen zoenen, al wist hij weinig van zoenen en van welke factoren de kwaliteit daarvan afhing. Merlin aarzelde even bij de vraag van Jonah, hij wilde mee met Hem omdat hij niet alleen wilde blijven, maar hij hield niet van sigarettenrook. Hij knikte en gooide zijn eigen whisky achterover voor hij met Jonah naar buiten liep. Hij wankelde toen hij net weer op de grond stond, maar daarna ging het prima. Zijn hand streek een fractie van een seconde langs die van Jonah en hij voelde een enorme drang om deze vast te pakken, hij had niet meteen door dat hij dit ook werkelijk had gedaan.

Jonah voelde een hand langs de zijne gaan en van schrik trok hij hem weg, tot hij merkte dat het die van Merlin was. Zijn wangen werden roze, en hij keek naar beneden. Snel liep hij naar buiten. Het was erg koud, dus greep hij zijn jas van de kapstok en sloeg hem om zichzelf heen. Hij pakte ook Merlin's jas en hield hem voor hem klaar zodat hij zijn armen erin kon steken. Eenmaal buiten had hij niet echt zin meer in een sigaret, misschien wilde hij gewoon even frisse lucht. Jonah ging op de vensterbank zitten en keek Merlin aan. "Je bent zo mooi." Fuck, nee fuck. Shit! Waarom zei hij dat!? "Ik bedoel... Ik..... Je bent... Fuck!" Jonah's hoofd was ondanks de kou vuurrood en hij keek weg. Hij kon zichzelf wel afmaken.

Merlin schrok van de snelle reactie van Jonah en had nu pas echt door dat hij diens hand vasthad. Hij aarzelde even om sorry te zeggen maar toen hij zag dat Jonah bloosde hield hij dit voor zich. Hij bedankte Jonah zacht en stak zijn armen door de mouwen van zijn jas. Merlin wilde naast Jonah gaan zitten maar toen deze zei dat hij mooi was bleef hij stokstijf staan en voelde hij al het bloed naar zijn gezicht stromen. 'Oh shut up.' zei hij kalmer dan hij zich voelde en hij greep met beiden handen de kraag van Jonah's jas en trok deze naar zich toe tot hun lippen elkaar raakten. Van binnen flipte hij helemaal: een mix tussen had ik dit wel moeten doen en zijn lippen zijn inderdaad zacht.

Jonah verstijfde van Merlin's kus. Van alles ging door hem heen. Het voelde net alsof er vonken tussen hun lippen ontstonden, en hij genoot ervan. Het was precies hoe hij het had voorgesteld, maar beter. Jonah pakte zijn heupen vast en trok hem dichterbij. Met zijn andere hand gleed hij door zijn nek, spelend met zijn babyhaartjes. Hun lippen over elkaar, langs elkaar en op elkaar. Het moment was perfect, niemand kon dit afpakken. Rustig trok hij zijn hoofd weg en keek hem aan. Het was koud, en de wolkjes van hun adem waren te zien. Maar vanbinnen voelde hij zich zo warm, hij kende dit gevoel totaal niet. Hij ademde diep uit.

OEPS VERKEERDE PERSOON

shoooooosh np np
--

Toen hij voelde dat Jonah hem terug kuste ontspande Merlin een beetje en legde hij zijn handen op Jonah's schouders inplaats van de doodsgreep aan diens kraag. Op elk ander moment en op elk ander persoon zou hij boos worden als zijn heupen ook maar aangeraakt werden, maar Jonah's handen waren te prettig en vertrouwd en het moment was te perfect. Zijn gezicht was nog steeds vuurrood toen de kus verbroken was en hij drukte zijn voorhoofd tegen dat van Jonah. Het voelde alsof zijn maag verdraaid was, maar het kietelde op een positieve manier. 'Jíj bent mooi...' fluisterde hij haast. Hij sloot zijn ogen even om van al deze nieuwe gevoelens te genieten. 'Jonah... Wil je... Mag ik... Ben je nu mijn... Zou je... ' hij begon steeds opnieuw, zoekend naar de juiste woorden die hij dúrfde uitspreken.

Jonah glimlachte. "Ja." Hij pakte Merlin en drukte hem stevig tegen hem aan. Hij was een stuk kleiner als hem, dus zijn hoofd rustte op de zijne. Merlin voelde lekker warm aan, dat was erg fijn in de kou. Daar stonden ze dan, minuten lang te knuffelen. Jonah genoot ervan, iemand tegen zich aanvoelen. Weten dat iemand om hem geeft. Na een tijdje liet hij Merlin los, en keek even naar binnen op de klok. Het was onderhand al 02:00. "Misschien is het slim om naar huis te gaan. Zal ik met je mee naar je appartement lopen?" Vroeg hij.

Merlin voelde dat zijn hart een slag oversloeg, hij was in de wolken, zo vreselijk blij. Hij hield Jonah vast alsof hij een reddingsboei was, maar met meer emotie. Hij voelde zich beschermd door de manier waarop hij met zijn hoofd tegen Jonah's borst lag, hij kon diens ademhaling en hartslag goed horen en dat bracht een kalme glimlach op zijn gezicht. 'Inderdaad, en dat zou heel lief zijn.' zei hij met een stem waar de vrolijkheid duidelijk in doorklonk en hij zocht naar Jonah's hand om deze weer vast te pakken, Jonah's hand was ruwer dan de zijne en leek perfect te passen. 'Ik heb het gevoel dat ik straks wakker word, dat dit niet echt is...'

Ze liepen samen richting de appartementen. Jonah voelde zich.. Raar. Hij voelde zich nu echt gebonden aan iemand. Wat Merlin zei, dat dacht Jonah ook. Alsof het morgen allemaal een droom was. Hij voelde zich schuldig, om de een of andere reden. Jonah had Merlin nu officieel hoop gegeven. Diep van binnen wist hij dat hij deze jongen veel pijn zou doen. Hij voelde zich egoïstisch om alsnog zich te binden aan iemand, terwijl hij wist dat hij zich er niet makkelijk aan vast zou houden. Maar hij vond Merlin echt leuk. Dat werd niet slapen vannacht, van blijdschap, van schuldgevoel.

__________________________________________________________

Misschien is het slim om nu even bij jou appartement verder te gaan?

Rustig keek hij op toen een meisje hem vroeg wat hij wilde. Even moest hij weer nadenken. "Oh uh.." Nadenkend beet hij even op de binnenkant van zijn wang. "Doe maar een koffie, met suiker en een tosti als het kan." Zei hij waarna hij zich gapend uitrekte. "Sorry.." Mompelde hij maar zich schamen deed hij niet. Na zich uitgerekt te hebben legde hij zijn hoofd op zijn hand en ondersteunde die zo. Op die manier keek hij naar het meisje. "En het liefste zo heet mogelijk, ik moet nog wakker worden." Zei hij met een scheve grijns. Zijn haren zaten nog warrig, voor zover dat kon en hij zag er ok werkelijk nog slaperig uit. Met een glimlach keek hij even naar het meisje en knikte haar toe. 'Dat was het." Zei hij waarna hij rond keek. "Is het altijd zo rustig hier? Of komt dat gewoon door het tijdstip?" vroeg hij daarna maar, hij had zin om te kletsen want hij verveelde zich. Hij had geen zin om de hele tijd maar eenzaam en alleen te zitten.

Olivia schreef op wat hij zei en blies een plukje haar uit haar gezicht. 'Maakt niet uit hoor' lachte ze, al had ze daar nog steeds een beetje moeite mee. Ze wist nu al dat als ze deze pub uitstapte, ze zich weer helemaal alleen zou voelen dus probeerde ze maar van deze uurtjes te genieten. 'Meestal is het wel rustig, vandaag valt het wel mee. Maar ja, ik werk hier nog niet heel lang dus misschien is het soms heel anders' zei ze en ze haalde haar schouders op. Ze wilde best nog even met deze knappe jongen blijven praten maar moest nu wel zijn eten gaan maken. Ze liep al richting de deur, maar keek nog even achterom en knipoogde 'Uw bestelling komt er zo aan' zei ze met een glimlachje en ze opende de deur van de keuken waar ze zijn bestelling begon te maken.

Met een glimlach knikte hij. 'Mooi zo." Zei hij vriendelijk en hij keek even rond waarna hij zijn groene ogen op haar liet rusten. Een scheve glimlach lag rond zijn lippen. "Oh, maar ik moet zeggen dat de rust me wel bevalt. Het is goed om mee wakker te worden." Zei hij tevreden en hij keek weer naar het meisje. "Och neem je tijd." Zei ij, hoewel ze er wwel rekening mee moest houden niet teveel tijd te nemen. Hij was niet zo'n geduldig mens en zou liever zien dat er opgeschoten werd, zeker wat betrof zijn koffie, hij moest echt wakker worden want anders was zijn humeur niet te harden. Hij zou dan ook op een gegeven moment weggaan of gaan roepen, want ja, zo was hij wel. Joe bezat niet het geduld dat normale mensen bezaten, evenmin dat hij de altijd even vriendelijkheid bezat. Hij was daar veel te gewoontjes voor.

Olivia begon met het zetten van de koffie, en smeerde daarna een boterham waarna ze die met ham en kaas belegde. Toen de tosti in het ijzer zat was de koffie ook klaar, het kopje zette ze op een schoteltje en daar legde ze een zakje suiker op, kon de jongen zelf kiezen hoeveel hij er in wilde. Het duurde een tijdje voor de tosti klaar was, maar niet langer dan een minuut. Ze schoof de tosti op een bord, legde alles op een dienblad en liep daarna de pub weer in. Ze liep naar het goede tafeltje en zette de koffie en de tosti voor de jongen neer. 'verder nog iets?' vroeg ze hem met een beleefde glimlach en ze stopte een pluk van haar haren achter haar oor.

Met zijn vingers al trommelend op de tafel keek hij even rond. Toen ze er weer aan kwam glimlachte hij tevreden. "Dankje." Zei hij kalm, dat had hij net even nodig. Rustig nam hij een slokje waarbij hij bijna zijn tong brandde. "Gezelschap." Zei hij met een plagende grijns, zo druk was het toch niet? "Behalve als je niet mag natuurlijk." Zei hij glimlachend tegen haar. Hij keek haar aan en ging even met een hand door zijn haren. Ja, Joe had een beetje behoefte aan gezelschap, natuurlijk was hij niet het meest geweldige gezelschap, maar hij had zelf wel behoefte aan goed gezelschap. Maar deze dame was natuurlijk aan het werk dus verwachtte hij niet dat ze bij hem zou komen zitten.

Olivia glimlachte en net toen ze weg wilde lopen vroeg hij haar of ze hem gezelschap wilde blijven houden. 'O is goed, alleen ik ga niet zitten. Als er mensen komen moet ik ze wel helpen' zei ze en ze haalde haar schouders op waarna ze tegen de stoel aanleunde. Ze vond het wel leuk om naar de jongen te kijken, maar verder wilde ze niks, daar was ze eventjes helemaal klaar mee. Misschien konden ze wel vrienden worden, als hij aardig was in ieder geval. Ze werd een beetje gek van al die moeilijk in elkaar zittende mensen op Robinsons. Iedereen had problemen, was depressief of schizofreen of zo. Het was allemaal erg vermoeiend om niet steeds het verkeerde te zeggen en in de les had ze daar al best vaak problemen mee gehad. 'Hoe heet je?' vroeg ze de jongen.