Het rozenpad

Het rozenpad ligt rondom de binnenplaats, zoals je op het plaatje kan zien hangt er boven het pad een mooie rozenstruik waar vele rozen aan groeien. Je zou het kunnen zien als een romantische plek maar het is gewoon erg mooi. Het is een prettige plek om rond te lopen en zeker in de lente als alles vol in bloei staat. Kortom, het is een mooie plek voor een wandeling.

Regels: Weinig
Personen: Zoveel er passen.

Spoiler:

Merlin struinde een beetje doelloos over het rozenpad, hij wilde niet nog een jaar uitleggen aan de anderen waarmee hij een appartement deelde dat hij niet helemaal een jongen was maar toch een kamer moest delen met hen. Nog een maand en hij was in ieder geval van zijn borsten af, dat was een hele opluchting en die rotbinder hoefde hij dan ook niet meer aan, het ding knelde vreselijk. Hij bleef even staan om tegen een van de bogen aan te leunen en naar het grote kasteel te kijken, het leek dan wel op Zweinstein maar het was een stuk minder cool.

Julia had al een aardig stukje op het rozenpad gelopen. Haar wangen waren bleek en wat ingevallen. Ze at steeds slechter de laatste dagen omdat ze waarschijnlijk naar de psychologe moest. Ze beet even op haar onderlip en keek naar het kleine trosje druiven dat in het bakje zat dat ze vast had. Met een diepe zucht keek ze even omhoog naar de rozen. Terwijl ze op haar onderlip beet plukte ze er eentje. Hoewel ze wankel op haar tenen stond lukte het haar toch een roosje te plukken en met een tevreden glimlachje deed ze die tussen haar blonde lokken waarna ze even rondkeek en glimlachte naar de jongen die er stond.

Merlin glimlachte naar het meisje, ze zag er niet al te goed uit. 'Alles oké?' vroeg hij voorzichtig, bang voor een uitval over hoe dit niet zijn zaken waren en hij liep wat dichter naar haar toe. Hij glimlachte naar de roos in haar haar, de kleur van de bloem stond mooi in haar lichte haar. 'Een mooi meisje als jij zou zich geen zorgen hoeven te maken.' zei hij, hij bedoelde het niet flirterig, oké misschien een beetje. Maar hij wilde haar voornamelijk opvrolijken.

Julia keek op toen er tegen haar gepraat werd en ze glimlachte verlegen. "Het gaat wel." zei ze met een klein glimlachje. Ze keek hem aan en deed een lokje achter haar oor. Ze glimlachte verlegen en knikte. "Dat zou ik misschien niet moeten doen maar het is zo makkelijk." zei ze zacht. Ze hield het bakje naast haar en keek hem glimlachend aan. Ze vond het vriendelijk. "En sinds ik binnenkort naar de psychologe moet heb ik genoeg reden om me zorgen te gaan maken." zei ze zacht. Ze keek hem met een glimlachje aan.

Merlin grinnikte, 'Ik ken het, je geen zorgen maken is inderdaad heel moeilijk.' zei hij en hij knikte bij haar uitleg over de psycholoog. 'Psychologen zijn niet zo erg als ze lijken, geloof me. Ze zijn er om je te helpen, ik ben goed geholpen door de psychologen hier op school.' legde hij uit om haar gerust te stellen. 'Zonder hen zou ik doodongelukkig zijn, nu gaat het prima met me, zie je waar ik heen ga?' Hij glimlachte zwakjes voot hij verder ging, 'Het help e waarschijnlijk niet veel, van een vreemde.'

"Ik hoop echt dat ze oké zijn." Klonk het zacht waarna ze naar de jongen keek. Ze stak haar hand uit. "Ik ben Julia, zo ben je ook geen vreemde meer." zei ze met een glimlach en ze keek hem aan. "Ik ben gewoon bang dat het niets uit haalt. Ik heb vroeger een vreselijke psychologe gehad en die zei dat alles min schuld was." Ze keek hem verlegen aan. Waarna ze even knikte. "Maar wie weet. Misschien helpen ze me wel en sturen ze me dan erna elke dag naar de dokter om er.zeker van te zijn dat ik genoeg eet." zei ze zacht en ze keek hem verlegen aan.

ik had een super filosofische post druk ik op beheren ipv verzenden T-T
--
Merlin glimlachte, 'Geloof me, dat zijn ze. Ze zijn de beste van het beste, gekozen om je zo goe en snel mogelijk weer gelukkig te maken, onafhankelijk van Robinsons.' Hij glimlachte toen ze zich voorstelde, 'Ik ben Merlin, aangenaam Julia de niet vreemde.' zijn ogen werden zo mogelijk nog groter achter zijn dikke brillenglazen, 'Dat hoort niet, psychologen horen je te begrijpen, je te ondersteunen in wat er mis is gegaan, je er doorheen te helpen, er van af te helpen. Of in mijn geval niet vanaf helpen, maar gewoon mee helpen? Ik snap het zelf ook niet... laat maar.' zei hij met een zwak glimlachje. Het voelde vreemd en ongemakkelijk om zelf wel wat minder te mogen wegen terwijl zij er zo'n probleem mee had om wel genoeg te wegen.

Ugh dat is zo vreselijk en zoo herkenbaar ;-;
-
Julia schudde zijn hand en grinnikte liefjes om zijn woorden. "Nu ben ik hopelijk geen vreemde meer nee." zei ze vriendelijk en ze keek hem glimlachend aan. Onzeker knikte ze even. "Het was inderdaad een slechte psycholoog maar ja. Er is daar weinig meer aan te veranderen. Daarom hoop ik ten zeerste dat je gelijk hebt." zei ze zacht en ze keek hem aan. "Ik denk dat ik dan nog wel een paar jaar hier zit. En dit is al mijn tweede jaar hier en ik heb nog geen psycholoog bezocht." zei ze met een kleine glimlach. Ze werden alleen gek van haar thuis omdat ze thuis nooit at. Ze zuchtte even en keek naar de druiven in haar.bokje. "Ik kan me ook niet voorstellen dat ik dit ooit normaal kan eten." zei ze zachtjes.

het is zoooo rot
-
Merlin streek liefjes en medelevend over haar hand toen hij die losliet. 'Ik heb vertrouwen in je. Je komt over alsof je het echt wilt, en alle kleine beetjes helpen. Alleen al dat je nu naar een psycholoog gaat bestempelt de weg naar verbetering. 'Hier...' zei hij en hij plukte een druif van het bosje. 'Als je dit eet, is het al een stap in de goede richting en kan je trots zijn.' zei hij en hij hield de kleine vrucht wat hoger, hij was waarschijnlijk ouder dan haar maar ze stak nog steeds een stukje boven hem uit.

Ik weet het D:

Julia knikte even. Misschien had hij gelijk. Maar het ging wel vreselijk moeizaam. Daarom keek ze onzeker naar het druifje. Twijfelend keek ze hem aan en slikte. "O-Oke." zei ze twijfelend. Voorzichtig at ze het druifje en keek naar hem. Het ging moeizaam en langzaam. Het was minstens een dag geleden dat ze gegeten had en de smaam overweldigde haar wat. Daarna keek ze Merlin aan. "Ik vind dat verbetering zo lang duurt. Het is zo moeilijk om normaal te eten." zei ze zacht. Ze keek hem onzeker aan. Ze was laatst al flauwgevallen doorde honger.

Merlin glimlachte. 'Het gaat misschien wel erg langzaam ja...' zei hij en hij dacht even na. 'Zou het helpen als... Als ik een keer wat met je ga eten, gezellig in een café ofzo. Het hoeft trouwens niet als je het niet wilt, alleen als het zou helpen.' Hij keek naar de versleten tenen van zijn Allstars, hij kon zichzelf wel slaan, wat als ze dacht dat het een date was? 'Als je liever op de psychologen vertrouwd is dat volkomen begrijpelijk.' voegde hij er aan toe en hij keek naar de rozen bogen, waarschijnlijk hielp het zijn situatie niet dat hij haar niet aankeek.

Julia keek hem aan. Ze luisterde naar hem en knikte toen. "Ik denk dat het beter helpt dan psychologen." zei ze zacht. Ze keek hem glimlachend aan. "En ik zou het heel erg gezellig vinden. Ik weet niet of ik iets of erg veel zal eten maar dat neemt niet weg dat het me gezellig lijkt." Sprak ze glimlachend. Ze frunnikte een beetje aan haar jurkje en streek die toen glad. Ze keek hem glimlachend aan, bij het idee alleen al. Het leek haar gezellig om eindelijk eens wat vriendschappen op te bouwen en ze glimlachte breed naar hem. "Ik vind het echt een goed idee. Ik heb nog maar weinig vrienden hier dus ik kijk er naar uit."

Merlin glimlachte en keek haar weer aan. Het woord vrienden stelde hem gerust en hij knikte. 'Deze vrijdag? In welk appartement zit je, dan kan ik je ophalen rond zes uur?' stelde hij voor en hij rechtte zijn rug, Julia was een lief meisje en haar helpen zou een grote eer zijn. 'Als het goe gaat kunnen we er misschien iets wekelijkd van maken? Ik denk dat dat het proces wel zou helpen.' zei hij beslist en hij duwde zijn bril wat hoger op zijn neus.

Julia glimlachte naar hem en knikte. "Ik zit in appartement twee, zes uur is prima." zei ze glimlachend. Ze keek hem vrolijk aan. Er iets wekelijks van maken leek haar uitermate gezellig. "Ja, het lijkt me erg gezellig om er iets wekelijks van te maken. Ze had het idee dat dit het begin van een goede vriendschap zou zijn. En een steun was altijd fijn natuurlijk. Het was altijd prettig als je wist dat er iemand was die je even een duwtje in de rug kon geven als het niet lekker ging met blijven eten. Daarom keek ze hem glimlachend aan. "Ik kijk er zeer naar uit." zei ze liefjes en ze straalde weer een beetje bij het idee.

Merlin grijnsde, 'Ik ook.' zei hij en hij keek even om zich heeen, op zoek naar een nieuw onderwerp. 'Wil je even wandelen, nog wat praten enzo... We staan hier ten slotte op een pad, gemaakt om te lopen.' zei hij een beetje ongemakkelijk, hij wist zelf niet wat voor brabbeltaal hij ophing en soms moest hij gewoon halverwegen wat hij eigenlijk wilde zeggen afkappen want hij veryelde veel te veel onzin na wat echt uitmaakte.

Julia grinnikte zacht om zijn ongemakkelijkheid. "Natuurlijk, gezellig." zei ze glimlachend. Ze deed de roos even goed en keek toen naar Merlin. "Zullen we die kant op gaan?" vroeg ze liefjes en ze wees met haar hand de richting aan. Ze genoot van het gesprek met hem en glimlachte. "Heb je ook bepaalde hobbies?" vroeg ze liefjes om maar een gesprek op gang te krijgen en ze keek hem glimlachend aan. Rustig keek hem aan.

merlin knikte glimlachend. 'Prima.' zei hij en hij liep met haar mee. 'Niet hele interessante hobby's...' zei hij en hij werd een beetje rood, 'Ik kijk vooral films en series en praat daar dan over met andere mensen die het gezien hebben.... Maar ik dans ook?' zei hij in een poging om interessant te doen. 'Niet meer, eigenlijk. Ik zat verplicht door mijn moeder op les en ben daar sinds ik op Robinsons zit van af, maar ik vind het nog wel eens leuk om te doen... Jij?' vroeg hij nieuwsgierig, zich af vragend waarom hij dit had gezegd.

Julia liep rustig.met hem mee. Ze glimlachte en luisterde naar hem. "Ik dans ook." zei ze vrolijk tegen hem. Ze keek hem glimlachend aan. "Nou ja ik probeer het zoveel mogelijk te doen hier." zei ze glimlachend en ze keem hem vrolijk aan. "Wat vorr een stijl deed je voornamelijk?" vroeg ze liefjes en ze liep rustig door. Glimlachend keek ze even rond. De rozen zagen er prachtig uit en ze keek glimlachwend rond. Ze was enorm blij dat ze hierheen was gegaan. Ze had een vriend erbij en had weer een prachtige plek kunnen bewonderen.

Merlin grijnsde, 'Geweldig!' zei hij, 'Ik vond je al een type om te dansen eerlijk gezegd.' gaf hij toe en hij viel even stil bij die vraag, hij had niet gerealiseerd dat die zou komen. 'Klassiek ballet, ik weet het, het klinkt nou niet bepaald zo cool als hiphop maar ik kan er niets aan veranderen.' zei hij en hij keek weer naar zijn voeten. 'En jij? Meerdere stijlen of maar één, zoals ik?' vroeg hij en hij keek weer omhoog naar de rozen, het was fascinerend hoe mooi deze bloemen waren en wat voor een prachtig effect de af en toe dwarrelende blaadjes gaven.

Julia glimlachte, dat ze er een type voor leek vond ze erg leuk om te horen. "Ik heb klassiek ballet gedaan, jazz en modern. En ik heb een tijdje op stijldansen gezeten." zei ze met een glimlachje en ze keek Merlin aan. "Dus ool niets cools." zei ze zacht grinnikend. Haar droom was dan ook om toegwlaten te worden op de dansacademie zodat ze op die manier meerdere dingen kon leren. Maar nu ze eerst op robinsons zat kon ze haar normale lessen niet meer volgen dus werd haar droom steeds kleiner en kleiner. Ze wilden sterke en verstandige mensen bij zo'n dansacademie, niet oud idioten zoals sommigen haar noemden. Bij die gedachte beet ze even op haar onderlip maar ze keek al gauw weer vriendelijk naar Merlin.

Merlin grinnikte, 'Voor mij klinkt dat wel zeer cool als dat je beter laat voelen. Ik bedoel klassiek ballet is nou niet echt de populairste dansstijl onder jongens maar ik vind het echt vet als iemand het kan.' zei hij en hij zag haar op haar lip bijten, alsof iets haar dwars zat. 'Is er iets?' vroeg hij voorzichtig. 'Als je het er liever niet over hebt kan je me ook een willekeurig feit over jezelf vertellen, dan doe ik dat ook en zo komen we wat dichter bij elkaar te staan. Ze zullen ongeveer hetzelfde level van persoonlijkheid hebben en af en toe wat persoonlijker worden naarmate we ons daar prettig bij voelen maar je kan ook gewoon zeggen wat je dwars zor als je iets dwars zit, denk ik... Ik praat te veel. Bolloks.' zei hij, zijn schotse accent maakte dat als hij maar door en door bleef praten er in ieder geval iets interessants over was om naar te luisteren.

Ze glimlachte weer na zijn hele woordenstroom. "Het is niet dat ik er niet over wil praten, het is meer dat ik dacht over dat ik een poging tot dansacademie zou willen doen maar dat dat niet zou lukken als ik niet van Robinsons af ben en niet van mijn probleem af ben. En dat maakt me bang want ik weet niet wat ik verdee met mijn leven zou moeten." zei ze zacht. Julia friemelde wat aan haar jurk door haar onzekerheid en ze keek naar Merlin. "En daar heb je wel gelijk in, we zullen uiteindelijk wel veel persoonlijker worden." zei ze glimlachend.

Merlin beet op zijn lip 'Dat kan inderdaad een probleem zijn... Hebben ze geen danslessen hier op school?' vroeg hij een beetje tevergeefs had hij het idee. 'Het komt wel goed, als je echt goed bent en het echt graag wilt lukt het je wel. Ik wil programmeur worden en daar maakt je geschiedenis wel wat minder uit denk ik.... Telt dat als een feit over mij? Ik denk het wel... Jouw beurt.' zei hij met een grijns, hij wilde graag wat meer over haar weten.

Julia haalde haar schouders op. "Ik oefen nu voornamelijk alleen." Zei ze glimlachend. Ze luisterde naar wat hij wilde en knikte instemmend. "Ik denk dat het dan wel goed komt ja. En telt dat als een feit? Oké, even denken." Zei ze zacht lachend. Ze keek hem vrolijk glimlachend aan. "Uhm, ik kom oorspronkelijk uit Italië." Zei ze met een glimlachje. Ze vond dat dat als een goed feitje telde en ze keek hem glimlachend aan. "Ik kan dus ook nog wel een woordje Italiaans (metgoogletranslate)." Voegde ze er aan toe en ze keek hem glimlachend aan.