Het rozenpad

Merlin knikte, 'Als je maar oefent.' zei hij en hij keek haar vrolijk aan, 'Ik dacht al dat je een accent had, maar ik kon het niet plaatsen.' zei hij en hij dacht even na, 'Ik denk dat je al gehoord had dat ik schots ben? Maar ik kan even niets beters verzinnen.' grinnikte hij, 'italiaans is een prachtige taal.' zei hij en glimlachte oprecht. 'Ik ben eens naar Rome geweest en dat is echt de mooiste plek op aarde naar mijn mening.'

Julia keek hem glimlachend aan en knikte. "Ik had het ergens al.wel gehoord ja." zei ze glimlachend. Ze grjnnikte en beaamde zijn woorden over Rome door uitbundig te knikken. "En zeker als je minder er als toerist bent. Het echt leven daar is ook heerlijk." zei ze met een vrolijke glimlach waarna ze even moest nadenken. Ze wist even geen leuk feitje en beet op haar onderlip. "Ik hou ook van tennis." zei ze toen maar na even nadenken en ze glimlachte vrolijk. Sommige dingen zou ze ook voor zichzelf houden want dat zou raar zinn om te zeggen natuurlijk.

Merlin floot, 'Klinkt inderdaad als the good life.' zei hij en hij glimlachte weer, bij voelde de spieren in zijn wangen meer zitten dan anders doorbhet vele glimlachen. 'Tennis? Mijn vader keek altijd graag tennis maar ik heb het niet zo op sport.' zei hij en hij dacht even na, 'Ik heb een oudere broer, Seamus, waar ik naartoe ga in de vakanties want ik hoef mijn ouders niet meer te zien en zij mij ook niet dus dat zit snor.' Zei hij, een vervaagde glimlach dit maal.

Julia keek naar hem. Ze glimlachte naar hem. "Ik heb mijn moeder nog. En mijn broertje. Mijn vader is overleden in de oorlog." zei ze zacht en ze keek hem aan. Ze liep stilletjes door en keek even naar hem. "Heb je verder nog.leukere weetjes?" vroeg ze liefjes en ze keek hem aan en glimlachte vrolijk.

'Oh, gecondoleerd.' zei Merlin voorzichtig en hij beet op zijn lip. Hij wist niet zeker of hij dit moest vertellen, maar hij vertrouwde Julia nu al en wost dat ze goede vrienden zouden worden. Als hij dit verzweeg zou ze misschien boos worden later... Of zat dat allemaal maar tussen zijn oren? 'Nou, dit is iet wat van de persoonlijkere aard, maar ik zie niet dat het kwaad kan: Ik ben geboren als meisje.' besloot hij en hij keek haar zenuwachtig glimlachend aan, bang om afgewezen te worden voor wat altijd als een ziekte of zonde beschouwd was door zijn ouders.

Julia knikte dankbaar om zinn condoleance en luisterde. Iets persoonlijks was het maar voor ze zich af kon vragen wat het was zei hij het al. Een frons verscheen op haar voorhoofd terwijl ze Merlin bekeek. "Echt? Dat zou je niet zeggen. Tenminste ik had dat niet verwacht. Oké," zei ze en ze glimlachte weer toen de frons van haar gezicht verdwenen was. "Nou ja. Voor mij blijf je gewoon Merlin hoor." zei ze glimlachend tegen hem. Ze bedoelde het geruststellend want dit was zeker niet iets waar zij een probleem van zou maken. Ze vond het eerder vreselijk voor hem. En zodra en zolang Merlin maar gelukkig kon zijn met hoe hij was, was dat al iets kn haar ogen.

Merlin grijnsde, "dt zou je niet zeggen." was een gweldig compliment voor hem, 'Mooi.' zei hij en hij grijnsde, blij met haar reactie. 'Maar het is jouw beurt voor een feit, weet je nog?' zei hij wat minder gespannen, hij voelde zich comfortabeler bij Julia nu hij wist dat ze hem niet afkeurde om hetgeen waar hij jaren kritiek op had gehad of had verzwegen.

Julia moest even glimlachen. "Uhm.. Ik ben dol op de natuur en er rondlopen." zei ze maar. Ze wist niet zo goed wat ze allemaal over zichzelf moest vertellen en nadenkend keek ze voor zich uit. Ze had nog nooit zoiets gedaan en ze besefte dat ze best weinig wist om zichzelf te presenteren. Het voelde alsof ze zicbzelf helemaal niet kende en dat was voor Julia een heel erg raar gevoel. Maar na haar gedachtes gleden haar ogen weer naar Merlin. Afwachtend naar wat hij te zeggen zou hebben.

New
---

Stilletjes liep Julia over het rozenpad, ze had een roos vast en plukte verdrietig de blaadjes er vanaf, ze snapte het echt niet. Waarom had hij haar dat niet verteld? Ze zat er vreselijk over in en kon haar gedachten er niet vanaf houden. Verdrietig stopte ze uiteindelijk ergens en zuchtte diep. Ze trok haar vestje dichter aan. Verdrietig keek ze even rond. Ze zuchtte diep en ging toen maar ergens zitten. "Waarom.." Zuchtte ze verdrietig. Ze trok haar benen op legde haar hoofd er verdrietig op. Ze wilde echt niet meer naar Jeremy toe. Hij loog tegen haar, waarom? Ze begreep het niet en verdrietig bleef ze zitten. Ze zuchtte diep. Uit frustratie had ze al enkele dagen niet gegeten, het enige wat ze op had was een keer in de twee dagen een stukje komkommer, meer at ze niet. Het lukte haar niet en ze was dan ook al enkele keren flauw gevallen. Verdrietig gooide ze het rozenknopje toen weg en bleef zitten.

De jongen deed zijn verband steviger om zijn polsen. Hij beet zachtjes op zijn onderlip. Stekende pijn. Hij was veel te diep gegaan in wonden wat nog niet eens waren geheeld van de vorige keer. En dan de brandwonden... Die deden pas pijn. Hij had een zwart t-shirt aangetrokken met een blauwe vest erop die zijn armen deden bedekken. Nu zag je er helemaal niets van. Hij was de laatste dagen zo tekeer gegaan omdat hij verhalen over Julia had gehoord. Ene Jace hier op school bleek met haar naar bed zijn geweest? Jeremy had niet gedacht dat Julia in zoiets in staat was. Ze deed zo lief en onschuldig en ondertussen bleek ze met een ander in bed te liggen. Ze hadden nog niet echt gepraat of ze een relatie hadden maar toch... Hij ging toch ook niet met andere meisjes naar bed? Hij bleef zo piekeren totdat de jongen merkte dat hij bij het rozenpad terecht was gekomen. Wow... De jongen staarde een beetje voor zich uit. Wat moest hij nu doen?

Julia zat stilletjes op het pad. Verdrietig keek ze voor zich uit kijken. Ze had wat tranen in haar ogen. Ze miste Jeremy en de leugens die de ronde deden braken haar. Ze begreep er helemaal niets van. Jace loog er gewoon over. Er was niets gebeurd en het kwetste haar zo vreselijk. Mensen scholden haar uit voor 'slet' of 'hoer'. Veel aardigheid kreeg ze niet meer van mensen. Sipjes bleef ze zitten, ze vroeg zich af wat Jeremy dacht van haar. Vast niets goeds, het was vast haar schuld dat hij zichzelf gesneden had en ze beet op haar onderlip. Ze kon enkel piekeren en nadenken over alles. Niet eens meer normaal nadenken maar slecht. Verdrietig zuchtte ze dan ook en stond langzaam weer op. Ze zou wel terug gaan lopen, hopend dat ze iemand tegen zou komen aan wie ze wat zou hebben. Merlin misschien of Wyatt.. Ze zuchtte en liep verder.

Ik wilde de hele tijd reageren maar lukte niet op school. grrrrr!
Nu pas tijd gehad. Sorry!
----

De jongen voelde zijn wonden nog steeds branden. Hij moest toegeven dat hij de pijn prettig vond aanvoelen. Hij verdiende het. Ten eerste omdat Julia blijkbaar niet genoeg aan hem had. Ten tweede dat hij ook wel een beetje gevoelens had voor Wyatt en ten derde dat hij tegen haar had gelogen. Hoe ging hij dit in vredesnaam oplossen? Hij moest haar wel eens onder ogen komen. Hij kon haar niet blijven vermijden. En zichzelf snijden hielp niets. Hij wilde haar kant van het verhaal horen. Was die Jace een veel leukere jongen dan hem geweest? De jongen keek een beetje rond en zag iemand zitten met lang blond haar. Hij zag alleen haar achterkant maar zijn gevoel zei dat het Julia was. Moest hij naar haar toe lopen? Hij wist het even niet meer.

Ahw is oké :3
----

Julia zuchtte. Ze stond op en plukte nog een roos, hoewel daarbij de door in haar huid kwam en een klein wondje maken. Ze beet even op haar tanden want het was een scherp sneetje. "Au.." Mompelde ze zacht en ze keek naar de druppel bloed die eruit kwam. Zacht zoog ze er even op waarna ze toch de roos met doornen vast hield. Ze zuchtte diep en maakte haar haren even vast om haar vest dicht te doen. Ze zou wel gaan. Rustig begon ze dan ook weg te lopen, de andere kant op, want om de een of andere reden ging ze altijd liever haar rechterkant op dan haar linkerkant. Om die reden liep ze dan ook stilletjes verder door. Toch had ze het gevoel dat ze er verkeerd aan deed, dat ze de andere kant op moest gaan. Ze beet twijfelend op haar onderlip tot ze de smaak van bloed proefde. Ze bleef stil staan en keek naar de bloem in haar handen. Moest ze haar gevoel volgen of het ontlopen?

Je mag bij Joe
---

Jeremy bekeek haar. Hij voelde een knoop in zijn maag. Zelfs een lichte misselijkheid kwam bij hem naar boven. Hij moest met haar praten. Hij hoorde een zachte au en aarzelde om naar haar toe te stappen. Jeremy zag dat ze wegliep en dacht niet na. Hij moest nu handelen. Hij liep naar haar toe en ruste zijn hand op haar schouder. "Julia..." Zijn stem klonk ernstig en deels bezorgd. Had ze zich pijn gedaan aan de roos? "We moeten praten maar eerst." Hij pakte haar vinger en drukte er een lief kusje op. Zij bleef zijn vriendin ook al hadden ze het niet officieel gemaakt. Hij zag haar zo wel.

Julia hd rustig door gelopen. Tot ze ineens een hand op haar schouder voelde, verbaasd keek ze om maar haar mond viel iets open toen.ze zag dat het Jeremy was. "Oh.." Fluisterde ze en ze zag toe hoe hij een kusje op haar vinger gaf. "Jer.." fluisterde ze zacht en ze keek hem aan. "Waarom doe je jezelf pijn? Ik snap het niet." zei ze en ze streelde zacht zijn wang even. "Ik wil jenog steeds mijn vriendje noemen.."

"Julia..." Sprak hij op een serieuze toon zonder een glimlach te tonen. Wat moest hij nu hiermee? Haar confronteren? Of eerst met een onderwerp beginnen? Een luchtig onderwerp? Echter hoorde hij de volgende woorden van Julia. Zijn expressie bleef leeg... Onleesbaar. Hoe wist zij dat? Hij had het weten geheim te houden zonder dat iemand het van de school wist. Alleen zijn therapeut en de directeur. Zelfs de docenten wisten niet precies wat er gaande was. "Hoe... hoe weet je dat? Van wie heb je dat gehoord?"

Julia keek hem aan en slikte even. "Ik zag je.. Terwijl je jezelf pijn deed.." Fluisterde ze zachtjes en ze hield hem zachtjes vast. Ze keek hem triest aan. "Waarom?" fluisterde ze zachtjes en ze keek hem stilletjes aan. Verdrietig keek ze hem aan en ze zuchtte even. "Ik wil niet dat je pijn hebt lieve Jer.." Julia keek hem aan. "En ik wil niet dat je de leugens van Jace geloofd." zei ze zachtjes en ze keek hem aan.

Ik ga proberen wat meer voor Jeremy te typen
en jij mag niet stoppen met Joe (a) vindt hem leuk!
---
De jongen wist niet wat hij nu moest doen. Zijn hersenen leken overuren te maken. Jeremy moest een oplossing bedenken. Op welke manier wist hij hier zichzelf uit te praten? Ze had hem nu eenmaal gezien dus liegen ging niet werken. "Julia het ligt niet aan jou. Ik heb het niemand op deze school verteld. Ik ga nauwelijks naar mijn therapieën. Het gaat goed met mij, echt. Dat heb ik ook tegen mijn therapeut gezegd. Dit is een manier waarbij ik mij prettig voel. De pijn... Bevredigd mij op een of andere manier. Het laat mij alles vergeten. En daarbij is dat een goede bestraffing. Ik ben niet gek." Jeremy keek haar met een flauw glimlachje aan. "Ik kan je niets beloven Julia. Dit is als een soort verslaving waar ik niet mee kan stoppen." En toen hij de naam Jace hoorde leken zijn blauwe ogen vuur te spuwen. "Waar komen die leugens dan vandaan Julia? Ik wil jouw kant van het verhaal horen."

Ik stop ook niet haha :3 Had alleen even moeite met hem haha.
--
Julia keek hem aan. Ze luisterde naar zijn woorden en hield hem zacht vast. "Maar ik wil niet dat je pijn hebt.." Fluisterde ze zachtjes. "Ook al zie jij het als iets goeds.. Je verminkt jezelf en wat als het verkeerd gaat? Wat als je een keer te ver snijdt? Of teveel bloed verliest..?" Klonk ze bezorgd. Ze streelde zachtjes door zijn haren heen en keek hem aan. Onzeker keek ze hem aan en kniket. "Oké.. Maar toch ga ik proberen je te laten stoppen als je me toe laat.." Zei ze zachtjes en ze keek hem aan waarna ze haast nerveus werd van zijn blik. "Het was voor onze date en het was warm weer dus wilde ik zwemmen. Maar Jace was daar ook en ja ik heb een beetje geflirt maar het was nooit mijn bedoeling om verder te gaan en ik heb hem ook gestopt. Ik wilde helemaal niet verder. En toen werd hij gemeen.." Zei ze zacht en ze keek nerveus omlaag met haar groenblauwe ogen en keek hem toen aan. Ze beet op haar onderlip.

Hihi! Ik wil echt proberen Joe te 'vervoren' xD
----
De jongen beet zachtjes op zijn onderlip. Jeremy streek met zijn duim langs de wang van zijn vriendin. "Julia... Ik kan niet stoppen. Dat gaat niet van de een naar de andere dag." Julia kwam met allemaal doom scenario's. Jeremy lachte flauwtjes, een beetje nerveus. "Julia... Ik heb al heel vaak in mijn leven zelfmoord willen plegen en dat niet met opzet. Als het een keer zou gebeuren klap ik eindelijk in mijn handen" Misschien was dat niet erg verontrustend. "Julia..." Een zucht rolde over zijn lippen. Het werd weer tijd voor een leugen. "Is goed. Jij mag het proberen en ik zal proberen mee te helpen." Jeremy deed nu zijn armen over elkaar met een autoriteit houding. Jeremy vond het al niet leuk om te horen dat ze met die Jace was gaan flirten. "Je meent het..." Maar daarna begon hij medelijden met haar te krijgen. "Hij heeft je toch niet proberen te dwingen hoop ik? En hoe zijn die roddels dan de wereld in geholpen?"

Moet je ook doen Je hebt wel concunrrentie in de vorm van Jimmy cx
--
"Ik wil het ook niet van de een op de andere dag veranderen. Maar gelijkdelijk aan. Gewoon.. Langzaam." Fluisterde ze en ze krek naar Jeremy. Ze luisterde naar hem en slikte even onzeker. Ze wilde hem echt niet kwetsen. "Nee. Ik wil niet dat je jezelf dood." Piepte ze bang en bezorgd. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Echt.. Ik wil het niet." Fluisterde ze zachtjes. Toen keek ze naar xijn houding en slikte. Hij zag er streng uit en haar blik gleed weer naar haar voeten. "Nee. Ik zei dat ik niet wilde omdat ik absoluut geen eerste keer met hem wilde. Toen lachte hij me uit en heeft zelf alles rondgespreid." zei ze zacht en ze keek weg. Ze wilde erg graag het er niet over hebben.

Dat kan ^^
Ik geef alleen niet zo snel op
----
Hij streelde zachtjes met zijn vingertoppen over de huid van haar onderarm. Hij pakte zachtjes haar vingers vast met de zijne. Zijn blauwe ogen keken met een zachte blik in haar ogen. "Dat vind ik lief. Alleen wil ik dat je geen zorgen over mij maakt Julia. Dit is echt niet zo erg als het lijkt. Geloof me." Hoe wilde zij hem in godsnaam hiermee helpen? Hij zag niet eens de gevolgen hiervan. Hij begreep nooit waarom mensen ervan schrokken als hij het vertelde. Daarom zweeg Jeremy er ook liever over. "Julia niet bang zijn... Ik heb dat gedaan. En die opmerking wat ik zei bedoelde ik niet zo. " Weer een leugen. De jongen liep hier niet graag op aarde rond. Hij had allang onder de grond moeten hebben gelegen. "Wees niet bang. Ik blijf bij je goed?" Hij trok haar naar zich toe en drukte zijn lippen tegen die van haar. "Ik geloof je. Die Jace is een eikel en als ik hem tegen kom dan sla ik hem een in zijn gezicht. Ik ben trots op je Julia alleen zullen die roddels wel niet fijn zijn. Schelden mensen je ook uit.?" vroeg de jongen bezorgd. Hij wilde niet dat zij gekwetst werd door anderen die het verhaal niet eens wisten.

Mag ook niet D:
--
"Ik maak me wel zorgen Jeremy. Dit is iets waar je niet door mee moet gaat. En ik hoor me zorgen om je te maken, ik ben je vriendin. Toch?" Klonk het zacht en ze keek hem onzeker aan. "Je moet het ook niet menen. Ik zou je veel te erg missen." fluisterde ze. Ze kuste zacht met hem mee en omhelsde hem toen. "Ik wil dat je bij me blijft. Misschien vindt je dat je.mij niet nodig hebt.of dat je hier niet hoort maar ik heb je wel nodig Jeremy!" fluisterde ze en ze voelde tranen in haar ogen opwellen. Ze kroop tegen hem aan. "Ja ze schelden me uit maar dat maakt me niet uit." fluisterde ze en ze bleef tegen hem aan staan. "Ik miste je Jer.."

Oké dan ^^ Maak Daykota wel een kans btw ?
---
"Ja jij bent mijn vriendin. Daar is iets waar je niet aan hoeft te twijfelen." Hij streek langs haar onderlip. Haar welgevormde, zachte lippen die hij iedere keer opnieuw wilde proeven. Haar woorden leken bij hem de ene oor in te gaan en de ander weer uit. "Je hoeft je echt geen zorgen over mij te maken Julia. Ik beloof je dat ik eraan zal werken. Dit doe ik al jaren en leer je niet af binnen 1 dag. Voor mij is niet een uitweg." Ze was veel te goed voor hem. Hij verdiende haar helemaal niet. De jongen trok haar dichter tegen zich aan en beantwoorde haar kus. "Niet huilen..." Fluisterde hij zachtjes tegen haar lippen. "Schelden ze je uit?" Hij werd weer gelijk teruggebracht naar de realiteit. "Dat vind ik gemeen! Wij gaan ervoor zorgen dat ze ermee stoppen. Ze mogen zien dat wij bij elkaar zijn. En de volgende die je uitscheld krijgt met mij te maken." Hij keek haar met een zekere glimlach aan. "Ik heb jou ook gemist... Heel erg." Hij tilde haar kin op en kuste haar opnieuw. Hij kon niet van haar afblijven.

Oh ja zeker wel :3 Hij is erg gecharmeerd van haar ^-^
--
Met een zachte blik in haar ogen keek ze hem aan. Ze was zijn vriendin, haar hart maakte een sprongetje en een blosje verspreidde zich rond haar wangen. "Het gaat ook niet om het in een keer afleren, dat begrijp ik ook wel. Maar gewoon, geleidelijk aan. Probeer een keer, als je die neiging bijvoorbeeld voelt om naar mij te gaan en alles eruit te gooien wat je dwars zit al moet je tegen me schreeuwen, al moet je bij me huilen.. Ik wil niet alleen de vrolijke Jeremy. Dat zou mij ook niet gelukkig maken. Je bent hier omdat je emoties hebt, je moet ze ook aan mij tonen." Zei ze zacht en haar lippen krulden zich een beetje toen ze zijn kus beantwoordde. "Ja, voor slet of zoiets. Het is niet erg. Ze hebben me wel vaker uitgescholden.." Zei ze zachtjes. Ze kuste innig met hem mee en keek hem aan. "Wil je binnenkort anders samen met mij een keer film kijken? Lekker romantisch samen?" Vroeg ze liefjes en ze legde haar hoofd even tegen zijn borst.