Het meertje

"Pinky Promiseeee" Jeremy lachte waarbij je zijn witte tanden zag. Zijn ogen schitterde vrolijk en hij straalde onschuldigheid uit. Het was leuk om met Wyatt samen te zijn. Donkerbruine ogen... Het herinnerde aan donkere nachten. Aan de schitterende maan hoog aan de hemel. Dit ging verkeerd. Hij voelde zich raar... Althans raar was niet het juiste woord. Hij voelde zich té goed bij Wyatt. Zoiets als hij bij Julia voelde. Ja precies hetzelfde gevoel. "Umh..." Jeremy zwom wat van Wyatt af en bloosde lichtjes. Niet nerveus worden dacht de jongen bij zichzelf. Jeremy ging wat met zijn hand door zijn haren. Hij voelde zich nerveus. "Ik begin het frisjes te krijgen. " Hij glimlachte nu lief naar Wyatt. "Ik denk dat het tijd is om te gaan. Wyatt heb je zondag tijd? Kom je dan bij mij langs?" Jeremy klom het meertje uit. "Ik geef je mijn nummer zodat we kunnen appen." De jongen begon zichzelf droog te maken met zijn handdoek. Daarna schreef hij zijn nummer op een briefje.

#oh shit Wyatt en Julia gaan over gevoelens praten in het torenkamertje. Arme Wyatt is een poepje dus hij gaat als hij zijn pinky promise nakomt opeens heel raar doen tegen Jeremy want hij wil het voor Jeremy en Julia niet verpesten offcourse
----------
Wyatt was even verloren in Jeremys ogen als die in de zijne was, al wist Wyatt daar natuurlijk niets vanaf. Jeremys ogen waren de kleur van een heldere lucht zonder wolken, een die een edelsteen niet zou misstaan, hij moest denken aan de oceaan. Dat was best toevallig, ze lagen immers ook in het water. Wyatt keek even blozend weg, misschien nog wel wat meer. Wat was dit nu weer, hij had altijd moeite met op mensen afstappen en zich als een normaal mens gedragen, en nu had hij een crush in veel te weinig tijd. Hij had inmiddels toegegeven dat hij een crush was. Er was weinig andere redenen die hij kon verzinnen voor het poëtisch beschrijven van iemands ogen. "Ik kom zondag langs, ik beloof het." Zei hij met een lief glimlachje. Hij liep achter Jeremy aan, en nam blozend het nummer aan. "Dankje, ik zal je zo snel mogelijk een berichtje sturen." zei hij met een verlegen glimlach. Hij zwaaide nog even naar Jeremy voor hij naar de andere kant van het meertje begon te lopen waar zijn eigen spullen lagen. Daar voerde hij, na zich voldoende afgedroogd te hebben, Jeremys nummer meteen in in zijn telefoon. Zijn eerste berichtje naar hem bestond uit een charmante "Hee Jeremy, Wyatt hier :3"

Hahahaahaha! Wat een drama's gaan er toch komen. Ben eens benieuwd hoe dit allemaal gaat verlopen Trouwens we gaan hier even verder goed? Jeremy heeft nog geen appartement toegewezen gekregen.
-----

Het was zondag en een paar dagen waren verstreken sinds hij Wyatt had leren kennen. Hij had Wyatt constant geappt. Soms om de onbenulligste dingen, gewoon een excuus om telkens met Wyatt in contact te zijn. En ondertussen was zijn date met Julia goed verlopen. Hij was verliefd op haar en zij ook op hem. Het ging allemaal zo snel maar het voelde zo vertrouwd bij haar. Toch kon de jongen het niet laten om super vrolijk te zijn vandaag. Wyatt kwam langs om hem te tekenen! Jeremy danste niet graag voor mensen maar hoe gaaf was het om een tekening van jezelf te hebben? Een tekening van je passie? Jeremy trok zijn oversized vest aan met een wijde broek eronder. Daaronder droeg hij zijn lievelings-sneakers. Hij had een grijze muts op zijn hoofd die zijn outfit compleet afmaakte. Hij zag er best schattig uit maar ook wel stoer. Je moest er van houden. Maar in dit kloffie kon hij als de beste dansen. Daar voelde hij zich prettig in. Wanneer de bel ging rende Jeremy vlug naar beneden en opende de deur met een brede glimlach. "Hoi Wyatt! Kom Binnen."

hey, kim heeft bij de kamer indeling Jeremy bij Merlin en Wyatt in de kamer gezet, dus de situatie verschilt nu een beetje van hoe het eerst was. Zullen we anders in het appartement gaan schrijven, ivm beschikbare ruimten? dan kan een andere meet hier weer

heb mijn post een beetje aangepast

hihi is goed, ga meteen reageren, (ayden is btw)

Aangezien Jayden de meeste mensen die ze ontmoet had op de school telkens met een simpel smoesje afwimpelde om geen concrete plannen te hebben zat ze nu alleen bij het meer. Niks mis mee, wat haar betreft. Tenminste dat maakte ze haarzelf wijs, ze had geen andere nodig om zichzelf te redden. Zelfs zonder Mark zou ze het wel redden en anders had ze de half lege fles whiskey die ze had meegesmokkeld wel om zichzelf gezelschap te houden. Natuurlijk verlangde Jayden af en toe ook naar gezelschap, maar door een of andere kronkel in de hersenen weigerde ze zichzelf de gezelschap van mensen die echt lang vriendelijk tegen haar deden. Zodra het erop begon te lijken dat er echt een band zou ontstaan liet Jayden het zonder pardon verwateren. Misschien was het als straf voor zichzelf, of misschien was er inderdaad iets wat gefixed moest worden door een kostschool zoals haar ouders dachten.
Hoe dan ook, nu zat ze aan het meer terwijl de schemering bijna overging in de duisternis van de nacht. Omdat het een warme, zwoele avond was had Jayden zich ontdaan van haar afgetrapte gympen en liet ze het koele water over haar tenen kabbelen. In een gedachteloze toestand staarde ze naar de overkant van het meertje waar een paar eenden bezig waren met rondscharrelen, zo te zien een kleine eendenfamilie, wat schattig.

Yeey met een van mijn favoriete schrijfsters schrijven
---

Daykota had vandaag flinke wallen onder haar ogen. De therapie was heel slecht verlopen. De therapeut bleef maar op bepaalde vragen door hameren gisteravond. Hierdoor verloor Daykota haar geduld. Het begon als iets kleins. Het begon als eerst met ergernis. Sommige vragen wist zij niet te beantwoorden en wilde zij ook niet beantwoorden. Daarna werd ze steeds geïrriteerder en geïrriteerder. Langzaam begon ze haar geduld te verliezen en voordat ze het wist begon ze met spullen te gooien. Ze was weer in een woedeaanval terecht gekomen. Wanneer ze had gezien wat ze had aangericht begon ze in huilen uit te barsten. Het bleek een hele zware nacht voor Daykota zijn geweest. Waarom ging het niet goed? Waarom boekte zij geen vooruitgang? De dag erna had ze alleen maar in bed gelegen, af en toe naar de kantine gegaan om wat te eten en weer terug het bed in.
De dame werd in de avond weer wakker. Het was al donker buiten. Misschien was het tijd voor een wandeling. Haar gedachten eens op een rijtje te zetten. Ze kon niet altijd in bed blijven liggen. Daykota trok een simpele joggingsbroek aan en een witte top erop. Deed haar haren in een knot en pakte haar sneakers. Na ongeveer een minuut of 10 kwam ze aan bij het meertje. De geluiden van de sprinkhanen brachten rust in haar. De maan schitterde mooi in de nachtelijke hemel met enkele sterren. Day wilde met haar voetjes in het meertje gaan badderen maar schrok toen ze een gestalte zag zitten. "AAh!" Gilde zij uit reflectie.

Yeah the same here ^^
-
Het serene meer met de rustige uitstraling werd ruw verstoord door een gil die over het water wegebde, een gil die niet van Jayden kwam, maar van een paar meter verderop. Jayden wist dat ze niet het meest standaard uiterlijk had en dat ze er best wat eng uit kon zien door haar half opgeschoren kapsel en donkere make-up, maar dat mensen begonnen te schreeuwen als ze haar zagen was nieuw voor haar. Lichtelijk verbaast trok ze een wenkbrauw op terwijl ze de gedaante die enkele ogenblikken terug was komen aanzetten bestudeerde. Doordat het nog niet helemaal donker was en de maan zorgde voor redelijk wat licht werd het haar al snel duidelijk dat er een vrouwelijk persoon stond. "ehm ook goedenavond." merkte Jayden ietwat wantrouwend op, terwijl ze haar rechterhand ten teken van groet een stukje in de lucht stak. Dat er hier nu andere mensen kwamen had ze niet verwacht, maar ze was wel gaan merken dat dat wel vaker gebeurde op een school waar honderden leerlingen met ieder zo zijn problemen werden neergezet. Jayden verschoof de drankfles wat, zodat het niet direct in het zicht zou liggen. Zoals op elke school liepen er hier ook genoeg klikspanen rond, of andere irritante koters die haar zouden verlinken.

Ze had haar hand net boven haar borst gerust. Ze was echt geschrokken door de schim die zij plotseling zag. Nu ze beter keek zag ze dat het een vrouw was geweest. Beter gezegd één van de leerlingen op deze school. De stem van de vrouw klonk wantrouwig wanneer zij haar begroette. Zij moest vast ook geschrokken zijn. En was dat niet het geval moest ze gedacht hebben: WTF? Wat is haar probleem? Daykota schaamde zich wel een beetje. Het kwam gewoon door het feit dat zij zo in gedachten zat. Met zichzelf zo in de knoop de laatste tijd. "Goedenavond..." Sprak ze zachtjes uit. "Het was niet mijn bedoeling om zo hard te gillen." Daykota sprak nog steeds fluisterend met een verontschuldigd toontje. Ze wilde het meisje niet boos maken of haar het gevoel geven dat Day niet spoorde. Ze spoorde ook niet, daar niet van? Je zat niet voor niets op deze school. Iedereen droeg wel een rugzakje met zich mee. "Vindt je het erg als ik er bij kom zitten?"

Jayden luisterde naar de verontschuldigingen, hoewel ze zich verder niet beledigd gevoeld had, eerder verbaast. Ze had het idee gehad dat het ook weer niet zo donker geweest was, of misschien was het meisje wel nachtblind. Hoe dan ook, ze vroeg of ze erbij kon zitten. "Nee hoor, het water is heerlijk." Met haar tenen bewoog ze wat door het water heen waardoor er een koel stroompje tussen haar tenen ontstond. Het was fijn dat de temperaturen eindelijk eens meezaten in dit kille Engeland. Alhoewel, als het geregend had, had het haar ook niet veel uitgemaakt, dan had ze wel ergens anders rondgezworven , ergens in de school, of in de kroeg. Dat waren ongesmede plannen, die toch niet van belang waren op het moment. Met haar hand viste ze een steentje van de grond en probeerde die over het water te keilen, iets wat duidelijk mislukte, waarna het steentje eenzaam naar beneden zweefde richting de bodem van het meertje. "Was ik echt zo eng, of enkel mijn schaduw?" vroeg ze ineens.

Daykota trok haar schoentjes uit en volgde het voorbeeld van het meisje die er al zat. Ook zij deed haar voeten in het water. "Het water is inderdaad heerlijk!" Ze deed haar knot nog eens goed in model brengen. Haar handen waren naast haar lichaam gerust. Haar ogen kort gesloten terwijl zij rustig in en uit ademde. Ze voelde zich nu Zen. Tijdje geleden dat het meisje zich zo had gevoeld. Daykota hoorde de vraag van het meisje en lachte lief. "Nee nee jij bent helemaal niet eng hoor! Anders was ik niet naast je komen zitten. Ik schrok inderdaad van de schaduw, de schim wat ik zag. Was een beetje teveel in mijn eigen gedachten. "

"Dan heb ik tenminste een enge schaduw." concludeerde Jaden tevreden, oké ze deed niet haar best om angstaanjagend te zijn, maar ze was zich er wel bewust van dat haar look de meeste mensen toch op een afstandje hielden. Het soort afstand waar ze bewust voor koos, het zorgde ervoor dat mensen toch twee keer nadachten voor ze bij haar kwamen. Uit haar broekzak haalde ze een pakje sigaretten en haalde er twee uit, waarvan ze er een aan het meisje dat naast haar zat aanbood. Jayden wist niet of het meisje rookte, maar ze was erachter gekomen dat ongeveer 80% hier rookte, dus was de kans groot dat dit meisje ook rookte.

Daykota keek naar het meisje die wel tevreden leek te zijn met haar enge schaduw. Daykota schudde geamuseerd haar hoofd. "Of je daar zo blij mee moet zijn of jaag je graag mensen het stuipen op het lijf?" Haar toon was plagend. Niet als een belediging bedoelt. Daykota legde haar handen op haar bovenbenen en luisterde naar de zachte wind die af en toe langskwam. Daykota keek op wanneer het meisje haar een sigaret aanbood. "Nee dankjewel. Ik rook niet." Daykota zei ook maar niet dat ze echt een gruwelijke hekel had aan mensen die deden roken. "Bedankt voor het aanbieden. Tegenwoordig zijn sigaretten ook niet meer zo goedkoop. Wat betaal je tegenwoordig voor een pakje?"

Jayden had het dus mis, geen rokerstype dus. Nouja, dan waren er meer sigaretten over voor haarzelf. Zonder aandringen stopte ze de sigaret terug in het pakje terwijl ze wat met de aansteker speelde. "Rond de 6 euro(Geen idee hoe het met pounds zit, haha), ligt er een beetje aan welk merk ik koop en waar ik het koop." ze lachte eventjes, "Tegenwoordig kun je beter een jointje roken, een beter effect voor bijna hetzelfde geld." Jayden knipoogde naar het meisje, waarna ze de sigaret aanstak. "Maar, mensen bang maken is niet m'n hobby, maar kan best grappig zijn." reageerde Jayden op de eerdere opmerking van het meisje, "En het kan vervelende types op afstand houden." hiermee doelde ze niet op agressieve types, maar eerder op van die trutjes die haar zo nodig wilde helpen of een lectuur begonnen te houden hoe slecht haar levensstijl wel niet was.

Hahahaha xD Weet ik ook niet
----
"6 euro? Dat is wel erg duur. Krijg je er dan wel veel sigaretten voor of?" Aan de ene kant vond Daykota het goed dat ze de prijzen hadden verhoogd. Aan de andere kant kon een verslaafde toch niet stoppen al zou een pakje €20 kosten. Dit zal wel een aanleiding zijn om te gaan stoppen. Meer mensen zouden het proberen, de moeite ervoor doen. "Jointje roken? Klinkt het raar als ik zeg dat ik nog nooit in mijn leven heb gerookt of een jointje heb gerookt? Dat is bij mij thuis echt verboden." Daykota schudde haar hoofd. "Beschermende ouders. Ik heb weinigen op deze school gezien die uit een welvarend gezin komen. Heb ik wel geluk mee maar aan de andere kant heb ik nooit dingen kunnen uitspoken. En ben nu al 20" Daykota beet zachtjes op haar nagel van haar duim. Ze keek het meisje met een lieve glimlach aan. "Daar heb je wel gelijk in. Dan wordt je niet zo snel lastig gevallen. Als je mij ook vervelend vindt moet je dat gewoon zeggen! Ik ben iemand die het liever in het gezicht hoort dan achter mij rug om. "

"Negentien." antwoordde Jayden uit haar hoofd. In Amerika waren het er nog 20 geweest, maar door al die bezuinigingen en accijnzen betaalde je verdorie meer voor minder. Ze stak de sigaret aan met een zwarte aansteker die ze bij het pakje zelf had gekregen. Ook Jayden was zo'n persoon die overal en nergens die aanstekers liet slingeren en toch kwam het regelmatig voor dat ze er 1 vergat of kwijtraakte. Want meestal was ze er heilig van overtuigd geweest dat dat ding in haar broek of jaszak had gezeten. "Hmmm, mijn ouders zijn er ook zwaar tegen, dat is denk ik de hoofdreden dat ik hier zit. Ze waren er niet zo blij mee dat ze me uit het ziekenhuis mochten ophalen, nadat mijn maag leeggepompt moest worden, maar goed." Jayden haalde zorgeloos haar schouders op. Met het geld van haar ouders mankeerde niks, d'r vader verdiende flink wat geld met zijn zaken. Hoewel Jayden zich er niet bewust van was wat hij nou precies deed. Dat hun o zo perfecte dochtertje niet zo perfect was, daar baalden ze nog het meesten van. Nu konden ze niet meer met haar prompen op een of ander feest, aangekleed als een paspop "Maar, ik vind je niet vervelend hoor. Dan had ik het wel gezegd" verzekerde Jayden het meisje.

"Voor negentien stuks maar? Dat is wel erg weinig. Dus een groter pakje kost nog duurder? Dat vind ik wel erg belachelijk. Alleen is dat wel meer de reden om te stoppen. Mag ik vragen op welke leeftijd jij bent begonnen?" Daykota keek haar met nieuwsgierige oogjes aan. Daar kwam het weer. Haar nieuwsgierigheid bracht haar vaak in de problemen. Dit was toch een onschuldig vraagje niet waar? "Soms willen ouders te beschermend zijn. Ook al zie ik later mijn kinderen ook liever niet roken. Het heeft zoveel nadelen... Maar als je er eenmaal aan begint dat ben je gewoon verslaafd. Dat is het klote eraan. Leeggepompt?" Haar ogen werden een stuk groter. "Gelukkig mankeert je nu niets. Dat klinkt niet erg gezond." Daykota bewoog wat met haar voetjes in het water. Lekker koel. "Oké fijn om te horen. Is dit ook jouw eerste schooljaar?"

Jayden rekende terug, eigenlijk viel dat nog mee, "Ik was geloof ik 16, een keer op een feestje." Er waren genoeg 13 jarige die al aan de sigaretten zaten, maar Jayden was toen nog veel te braaf in het advies opvolgend van haar ouders. Op haar dertiende droeg ze nog de vreselijke bloemenoutfits van haar moeder en werd ze soms als levende pop gebruikt. Jayden kon zich nog herinneren hoe haar moeder van die enorme krullers in haar haar legde en met veel geweld haar haren invlocht als ze kleinere vlechtjes wilde hebben. Dat was misschien een van de redenen dat ze een deel van haar haren had afgeschoren. Bij de volgende opmerking haalde ze haar schouders op. "Het was inderdaad niet zo'n pretje." Jayden had net als de meeste mensen een hekel aan ziekenhuizen, en daardoor was het alleen maar verergerd. Brrr, arts zou deze dame nooit worden. Niet dat ze daar de hersenen voor had, maar goed. "Ja, ik ben hier pas een paar weken, een paar weken te lang, maar goed. Jij dus ook? Hoe vind je het hier?"

"16 pas? Dat valt nog wee. Tegenwoordig beginnen ze al op 10jarige leeftijd. Schrik ik echt van. Ik kwam een keer bij een tankstation en toen kwam er een jongetje van 10 bij mij sigaretten bedelen. Of ik voor hem een pakje zou willen kopen" Daykota keek met een ontevreden blik. Ze zuchtte eens flink diep. "De wereld wordt een verrotte plek en dan heb ik het niet over roken. Wat je tegenwoordig allemaal kan krijgen, doen en laten." Daykota glimlachte toen ze hoorde dat Jayden pas een paar weken hier op school zat. Ze had haar tot nu toe niet gezien. Het was ook een grote school. "Ik ook. Ik vind het wel leuk hier. Ik hoor bij de cheerleaders en de meeste zijn allemaal met zichzelf bezig. Iedereen heeft zijn rugzakje die hier komt."

Jayden bekeek het meisje en vroeg zich af of ze het gegeven had, vast niet. Misschien maar beter op, hoewel ze zelf net een kolentrein leek, vond ze het niet goed dat kinderen van 10 al aan de sigaretten zaten. Sowieso vroeg ze zich af hoe die kinderen aan het geld kwamen... Zelf had ze jarenlang het geld van haar ouders gebruikt, met hun inkomens merkte ze niet eens dat er een paar honderd euro per maand verdween. En als er al een vraag kwam vertelde Jayden simpel dat ze een extra jasje had gekocht, of een of ander schattig blousje, dat ze daarna nooit meer droeg. Jayden begreep de term rugzakje niet, maar dat het meisje bij de cheerleaders hoorde vond ze niet meer dan logisch. Het paste bij haar. Het meisje was lenig gebouwd en zag er sportief uit en tja, ze had het uiterlijk er natuurlijk voor. Jayden wist niet eens dat er een cheerleaderteam aanwezig was op deze school. Zeker om de malaise van deze school toe te juichen.

Daykota keek naar Jayden en merkte haar blik op. "Je vraagt je zeker af of ik dat gedaan heb? Ik in ieder geval niet. Ik heb eigenlijk een hekel aan rokers... Gewoon de geur en jezelf vergiftigingen. Maar er zijn genoeg mensen die wel dat pakje hebben gekocht. Sommige personen denken tegenwoordig niet na over wat ze doen." Daykota deed haar knot weer goed die telkens wat inzakte. Dat Jayden nog niet van haar was geschrokken. Vanavond zag ze een beetje uit als een lopend lijkje. "Zou je wel willen stoppen?"

____
sorry voor kort berichtje. Maak het goed met je!

Maakt niet uit joh, heb ik ook wel eens last van haha
-
Jayden luisterde de naar het soort verhaal dat ze al tigmaal van haar ouders had gehoord en van vele andere personen. Het gebeurde nog wel eens dat je gewoon op straat een sigaretje rookte en er iemand op je afstapte om een hele lezing te geven over wat er allemaal wel zo slecht aan was. Nog nooit - nu nog steeds niet- schonk Jayden daar veel aandacht aan. Het boeide haar niet dat het slecht voor haar was, het was slecht voor d'r, en? Er waren zoveel dingen slecht voor je en het was een van de weinige dingen waar Jayden nog van kon genieten. Bij de vraag van Daykota stootte er een spottend lachje uit de mond van het donkerharige meisje. "Nee." was haar simpele antwoord.

Eefje zullen we even een nieuwe meet beginnen?
ben een beetje leeg. De omgeving werkt niet echt mee.

Haha ben ik het mee eens, weet jij een betere plek? c;