De meidentoiletten.

Dit is een van de vele toiletten, het is een niet heel druk bezocht toilet, want er zijn er genoeg in de school, maar toch zijn er 6 roze geschilderde hokjes en 3 wastafels met elk een grote spiegel erboven. Zoals in elke toiletruimte is hier ook het licht niet ideaal. Elke dag wordt deze ruimte schoongemaakt en de afvalbakjes geleegd.

regels: niets slopen, houd het netjes.

Geconcentreerd was Jayden in de weer met een potlood, geen gewonon potlood, maar eentje om haar oogmake-up bij te werken. Ze was met haar linkeroog bezig, die altijd lastiger was als haar rechteroog, want je neus zat dan altijd in de weg. Af en toe deed ze een stapje naar achteren om te controleren of de kohl niet ergens in over haar wangen uitgesmeerd waren. Even ervoor was Jayden naar het toilet geweest, maar dit was een mooie manier om wat extra tijd te rekken, ze had toch niks beters te doen in deze school. Dus dan maar een beetje creatief bezig zijn. Met haar donkere ogen staarde ze zichzelf aan. Haar make-up pas half gedaan. Daar was ze dan, in een of andere stomme kostsschool in Engeland, ergens waar ze nog niet eens dood gevonden zou willen worden. Hoewel, als ze zo doorging met de drugs en daardoor vergat te eten zou dat nog wel eens gebeuren. Iets waar ze maar niet teveel over na moest denken, dacht ze bij zichzelf. Ondertussen had ze een pakje oogschaduw tevoorschijn getoverd en ging daarmee aan de slag.

Laurel, Ariannes verzonnen zus, was in de les verschenen en vertikte het om weg te gaan voor ze haar gesproken had, maar in de les was dat voor haar natuurlijk onmogelijk. Daarom moest ze toen de bel ging meteen een plaats zoeken waar ze even rustig en alleen was en ze wist meteen waar naartoe. Ze wandelde in sneltempo naar de toiletten in de verste uithoek van de school en vanaf het moment dat de gangen verlaten waren begon ze op fluistertoon tegen haar hersenspinsel te spreken. "Wat is er nu" zei ze gefrustreerd terwijl ze de deur van de toiletten al zag. "Arianne dit kan zo niet langer we zien elkaar nog nauwelijks, ik bedoel ik weet dat jij hier niets aan kan doen, maar wanneer is de laatste keer dat wij nog eens een fatsoenlijk gesprek hebben gehad" zei ze en ze klonk een beetje wanhopig. Arianne moest dan ook toegeven dat ze extra op haar hoede was sinds ze op deze school zat. Je was hier dan ook nooit alleen en dat betekende dat ze dus nooit met haar verzonnen vrienden kon spreken. "Dat is waar en ik wil ook echt graag met je praten, maar snap dan dat dat momenteel gewoon onmogelijk is" zei ze en opende op hetzelfde moment de deur van de wc's waar tot haar schrik een meisje zich stond op te maken. Meteen hield ze haar mond hopend dat ze haar niet gehoord had en ging snel een van de wc hokjes binnen.

Jayden schoot bijna uit met het kwastje toen de deur enigszins ruw open geduwd werd. Of het echt ruw was, of dat ze juist ruw uit haar concentratie gerukt werd wist ze niet, maar voor ze het doorhad was het meisje dat net binnengestormd was alweer verdwenen in een van de hokjes. "oké." mompelde Jayden lichtelijk verbaast in zichzelf, maar er waren hier wel apartere personen. Ze had hele 'bijzondere' personen langs zien lopen. Waarschijnlijk was zij niet de enige die op deze school gedumpt was, omdat ouders niet wisten wat ze met hun kroost aan zouden moeten. Maar in vergelijking met sommige types beschouwde Jayden zichzelf nog als redelijk normaal. Voor zover je normaal kon zijn op deze school. De 'normale' types waren hier zwaar in de minderheid en met haar opgeschoren kapsel en kledingstijl was ze hier niet eens zo opvallend. Vanuit de spiegel hield Jayden de toiletten in de gaten, om niet weer te schrikken terwijl ze met het kwastje in de weer was. Toen ze eenmaal tevreden was met de oogschaduw zette ze de koude kraan aan en spoelde ze het kwastje af, om vervolgens in haar zwarte rugzak te graven naar een mascara.

Arianne zette zich zenuwachtig neer op de wc en hield haar blik strak op de dichte deur gericht. Laurel was ondertussen verdwenen, wat haar probleem al een beetje oploste. Ze gunde zichzelf nog een paar seconden bedenktijd stond toen op, zwaaide haar rugzak over een schouder en spoelde door. Na nog een keer diep in en uit geademd te hebben opende ze de deur en stapte rustig naar de wastafel om haar handen te wassen en daarna ook gewoon haar make-up bij te werken. "Welk merk gebruik je" vroeg ze en wierp even een blik op de mascara van het meisje na zich. Zich normaal voordoen ervoor zorgen dat mensen niet dachten dat ze gek was, het was haar altijd perfect gelukt, dus waarom nu niet.