Club B9...

Dat Samuel zich nogal vaak als een anti-sociale zak gedroeg, wilde niet zeggen dat hij zich de hele dag in zijn appartement in Robinsons opsloot. Er was niets mis met uitgaan. Tenminste, niet tot iemand van je verwachtte dat je zou gaan dansen of een gek met minder hersens dan een eekhoorn drank over je kleding gooide, maar zover was het nog lang niet. Het was niet de ideale plek om aan drugs te doen, als je naging hoeveel beveiliging er rond liep, maar ze hadden natuurlijk altijd nog drank.
Samuel was meegegaan – of zeg maar: meegesleept – door een groepje dat zich “vrienden” durfde te noemen, en waarvan nu iedereen ergens anders uithing, waardoor Samuel tot zijn ergernis alleen aan de bar achtergelaten was. Hij draaide het bierviltje waar zijn glas op had gestaan langzaam rond terwijl hij nietsziend naar de dansende mensen en knipperende lichten staarde, zich beseffend dat dit een heel slecht idee was geweest. Of misschien moest de avond nog beginnen, en was hij te ongeduldig. Hoe dan ook, hij zat er, in een club – Club B9, scheen het te heten – en hij verveelde zich. Maar dat laatste was in Samuels geval helemaal niet zo bijzonder.

Leegte. Ja zo voelde Daykota zich. Natasha, een van de cheerleaders hing aan haar arm met een brede glimlach. Blond haar, gestijld en schitterende blauwe ogen. Ze droeg jurkje waarbij je bijna alles van haar zag. In de cheerleadersgroep ging het zo: less is better. Ieder weekend gingen ze wel op stap. Daykota had besloten om eens mee te gaan om meer te socialiseren. De meeste op haar school vonden haar een bitch. Durfde niet eens in haar buurt te komen. Als ze haar nu eens echt leerde kennen wisten ze dat Daykota helemaal niet zo'n meisje was. Zij droeg een jurkje wat reikte tot haar bovenbenen. Een beetje sjiek, gewoon netjes. Daykota had zich altijd al een lelijk eendje gevonden tussen de andere meiden. Alleen vanavond wilde zij er niet aan denken. De therapieën hielpen nog steeds niet en haar moodswings werden steeds erger met de dag. Ze was zelfs in haar klas in tranen uitgebarsten. Waarom? Omdat haar pen het niet meer deed. Zo iets kleins zorgde ervoor dat ze uit haar balans kwam. Geen controle meer over zichzelf had. Eenmaal in de discotheek raakte zij al gauw alle meisjes kwijt. De een zat te zoenen, de andere schuurde tegen iemand aan. Eentje was zo dronken dat die niet meer van de bank af kwam. En zo bleef Daykota achter aan de bar. Ze zat op een krukje met een cocktail in haar hand waar zij af en toe een slokje van nam. Misschien had ze beter thuis kunnen blijven.

Her dress:

Spoiler:

Samuel moest toegeven, afgezien van het ontzettend slechte nummer dat momenteel gedraaid werd en de overdreven gillende mensen was deze club een goede afleiding van hetgene wat zich een school noemde en waar hij elke dag in gevangen leek te zitten. Samuel had geen hekel aan de school zelf, maar het waren vooral de blikken van de leraren en therapeuten die er rondliepen. Het irriteerde hem dat ze er allemaal vanuit gingen dat hij hulp nodig had. Als dat werkelijk het geval was, had hij het wel gezegd. Dat kon iedere idioot bedenken.
Hij scheurde zijn blik af van het dansende blonde meisje waar hij een paar minuten naar had gekeken en liet zijn ogen langs de bar gaan, die uiteindelijk bleven hangen bij het meisje dat min of meer naast hem was komen zitten. Ze was knap, moest Samuel haar nageven. Niet op de manier waarop blonde, broodmagere fotomodellen knap zouden moeten zijn, maar aantrekkelijk knap, het type meisje dat Samuel vroeger aangesproken zou hebben. Nu bleef hij slechts zitten waar hij zat en bestudeerde hij haar gezicht en de lege blik in haar ogen. Het wekte nieuwsgierigheid in hem op, het raadsel om erachter te komen welke persoon er achter die blik verscholen zat, maar iets weerhield hem ervan om haar aan te spreken. Misschien was hij gewoon niet meer als vroeger en was deze nieuwsgierigheid slechts een bewijs van zijn ontzettend saaie leven op Robinsons Academy.

Van verveling speelde zij met een lok van haar haren die zij om haar vinger krulde. Daarna nam ze een slok van haar cocktail.  Ze dronk het op een snel tempo en bestelde een nieuwe. Eentje met aardbeien en yoghurt smaak. Erg lekker. Daykota had het gevoel dat iemand naar haar keek. Dat gevoel kreeg ze wel eens vaker.  Wanneer ze dan die richting op keek betrapte zij diegene. Die keken dan weg omdat hij of zij zich dan schaamde.  In de andere gevallen werd het een staar wedstrijd die Day met gemak won. Ze kon echt intimiderend overkomen. Zij keek nu de kant op waar haar gevoel vandaan kwam. Nu keek zij recht in de ogen van de jongen die haar leek te bestuderen. Met een lieve glimlach keek ze hem aan. Ze hief haar cocktail omhoog. "Proost." Dat was zacht uitgesproken wat niet over de muziek heen kwam. Als de jongen kon liplezen en haar handeling zag begreep hij het vast wel. Ze bracht het rietje naar haar lippen en nam een slokje. "Vindt jij het net zo gezellig als ik het vind? " dit nu op een hardere toon gesproken zodat hij haar zou verstaan.

De jongedame scheen aan te voelen dat hij naar haar keek, want ze draaide haar hoofd en keek hem recht aan. Samuel keek niet weg bij toen haar ogen de zijnen ontmoetten, want hij wist dat het ontzettend beschaamd en vooral nutteloos over zou komen als hij nu zou proberen te doen alsof hij haar niet opgemerkt had. Bovendien was naar iemand staren ook niet iets waarvoor Samuel zich überhaupt zou schamen. Bij haar handeling, die ongetwijfeld "proost" voorstelde, verscheen er een geamuseerde trek om zijn lippen, al was deze niet heel duidelijk te zien. Ook hij hief zijn glas, zij het wat minder duidelijk dat het meisje dat hem nu aankeek. 'Ontzettend gezellig, inderdaad,' antwoordde hij op haar vraag, waarbij er een zweem van sarcasme in zijn stem te horen was. Hij speelde afwezig met zijn vingers met het glas en wachtte af of de jongedame nog meer te zeggen had. Misschien was hij deze avond wel uit op een conversatie die voor de verandering niet vijandig of nogal cynisch was.

Daykota bekeek hem. Ja dat deed zij op een manier waarbij het niet opviel. Het leek alsof ze naar haar cocktail keek, met het rietje aan het spelen was maar in tegendeel. Ze nam alles op. Vanuit haar ooghoeken kon zij hem gemakkelijk bekijken zonder dat hij het wist. Het eerste wat haar opviel was zijn atletische bouw. Deed hij aan sport? Zo ja wat voor sport? Of ging hij vaak naar de sportschool? Dat soort dingen vielen haar gelijk op omdat zij zelf bij de cheerleaders hoorde. Zijn ogen hadden dezelfde oogkleur als dat van haar. Echter leek het hier in het licht veel donkerder... Moeilijk te onderscheiden van licht bruin. Droeg hij tunnels in zijn oren? Interessant. Heel interessant. Hij kwam een beetje over als een bayboy/loner. Iemand die niet bepaald in gezelschap wilde zijn van anderen. Zijn reactie daar in tegen zorgde ervoor dat er nog steeds een glimlach op haar gezicht sierde. "Wat een sarcasme." zei ze op een lachend toontje voordat ze een sip nam aan haar rietje. "Hebben je vrienden je ook in de steek gelaten?" Met haar vingers speelde ze een beetje met het rietje door het in het glas rond te draaien. Haar ogen gleden over zijn gespierde armen en zijn tatoeage viel als eerste op. "Mooie tatoeage. Is dat een sleeve?" Vroeg ze aarzelend. Ze had niet zoveel verstand daarvan. En omdat zij zo nieuwsgierig aagje was wilde zij dat graag weten.

Wat deed ze hier in hemelsnaam? Rose was met iemand die ze had ontmoet meegegaan, maar binnen een uur was ze dat meisje kwijtgeraakt en niet meer terug gevonden. Rose vond het vreselijk. Vroeger had ze nooit uit gemogen en nu voelde het nog steeds niet erg goed. Alsof haar moeder haar alsnog zou straffen, of wat dan ook. Buiten dat verveelde ze zich dood. Rose was niet iemand die snel op iemand af zou stappen, dus staarde ze maar wat naar de menigte. Rose zat aan de rand van het lounge-gedeelte, dus er was genoeg om naar te kijken, maar alleen zitten in zo'n enorm dans-ding was vreselijk.

Cam was al een tijdje in de club. Om hem heen waren een aantal mensen behoorlijk dronken aan het worden, hij was hier niet echt met een reden, gewoon om iets te doen te hebben. Vroeger ging hij altijd uit met Miranda, maar zij was er niet meer, dat besef kwam telkens weer als een mokerslag bij hem aan. Hij moest het vergeten, hij moest het laten gaan. Kon hij dat wel? Was het wel mogelijk om een overledene dierbare te laten gaan? Zeker als de dood zo onverwacht en oneerlijk had toegeslagen?
Hij besloot naar een wat rustiger gedeelte te lopen, het lounge gedeelte zo te zien. Hij zag een meisje alleen aan een tafeltje zitten en vroeg zich af of ze op iemand wachtte. Zou hij op haar afstappen? Hij was alleen, als ze zijn gezelschap niet hoefde dan hoorde hij dat snel zat. Dus hij stapte op het meisje af. 'Hallo,' zei hij vriendelijk. 'Is deze stoel bezet?' vroeg hij toen met een gebaar naar de stoel die naast het meisje stond.

Een vriendelijke stem klonk naast haar, Rose moest twee keer kijken of de jongen het tegen haar had. Iets wat het geval was, snel schudde ze haar hoofd. "Ehm, hey." Rose staarde even kort naar de stoel die leeg bij het tafeltje stond te staan "Nee hoor, ik ben hier alleen." Terwijl ze dat uitsprak, merkte Rose hoe wanhopig dat klonk, maar misschien was ze dat ook wel. Wat was er nou erger dan alleen in een dansgelegenheid als deze te zijn? Niet dat ze verwachte dat de jongen bij haar ging zitten, het was redelijk druk, dus het kon net zo goed zijn dat hij een stoel nodig had om bij zijn vrienden te gaan zitten.

Cam glimlachte beleefd naar haar toen ze zei dat de stoel vrij was. 'Gelukkig,' zei hij terwijl hij het ding meteen achteruit schoof. Daarna liet hij zich gemakkelijk in de stoel vallen. 'Ben ik blijkbaar niet de enige die hier alleen is,' zei hij met een scheve glimlach tegen haar, de zin had vrijwel direct achter zijn eerste woorden aan geklonken. Cam vond dat het meisje misschien een tikkeltje wanhopig klonk, maar misschien had hij dat niet helemaal goed door, hij had immers al wat alcohol op. Al was dat niet zoveel dat hij niet meer wist wat er gebeurde. Toen er een ober langsliep hield Cam hem tegen. 'Een biertje graag, en voor de dame?' vroeg hij, bij zijn laatste woorden keerde hij zich naar Rose toe.

Rose verbaasde zich erover dat hij bij haar kwam zitten. "Alleen, jij?" waren haar gedachte die ze hardop uitsprak. Rose had eigenlijk gedacht dat zijzelf de enige was die hier nogal vriendloos was. "Ehm, cola." Rose glimlachte even naar de jongen, waarna ze uit haar zak wat geld haalde. Ze wilde niet dat hij zou denken dat ze van andere wilde profiteren en legde de benodigde hoeveelheid op het tafeltje. "Ik ben trouwens Rose." zei ze, toen ze bedacht dat dat wel zo netjes was om zich voor te stellen.De muziek klonk nog steeds, niet enorm hard, maar op een lekker volume waardoor je elkaar kon verstaan, maar toch nog van de muziek kon genieten.

Cam grinnikte eventjes. 'Ja, ik alleen,' zei hij toen met een scheve glimlach. 'Ik ben hier pas een aantal dagen,' gaf hij als verklaring voor zijn alleen zijn. Hij had er geen problemen mee om alleen ergens heen te gaan, of alleen iets te ondernemen. Cam was altijd al erg op zichzelf alleen leken sommige mensen het te veroordelen dat hij zoveel alleen deed.
Het geld dat Rose op de tafel legde schoof hij weer terug naar haar. 'Ik betaal,' zei hij tegen haar. 'Mooie dames hoeven hun drankjes niet zelf te betalen,' zei hij daarna met een klein flirterig glimlachje. Hij had er verder geen bedoelingen mee maar het voelde gewoon natuurlijk. 'Ik ben Cam,' zei hij als laatste tegen haar.

Rose keek hem vragend aan, "Weet je het zeker." ze wilde niet direct als een of andere golddigger bekend staan, sowieso vond ze zichzelf niet enorm knap. Tenminste als ze zichzelf vergeleek met vele andere aanwezige in de club, daarbij was ze niet meer dan een grijze muis. "Aangenaam Cam." glimlachte ze, "Ik ben trouwens ook nieuw, net een weekje." het was een raar idee dat ze nu hier zat, Rose vroeg zich af hoe haar broertje het maakte, of hij op een fijne plek terecht was gekomen. Hij was veel te jong geweest om hier heen te mogen en zij was niet in staat geweest om de voogdij te krijgen. Iets met psychisch niet aankunnen en leeftijd.

Cam knikte. 'Heel zeker,' zei hij toen. Hij was verbaast om te horen dat dit meisje hier pas net was. Hij had gedacht dat hij de enige was die zo laat in het schooljaar was ingestroomd. 'En bevalt het?' vroeg hij haar omdat hij niet goed wist waarover hij anders moest praten. Dat ze allebei nieuw waren leek de enige overeenkomst te zijn en hij had geen zin om hier in stilzwijgen te blijven verkeren.
_________
Sorry inspiloos stuk...  

Rose glimlachte even dankbaar en bloosde lichtjes. Stomme huid, die ze niet kon controleren. "Hmm, ik ben nog niet echt gewend, eerlijk gezegd. Zeker met die appartementen met vreemde mensen." Dat was vooral nog wel eens genant als je een nachtmerrie had. Iets waar Rose nog wel eens last van scheen te hebben. (oké ze heeft nog niet echt een kamer, maar goed xd). "Maar ik vind de school wel bijzonder." ze was nooit naar zo'n school geweest, dus het was volkomen nieuw. "En jou?"
- haha maakt niet uit

haha moet je even aan Roelien vragen
_________
Cam grinnikte kort, hij begreep wat ze bedoelde met vreemde mensen. Hij deelde zijn appartement ook met aparte figuren, en leila, maar dat was een ander verhaal. 'De school is apart, maar ik kan het niet echt vinden met de mensen die er naartoe gaan,' zei hij tegen haar. Dat was kort gezegd wat hij ervan vond, hij wilde niet meteen zeggen dat iedereen gek was, want misschien was dit meisje dat zelf ook wel. Iedereen had zijn problemen en Cam kon daar erg slecht mee omgaan aangezien hij zichzelf zo'n buitenbeentje vond.

Ja klopt, maar ik heb toch geen appartement nodig,haha
-
Rose knikte, ze had nu wel een paar aardige mensen ontmoet, maar meestal verdween ze liever in de grote menigte. Dan viel ze niet op en had ze ook het minst last van andere. Gelukkig was ze daar goed in geworden, er liepen sowieso genoeg figuren rond die van aandacht hielden en deze als een stofzuiger naar zich toe zogen. "Heb je al veel mensen ontmoet?" Jayden pakte het glas cola op dat afgeleverd werd door de serveerster, maar nam er nog niet direct een slok van.

Nieuw

Het was rond middernacht toen Jayden de club binnen kwam. Helemaal helder was ze al niet meer. Agh ja, boeien. Tijdens zulke avonden was niemand erg helder te noemen. Ze was samen met iemand anders naar binnen gekomen, maar de jongen zag een paar bekende. Dus besloot Jayden ervandoor te gaan naar de bar.

Al een uurtje zat ze aan de bar. Soms kletsend en flirtend met iemand. Drinkend van de cocktails die ze bestelde. Haar haren had ze lichter blond geverfd en als de barman het niet zag nam ze even een trekje van haar sigaret. Julia droeg een strak en kort jurkje met een panty eronder en een paar hakken. Inmiddels wist ze zich prima te kleden voor zulke uitgaansgelegenheden. Wel zou ze zo maar naar een ander gedeelte van deze heerlijke club gaan want ze had behoefte aan wat verandering in haar avond. Weer iets leuks.