Starbucks.

In de buurt van de school zit een kleine Starbucks. Hier komen de leerlingen heel graag even een heerlijke coffee drinken of iets eten. Het stelt niet veel voor, maar er is internet en genoeg plek voor ongeveer 20 mensen. Leerlingen kunnen hier ook wat bij verdienen.

Merlin zat met zijn laptop en een witte chocolade aan een klein tafeltje in de hoek. Het was mischien saai, maar hij was aan het werken aan een verslag voor scheikunde, hij wilde misshien iets in deze rochting studeren en hij was dus lang van de voren al hard aan het werk. Hij vond scheikunde leuk dus had er verder geen probleem mee. Zijn benen waren te kort om de grond te raken en hij schudde ze heen en weer door de lucht.

Jonah kwam zeiknat binnenlopen. Het was buiten weer typisch Engels weer. Hij droeg een grijze jas met een paarse sjaal en een blauwe spijkerbroek. Deze jas was Jonah's favoriet. Hij had hem al 3 jaar, en hij was heerlijk voor in de winter. Voorzichtig schudde Jonah zijn paraplu uit terwijl hij zag dat Merlin achterin zat. Hij vond hem wel heel aardig toen ze hadden gepraat in de torenkamer, en zag er stiekem naar uit wanneer hij hem weer zou gaan zien. Jonah rukte de oortjes uit zijn oren en liep naar de toonbank. Hij bestelde een ijskoffie met karamel en een brownie. De vrouw achter de kassa vertelde Jonah even te wachten en dat zijn bestelling zo klaar zou zijn. Jonah besloot om even hallo tegen Merlin te gaan zeggen. Hij liep naar de tafel waar hij zat en ging tegenover hem zitten. "Hey Merlin! Stoor ik?" Vroeg Jonah met een lieve stem.

Merlin's uitdrukking veranderde van een kleine glimlach voor zijn lievelingsvak in een giga grijns toe hij jonah hoorde en daarna zag. Het antwoord op diens vraag van ongetwijfeld ja, hij stoode. Maar Merlin wilde niets liever dan met deze jongen praten, no homo. Of eigenlijk heel erg homo maar dat deed er niet toe en kwam niet in hem op. 'Hey.' zei hij en hij hinnikte een lachje. Dit klonk zo vreselijk stom dat hij begon te blozen. 'Nee helemaal niet.' loog hij en hij sloeg zojn bestand op voor hij zijn laptop dichtklapte en een slok van zijn latte nam om zijn rode wangen te verbergen.

Jonah's naam werd geroepen en hij haalde snel zijn bestelling op. Hij zette zijn coffee en brownie op het tafeltje en glimlachte naar Merlin. Hij plofte neer op de stoel en nam een hapje van zijn brownie. "Gelukkig dat ik niet stoor. Leuk je weer te zien, joh!" Zei Jonah iets te enthousiast. Merlin was eigenlijk nog mooier in het licht, want in de torenkamer kon hij hem niet echt goed zien. "Alles OK met je?" Vroeg Jonah terwijl hij een slok ging nemen van zijn iced coffee. Hij was in een hele goede bui vandaag, en hij liet het ook erg merken.

Merlin gebruikte de tijd dat Jonah zijn bestelling ging halen om eens goed in en uit te ademen, Toen hij terug was glimlachte hij, hoe kon Jonah brownies eten en zo'n geweldig lichaam houden, want dat had hij zeker zag Merlin nu in het licht wat er bij hun eerste ontmoeting niet was geweest. 'Ja, heel leuk om weer wat te kunnen praten, zeker ergens waar meer licht is zo kan ik je ten minste goed zien.' zei hij en hij werd weer roder dus hij nam nog een slok van zijn koffie. 'Ja alles gaat goed, heel goed, Hoe gaat het met jou?' pruttelde hij en hij hoopte uit alle macht dat het niet zo obvious was dat hij Jonah erg aantrekkelijk vond.

Hij zag dat Merlin rood werd, wat Jonah heel schattig vond. Er was een duidelijke chemistry tussen Merlin en Jonah, al wilde Jonah dat niet toegeven. Hij was vastbesloten geen relatie te hebben, en al helemaal niet meer met jongens. Maar kon hij niet toch een uitzondering maken voor Merlin... Jonah voelde zich de laatste tijd best alleen. Zijn vrienden negeerde hem compleet en veel nieuwe had hij nog niet gemaakt op deze school. Jonah nam nog een flinke hap van zijn brownie, hij vond eten in het bijzijn van anderen zo ongemakkelijk. "Oh dat is heel mooi. Het gaat wel hoor, een beetje moeite met school en vrienden maken." Dat laatste floepte eruit. Hij wilde niet op zo'n vriendloze loser lijken. "Ik bedoel, ik heb al wel kennis gemaakt met veel mensen hoor, alleen nog niet echt vrienden gemaakt." Zei Jonah blozend. "Weet je, deze coffee is echt zo heerlijk. Ik kom hier altijd zo graag. Even mijn wekelijkse dikmakertjes ophalen." Hij moest lachen om hoe stom dat eruit kwam. Toen nam hij nog maar een slok.

Merlin's ogen werden zo mogelijk nog een beetje groter achter zijn dikke brillenglazen, hij had niet verwacht dat Jonah moeite had met vrienden maken, hij ha nooit veel vrienden gehad, al had hij dit jaar buiten Jonah nog een vriendin gemaakt. Hij beschouwde jonah wel als een vriend op dit punt, hij vond het meer dan geweldig dat deze op hem af was gekomen, zomaar uit zichzelf. Dat was een teken voor Merlin dat hij gewild was, dat Jonah hem wel aardig vond. 'Vrienden maken is nooit makkelijk, maar, als je dat wilt, ben ik je vriend.' Het kwam er meer uit als een vraag dan als een statement maar hij vond het wel goed gegaan. Merlin nam zo snel een slok van zijn hete koffie dat hij zich verslikte en het nog net kon helpen om geen koffie overal heen te spugen (wat zeer onaantrekkelijk zou zijn) en het door te slikken voor hij begon te hoesten. 'J-ja, gewel... geweldige koffie.' zei hij een beetje grappend en hij sloeg met zijn vuist op zijn borst.

"Haha ja, dan ben ik jou vriend." Antwoordde Jonah een beetje blozend. Hij schrok zich dood wanneer Merlin bijna stikte in zijn koffie en begon toen te lachen. "Gaat het wel?" Vroeg hij grinnikend. Het zag er schattig uit hoe Merlin zo klunzig was. "Ik denk dat het lekkerder is als je het gewoon doorslikt in plaats van erin stikt, Merlin." Zei Jonah toen hij een beetje was opgehouden met lachen. Hij keek hem aan en lachte. Deze jongen was speciaal, hij zou hem niet beoordelen op of Jonah er wel goed uit zag, of wel leuk deed. Bij hem had hij een beetje het gevoel alsof hij zichzelf kon zijn. "Weet je, ik ben echt blij dat ik je heb ontmoet. Je bent een leuk mens." Zei Jonah met een scheve glimlach. Hij stopte het laatste stukje brownie in zijn mond en mompelde: "Zo, die is op, he!" Shit, het is onaantrekkelijk om met je mond vol te praten. Maar Jonah had toch geen zin in een relatie dus ach, even nonchalant doen kan geen kwaad. Hij keek even op zijn iPhone, [0] berichten.

Zodra hij het kon begon Merlin ook te lachen, 'Denk je?' vroeg hij en hij haalde nog eens diep en fluitend adem, nu was zijn gezicht helemaal rood, maar hij had een goede reden. Plus het was wel fijn dat hij niet nog roder kon worden om de opmerking van Jonah, hij zei bijna nog "OH MY GOD" voor hij besloot op: 'Dank je! Ik ben ook heel blij dat ik jou heb leren kennen.' met een lief en misschien een beetje verliefd glimlachje. Met je mond vol praten was bij niemand charmant maar bij Jonah was het helemaal niet storend en misschien zelfs een beetje sexy. De tijd dat Jonah op zijn telefoon keek benutte hij door even te staren naar de jongen tegenover hem, hij beet zachtjes op zijn lip en zijn ogen bleven hangen op die van Jonah. 'Uh, vertel eens, wat doe jij graag, heb je hobbies?' schudde hij zichzelf wakker met een vrij stupide vraag.

Jonah keek op van zijn telefoon en stopte hem snel in zijn zak. "Nou, ik heb niet echt vaste hobby's. Ik hou van liedjes coveren, en soms schrijf ik mijn eigen muziek. Ik heb de laatste tijd niet veel kunnen schrijven of coveren maar dat komt wel weer." Jonah voelde zich een beetje saai. Wat deed hij nou echt buiten dat? Af en toe feesten met vrienden, maar dat is ook niet echt bepaald een hobby. Hij was nog steeds bezig met waarom Merlin nou op deze school terecht was gekomen. Jonah had niet echt een diepgaande, beschamende reden of zo. Hij zat er gewoon omdat hij geen makkelijk kind is, that's it. Hij besloot maar gewoon verder op zijn vraag in te gaan en hem naar zijn hobby's te vragen. "Wat vind jij zoal leuk om in je vrije tijd te doen, Merlin?" Jonah vond het leuk om zijn naam uit te spreken, het gaf hem een beetje een euforisch gevoel om de een of andere reden. Spontaan kwam er een grijns op zijn gezicht toen hij het zich realiseerde.

Merlin grijnsde breed bij het horen van die hobby, 'Echt? wow, geweldig!' zei hij vreselijk enthausiast, wat deed hij nou de hele dag? Series kijken en verslagen schrijven was het antwoord. Hij realiseerde zich pas dat de vraag zich waarschijnlijk zou terugkaatsen toen deze dat al had gedaan, 'Nou...' begon hij, even nadenkend hoe hij zich zo min mogelijk als een loser kon latten klinken. 'Il ben echt niet interessant ik game en kijk series en eet ongezonde snacks en meer doe ik nort echt...' zei hij een beetje awkward, hij klonk nog steeds als een loser. Het was hem opgevallen hoe vaak Jonah zijn naam had gezegd in de laatste conversatie en hij vond dit geweldig, maar daar zei hij natuurlijk niets van. 'Welke stijl zing je vooral?' vroeg hij om niet te lang bij zijn loserleven stil te staan.

Jonah moest lachen om zijn antwoord. "Oke, ongezonde snacks eten doe ik ook.. I love Oreo's!" Antwoordde hij grijnzend. Jonah was niet echt van het gamen en de serie's kijken, maar hij vond het leuk dat Merlin het deed. "Hmm, nouja. Ik zing niet echt een bepaalde stijl. Eigenlijk van alle genres wat, maar mijn favoriete band om te coveren is zeker Green Day." Zei Jonah in antwoord op Merlin's vraag. Hij keek even op zijn horloge, en zag dat ze al erg lang aan het praten waren. De tijd ging zo snel met hem, alsof de uren als minuten voorbij gingen. Jonah zou wel dagen bij Merlin kunnen zijn. Hij kan immers niet veel mensen uitstaan, maar hij heeft iets wat Jonah kalmeert. "Ik zou je wel een keertje iets kunnen laten horen als je wilt? Mijn gitaar ligt in mijn appartement. Als je een keer tijd hebt, lijkt het me leuk om eens voor je te spelen." Jonah klonk weer iets te enthousiast, maar het leek Merlin niet te storen. Hij voelde zich eindelijk niet meer alleen.

Merlin glimlachte en sloot zijn ogen. 'Hmmmmm, Oreos.' zei hij en hij grinnikte.'No fuking way!' zei hij net iets te hard, 'Ik hou van Green Day!' zei hij en hij tilde zijn voet naar de zijkant van de tafel om zijn Allstars van de genoemde band te showen, ze waren vies en afgetrapt maar hij zou ze nooit weg urben doen. 'Ze zijn een beetje te klein want geloof het of niet, ik wordt daadwerkelijk nog groter dan deze hobbitlengte.' grinnikte hij en hij grijnsde bij het voorstel van Jonah. 'Oohh, that would be bloody amazing!' Hij zou het super vinden om te horen hoe goe Jonah was. 'Jij, meneer, hebt een deal.' zei hij in de toon van een presentator van een spelshow. Hij haatte dat hij zich te veel schaamde voor zijn talent in Ballet om het aan Jonah te vertellen, maar hij wost niet wat meer loser schreeuwde dan fanboy die ook nog eens aan ballet doet.

-
ik kon geen niet lame equalant van bloody amazing in nl vinden

Jonah keek hem met grote ogen aan. "Dat is zo gaaf! Ik had geen idee dat je ze ook leuk vond. Welk liedje is je favoriet?" Vroeg hij met een brede glimlach. Jonah zag dat er zand van zijn all-stars op de tafel kwam, en veegde het voorzichtig weg. "Maar, Merlin, vertel jij mij eens je talenten. Tenzij je serie's kijken qualificeert als een talent." Hij dronk het laatste slokje van zijn coffee op, en dacht eraan om een nieuwe te halen. Toch besloot ie dat niet te doen, hij wilde niet ongezond overkomen. Die drankjes daar waren niet echt bepaald goed voor je, wist Jonah. Vorig jaar had hij er een tijdje gewerkt, het was geen succes. Nadat een klant naar hem toe kwam om hem te vertellen dat er klontjes in zijn coffee zaten, flipte Jonah en werd meteen ontslagen. "Hey, wat dacht je ervan dat je je nummer geeft, dan hoef ik niet te wachten tot ik je weer tegenkom om je te spreken." Bood Jonah aan. Hij wilde niet flirterig overkomen, maar hij slaagde daar niet echt in.

Merlin dacht even na 'Of boulevard of broken dreams, of American idiot, dat album is in ieder geval mijn favoriet.' besloot hij en de kleir kwam weer terug naar zij wangen. 'Nou... Het is zegmaar traditie bij mij in de familie dat...' hij pauzeerde even, "alle meisjes" zou hem niet horen te bevatten, ten minste niet voor zover Jonah wist. 'Iedereen op zijn minst een jaar klassiek ballet beoefent, en het lag me wel, dus ik ben nooit gestopt.' zei hij in zijn koffiebeker, die nu al helemaal lauw was. Hij nam nog een slok en slaagde om opniew bijna te stikken, dit keer een fontein lauwe koffie over de tafel versprijdend. 'S... SHIT...' hoeste hij en Hij werd zo rood als maar kon, hij had zoch niet boorbereid op zo'n vraag en al zeker niet op Jonah's toon. 'Tuurlijk mag je het hebben.' zei hij en hij stond op om een stapel servetjes te pakken van de bestektafel die niet ver van hun tafeltje stond.

Jonah moest lachen om Merlin, die weer stikte in zijn coffee. Dit keer kon hij het niet zo goed binnenhouden. Grijnzend hielp hij met het opruimen van de tafel die zowat helemaal onder zat. Hij bloosde, wat Jonah wel lief vond. Toen ze eenmaal weer zaten besloot Jonah het gesprek voort te zetten. "Ik heb American Idiot gecovered! Samen met Know Your Enemy, en Viva La Gloria. Stuk voor stuk mijn lievelingsliedjes van Green Day. Met mijn gitaar klinkt het heel anders, maar ik denk dat je het wel leuk vind." Zei Jonah enthousiast. Hij keek aandachtig naar hoe Merlin praatte. Klassiek ballet. "Leuk! Ik ging vroeger met mijn moeder naar ballet voorstellingen. Ik vond het toen vre-se-lijk. Maar ik heb er over de jaren heen van leren houden. Het is best fascinerend, hoe balletdansers hun lichaam zo golvend kunnen laten bewegen. Iets wat ik waarschijnlijk nooit ga kunnen." Antwoordde Jonah.



Viva La Gloria (Little Girl) ------Leuk liedje

die was ik vergeten! die is zo leuk
---

Merlin voelde het bloed weer wegzakken van zijn gezicht toen hij ging zitten. 'Ik zou het supergraag horen.' zei hij, alleen de gedachte van Jonah's britse accent die liedjes van zijn favoriete band coverde. Hij was blij met Jonah's reactie over zijn ballet, dat maakte hem minder gespannen. 'Ik heb niet echt de ideale bouw voor een balletdanser, te veel snacks, en zou er wat meer tijd in kunnen steken maar ik durf te zeggen dat ik goed ben.' zei hij met een bescheiden glimlach en hij dronk het laatste beetje koffie op voor hij het omgooide of er opnieuw in zou stikken. Hij pakte een overgebleven servetje en schreef er tien cijfers op met een pen die hij in zijn laptoptas had zitten. 'Deze nummers lijken misschien willekeurig, maar het is mijn nummer.' zei hij grappend en met een speelse knipoog, hij wist niet goed wat hem overkwam en hij knipperde snel daarna om het te verbergen.

Jonah was blij met zijn reactie. "Dat is mooi, want ik zou het erg graag aan iemand willen laten horen." Zei hij met een brede grijns. Het leek alsof Merlin een crush op Jonah had, maar misschien deed hij wel altijd zo klunzig. Jonah kon het niet uit hun hele gesprek opmaken. "En dat je goed bent is het belangrijkste. Niet je gewicht, toch?" Jonah probeerde het als een compliment te laten klinken, maar dat lukte niet echt. Toen Merlin klaar was met schrijven pakte hij het servetje aan, en zodra hij zag dat Merlin een knipoog aan hem gaf, keek hij weg. Zou Merlin hem dan echt leuk vinden? Je knipoogt niet zomaar naar iemand als je diegene je nummer geeft. Jonah keek even op zijn mobiel, om daarna op te staan. "Uh, Merlin, ik moet ervandoor. Bedankt voor het leuke gesprek." Hij pakte zijn tas en binnen no time was hij de Starbucks uit. De hele weg terug naar zijn appartement dacht hij aan deze, aparte, maar geweldige jongen.

Merlin glimlachte zwakjes, hij kon het wel zien als een compliment, 'Ik zou vooral meer moeten oefenen.' zei hij en hij kon zichzelf wel door zijn kop schieten, zodra hij konah weg zag kijken bij het overhandigen van zijn nummer wist hij dat het geen goed idee was geweest. 'Ja, ik spreek je nog wel!' riep hij hem ba en hij bonkte met zijn hoofd op de tafel, waardoor verschillende mensen opkeken. Hij wist haast zeker dat hij Jonah had weggejaagd, door zijn stomme crush had hij zijn in zijn ogen beste vriend zo afgeschrikt dat deze waarschijnlijk niet eens meer zijn vriend wilde zijn, dat was al een minder op het lijstje dat hiervoor vijf mensen telde.

New
--

Vrolijk liep ze erheen. Een koude wind stond er dus ze deed haar kraag wat hoger. Ze had het koud en beefde. Maar ze was ontzettend opgetogen geweest toen Caleb gebeld had. Vrolijk had ze gereageerd en vol plezier had ze afgesproken hier. Ze hoopte niet dat hij er al lang zat. Uiteindelijk zag ze de Starbucks. Ze had een lieve glimlach op haar gezicht en liep er snel heen. Ze glimlachte en stapte binnen. Het was gelukkig niet druk, daarom bestelde ze snel een warme chocolademelk met karamel om op te warmen. Glimlachend keek ze toen rond, om te zien om of ze Caleb al zag. Met een kleine glimlach keek ze even rond en beet op haar onderlip.

Caleb was een paar minuten eerder de starbucks binnengelopen. Het was vier dagen geleden dat hij Julia voor het eerst had gezien, hij had uitgekeken naar hun afspraak nadat hij haar had gebeld. Hij was inmiddels al aan een tafeltje gaan zitten en zwaaide naar Julia toen ze binnen kwam. Voor zich stond zijn gebruikelijke bak koffie al.
Buiten maakte de zomer inmiddels al plaats voor de herfst. Er stond een gure wind maar Caleb liep nog steeds in t-shirts. Daaronder had hij een simpele spijkerbroek en een paar all-stars. Zijn gebruikelijk muts stond ook op zijn hoofd en hij glimlachte vrolijk naar Julia. 'Heey,' begroette hij haar toen ze naar de tafel kwam lopen.

Julia liep met haar warme drankje naar hem toe en ging zitten. Ze deed haar jas uit waaronder een modieus setje kleding verscheen, zoals gebruikelijk was bij haar. En toch was het vrij simpel vandaag. Een jurkje met een vestje, legging eronder en een paar hakken. Ook deed ze haar sjaal af en liet ze haar blonde krullen op de vrije loop gaan. "Hoi!' Zei ze vrolijk en ze ging glimlachend zitten. Haar handen legde ze rond haar beker chocomel. Glimlachend zuchtte ze even. "Die is lekker warm.." Fluisterde ze genietend en ze keek even naar Caleb. "Heb jij het niet koud Caleb?" vroeg ze liefjes aan hem. Ze keek hem stralend aan en nam voorzichtig een slokje waarbij ze bijna haar tong brandde en ze piepte even geschrokken.

Caleb liet zijn blik over Julia heen gaan toen ze haar jas uittrok. Ze zag er goed uit, dun, maar dat was ze nu eenmaal in zijn ogen. Hij dacht liever niet aan de reden waarom ze zo dun was, hij had het nooit meer met haar over de middag gehad toen ze bijna flauwviel. Hij wilde het niet weten, ontkende het liever.
'Ik heb het niet zo snel koud,' zei hij met een vrolijke glimlach tegen haar. Hij was het gewend om zelfs in de winter in t-shirts te lopen, soms met een vest erover heen maar het liefst alleen een simpel t-shirt. Dat zat gewoon veel comfortabeler vond hij, daarbij had hij het toch nooit koud.

Julia keek naar hem, ze ging glimlachend zitten met haar chocomel en keek hem met een glimlachje aan. "Wat apart, nu voel ik me wel een watje hoor! Ik heb al bij het kleinste zuchtje wind een vestje aan." Zei ze met een glimlachend. Ze bleef rustig zitten, ging kort met een hand door haar haren waarna ze nog een slok nam na even geblazen te hebben. Glimlachend keek ze vervolgens weer op naar Caleb. "Wel, als je het maar warm genoeg hebt." Zei ze glimlachend. Ze keek vrolijk naar Caleb en bleef rustig zitten. Ze nam soms een slokje en warmde dan weer helemaal op. "Hoe gaat het met je?" vroeg ze rustig, om maar een gesprekje op gang te brengen. Ze wist niet waarom ze een keer wat met hem had willen drinken, het was gewoon in haar opgekomen.