De lange paden

Merlin was al een tijdje aan het lopen, hij had een telefoontje gehad van de dokter: De eerste operatie,degene die hem van de vetzakjes aan zijn borst zou verlissen, was gepland en hij was zo vrolijk maar in de war dat het enige wat hij kon bedenken om te doen was om een lange wandeling te maken. Het pad werd steeds smaller en het bleef maar door zijn hoofd spoken: Zijn volgende stap naar lichaamelijke mannelijkheid kwam eraan. Hij maakte een sprongetje van vreugde toen hij dit echt tot zich door had laten dringen.

Jeremy besloot vandaag een wandeling te gaan maken. Hij nam een pad wat lekker beschut was door de bomen. Met deze hitte wilde je sowieso niet in de zon gevonden worden. Hij althans niet. Hij droeg een korte broek met een bruine riem en daarop een wit t-shirt. Om zijn beide polsen droeg hij allemaal armbandjes die zijn littekens deden bedekken. Helaas kon hij niets verbergen aan zijn littekens van zijn brandwonden op zijn armen en benen. Gelukkig had hij beetje een kleurtje waardoor het minder opviel. Met zijn handen in zijn zakken liep hij sloffend door. Iets verderop zag hij iemand een sprongetje maken. Jeremy keek om zich heen. Waarom was diegene voor hem zo vrolijk? De jongen begon lichtjes te grijnzen. Hij vond het wel grappig om te zien.

Merlin vloekte hardop toen zijn pad kruiste met een andere jongen, net op het moment dat hij een wel heel aparte soort piroette had gemaakt. Hij trok zijn rood-blauw-groen gestreepte shirt recht en herstelde zijn houding. 'Uhm.... Hoi...' zei hij ietwat awkward. 'Vrolijke dag vandaag, vind je niet?' maakte hij het nog wat erger. Hij streek met zijn voet langs zijn been en liet een streep achter op zijn been waar zijn blauwe shorts ophielden.

Jeremy keek de jongen aan. Bekeek hem een beetje. Hij vond het gezicht van de jongen een beetje vrouwelijke postuur hebben. ( Ik kijk naar het plaatje. Vindt het moeilijk om te zeggen of het nu een meisje of een jongen is :p je foto) "hoi" zei de jongen op een vriendelijke toon. "Je hoeft niet anders te doen nu je mij hebt gezien hoor. Ik vond het wel leuk. " zijn grote, blauwe ogen keken hem aan. "Volgens mij heb je goed nieuws te horen gekregen nietwaar? " daar kwam het nieuwsgierige weer. Jeremy moest dat een beetje onder controle houden.

heeft hij ook, het is een twitter vriend van me en hij is Female to Male dus vond hem wel een goede kandidaat c;
--
Merlin trok zijn wenkbrauwen op naar de langere jongen, maar let's face it: wie was er niet langer dan hij? 'Nou misschien hoeft het niet maar ik doe het wel want ik heb nog enige fucking sociale waarde.' Merlin vroeg zich af of het opmerkingen als deze waren die ervoor zorgen dat hij weinig vrienden had, maar het boeide hem weinig. 'En ondanks et feit dat dat je geen ene flikker aangaat, ja dat heb ik inderdaad.' Voegde hij er aan toe, het was dagen waarop hij vrolijk was waarop hij extra bot deed tegen anderen, vooral als het om zoiets persoonlijks ging en hij verdere vragen het liefste vermeed.

Aaah zo! Oké
----

Jeremy betrapte zichzelf erop dat zijn mond wat langer open stond wanneer de jongen zo fel had gereageerd. Had hij iets verkeerds gedaan of was deze jongen ongesteld ofzo? Zijn periode? Jeremy sloot snel zijn mond die gauw in een glimlach vormde. "Ik helaas niet." Zei hij simpel. "En niet dat het mij veel kan schelen wat andere van mij denken want ik ben toch al knettergek. I can't help it." Hij haalde simpel zijn schouders op. Jeremy kwam naast hem lopen en keek hem glimlachend aan. "Het gaat mij niets aan maar ik heb het vreemde gewoonte om soms wat vraagjes te stellen. Beetje te nieuwsgierig." Jeremy keek een beetje verontschuldigd en zijn blauwe ogen waren haast onweerstaanbaar. Hij gebruikte zijn puppy blik. Misschien zou de jongen dan wat vriendelijker worden. "Je kan beter goed nieuws hebben dan slecht nieuws."

oeps oeps late reactie
---
Merlin staarde de jongen met opgetrokken wenkbrauwen aan, hij had niet zo'n aardige reactie verwacht en het waren erg overtuigende puppyogen. 'Sorry, het is vreselijk persoonlijk en ik wolde verdere vragen vermijden. Laten we zeggen dat er een grote last van me gaat worden verwijdert.' zei hij met een lachje om hoe letterlijk dat was. 'Ik wilde niet bot doen ofzo.' zei hij daarna nog als extra verontschuldiging. 'Ik ben Merlin trouwens, als de tovenaar.'

New
---
Julia liep rustig over het smalle pad dat tussen de bomen door liep. Haar haren waaiden continue in haar gezicht. Een zucht ontsnapte aan haar lippen. Zeker, Julia was vreselijk verliefd na haar eerste date met Jeremy. Maar zijn probleem en haar komende nieuwe therapeut spookten door haar hoofd. Ze had gehoopt dat een wandeling het zou verminderen maar nee, het maakte alles alleen maar erger. Rustig liep ze dan ook verder, tot ze een bankje zag. Ze besloot daarop plaats te nemen. Ze streek haa jurk glad, zoals meestal had ze er een aan hoewel het er nu een was van dikkere stof. Met laarzen en een legging eronder. Door haar ziekte had ze het altijd snel koud en ze had dan nu we geen jas aan. Warm had ze het niett door de wind die voorbij gierde. Bovendien was het ook nog eens dat ze door het bladerdek de donkere onweerswolken niet kon zien. Nee, Julia had niet de perfecte dag uitgekozen voor een wandwling.

Jimmy had een korte sportbroek aan een een te klein, oud shirt dat hij gebruikte om te sporten. Zondagen waren voor hem geen rustdagen, maar sportdagen. 's Morgens dook hij om half zeven het zwembad in met de rest van het team. Na het ontbijt, nu dus, ging hij een rondje hardlopen, en 's middags deed hij vaak nog oefeningen aan de rekstok, om toch nog in te kunnen vallen bij het turnteam als dat nodig mocht zijn. Hij vond het fijn om te rennen aan de rustiger kant van het schoolterrein. De smalle paden waren hier slechter onderhouden en als extra oefeningen sprong hij dan over stenen en wortels. Hij ademde diep de ochtendlucht in en zag verderop een bankje met een meisje. Toch wel toe aan een pauze, plofte hij naast haar neer. Hij keek haar niet aan en zei niets. Natuurlijk zei hij niets, hij zei nooit iets. Hij haalde de dop van zijn flesje water, dat hij wonderlijk al de hele tijd in zijn hand had gehad, en nam een paar grote slokken.

Ze was enigzins verbaasd toen ze geluid hoorde en daarna een jongen bij de voetstappen zag. Ze zag hoe die op de bank ging zitten en bekeek.hem kort waarna ze haar blik afwendde. Uit haar zak viste ze haar.mobiel en keek of ze nog een berichtje had waarna ze er een naar Jeremy stuurde met een hartje en wat kusjes erachter. Ze zuchtte tevreden en keek toen weer naar het bladerdek. Denkend aan de komende tijd. Het zou vast wel goed komen. Het moest goed komen toch? Ze kon niet denke aa wat er allemaal mis kon gaan. Er was genoeg dat mis kon gaan en dat moest ze uit haar hoofd bannen. Ze beet op haar onderlip en keek soms even naar de jongen. Zijzelf.moest ook maar weer eens gaan sporten en gaan trainen voor het dansen.

Jimmy keek vanuit zijn ooghoeken naar het mobieltje. Zelf had hij er geen. Wat zou hij ermee moeten? Als je niet sprak, kon je niet bellen en ook met geschreven woorden maakte hij geen contact. De enige dingen die hij opschreef waren zijn huiswerk en toetsen. Wel had hij vaak te horen gekregen dat hij een prachtig handschrift had, maar dan kwam je nog steeds niet verder op een mobiel en hij vond het ook geen reden om toch schrijvend contact te leggen. Dus hij had geen mobieltje. Mensen konden toch gewoon tegen hem praten en dan kon hij ze aankijken. Misschien dat hij een mobiel zou kopen als videogesprekken mogelijk waren. Dan kon de ander praten en hij kon kijken. Nu hij eraan dacht nam hij zich voor om in hun appartement of in de computerzaal meteen op zoek te gaan of die mogelijkheid er al was, via een app of een mobiel zelf.

Julia keek met een verliefde blik naar haar mobieltje. Ze keek glimlachend naar de app'jes en glimlachte tevreden. Kort keek ze even opzij naar de jongen en glimlachte vriendelijk naar hem. Daarna keek ze weer even weg. Om haar dunne polsen zaten wat armbandjes en ze keek er even naar. Rustig bewoog ze er eentje en beet op haar onderlip. Ze wist niet zeker of ze moet proberen de jongen aan te spreken of niet. Ze wist niet precies waarom ze twijfelde, misschien was het ook wel omdat ze voor zichzelf niet nog meer problemen wilde veroorzaken. Maar aan de andere kant, misschien veroorzaakte ze voor zichzelf wel even geen problemen en ging het gewoon goed. "Ik hoop dat het niet gaat regenen, dat is nooit zo fijn met hardlopen.." Zei ze, ze keek even op naar boven, enkele drupjes had ze al gevoeld en om over zompige paden te lopen was vreselijk hoewel zij natuurlijk ook terug moest.

Jimmy leunde tegen de rugleuning en keek het meisje aan. Hij zei niets, maar het blauwerdanblauw van zijn ogen leek 'Dat klopt' te zeggen. Onwillekeurig keek hij ook naar de lucht, maar daarna vestigde hij zich weer op het meisje, vooral op haar ogen. Voor hem de makkelijkste manier om te communiceren. Oké, niet de makkelijkste, maar praten deed hij gewoon niet. Dus als iemand een gesprek met hem begon, dan bleef hij die persoon aankijken met zijn blauwe ogen. Zo kon hij ook makkelijker de andere persoon 'scannen'. Schatten wat er in diens hoofd omging en wat hij of zij voelde. Dat soort dingen leerde je vanzelf als je niet praatte. En je had geen last van taalbarrières, maar dat had hier niets mee te maken.

Direct toen ze in zijn ogen keek merkte ze dat hij niet sprak en een vriendelijke glimlach bleef rond haar lippen. "Ah, je praat niet. Niet erg." Klonk het vriendelijk. "Zolang je me maar begrijpt, maar dat denk ik wel. Je oogt wel slim." Zei ze rustig. Ze keek hem rustig aan en deed haar mobieltje weer even weg. Met een glimlach keek ze even naar de wolken waarna ze weer naar de jongen keek. Het was apart om een gesprek te voeren met iemand die niet terug zou praten maar het maakte het ook wel weer interessant, dus als het de jongen niets uit maakte sprak ze rustig verder. "Sport je veel? Je ziet er sportief uit.' Zei ze glimlachend en ze draaide zich iets naar hem toe, glimlachend en vriendelijk. Zoals zze eigenlijk altijd wel was.

Zonder te praten kon Jimmy natuurlijk niet duidelijk maken wat hij allemaal aan sport deed, maar in zijn ogen was te zien dat dat behoorlijk veel was en dat hij het compliment waardeerde. Ook stond er dat hij vond dat het meisje er ook wel mocht zijn. Hij veegde even een kriebelende zweetdruppel van zijn slaap en legde daarna zijn armen over de rugleuning. Breedzittend van het ochtendzonnetje genieten kon hij ook wel, naast veel sporten. Een bruine huid was een blije huid, dacht hij altijd bij zichzelf. Hij wist natuurlijk wel beter, maar hij zorgde goed voor zichzelf, smeerde zich in, maar liet zich ook mooi bruinen. Wat hij ook waardeerde, was dat het meisje niet geschrokken reageerde op het feit dat hij niet praatte. Dat hij dat niet deed, was zijn eigen keuze en daar moest men maar gewoon vrede mee hebben, zoals zij. Natuurlijk waren er wel meer die dat hadden en altijd was hij blij met die mensen.

Julia bleef hem aankijken en glimlachte tevreden. Ze bleef rustig zitten en streek haar jurk opnieuw weer glad. "Ik moet ook maar weer eens gaan sporten." Zei ze bedenkelijk en ze glimlachte. Daarna bekeek ze hem, hij genoot zichtbaar van de zon en ze grinnikte. "Geniet er nog maar even van, onweerswolken komen eraan." Zei ze en in de verte was de donder al te horen. Nee het regende hier nog niet maar Julia had inmiddels geleerd dat dat wel zou komen. In dit lang viel er naar haar mening sowieso veel te veel regen en ze was dan ook altijd blij als ze in de zomer weer naar haar familie in Italië mocht. Een hand gleed even door haar blonde lokken en ze glimlachte tevreden, zolang de regen er nog niet was zou ze tevreden zijn. Maar als die zou komen zou ze zo snel mogelijk weg willen rennen en beschutting zoeken waar dat kon.

Jimmy hoorde de donder op. Hij stond op en ging onder een grote boom zitten. Hij wist vrij zeker dat het dichte bladerdak geen druppel door zou laten. Hij klopte op de grond naast zich en keek naar het meisje. Onweer duurde meestal niet lang, dus daarna zou hij weer gewoon naar school kunnen rennen. Al vond hij eigenlijk wel dat hij dat meisje dan op sleeptouw moest nemen en haar als een echte gentlemen moest begeleiden. Maar dat de onweersbui niet lang zou duren, wilde niet zeggen dat het daarna ook stopte met regenen. Hij zakte een beetje onderuit en genoot glimlachend van de laatste zonnestralen voor de bui. Die waren altijd het warmst en deden de omgeving baadden in een glanzend gouden licht.

Julia keek op toen de jongen ineens op stond. Hij was gaan zitten en ze stond op. Ze ging naast hem zitten want onweer was niet haar favoriete weertje. Ze keek even met een glimlach naar Jimmy en had geluk gehad. Toen ze net even zat begon het al met regenen. Een zucht ontsnapte aan haar lippen en ze kroop iets verder tegen de boom aan. "Oh, ik heb zo'n hekel aan regen. Het regent hier gewoon altijd.." Mompelde ze en ze keek even naar de jongen. "Zonde van je sportdagje." Zei ze kalm tegen hem en ze trok haar benen op. Ze beet op haar onderlip en keek even rond. Regen spatte op de grond en ze zag bliksem in de lucht. Onzeker beet ze op haar onderlip, prettig vond ze het onweer niet. Ze werd er gewoon nerveus van. Onweer maakte haar ietwat bang.

Jimmy haalde onverschillig zijn schouders op. Het gezeur, al was dat een vervelend woord, van het meisje over regen bracht hem op een idee. Hij trok zijn shirt uit, om straks nog iets droog te hebben, en liep onder de boom vandaan. Midden op het pad ging hij op zijn rug liggen en hij keek naar de lucht, met zijn handen onder zijn hoofd. Even kwam hij, zonder hulp van zijn handen om even de kracht van zijn buikspieren te showen, overeind en hij gaf het meisje een vrolijke knipoog. Hij had niets tegen regen. Met water kon hij sowieso goed overweg, hij was niet voor niets bij het zwemteam gegaan. Hij wierp even een blik op zijn broek. Natuurlijk stak zijn onderbroek erbovenuit, maar ook weer niet teveel, en hij baalde er wel van dat die nu ook vies werd van de modder. Natuurlijk, er bestonden wasmachines, maar die deden het ook niet altijd. Ach ja, hij had nog genoeg anderen. Over zijn rug maakte hij geen zorgen, dat regende er straks wel weer af.

Julia keek op toen de jongen op stond. Ze vouwde zijn shirt op zodat die niet al te vies werd. Ze keek naar de jongen en moest lachen toen hij zo overeind kwam. Vrolijk keek ze hem aan hoewel ze zelf niet in de regen kwam staan. Vrolijk keek ze naar hem en pakte haar paraplu uit haar tas. Het was een doorzichtige en ze glimlachte naar hem. Dat hij zo in de modder lag vond ze grappig om te zien en ze keek hem vrolijk aan. "Is het lekker?" Vroeg ze lachend. Ze keek naar hem en bleef zitten. Zelf had ze niet te behoefte om te gaan liggen in de regen, zelfs niet om te dansen in de regen. Daarom bleef ze rustig zitten tegen de boom aan en legde haar hoofd tegen de stam aan en glimlachte tevreden.

Jimmy stak zijn duim op bij de vraag die het meisje stelde. Maar na een tijdje stond hij toch weer op en ging hij voor haar staan. Kouvatten hoefde hij ook niet, dat was teveel van het goede. Ook lichtte de omgeving nu voor de eerste keer op en even later volgde de donder, redelijk ver weg. Maar aan de volgende was duidelijk te horen dat het dichterbij kwam. Hij keek naar het meisje met een blik die duidelijk maakte dat ze hier nog wel een tijdje zouden zitten. Hij was nooit zo'n voorstander van lopen door een onweersbui. Hier in het bos kon dat nog wel, maar het laatste stuk naar school was open veld en daar wilde hij gewoon niet aan beginnen. En hij vond het helemaal niet erg om hier een tijdje te moeten zitten. Zodra zijn rug schoongespoeld was door de regen, ging hij naast haar liggen met zijn hoofd bij de stam. Nu kon ze zijn spieren goed zien en natuurlijk was dat wat hij wilde.

Julia keek vrolijk naar hem terwijl hij daar zo lag. Terwijl hij terug liep bekeek ze hem, enigszins genietend omdat hij er goed uit zag. Glimlachend keek ze naar hem en toen hij zo lag bekeek ze hem goed. Een glimlachje lag rond haar lippen en ze keek naar hem. Zachtjes beet ze op haar onderlip en keek toen weg van hem. Ze hoorde niet naar een andere jongen te kijken. Ze was vreselijk verliefd op Jeremy en wilde dan ook niet naar andere jongens kijken. Ze keek even naar de regen, steeds harder kwam die uit de hemel vallen. Julia zag de bliksem en hoorde de donder. "Ik ben trouwens Julia." Zei ze rustig tegen hem. Ze wist niet hoe ze zijn naam te weten zou komen maar dat maakte haar niet heel veel uit. Ze zou er vast wel een keer achter komen.

Jimmy zag aan haar ogen dat ze hem bekeek en daarvan baalde, duidelijk omdat ze al verliefd was op een ander. Dat maakte hem niet uit, het maakte het juist extra leuk om te flirten en het misschien wel op meer uit te laten draaien. Maar hij zou niet heel erg zijn best doen, vandaag even niet. Toen ze haar nam had genoemd, trok hij zijn broek nog iets verder omlaag, zodat de bovenste, elastische band van zijn onderbroek helemaal zichtbaar werd. Daar stond Jimmy, zoals bij andere broeken Björn Borg staat, en hij wees ernaar. Het had ook op zijn shirt gestaan, maar mensen keken er meestal pas naar als hij wees. Op een moment als dit vroeg hij zich af waarom hij de naamplaatjes niet ook op zijn broeken had zitten, met als enige uitzondering zijn zwembroeken, zowel de short voor de recreatie als zijn strakke, gestroomlijnde boxer voor de sport. Aan de andere kant was het ook logisch, je liet niet iemand helemaal naar beneden kijken als je je voorstelde.

Julia keek naar hem en slikte even. Ze had naar de rand van zijn onderbroek gekeken en moest erom glimlachen. "Dat is een best slimme actie." Zei ze vrolijk tegen hem en ze keek hem aan. "Aangenaam Jimmy." Zei ze kalm en ze keek naar de jongen. Het was best fijn om zo met hem te praten, het was apart en ze vond het leuk. Julia keek rustig toen weer even voor zich uit en glimlachte kalm in zichzelf. Ze keek toen weer even naar hem en glimlachte naar hem. "Ik ben echt van mening dat ik dit een leuke ervaring vind. Ik heb nog nooit iemand als jou meegemaakt en dat vind ik best apart." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze bleef soms kijken naar hem, omdat ze niet echt iets anders te doen had en hij best interessant was om naar te kijken.