De kersenboom

Jimmy keek op van zijn boompje, dat toch gewoon helemaal goed bleek te zijn. Hij knikte, ja hij was de jongen die niet sprak. Hij vroeg zich wel af hoe ze hem kon herkennen, aangezien je in roddels meestal niet te weten kwam hoe iemand eruit zag en hij ook zijn ogen nog niet had laten zien. Dat moest nog even wachten. Hij gebaarde dat het meisje kon gaan zitten en bekeek haar even. Niks mis mee, was zijn oordeel. Maar hij had ook nog niet goed genoeg gekeken om meer te kunnen zeggen. Met een uitnodigend gebaar liet hij zien dat ze mocht gaan zitten, ook al vroeg hij zich af waarom ze niet aan de andere kant van de boom was blijven zitten. Dat kon toch ook? Onmerkbaar haalde hij zijn schouders op en hij deed het boompje in zijn tas, op een plek waar er geen krassen op konden komen. Die kras zou hij dan wel weg kunnen werken, maar daar had hij geen zin in.

White ging naast hem zitten en bedacht zich dat je makkelijk zonder woorden kon praten als het ging om vragen, want gebaren kwam je heel ver mee. Hoe zou het zijn als hij iets moest vertellen," Ik weet waarom je niet praat dus dat zal ik niet vragen, maar wat ik me wel afvraag is hoe je nu dan praat?" Ze was niet van eromheen praten, als ze iets wilde weten dan vroeg ze het gewoon, recht door zee." Sorry, onbeleefd van me, ik ben White, ik weet het ironisch genoeg is dat het tegenovergestelde van hoe ik me kleed." Ze liet haar gezicht niet veel uitdrukkingen hebben, omdat ze vooral wilde focussen op zijn uitdrukkingen en haar uitdrukkingen zouden zijn uitdrukkingen kunnen beïnvloeden. Haar blik gleed even kort naar wat hij in zijn tas stopte, het was een boompje met als ze het goed zag de tekst 'geen behoefte' en nog iets op. Kort zette ze haar zonnebril even wat beter op haar neus en liet haar vingers even over haar wang heen glijden, waarna ze haar hand weer in haar schoot legde.

Jimmy keek het meisje nu wel aan met zijn blauwerdanblauwe ogen. Meteen moest duidelijk zijn dat zijn ogen voor hem spraken en dat hij verder echt geen hulp nodig had om te kunnen communiceren. Makkelijker dan blikken en lichaamstaal bestond trouwens niet, want die manier van praten werd nooit verkeerd opgevat. Nu hij zijn ogen op had geslagen, bleef hij het meisje aankijken, omdat hij anders niet in staat zou zijn om te antwoorden. Hij verwachtte niet dat het heel erg was, normaal gesproken vonden mensen het heel fijn om hem in de ogen te kijken. Af en toe bekeek hij het meisje even en zijn oordeel van iets eerder werd al snel positiever. Hij wees naar het naamkaartje op zijn shirt waar 'Jimmy' stond. Het veel mensen meestal pas op als hij ernaar wees.

White grinnikte om zijn naamkaartje," Ik weet dat je Jimmy heet, ik heb een aandoening waardoor ik niks vergeet, helemaal niks, mensen hebben het over je gehad en nou ja ik heb dat onthouden." De ogen zorgde ervoor dat ze naar adem wilde happen maar het enige wat ze kon doen was staren, in die schitterende ogen. Ze wilde haar zonnebril af zetten zodat ze beter in zijn ogen kon kijken, maar dat zou ook betekenen dat hij in haar ogen kon kijken en dat wilde ze eigenlijk nog niet." Maar juist omdat je niet praat wil ik met je praten. Het maakt je interessant." Ze merkte wel de blik als hij over haar lichaam heen ging, wat ervoor zorgde dat ze wat meer met haar haren speelde en wat rechter ging zitten om te laten zien wat voor lichaam ze in huis had. Ze was zeker niet verlegen over haar lichaam, ze was er erg trots op en alle kleding die ze droeg zorgde ervoor dat het er goed in uitkwam." Ik wist alleen niet dat je zulke mooie ogen had, dat was leek mij het eerste waar je over zou praten als je net jou hebt ontmoet." Ze beet op haar lip en keek even verlekkerd naar de jongen, ja hij was erg knap, vooral zijn ogen.

Jimmy gaf haar een vrolijke knipoog. Ja, hij had mooie ogen, dat wist hij. En zijn ogen konden vooral ook heel veel. Hij merkte dat zij ervoor zorgde dat ze goed zichtbaar was, maar hij zou niet toeslaan tot ze haar zonnebril af had gezet. Hij wilde de ogen van de ander kunnen zien, anders viel voor hem een deel van de communicatie weg. Hij haalde zijn schouders op, het maakte hem niet uit of men over hem praatte en waar men dan over praatte. Hij zou het blijst zijn als ze het over zijn lichaam hadden, de goed ontwikkelde spiermassa die van nek tot enkel liep. Niets teveel, allemaal perfect. Of over zijn haar. Elk afzonderlijk haartje lag bij hem altijd goed en het deed zijn ogen goed uitkomen. Soms gaf zijn haar hem, samen met zijn kleding, een stoere uitstraling en soms een kindse, het was maar net waar hij zin in had. Sexy kon natuurlijk ook.

Iedere beweging die hij maakte was goddelijk, maar ze kreeg het idee dat hij dat ook wel wist. Het maakte hem ietsje minder aantrekkelijk, maar goed zij wist ook dat ze aantrekkelijk was en misbruikte dat ook heel vaak. Kort legde ze haar hand even op zijn arm en zei met haar verleidelijke stem," Jij hoeft ook niet te praten, meiden vallen toch wel voor je looks." Daarna haalde ze haar hand van zijn arm. Ze wilde zo graag de helderheid van zijn ogen zien, maar haar bril afdoen was voor haar een grote no no. Uiteindelijk besloot ze toch, dat als ze een leuke avond wilde hebben ze die bril wel af moest doen. Ze bracht haar hand naar haar bril en voor het eerst in een week liet ze weer haar ogen aan iemand zien. Haar blauw grijze kijkers konden eindelijk weer alle kleur in zich opvangen en mensen recht aankijken. Snel knipperde ze even een paar keer terwijl ze haar zonnebril wegstopte en keek uiteindelijk, toen ze gewend was aan het licht, in de ogen van Jimmy.

Jimmy glimlachte zijn witte tanden bloot bij dat compliment en keek haar aan met een blik van; 'Ja, dat wist ik wel.' Maar hij stak ook zijn tong uit om te laten zien dat hij een grapje maakte. En toen ging de zonnebril af, zodat hij in haar ogen kon kijken. Voor Jim was dat essentieel binnen zijn manier van communiceren. De ander praatte natuurlijk gewoon, maar hij kon de ware betekenis van alles wat diegene zei aflezen in de ogen. Ook kon hij, als hij oogcontact had, in feite urenlang praten. Niet praten, gewoon de ander aankijken en in zijn blik was dan te zien wat hij vertelde. Dat deed hij bij niemand, eigenlijk. Op het moment alleen bij Joe, zijn beste vriend. En mocht hij ooit verliefd worden, dan zou hij het ook bij diegene doen. Vertellen over zijn leven, maar vooral zou dan duidelijk worden hoe hij zich over alles voelde. Want alles wat Jimmy was, was dan wel in zijn ogen af te lezen, maar op zo'n manier dat je het alleen kon zien als hij wilde dat je het zag.

White had kunnen weten dat hij zoiets zou zeggen, maar ondanks de tong wist ze dat hij het ook wel een beetje meende. Haar mondhoeken krulde omhoog en ze vond het gewoon een heerlijke jongen, ze hield wel van zijn arrogantie, het was gewoon zelfverzekerdheid van zichzelf, zo zag White het dan in ieder geval." Mijn ogen zijn misschien niet zo sprekend als die van jou, maar ik bescherm ze het liefst omdat ik er niet van hou om een open boek te zijn voor mensen. Voor jou zal ik wel even een uitzondering maken." Ze liet haar vingers door haar haren glijden en schudde ze een beetje zodat het weer in model ging zitten. Haar hand lag naast zich maar eigenlijk wilde ze hem op zijn been leggen, toch zou ze daar even mee wachten, zij was nu wel heel erg met hem aan het flirten maar ze wist niet echt hoe hij over haar dacht.

Jimmy glimlachte en keek in haar ogen, waar hij een beetje kon zien van wat voor mens ze was. Ze had al iets gezegd over alles onthouden, dus hij zag heel veel, bijna een chaos. Een chaos die even nietszeggend was als de openheid van Jimmy's ogen, een openheid die duidelijk te zien was, maar die hij door niemand liet doorgronden. Hij had door dat ze zat te flirten en zelf was hij eigenlijk ook bezig, maar hij hield zich nog even van de domme door te doen alsof hij het allemaal niet begreep, net als een klein kind. Iemand anders mocht ook wel eens moeite doen voor hem, normaal deed hij het met zijn ogen en was het snel gepiept. Natuurlijk stond voor hem allang vast wat er zou gebeuren, maar dat zou voor White een verrassing zijn en blijven, tot het moment daar was.

White smolt haast van zijn glimlach," Moet ik het voor je uitspellen? Ik vind je erg sexy!" Ze had geen zin om langer tijd te verdoen, ze hield er niet van om haar bril af te hebben en wilde hem er ook weer gelijk op, maar nu ze hem éénmaal af had moest er ook wel iets gebeuren anders had ze hem voor niks afgedaan. Ze wilde eigenlijk nu heel recht door zee tegen hem zeggen, zullen we nu samen het bed delen, maar volgens haar was dat iets te veel recht door zee. Haar stem had aardig zelfverzekerd geklonken en ook een beetje ongeduldig, het was geen meisje dat moest wachten, ze kreeg gewoon haast altijd haar zin. Ze hield er ook niet van als ze werd afgewezen, maar ze wilde dat wel zo snel mogelijk weten en niet zich eerst heel erg uitsloven.

Jimmy had ook wel door dat hij niet te lang moest wachten. Zogenaamd voor de grap stak hij de spierbal van zijn arm bij haar naar voren, zodat hem even kon zien en voelen, ze vond hem toch sexy? En toen ze even niet oplette, greep hij zachtjes haar kin en drukte een zoen op haar mond. Gewoon kort en simpel, maar het was wel duidelijk wat het betekende en wat hij wilde, hetzelfde als zij. Hij gaf haar een ondeugende knipoog en trok zich weer langzaam terug, zij mocht de volgende stap zetten van hem. Hij glimlachte weer en zakte een beetje onderuit, nonchalant onderuit geleund.

White was eerst zelfs een beetje verontwaardigd dat hij zo tegen haar deed, daar was ze niet echt van gediend. Ze was geen typisch meisje dat zijn spierballen wilde voelen, natuurlijk snapte ze wel dat het een grapje was maar het kwam er bij haar gewoon even verkeerd in. Op het moment dat hij haar een zoen gaf was die gedachte ook weer gelijk weg, misschien vond ze het toch niet zo erg om aan zijn spieren te zitten als dat betekende dat ze meer van dat soort zoenen kreeg. De knipoog was een leuk detail, gewoon om het er nog even wat dikker bovenop te leggen dat ze alle twee wisten waar dit op uit ging komen. Aan zijn houding te lezen was het nu aan haar de beurt om iets te ondernemen, hij zat daar zo rustig en nonchalant. Ze glimlachte breed en verleidelijk terwijl ze zich voorover boog en net deed alsof ze hem een kus ging geven, op het laatste moment week ze uit en fluisterde in zijn oor," Door die zoen, verlang ik naar meer." Daarna kuste en beet ze zachtjes plagend in zijn nek.

Jimmy glimlachte, maar duwde haar daarna snel wel. In zijn blik was duidelijk dat hij niet werd gebeten, en ook in zuigzoenen was hij niet geïnteresseerd. Maar als snel werd zijn blik weer als daarvoor en boog hij zich voorover om White weer te zoenen. En daarna keek hij haar weer aan. Het was duidelijk dat hij haar vroeg waar ze heen zouden gaan en langzaam kwam hij overeind. Hij stak zijn hand naar haar uit, om haar overeind te halen, terwijl hij zelf ook nadacht over mogelijke private plekjes.

Met z'n zonnebril stevig op zijn gezicht slenterde Aidan naar de grote, oude boom voor zich. Het gras was licht vochtig van de dauw die er deze nacht op was komen te liggen. Aangezien het hier over het algemeen redelijk druk kon zijn had hij voor de zekerheid zijn zonnebril maar meegenomen. Hij wilde niet weer een gewonde op zijn geweten hebben doordat de prikkels hem lieten door slaan. Het licht van de opkomende zon schemerde door de bladeren van de boom heen en belichtten de enkele kersen die er nog hingen. Aidan hield van kersen. Ze waren zoet, maar niet te zoet en dat zorgde er voor de ze eigenlijk gewoon perfect waren.


----
Oke, ik faal. Ben er al een tijdje uit geweest.

Maakt niets uit. Ik faal vaak genoeg
---
Haar bleke huid glansde in de ochtendzon. Het gaf een mooie glans over haar huid die je kon vergelijken met sneeuw. Haar witte loken waren nauwelijks met haar huidskleur te onderscheiden. Het enige wat opviel aan haar gezicht waren de felle, grijze ogen met een lichte tint blauw erin. En haar rode, opgemaakte lippen die wat toevoeging gaven aan haar levendigheid. Zo leek ze in ieder geval niet op een wandelende lijk. Ze droeg een zwarte sjaal omdat zij het frisjes vond. Een leren jack in een bruinige kleur en daaronder een zwarte skinnyjeans. En daarop simpele sneakers. Voor het eerst zag ze er niet zo heel schrikbarend uit. Het was nog vroeg en haar tweede persoonlijkheid leek nog te slapen. Een simpele wandeling deed haar wel eens goed. Maakte haar hoofd helder en gingen de sadistische gedachten eens weg. Elise liep richting de kersenboom waar nog enkelen kersen aan hingen. Ze ging op haar tenen staan en probeerde er eentje te plukken zonder succes. Verdorie. Ze maakt een sprongetje en wist er toch eentje te pakken. Tevreden bracht ze het naar haar mond en genoot van de heerlijke smaak.

Aidan droeg een licht blauw overhemd op een simpele spijkerbroek. Lekker casual, aangezien hij vond dat het nog zomer was had hij geen jas aangetrokken. Wat, als je erover nadacht nogal stom was aangezien het toch wel redelijk fris was. Hij keek rustig toe hoe een mooi meisje naar de boom toe kwam en een kers wist te bemachtigen. Hij stak z'n handen in zijn zakken en liep naar haar toe. "Lekker he? Zo'n kers?" vroeg hij met een kleine glimlach. Vanachter zijn donkere zonnebril nam hij het meisje in zich op. Haar witte haar maakte hem eerlijk gezegd een beetje bang. Het was té wit.

Elise schrok toen zij plotseling een stem hoorde en voetstappen haar richting gingen. Ze werd gelijk uit haar eigen wereldje getrokken. Met grote, grijze ogen keek ze hem aan. Heel even wist zij zich geen houding te geven. Voorzichtig op een elegante manier deed ze haar pit uit haar mond door middel van haar hand voor haar mond te houden. Subtiel gooide ze de pit weg en keek de man met een onzekere glimlach aan. Haar wangen kregen een rode gloed. "Goedemorgen. En ja ik ben dol op kersen. Ik wist niet dat er nog iemand zo vroeg ging om kersen te komen plukken." Ze plukte nerveus aan haar leren jack. Hopelijk zou de 'andere' Elise nog in een lange slaap blijven. Ze wilde niet constant geconfronteerd worden als een gek of een bezetene. Op een subtiele manier bekeek zij de jongen die voor haar stond. Hij was mooi. Haar vingers begonnen gelijk te tintelen. Ze kreeg de drang om haar schetsblok uit haar rugzak te pakken en hem te schetsen. Gelukkig wist zij zichzelf in te houden.

Een glimlach sierde Aidans lippen. "Ik houd er van om een ochtend wandeling te maken. Dan wordt ik tenminste een beetje wakker voor de lessen beginnen." Hij strekte zich uit en plukte ook een kers die hij vrijwel direct in zijn mond stopte. "Kersen zijn goed," zei hij knikkend. Hij zag hoe het meisje nerveus aan haar kleding trok. Zou zijn bril haar zenuwachtig maken? Of was het iets anders? Hij wist uit ervaring dat sommige mensen het heel vervelend vonden als hij een bril droeg. In de lessen moest hij hem zelfs afzetten, ondanks dat hij de leraren duidelijk had uitgelegd waarom hij de bril droeg. Like, hallo? Wilde ze dat hij uit frustratie weer iemand neer sloeg?

Elise vond het niet zo prettig dat hij een zonnebril droeg. Ze zag zijn ogen niet. Had hij iets te verbergen? En daarbij keek ze niet graag naar haar eigen reflectie. Bij zijn woorden sierde er een glimlach op haar gezicht waarbij je haar mooie, witte tanden zag. Dat werd ook nog eens benadrukt door haar rode lippenstift. "Dan ben ik blijkbaar niet de enige. Niets maakt je meer wakker dan een lekkere wandeling in de vroege ochtend wanneer het nog frisjes is." Ze knikte bij zijn woorden en probeerde zelf nog eentje te plukken door op haar tenen te gaan staan. Het lukte gelijk en tevreden bracht ze de kers naar haar mond die net zo rood leek als haar eigen lippen. "Ik ben trouwens Elise. Met wie heb ik het genoegen?"

Een grijns verscheen op zijn gezicht. "Echt wel. Met name als het dauw nog op het gras te zien is. Heerlijk gewoon," zei hij vrolijk. Wanneer je met Aidan over iets praatte wat hij leuk vond kon hij niet anders dan enthousiast zijn, het was een echt Aidan trekje zoals Carmen en Vera altijd zeiden. Elise, cool. "Ik ga onder de naam Aidan door het leven." Hij stak zijn hand naar haar uit om deze te schudden. Vrienden maken was niets mis mee right? Vrienden waren tof, belangrijk en nouja je had ze nodig. Naar Aidans mening.

Wat een vrolijke jongen dacht het meisje bij zichzelf. Heel sociaal. Ja ze mocht hem al. Op dat moment hoorde ze de welbekende stem. 'Aah... Een nieuwe slachtoffer.' Elise beet aan de binnenkant van haar wang. Nee... Ze was er weer. Hopelijk bleef haar expressie nog steeds vriendelijk. Haar grijze ogen keken naar zijn zonnebril. Nog steeds vond ze het niet fijn dat zij zichzelf zag. "Aidan..." Sprak ze op een melodieuze toon uit. Ze gleed met haar tong langs haar onderlip alsof ze zijn naam wilde proeven. Het meisje wilde er zeker van zijn dat ze zijn naam goed uitsprak. Het klonk zo apart. 'Aidan... Hmm hoe leuk zou het zijn om zijn naam in zijn oor te fluisteren terwijl je zijn handen doorboort of zijn tong eruit gaat snijden?' Ja daar kwamen de zieke gedachten weer. Ze schudde voorzichtig zijn hand. Gelijk zag je haar zwart gelakte nagels omdat het zo afstak van haar bleke huid. "Leuke naam hoor. Beter dan Elise." Ze haalde simpel haar schouders op. "Zit je al lang op deze school?" Vroeg ze voorzichtig. Want ze wilde hem niet beledigen.

De zwart gelakte nagels intrigeerden Aidan. Het gaf voor hem aan dat ze niet bang was om zichzelf te zijn. Zou hij het aandurven zijn zonnebril af te zetten? Het was een risico, maar het was wat beleefder dan dit gegluur door zijn zonnebril. "Ik vind Elise best een toffe naam. Een naam voor een prinses uit een verhaal in de middeleeuwen," zei hij ietwat dromerig. Hij hield van verhalen, met name als ze oud waren. Elise kwam nog steeds wat zenuwachtig op hem over, maar ze leek hem wel een toffe meid. Haar vraag drong tot hem door. Of hij al lang op deze school zat. "Tja, wat is lang. Ik ben dit jaar begonnen."

Een blos verscheen op haar gezicht wat bij haar snel opviel doordat ze zo wit was. Ze waardeerde zijn compliment. Ook zijn toelichting vond ze interessant
"De Middeleeuwen. Dan zou jij een ridder zijn die strijd voor de koning of juist zo iets als Robin hood want je naam klinkt als een avontuur met een stoer tintje. " ze vond het fijn om te horen dat hij ook een eerste jaar was. Althans hij was ook hier pas ingestroomd. "Ik ook. Ben ik dus niet de enige. En hoe vindt je het hier tot nu toe" ze schonk hem een glimlach. Ze probeerde Nog een kets te plukken waar ze helaas niet bij kwam.

De blos viel Aidan al snel op, maar zoals hij is ging hij er niet op in. Gevoelens. Lastige dingen. Hij begon te lachen. "Dan ben ik meer een Robin Hood. Of ik ben een slechte zwarte ridder. Ik ben lang niet zo goed als ik lijk hoor," zei hij grinnikend waarna hij zich uitstrekte en nog een kers plukte. Hij reikte haar de kers aan. "Hier, eet maar op," zijn stem klonk rustig en kalm, "Het is hier wel te doen. Ik heb nog niet echt mensen ontmoet, maar de lessen zijn prima."

Dus hij was niet zo lief of vriendelijk als hij overkwam.  'interessant. Heel interessant.  Hoe slecht zal hij zijn?  Wat schuilt er in hem?  Kom daarachter Elise.  weer beet ze aan de binnenkant van haar wang. Het was zo frusterend die stem de hele tijd te horen.  Zo vervelend.  "Een zwarte ridder klinkt wel interessant.  Ik ken de zwarte ridder zonder hoofd. Rijdend op een zwarte paard en in de nacht kwam hij zijn slachtoffers halen" Elise hield ook van lezen.  Dus ze vond dit wel grappig.  "Ja de lessen zijn wel redelijk. Ik verveel mij wel vaak in de les. " ze nam de kers met een lieve glimlach aan waarbij haar grijze ogen hem voor kort aankeken. "Dankje.  Het verbaast mij nog dat er nog kersen over zijn"