Het zwembad

Zo'n tweehonderd meter achter de school ligt een hoog gebouw, het zwembad. Het bad is oorspronkelijk gemaakt voor het zwemteam en de schoonspringers en eigenlijk niet bedoeld voor lekker zwemmen, maar daar is de laatste jaren verandering ingekomen. Het bijgebouw met de kleedkamers is uitgebreid, zodat er meerdere mensen tegelijk in kunnen, naast de hoge duikplanken is er een lage neergezet en er zijn overal strandstoelen neergezet. Een glijbaan is er nog niet, maar de plannen bestaan wel al en op het moment is het stuk eromheen een bouwput, want tussen de vijvers daar wordt de grond weggegraven, zodat het team de lange buitenafstanden kan oefenen.

Regels: Niet rennen, niet eten, hou het netjes en geen ruzie. Ook mag je er niet komen voor negen uur 's morgens of na zes uur 's avonds, tenzij je bij één van de bovengenoemde sporters hoort.
Personen: Er passen wel zo'n honderd man in, maar dan is het heel druk. Het zwembad heeft natuurlijk de normale, olympische afmetingen.

In een losse zwembroek liep hij het zwembad binnen. Hij legde ziijn handdoek met een tas bij een strandstoel en keek glimlachend even rond. Al snel nam hij een duik in het zwembad. Met een kleine grijns rond zijn lippen kwam hij weer boven water en ging met een hand door zijn haren. Natuurlijk, hij vond zwemmen leuk en zoals altijd begon hij dan rustig met baantjes trekken, het hield zijn lichaam zeer gespierd en dat vond Joe wel prettig, dat vonden vrouwen ook mooier en als hij dan weer even in London was kon hij weer even modellen werk op pikken. Met een kleine grijns zwom hij door, een aardig tempo hield hij waarbij hij gestaag door ging.

Als Jimmy hier voor een training was geweest, dan had hij zijn strakke gestroomlijnde zwembroek aangehad. Maar nu liep hij binnen in een zwembroek die even groen was als zijn ogen blauw waren. Hij dumpte zijn handdoek op een stoel naast een die al bezet was en liep richting zwembad. Hij nam een sierlijke duik waarbij er bijna geen water opspatte. Die techniek had hij afgekeken van de schoonspringers, die soms samen met hen trainden. Ook hij begon met het trekken van baantjes. Het was niet druk in het zwembad, dus het was niet moeilijk om mensen heen zwemmen. Er was wel een afgezette baan en daar manoeuvreerde hij ook langzaam naar toe, om na het opwarmen aan de vlinderslag te beginnen. Dat was zijn volgende wedstrijd, vijfentwintig meter vlinderslag. Hij zag er tegenop.

Rustig zwom Joe door. Borstcrawl over en weer. Heen en terug, het liet zijn gedachten verdwijnen en zijn emoties even verkoelen. Hij kon weer normaal denken en dacht aan zijn stiefvader, aan het eind van de week zou hij weer naar London gaan voor drie dagen. Drie vreselijk lange dagen waarin hij vast iets zou gaan doen dat als zogenaamd leuk beschouwd kon worden en volgens de therapeut goed zou zijn voor de opbouw van hun relatie. Met een chagrijnige blik in zijn ogen bij de gedachte zwom hij door. Hij had een duikbril op maar alleen omdat hij anders last avn zijn ogen kreeg en daar had hij geen behoefte aan.

Jimmy kwam aan bij het afgezette baantje. In de volgende deed iemand de borstcrawl. Even bleef hij kijken, kijken naar iemand in zwemkleren was altijd leuk, maar daarna richtte hij zich op de lege baan voor hem en begon aan zijn vlinderslag. Schijnbaar moeiteloos sneed hij door het water als hij zijn armen tegelijk naar voren wierp. Qua kracht was het ook geen enkel probleem, meer de gewenning die de nieuwe manier van zwemmen nog met zich meebracht. Onder de knie hebben was niet voldoende. Bij een wedstrijd, zoals de komende, moest je de slag aangewend hebben, zodat het natuurlijk voelt om zo te zwemmen. Eigenlijk met alles wat nieuw is en aan moet wennen. Jimmy kon het zich niet herinneren, maar met lopen zal het vast ook ooit zo gevoeld hebben. Hij had trouwens geen duikbril op. Dat blokkeerde zijn ogen teveel en ontnam hem dus de mogelijkheid te communiceren zonder woorden.

Na even stopte hij bij de kant, nu al zijn irritatie uit zijn lichaam was keek hij even rond. In de baan naast hem zag hij tot zijn verbazing een jongen de vlinderslag doen. Verbaasd keek hij er naar bleef kijken terwijl de jongen bezig was. Hij vond het zeer knap om te zien, zoveel spierbeheersing kon hij niet voor een langere tijd opbrengen. Nee, Joe was zeker niet slap maar spierbeheersing was iets totaal anders. Met een tevreden glimlach keek hij naar de jongen, het was leuk om er naar te kijken, het interesseerde hem. Daarom bleef bij ook aan de kant hangen, met weinig behoefte en zin om zelf nog door te gaan, om die reden stapte hij uit het water en liep hij naar zijn stoel toe.

Na drie keer heen en weer was Jimmy ook moe, maar hij pushte zichzelf om nog twee baantje te doen. Daarna klom hij ook op de kant, liep richting zijn stoel en liet zich erop vallen. Nog op zijn buik liggend draaide hij zijn hoofd naar de andere kant, waar hij nu iemand zag zitten. Hij glimlachte verontschuldigend, maar er was ook wel iets van trots op te zien. Zijn lippen deden 'Pffrt', en hij sloot zijn ogen om even helemaal te ontspannen. Hij was echt trots op zichzelf, want het was zwaar. En op zijn stoel liggen, naast een best knappe jongen, was op het moment het heerlijkste om te doen. Morgenochtend, zaterdag, zou weer een training zijn en dan moest hij dit ook weer doen, samen met alle andere slagen. Dus nu was dit wel even genoeg.

Rustig was Joe gaan liggen, hij had zijn haren wat gedroogd die nu warrig zaten en met zijn handen onder zijn hoofd lag hij daar. Zijn ogen kort gesloten tot hij beweging merkte naast zich. Hij keek naar de man naast zich, hij herkende de persoon in die hij net de vlinderslag had zien doen. "Het zag er goed uit net, die vlinderslag. Je kan zien dat je veel zwemt." Zei hij vriendelijk. Hij bleef liggen, nu nog met zijn groenige ogen geopend terwijl die de jongen bekeken, waarna hij even bedenkelijk weg keek. Hij vond niet dat de jongen er slecht uit zag maar veel beter dan hem vond hij ook weer niet, enkel de ogen van de jongen waren apart. Hij keek naar het plafond en bekeek het rustig. Alsof het een heel interessant iets was.

Jimmy deed zijn ogen weer open toen de jongen gesproken had en bedankte met een knipoog, maar zijn helblauwe ogen lieten ook meteen weten dat zijn borstcrawl ook goed was. Hij kon wel bij het zwemteam. Natuurlijk liet hij in zijn ogen niet doorschemeren dat dat alleen maar een manier zou zijn om lekker te kunnen kijken. Jimmy keek nou eenmaal graag naar mensen die er goed uitzagen. En deze jongen zag er goed uit. Nu die begonnen was met praten, hield Jimmy zijn ogen gericht op de ogen van de ander. Hij probeerde de jongen te peilen, maar was zo ook klaar om meteen te antwoorden als er weer iets gezegd werd. Hij verwachtte dat de ander het wel zou zeggen als hij het vervelend vond om aangestaard te worden. Dan zouden zijn ogen het uitleggen en zou hij ze weer sluiten, om verder te ontspannen. Zou hij wel jammer vinden, deze zou hij graag mee de kleedhokjes inkrijgen.

Fronsend keek hij de jongen aan. Sprak hij niet? Weer zo'n freak, maar omdat hij al zijn woede eruit was kon hij het niet over zijn hart verkrijgen om onaardig te gaan doen. "Dus, je praat niet? Ik moet je dus nu de hele tijd aan gaan kijken om je te begrijpen? Hoewel ik dan nog niet de helft begrijp.." Zei hij tegen de jongen. Rustig bekeek hij hem en probeerde te bedenken wat de jongen allemaal bedoelde met zijn ogen en hij keek hem aan. Hij ging even op zijn zij liggen en bekeek de jongeman. Hij dacht twijfelend na. Zijn ogen spraken wel, dat was duidelijk. "Nah, ik hoef niet bij een zwemteam, ik vind zwemmen leuk maar zo goed ben ik er niet in, bovendien kan ik nauwelijks verschillende dingen." Zei hij, hij moest zich echt focussen om te begrijpen wat de jongen zei en zijn voorhoofd was dan ook wat gefronst.

Jimmy begon breed te lachen toen hij in de ogen van de ander las wat die van hem dacht. 'Weer zo'n freak'. Als Jimmy zou spreken, zou hij nu de slappe lach hebben. Nadat hij had laten merken dat de jongen alles wel zou begrijpen, liet hij merken dat hij op zijn beurt die gedachte wel begreep. Jimmy wist dat zijn moeder hem hierheen had gestuurd omdat ze dacht dat hij psychisch niet in orde was vanwege zijn niet spreken, terwijl hij gewoon een volledig normaal kind was, dat toevallig niet sprak. Andere mensen kozen ervoor om te geloven en eens per jaar te vasten, hij had ervoor gekozen om niet te praten. En als het echt nodig was, dan zou hij wel praten, want dat kon hij gewoon. Jimmy keek de jongen nog steeds lachend aan terwijl hij liet merken dat het helemaal niet uitmaakte of je minder goed was in zwemmen en de verschillende soorten van zwemmen, want dat leerde je vanzelf. En dat de frons wel weg kon, want zelfs de simpelste ziel, en die liepen veel rond op deze school, kon hem begrijpen.

Joe keek even naar de jongen en slikte even. "Nee, teams zijn gewoon niet mijn ding." Zei hij hoewel hij wel wat twijfelde. Maar hij ging weer op zijn rug liggen, kort spande hij wat spieren aan en rekte zich uit en hij keek toen naar de jongen. "Ik vind iedereen op die school daar een freak, ik ben blij dat ik eens in de zoveel tijd dagen weer naar London mag." Zei hij zuchtend enhij keek toen weer naar boven. Hij begreep zichzelf niet, waarom praatte hij tegen deze jongen, hij praatte toch niet terug dus wat voor een nut had het dan? Het irriteerde hem dat de jongen niet praatte en Joe keek hem aan. "Je kan me zeker niet zeggen waarom je niet praat?" Zei hij tegen hem en hij keek haar even aan. Hij zuchtte diep en keek toen soms weer naar de jongen. Hij begreep het niet, enerzijds wilde hij opstaan en weglopen en iets liet hem zitten, naar de jongen kijken en nadenken. Over andere dingen dan normaal.

Jimmy knikte bevestigend en zijn ogen lieten zien dat hij soms ook zo over zijn schoolgenoten dacht, maar dat hij het ook aardige mensen vond. Over het algemeen dan. Bij de vraag van de jongen ging hij op zijn rug liggen en hij dacht diep na. Uiteindelijk had hij een idee en liet dat aan de jongen merken. Toch nog even een twijfel, want hij had gezien dat de ander twijfelde over wel of niet opstaan, maar hij stond op en liep richting de kleedhokken. Nog geen minuut later kwam hij terug met een blok hout in zijn handen. Het had de vorm van een boom, Jimmy had het zelf gemaakt, maar er waren nog niet veel details te zien. Maar het ging niet om de boom. Hij ging weer op zijn stoel zitten en draaide de stam rond, tot een bepaalde kant naar de jongen wees. 'Geen behoefte aan,' stond er in zwierige, prachtige letters te lezen. Dat had hij toen gekerfd bij Jeremy en sindsdien had hij de boom bij zich, om dat te laten zien als iemand het vroeg. Zodra de jongen het gelezen had, ging hij weer liggen, nu op zijn zij, zodat het makkelijker was om de ander aan te blijven kijken.

Verbaasd had Joe opgekeken toen de jongen weg was gelopen, kennelijk was hij toch niet zo interessant geweest en hij ging weer gewoon rustig liggen, maar toen de jongen terug kwam keek hij verbaasd naar het houtsnijwerkje dat hij bij zich had. "Dus je hebt dat altijd bij je?" vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. "Zelfs in een zwembad?" Joe keek met een ongelovige blik naar de jongen. "Heb je er ook een voor als ik je naam wil weten?" vroeg hij hem maar, niet om hem belachelijk te maken, oké misschien een beetje maar het was niet kwetsend bedoeld. Joe vond het gewoon grappig dat iemand zoveel moeite deed om niet te praten en dan op een stukje hout ging schrijven. Hij zag daar de humor wel van in en met een grijns keek hij even naar de jongen. "En hoe doe je dat dan als je een leuke meid wilt verleiden? Schrikken ze dan niet dat je niet tegen ze praat en ze alleen maar aan staart als een of andere stalker? Of vinden ze dat juist leuk dan zou ik dat eens moeten proberen.."Zei Joe lachend.

Jimmy moest lachen en schudden zijn hoofd. In zijn ogen was te zien dat hij het nog niet zo lang geleden had gemaakt. Maar het zat nu dus wel standaard in zijn tas. Hij wees naar zijn zwembroek, waar in blauwe letters zijn naam stond, om zich voor te stellen en zo meteen te laten zien hoe dat werkte. De volgende vraag verbaasde hem wel, maar tegelijk was hij blij dat hij gesteld werd. Dan kon hij dat laten zien terwijl hij eigenlijk deze jongen versierde. Hij gaf hem een knipoog en bleef hem daarna aankijken. Met zijn ogen verleidde hij hem en liet doorschemeren wat hij met hem zou willen doen. Als hij zou praten, zou hij dat dus eigenlijk hardop zeggen. Maar het lukte altijd. Misschien kwam het door zijn blauwe ogen, het leek er in elk geval op dat ze iemand helemaal konden bevangen, bijna konden hypnotiseren, en zo kreeg hij de meiden en jongens mee en kon hij mensen van alles laten doen. En ook deze jongen probeerde hij mee te krijgen. Wist die meteen hoe het allemaal werkte.

Joe keek hem aan en toen naar diens zwembroek, dat had hij niet verwacht en hij moest grijnzen. "Hallo Jimmy." zei hij grinnikend en hij ging even met een hand door zijn haren. Na zijn laatste vraag keek hij de jongen aan. Dit begreep hij maar al te goed en Joe wist niet wat hij hiervan moest vinden. Natuurlijk, het was erg gezellig.met de jongen en het was een van de weinigen die buiten het niet praten gewoon normaal was en er ook zo uit zag dus misschien had Joe wel hoop gehad op een gewone vriend maar wat hier bij hem gebeurde.. Dat had hij nog nooit meegemaakt. En hoe graag hij ook in die blauwe ogen zou willen kijken, hij maakte twijfelend zijn blik los. Joe was er vrij zeker van dat hij absoluut niet op mannen viel, natuurlijk was er aan de ene kant zijn je moet alles een keer proberen gevoel. Hij vergat toch alles weer, toch? Hij keek opnieuw in de ogen van de jongen.

Jimmy glimlachte breed toen de ander hem begroette en met opgetrokken wenkbrauw vroeg hij hem naar zijn naam. Maar hij bleef ook op dezelfde manier kijken. De jongen was duidelijk in tweestrijd, maar Jimmy wist dat hij hem vast had. Zoals altijd was er even de twijfel. Moest hij dit wel doen? De jongen viel duidelijk niet (ook) op jongens en het was net of hij Jimmy wel aardig begon te vinden. Maar die zette zich er heel snel overheen. Hij kon ook gewoon vrienden zijn met iemand die hij met zich mee had gekregen, in zijn ogen dan. Vooral als hij iemand zo goed begreep als deze die tegenover hem lag. Allebei hadden ze dus zoiets van; 'Wat doe ik hier?' Dat zou iemand zijn met wie hij goed kon 'praten, nou ja, je begrijpt wat ik bedoel. Maar hij ging gewoon door. Nog even en hij kon hem meenemen richting kleedhokjes.

"Ik ben Joe." Zei hij kalm en hij keek naar Jimmy. Hij twijfelde maar pakte toen zijn handdoek op. "Ik ga even.. Ik ga me omkleden.' Zei hij kalm en hij liep rustig weg. Hij wist het niet en enkele keren keek hij twijfelend om. Hij bleef even staan toen hij opgestaan was en trok de jongen overeind. "Kom, ik wil weg hier." Zei hij zacht en hij keek haar aan. Hij grijnsde scheef en liep toen weg. Hij had geen idee met wat hij hier mee over zich heen riep. "Ik heb zin in iet leuker dan zwemmen. Drankje doen.. Ofzo.." Mompelde hij in zichzelf terwijl hij weg liep. Hij liep rustig richting de kleedhokjes. Hij zou wel zien waar dit op uit liep, het maakte hem niet uit. Wat had hij te verliezen. Kort keek hij even om naar Jimmy, benieuwd naar wat die zou doen.

Jimmy glimlachte breed en liet zich gewillig overeind trekken. Hij pakte zijn handdoek en blokje hout en liep achter Joe aan. Bij de kleedkamers was het rustig en hij trok zonder pardon de ander mee het invalidehokje in. Met zijn ogen bleef hij Joe aankijken en zorgde ervoor dat die niet weg zou rennen. Hij duwde hem zachtjes op het bankje en ging op zijn schoot zitten met hun buiken tegen elkaar aan. Langzaam kwam hij omhoog en het was duidelijk dat hij op het punt stond om Joe te zoenen, tot zijn gezicht openbarstte in een grote, witte glimlach. 'En zo doe je dat dus zonder te praten,' zeiden zijn ogen doodleuk. 'Nu dus maar een drankje doen?' Hij kwam van Joe af en wreef plagend door zijn haar. Hij ging naast hem op het bankje zitten en leunde nonchalant tegen de wand van het hokje, toch wel heel erg benieuwd naar de reactie van de ander.

Joe schrok ergens wel van de snelle handeling van Jimmy. Hij keek hem aan toen hij op diens schoot zat. Hij grijnsde wel een beetje bij de gedachte wat die jongen van plan was en moest lachen toen die naast hem zat. "Echt, als je een meid was dan had ik je zo hard genomen in dit hokje." Zei hij lachend tegen Jimmy en hij keek hem lachend aan. "Een drankje is prima, wat voor een drankje, met of zonder drank?" vroeg hij hem glimlachend. Hij keek vrolijk naar Jimmy. Hij had het wel even moeilijk gehad, het was zichtbaar geweest dat als de jongen hem had gezoend hij gewoon mee had gedaan en zich had laten leiden door de jongen. Hij was veel te erg verleid geweest door de jongen en beet nerveus op zijn onderlip. "Ik ga ik me dan denk ik maar omkleden." Zei hij grinnikend en hij liet zijn hand lachend even door de haren van Jimmy gegaan. Het was een lekkere jongen.

Jimmy trok een speels pruillipje. 'Nu niet dan? Het kan nog steeds' leken zijn ogen te zeggen, maar hij lachte er ook vrolijk bij. Ook hij wist dat Joe gewoon meegedaan zou hebben als hij hem hier van zijn zwembroek had ontdaan. En dat zou hij nog steeds graag doen. Maar aan de andere kant deed hij het liever ergens anders dan in een hokje waar alles te makkelijk te horen was. Het liefst ergens waar het mogelijk was om in slaap te vallen tegen het warme lichaam van de ander aan. Hij knikte toen de ander begon over omkleden. Simpel stond hij op en liet zijn zwembroek vallen, zodat hij zich af kon drogen. Hij deed nooit moeilijk over naakte jongen, ook niet bij het omkleden. Het zwemteam zat altijd samen in één grotere kleedkamer, dus preuts was Jimmy niet meer. Zou sowieso onhandig zijn als je bedacht wat hij allemaal deed.

Joe grinnikte even. "Wacht maar af.." Zei hij zacht waarna hij toch even naar Jimmy keek. "Mijn kleding ligt nog in een hokje.." Zei hij en hij kon zijn ogen niet van Jimmy afhouden. "Ik ben zo terug." Zei hij tegen hem. Snel liep hij even weg en kwam al heel snel terug met zijn kleren waarna hij zich ook gewoon omkleedde in dezelfde ruimte als Jimmy. Hij schaamde zich niet voor zijn eigen lichaam. Hij droogde zich rustig af waarna hij zich rustig om begon te kleden. Hij deed zijn kleding aan en deed snel zijn shirt goed. Hij moest even grijnzen. "Je ziet er wel goed uit." Zei hij toen lachend. Hij deed zijn zwemkleding in zijn tas en keek hem lachend aan. Hij glimlachte tevreden naar Jimmy, hij wist nog niet of hij het echt niet met deze jongen wilde doen en dat liet hij spreken in zijn ogen.

Jimmy kleedde zich rustig om en stond bijna schaamteloos naar Joe te kijken en het uitzicht beviel hem. En kennelijk was het andersom ook zo. 'Denk er maar over na', liet hij zijn blik antwoorden. Hij was van plan Joe mee te nemen naar een leuk herbergje in het dorp. Als hij er aan het eind van de avond uit was, dan konden ze nog leuke dingen gaan doen die nacht. Hij gaf hem een schouderklopje, pakte zijn tas in en deed de deur van het hokje open. Hij knikte, gaf Joe een geruststellende grijns en nam hem toen mee het zwembad uit. Hij zou rustig aan doen, het was nieuw voor de jongen en Jimmy zag meer in hem dan alleen een bedpartner. Een goede vriend misschien, aangezien ze beiden op dezelfde manier naar hun klasgenoten konden kijken en eigenlijk zonder reden op deze school zaten.

Moeten we zo over naar een herberg? :3
---
Joe keek hem aan. Het was te zien in zijn ogen en dat gaf hem een goed gevoel. Toen hij aangekleed was liep hij met hem mee. Hij had gezien hoe Jimmy hem bekeken had en hij moest even lachen. "Het beviel je wel hè?" Vroeg hij hem lachend. Hij liep met hem mee en legde vrolijk zijn hand even op de schouder van Jimmy. "Dus waar gaan we heen?" vroeg hij glimlachend aan Jimmy. Hij keek hem tevreden aan. Hij wist niet wat hij van de jongen verwachtte maar hij wist wel dat het hoe dan ook heerlijk zou zijn. Vrolijk liep hij met de jongen mee. "En ik zal er zeker goed over nadenken." Zei hij glimlachend. Hij keek tevreden naar Jimmy en had een scheve grijns op zijn gezicht en keek hem genietend aan. Hij had het heerlijk gevonden en beet op zijn onderlip.

Jup, dat lijkt me wel een goed idee.

Jimmy gaf hem een ondeugende knipoog als antwoord op de eerste vraag en een geheimzinnig lachje bij de tweede. Hij legde zijn hand even op Joe's hand en liep naast hem verder in de richting van het dorp. Af en toe keek hij opzij. Hij had een geweldig stuk aan de haak geslagen. Waarom hem niet hier al de kleren van het lijf stropen? Nee, hij had dus besloten om het met Joe rustig aan te doen, die mocht gaan bepalen wanneer het teveel zou zijn. Maar zoals het nu was, zag het er rooskleurig uit voor Jimmy.

Ik zal wel iets aanmaken op de binnenplaats. Begin jij dan?