Uitkijkpunt

Het uitkijkpunt is eigenlijk een soort heuvel/berg die zich aan het einde van het schoolterrein bevindt. Hem beklimmen kost wel wat tijd en is vermoeiend, maar het uitzicht is zeker de moeite waard.

Personen: Niet teveel, want de weg er heen is niet makkelijk en redelijk vermoeiend.

Arianne kon het einde van de berg al zien, ze was nog maar een paar meters verwijderd van de top en daar was ze enorm blij en opgelucht over. Ze had totaal niet verwacht dat het zo vermoeiend zou zijn, maar toen ze eindelijk op de groen bemoste rots neerplofte besefte ze echt dat dit de moeite waar was. Ze opende meteen haar rugzak en dronk een van de vele flesjes cola die ze mee had in een teug leeg, waarna ze er al een volgende opende. Ze genoot van het prachtige uitzicht, de wind die met haar haren speelde en het feit dat ze eindelijk eens even alleen was ook al was ze er zeker van dat ze momenteel een zweetrug had en eventueel zelfs okselvijvers, maar dat kon haar nu echt niks schelen.

Jimmy zat te genieten van het uitzicht, diep in gedachten verzonken. Hij zat vooral na te denken over wat hij met Joe had gedaan. Toch nog steeds raar. Maar goed, vanavond pikte hij de draad gewoon weer op. Nu genoot hij van het uitzicht. Het was niet geweldig weer, maar warm genoeg om hier gewoon te zitten. Met een scheve glimlach keek hij naar de heuvels, meren en heel ver weg de eerste bergkammen van uitlopers van de Witte bergen. Af en toe vloog er een vogel langs, maar verder was het er zo stil als Jimmy's eigen stilte. Hij hield van dat soort momenten, evenveel als van het luisteren naar mensen. Zelf de behoefte niet voelen om woorden te gebruiken, betekende niet dat hij er een verschrikkelijke apathie tegenover had.

Rustig liep Julia verder, ze kon nu niet meer anders. Een diepe zucht gleef van haar lippen en haar blik was op de grond gericht. Haar haren zaten in een warrige knot, haar gezicht was bleek en haar lippen zaten onder de plekjes waar ze ze kapot gebeten had. Ze vond het vreselijk. Al die verhalen die Jace over haar verspreid werd, het gesnij van Jeremy omwille van die verhalen.en dat hij sowieso al gelogen had. Maar hij negeerde haar nu ook. Ze snapte er helemaal nits van, waarom kwam hij niet rven naar haar toe om.om uitleg te vragen? Rustig liep ze verder tot ze uiteindelijk op een mooi punt was. Tot haar grote verbazing zat daar iemand, gelukkig een bekende dus liep ze er voorzichtig heen maar ging dit keer op een afstand zitten. Ze staarde voor zich uit en zuchtte. Waarom kon ze niet gewoon normaal een vriendje hebben? Opnieuw vonden haqr tanden haar gevoelige onderlip. Het was mooi hier, dat had ze wel met Jeremy willen delen. Allerlei dergelijke gedachtes schoten door haar hoofd.

Jimmy keek op. Door de stilte was het makkelijk te horen als er iemand aan kwam lopen. Dus zo zag hij Julia. Hij wilde vrolijk zwaaien om haar aandacht te trekken, maar als meester van de menselijke lichaamstaal zag hij dat haar iets dwars zat. Hij stond op, ging naast haar zitten en keek haar vragend aan. Ze had de vorige keer gemerkt dat ze hem gewoon alles kon vertellen, hij luisterde wel. En hij zou niets doorvertellen. Aan de andere kant snapte hij het als ze niet wilde zeggen wat er aan de hand was, want ze kenden elkaar nog niet heel geweldig. Jimmy vond dat ze elkaar goed genoeg kenden, maar iedereen kon daar anders over nadenken. Hij zou haar in elk geval niet meer versieren of verleiden, dat zou hij zonde vinden van haar aardigheid waar hij dan afstand van zou doen.

Julia keek hem stilletjes aan toen hij naast haar kwam zitten. "Het lijkt wel alsof ik alles fout doe." fluisterde ze zachtjes en ze keek voor zich uit. "Jeremy, de jongen waarmee ik dacht een relatie te hebben.." Julia zuchtte en veegde haren uit haar gezicht. "En de verhalen van Jace." Het brak haar waardoor ze helemaal uit haar voedingspatroon geraakt was. Ze was nu alweer 3 kilo afgevallen.nadat ze zo trots was op de twee kilo die ze daarvoor aan was gekomen. "Jace beweert dat ik maar al te gewillig met hem langs de waterkant van de swemvijver wilde liggen vrijen tot hij hoorde dat ik het nog nooit gedaan had en hij te lui was." Julia schudde gekwetst haar hoofd. "Het is echt zo'n onzin wat hin beweert maar het is al de hele school door gegaan en ze roepen me na of lachen me uit. en Jeremy.. Hij gelooft ze." Fluisterde ze gekwetst. "Ik heb sinds ik iets heb met hem voor.mijn gevoel niet eens naar een andere jongen gekeken. En dit is nirt eens zo gebeurd. Maar hij ziet het niet in. Hij loog tegen me. Hij snijdt zichzelf en deed het heel erg doorfat hij de leugen van Jace hoorde." Vertelde ze met tranen.in haar ogen.

Jimmy sloeg een arm om Julia heen en luisterde naar haar verhaal. Hij keek op toen hij de naam van Jace hoorde, dat was zijn kamergenoot. Daar moest hij dus even een hartig woordje mee 'spreken.' En Jeremy die hij nu ook een beetje kende, mocht hij ook wel eens spreken. Hij vond het zielig voor Julia en wreef troostend over haar arm. Hij keek haar aan en liet zien dat hij er wel iets aan zou doen. Op zich, ze hoefde maar één keer met hem door school te lopen, hij zou iedereen aankijken die iets durfde uit te halen en ze zouden het meteen nooit meer doen, nadat ze in zijn dwingende, blauwerdanblauwe ogen hadden gekeken. Hij bleef gewoon naast haar zitten en wachtte tot ze was gekalmeerd en liet haar van het uitzicht genieten. Dat soort dingen konden wonderen doen, wist Jimmy uit ervaring.

Julia kroop verdrietig tegen hem aan en bleef bij hem zitten. Langzaam kalmeerde ze een beetje. "Sorry.." Fluisterde ze. "Ik wilde je niet storen.." Zei ze zachtjes waarna ze hem zacht knuffelde en langzaam haar laatste snik onderdrukte. Ze bleef daarna bij hem zitten en keek naar het uitzicht. Het was echt heel erg prachtig en ze kalmeerde langzaam maar zeker weer helemaal. "Door dit alles is mijn hele eetpatroon ook weer door de war gegooid.. Ik at zo goed maar heb nu al dagen enkel een ontbijtje gegeten.." Fluisterde ze zachtjes. "Alles wat er aan was gekomen is er tien keer sneller weer af gegaan." Julia zuchtte diep, ze was vreselijk teleurgesteld in zichzelf en verdrietig keek ze voor zich uit, toch gaf dit mooie hier haar een goed en fijn gevoel.

Jimmy keek haar troostend aan. Hij had altijd te doen met mensen die in de knoop zaten met zichzelf en anderen, vooral als hij had besloten die mensen als vrienden te zien. Hij bleef dicht bij haar zitten, om haar het gevoel te geven dat ze er niet alleen voorstond. En hij hield zich stil, ook met zijn ogen. Samen naar het uitzicht kijken leek hem nu even het beste. Misschien dat Julia op een gegeven moment weer zou gaan praten, dan zou hij luisteren en antwoorden als het nodig was. Eigenlijk was dat in dit geval niet nodig, want op dit soort momenten was je al blij als er iemand luisterde en je je hart uit kon storten. En dat kon Julia nu, dus daarin was Jimmy geslaagd.

Julia bleef bij hem zitten en keek naar hem. "Dabkje." fluisterde ze en ze keek toen naar het uitzicht. Het kalmeerde haar en met een glimlach keek ze naar alles wat haar intrigeerde. "Oh ik ben echt blij dat jij hier zat. Ik had je echt nodig.." Fluisterde ze zachtjes. Rustig bleef ze zitten en ze legde haar hoofd vermoeid tegen zinn schouder aan. Ze beet zacht op haar onderlip.

Jimmy knikte, dat kon hij begrijpen. Luisterend oor enzo. Uit zijn zak haalde hij een koekje en hij bood het Julia aan. Verder bleef hij nog gewoon zitten, maar na een paar minuten stond hij op. Hij hielp Julia overeind en vroeg met zijn ogen of ze misschien zin had om iets leuks te gaan doen. Haar gedachten op iets anders brengen, een gezellige middag, dingen die haar goed zouden doen, gewoon met een vriend. Want voor je vrienden moest je er zijn, vond Jimmy, dus daarom was hij hier nu aan het troosten en stelde hij dat voor.

Julia glimlachte. Ze brak het koekje in tweeën en hield de andere helft bij zijn mond, voor hem om op te eten. Maar toen hij ook op stond liet ze zich overeind helpen en keek hem toen aan. Een lieve glimlach spreidde zich rond haar lippen. "Dat lijkt me heel erg leuk." Zei ze knikkend en ze keek hem aan. "Wat wil je gaan doen dan?" vroeg ze nieuwsgierig en ze keek hem aan. Het was fijn om te weten dat e gewoon vrienden had hier die er voor haar waren. Als dit vorig jaar was gebeurd dan had ze waarschijnlijk niemand gehad. Zacht beet ze op de binnenkant van haar wang terwijl ze daaraan dacht. Het was zo snel gegaan nu, al die mensen, meerdere ervan goede vrienden geworden.

Jimmy liet het koekje in zijn mond stoppen. Toen Julia hem vroeg wat ze dan konden gaan doen, haalde hij zijn schouders op. Dat mocht zij beslissen. Terwijl hij zijn arm naar haar uitstak en haar daarna meenam richting de route naar beneden, maakte hij wel duidelijk dat er iets met eten bij moest zitten, want hij begon trek te krijgen. En zodra de trek uit zou dijen tot honger, dan kon Jimmy aan niks anders meer denken. Hij groeide nog en was te actief om niet op gezette tijden te kunnen eten. Af en toe had hij het gevoel dat dat nog zijn dood zou worden, maar ook dat viel mee. Hij zou niet sterven van de honger, want zijn honger was niets vergeleken bij wat de kindjes in Afrika voelden.

Julia keek glimlachend naar hem en terwijl ze rustig van het uitkijkpunt af liepen dacht ze na. "Uhm.. Misschien even een lunchroom opzoeken?" vroeg ze liefjes en ze keek naar Jimmy. Met een vragende en lieve blik. Zelf had ze eigenlijk geen honger dus ze zou waarschijnlijk enkel wat drinken nemen maar hij kon natuurlijk gewoon eten. Sowieso lag haar hele eet schema door de war dus had ze helemaal geen behoefte aan eten. Rustig liep ze verder, arm in arm met hem en ze vond het fijn. Ze was best blij dat ze hem tegengekomen was, nu zou ze iets leuks met hem gaan doen en kon ze hopen dat haar gedachten even afgeleid werden van al het andere.

Jimmy knikte. Dat leek hem een goed plan. Hij bedacht zich even wat Julia had gezegd over haar eetpatroon, maar misschien hielp het als ze hem zag eten. En daar zou ze lang naar kunnen kijken, want hij at veel. Met haar aan zijn arm liep hij de heuvel af en richting het dorp. Als ze nog wat te vertellen had, dan luisterde hij en antwoordde netjes met zijn ogen.

Julia keek even naar Jimmy en glimlachte naar hem. Rustig liep ze verder met Jimmy en keek rond. "Wat wil je eten?" vroeg ze hem rustig en ze glimlachte even naar hem. Rustig wandelde ze verder met Jimmy en keek rond. "Ik weet ook niet hoeveel jij wilt eten.." Zei ze met een kleine maar lieve glimlach. Zijzelf had echt geen honger, helemaal geen zin om te eten. Daarom vroeg ze zich af hoeveel Jimmy zou eten. Ze rechtte haar rug even en keek hem toen glimlachend aan.

Jimmy haalde zijn schouders op. Hij at alles. Dus het maakte hem niet uit waar ze neer zouden strijken. Met een vrolijke en bemoedigende glimlach liep hij verder de heuvel af, richting het dorp. Hij wist eigenlijk niet waar je goed kon lunchen, maar misschien dat Julia zo'n plek wel wist te vinden. Dan moest zij maar leiden, al had hij er een hekel aan om geleid te worden.

Julia keek hem aan. "Ik ken wel een goed restaurant, ze verzorgen ook lunches dus daar kunnen we wel heen gaan.' Zei ze glimlachend en ze keek Jimmy aan. Ze nam hem rustig mee naar het restaurant toe zodra ze in het dorp waren en ze keek hem aan. Ze vroeg om een tafel voor twee en liep rustig met de dame mee waarna ze ging zitten. Haar groenblauwe ogen keken naar Jimmy, ze bestelde een glas water en wachtte toen af.

Verder gaan in restaurant de Gebroeders?

Is goed, begin jij?

Ik ben begonnen c: