IJs winkel "Calamita"

Calamita is een ijswinkel met Italiaans ijs. Ze hebben vele verschillende smaken en je kan binnen en buiten zitten. Ook kun je er koffie krijgen, een gebakje en verder het genot van een ijsje dus. Ze hebben buiten speciale lounge stoelen en banken staan wat het in de zomer en zelfs in de winter wanneer het terras verwarmd is en je er wat kan drinken is het populair onder de studenten. Kortom het is een heerlijk plekje en uiteindelijk niet zo druk als je zou verwachten.

Het was heerlijk weer. Rond de 25 graden ongeveer. Jeremy droeg zijn haren lekker in gel met een piloten zonnebril op. Hij droeg een grijs t-shirt deels in zijn broek gestopt en deels eruit. Een nonchalante stijl. Daarop droeg hij een korte broek met ruitjes en een witte riem erop. Om zijn beide armen had hij vele armbandjes gedaan om zijn littekens te verbergen. Hij had gisteren Julia geappt en gevraagd een ijsje te gaan eten vandaag. Ze hadden rond 14.00 uur afgesproken en het was nu 5 voor 2. Hij was iets te vroeg. Maar je kon beter te vroeg zijn dan te laat.

Julia had een jurkje aan, pastelkleurig met eronder een paar ballerina's haar haren hingen los en krullend langs haar gezicht. Verlegen had ze zich wat opgemaakt voor hem en ze had een tasje bij zich. Ondanks de temperatuur had ze getwijfeld over een vestje doordat hij nu pas echt haar anorexia zag maar ze besloot dat hij, omdat hij het wist, ze geen vestje nidig had. Zacht maar nerveus liep ze err heen en toen e hem zag rende ze naar hem toe. "Jeremy!" Riep ze vrolijk en ze kwam van achter naast hem staan. Ze straalde vrolijk en keek hem aan. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ze liefjes en ze nam een beetje verlegen toch zijn arm vast en bleef naast hem staan. Iemand diehen niet kende zou vast denken dat ze een stelletje waren maar dat vond ze helemaal niet erg.

Wanneer hij Julia zag begon de jongen gelijk te stralen. Ze zag er heel mooi uit in dat jurkje. Haar beentjes waren wel heel dun, beetje aan de enge kant. Jeremy slikte even. Ook haar schouders waren zo smal, boten staken eruit. Desondanks dat vond hij haar nog steeds uitzien als een engel. Hoe zou ze eruit zien met gezond gewicht? Nog mooier! Hij zag hoe zij naar hem toe rende. De jongen zwaaide maar hield een van zijn handen in zijn zak. Hij moest toch een beetje stoer overkomen. "Hoi Julia." Hij deed zijn zonnebril op zijn hoofd en glimlachte vrolijk. "Goed goed, hoe gaat het met jou?" Hij legde zijn hand op die van haar.

Julia keek hem stralend aan en vrolijk knikte ze. "Ja ik voel me echt heel goed." Zei ze liefjes. Ze hield hem vast. "Dus, gaan we het ijsje halen?" Vroeg ze vrolijk. Ze trok hem zacht mee de zaak in, stralend en lachend. Ze nam hem mee de zaak binnen en keek naar allerlei verschillende smaken. "Ik wil een bakje met watermeloen en citroen." Zei ze tegen het meisje en ze glimlachte vrolijk. Daarna keek ze even naar Jeremy, ze pakte haar geld al vast en keek liefjes naar hem. Ze vond het geweldig om met hem dit moment te delen en keek liefjes naar hem. Ze betaalde haar ijsje en nam het bakje vast. Ze zou het heus niet helemaal op krijgen maar ze zou het wel proberen,

"Je ziet er ook echt heel mooi uit als ik het zeggen mag. Dat jurkje staat je prachtig." Hij drukte een kus op haar wang. Het viel hem op dat ze even groot waren. Jammer... Maar hij was nog in de groei. Gelukkig had ze geen hakken aangedaan. Dan was ze langer dan hem geweest. "Ja wij gaan een ijsje eten." Hij liet zich mee naar binnen trekken en bestelde voor zichzelf twee bollen citroen met twee bollen kersen op een hoorntje. "Julia doe je portemonnee weg. Ik trakteer." Hij keek haar glimlachend aan en betaalde voor hun de ijsjes. "Zo nu gaan we lekker even wandelen. Ik ken hier verderop een wandelpad."

Julia bloosde door zijn complimentje en was nog roder na de kus op haar wang. Verlegen deed ze toen haar portomonnee weg en keek hem aan. "Dankjewel!" Zei ze liefjes en ze gaf een kusje op zijn mondhoek. Ze glimlachte liefdevol en liep met hem mee richting het wandelpad. Ze vond het heerlijk om bij hem te zijn en at van haar ijsje. Ze keek hem aan n nam kleine hapjes. "Als je zoveel blijft eten dan wordt je straks nog een bolletje." Zei ze plagend en met het lepeltje in haar mond prikte ze plagend in zijn zij. Ze keek lachend naar hem. Stralend waarna ze rustig bij hem leef lopen, hij was geweldig.

Wanneer het meisje deed blozen vond hij haar zo onwijs schattig! Het liefst kneep hij in haar wangetjes. "Graag gedaan..." Zei Jeremy nerveus wanneer zij hem een kusje gaf. Hij liet bijna zijn ijsje daardoor vallen. Wat was hij toch een kluns als hij verlegen werd. Bij haar opmerking lachte hij zachtjes. "Nou ik mag ook wel wat bijkomen hoor. Ik ben sowieso bezig met trainen om een wat mannelijker lichaam te krijgen. Ik wil niet meer op een jongetje lijken." Hij likte tevreden aan zijn ijs en bekeek haar. Ze straalde als de zon. "Maar zou ik er niet goed uitzien als een bolletje? Misschien moet ik dat eens proberen." Hij porde haar plagend in haar zij.

Julia moest giechelen om zijn gestuntel. Het was super schattig en ze keek hem vrolijk aan. "Oh maar ik vind niet dat je op een jongetje lijkt." zei ze liefjes en ze keek hem aan. Zijzelf had ook geen echt vrouwelijk lichaam. Verlegen keek ze hem aan en begon te lachenbtoen hij zo porde. Ze probeerde hem te ontwijken want tegen kon ze er niet. "Nee nee. Jij moet geen bolletje worden." zei ze vrolijk en ze kwam toen weer naast hem lopen. Ze vond het geweldig dit en vrolijk keek ze hem aan. "Ik word wel een boletje." zei ze liefjes. Ze had al een bolletje op wat haar ontzettend trots maakte maar ze besefte het jiet eens door al het plezier dat ze had.

"Ben je nu mij weer aan het uitlachen dame? Ofja beter gezegd uitgiechelen. Niet dat dat een woord is." Jeremy rolde geamuseerd met zijn ogen en drukte speels zijn ijsje tegen het topje van haar neus. "Zo. Zoete wraak, je vroeg erom." Hij ruste zijn arm om haar middel. Met zijn duim streek hij over haar onderrug. "Ik weet het goed gemaakt Julia. We worden samen een bolletje. Dan passen we heel goed bij elkaar. Twee bolletjes. " Jeremy stak plagend zijn tong uit en merkte al dat hij aan zijn derde bol begon. Hij was een snelle eter en hij hield nu eenmaal van ijs. "Heey je hebt bijna je ijsje al op! Goedzo Julia." Hij kneep plagend in haar wang wat hij al sinds het begin had willen doen.

"Ja maar alleen omdat het er heel schattig uit zag." waarna ze een lachend kreetje van schrik liet horen. Ze keek Jeremy toen lachend aan en haalde het ijs van haar neus. Zijn arm om haar middel gaf haar een veilig gevoel en ze kon lekker dicht bij hem lopen. Ze giechelde zacht toen ze in haar wang geknepen werd. "Ik weet het. Maar het eet makkelijk doordat je me af leidt. Ik heb trouwens nog wel héél veel ijsjes nodig voor ik een bolletje ben. Jij niet.." zei ze plagend en ze gaf een klopje op zijn blotte buik die ze daarna kriebelde. "Zullen we even op dat bankje daar gaan zitten?" vroeg ze toen lirfjes. Even in de schaduw zou wel lekker zijn.

"Ik en schattig? Grapjas. Jongens vinden het niet leuk om te horen dat ze schattig zijn." Jeremy maakte zich breed en hief zijn kin op. "Ik ben een stoere knul ja." En hij hield het drie secondes vol voordat hij in lachen begon uit te barsten. "Dat had er vast heel raar uit moeten hebben gezien." Jeremy keek haar glimlachend aan. "Ik ben zo te zien een juiste afleiding. Goed om te weten. En dankjewel!" Jeremy bolde zijn wangen op als een hamster en probeerde beledigt te kijken. Hij had echt geen dik buikje, hij begon zelfs al een six-pack te krijgen. "En straks koop ik je nog een ijsje. Ergens moeten we beginnen." Hij knikte bij haar vraag en pakte zachtjes haar hand vast. Hij begeleidde haar naar het bankje en begon nu aan zijn hoorntje te eten. "Oké. Ik wil meer over Julia weten. Je lievelingseten, kleur, band, noem maar op."

"Oke oke. Dan ben je superschattig!" Zei ze hem liefjes toe en lachend keek ze hem aan. Ze moest nog erger lachen door zijn stoere houding. Hij was enorm grappig en wist haar telkens weer aan het lachen te lrijgen. Nagiechelend keek ze hem aan. "Nee nee. Je bent geen bolletje. Je bent een leuke en knappe jongen die er lief is en humor heeft, is dat beter zo?" vroeg ze hem liefjes. Rustig ging ze zitten waarbij ze tegen hem aan ging zitten. "Nee nee, ik hoef niet nog een ijsje. Wil je me misselijk hebben of zo?" vroeg ze glimlachend waarna ze hen aan keek. "Uhm. Ik ben dol op Italiaanse pasta's sinds ik uit Italie kom. Mijn lievelings kleur zijn vooral pasteltinten. Verder luister ik allerlei soorten muziek maar word ik heel rustig van de beatles. Ik ben dus dol op dansen en lees soms ook graag. Ik vind het leuk om films te lijken. Maakt niet uit welk genre. Uhm. Ik ben denk ik een beetje verliefd en verder was dat alles wel. Nu mag jij." zei ze liefjes tegen hem en ze keek hem nieuwsgierig aan. Haar bakje was bijna leeg en ze was bezig met de laatste hapjes.

"superschattig???? Dat kun je niet menen! Dadelijk zie je mij nog aan voor een teddybeer." Jeremy probeerde beledigd te kijken. Alweer faalde zijn 'missie'. Acteren was echt niet voor hem weggelegd. Gelukkig deed hij dansen. Toen Julia hem allemaal complimentjes begon te geven werd hij zo rood als een tomaat. Hij wist het gelukkig te verbergen door zijn gezicht weg te draaien. Complimentjes... Ja hij vond het leuk om ze te ontvangen. Vooral als Julia het deed. Zij was voor hem nu al speciaal. Specialer dan ieder meisje die hij tot nu toe had ontmoet. "Bedankt, bedankt. Eigenlijk wist ik dat al." En zijn brede grijns liet merken dat hij gewoon een grapje maakte. "Ik voel mij wel vereerd dat een engel dit mij verteld. Is dat je doel? Hier naar aarde gekomen om mij te complimenteren?" hij stak speels zijn tong naar haar uit. Nu was de jongen stil om eens goed naar haar te luisteren. "Je bent Italiaans? Vandaar jouw schoonheid. Oké oké. Ik kan niet tippen aan een Italiaanse" Hij glimlachte lief en zijn ijsje was nu op. Hij sloeg zijn arm om haar heen. Beetje aarzelend maar deed het toch. "De beatles? Dat had ik niet achter je gezocht." Hij luisterde aandachtig en zijn ogen werden groter bij haar laatste zin. "Op wie begin je een beetje verliefd te worden?" Jeremy durfde haar nu niet aan te kijken.

"Maar dat is ons geheimpje. Stiekem zie ik je ook als een grote teddy beer." fluisterde ze liefjes en ze keek hem stralend aan. Ze bloosde toen hij haar een engel noemde. "Nee nee. Ik had een heel ander doel voor ogen dan alleen jou complimentjes geven.hoor." zei ze.plagend en ze keek hem vrolijk aan. Ze had haar ijsje op. "Ja ik ben Italiaans. Ik woon pas vier jaar in Engeland." zei ze liefjes. Ze keek hem vrolijk aan. "Wel. Een beetje op jou." zei ze blozend. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en zette trots haar lege bakje aan de kant. "Hij is helemaal op." fluisterde ze trots en ze bleef genietend bij Jeremy zitten.

"Oké als het maar tussen ons blijft." Hij keek haar glimlachend aan. Julia bevat zelf ook humor en kon Jeremy zijn flauwe grapjes wel waarderen. Dat hij met een Italiaanse op een date was. Hij voelde zich zeer vereerd. Daar kwamen mooie vrouwen vandaan. Echter had hij haar ook iets anders gegeven. Welke Italianen waren nu eigenlijk blond? Dat was toch zeldzaam? "Pas 4 jaar? Dat is nog niet zo lang. Bevalt het je wel hier in Engeland. Natuurlijk niet zoveel zon als in Italië." Wanneer het meisje haar hoofd tegen zijn schouder rustte probeerde Jeremy zijn hart weer onder controle te hebben. Dat had hij niet verwacht. En natuurlijk begon de jongen automatisch te blozen. Wat moest hij hier nu op zeggen? "Helemaal op? Geweldig! Je hebt wel een beloning verdient." Jeremy tilde haar kin zachtjes op en drukte zijn lippen op die van haar.

"Het bevalt me prima in Engeland. Wel wat meer regen dan normaal maar ik ga elk jaar vier weken naar Italie om familie en vrienden te bezoeken." zei ze liefjes en ze keek naar Jeremy. Er lag een verlegen blos op haar wangen. "Oh ik heb geen beloning nodig." begon ze nog maar toen ze zijn lippen op de hare voelde hield ze zich stil. Zacht kuste ze met hem mee en sloot haar ogen. Ze kuste zacht zijn heerlijke lippen die smaakten naar het ijsje dat hij net gegeten had en na even maakte ze haar lippen toch weer even los. Haar wangen waren vuurrood en ze nestelde zich tegen hem aan. "Zo'n beloning wil ik wel vaker." fluisterde ze in zijn oor en ze keek verlegen naar hem maar ze straalde gelukzalig.

"Elk vier weken? Dan mag je de volgende keer mij ook meenemen. Ik ben nog nooit in Italië geweest. Heb alleen verhalen gehoord en veel filmpjes en foto's gezien over het land. Het liefst zou ik het mijn eigen ogen willen zien. Ook betoverd raken door de schoonheid van het land en de mensen die er wonen. " Zijn vingertoppen streken over haar zachte huid die voelde als een satijnenkussen. Zo zacht en verzorgd. Haar gezicht voelde niet zo ingevallen uit. De kus smaakte lekker naar verschillende fruitsmaken. Zo'n kus was wel prettig. Mocht wel vaker gebeuren. Hij bloosde nu wat minder en keek haar glimlachend aan. Haar wangen waren vuurrood, werkelijk schattig! Nu was het moment om wat in haar oor te fluisteren. "Geloof mij. Als je vaker een beloning wilt dan zal ik die al te graag aan je geven." Op een charmante toon uitgesproken.

"Als je je best doet ga ik wel samen met je er heen." zei ze plagend. Ze zag het al voor zich kn hem.haar thuisland te laten zien. Langs de stranden te wandelen. En te gebieten van de zee. Zacht hield ze zijn hand vast en keek hem aan. "Dankjewel." zei ze liefjes. Ze had haar hoofd tegen hem aan gelegd. Ze was nu al gek op hem en glimlachte. "Na onze wandeling wil ik er nog wel een." zei ze en ze maakte zoch langzaam los. Rustig stond ze op om verder het pad op te lopen. Liefjes keek ze naar hem. Stralend en vrolijk. Het wad heerlijk om dit met hem te delen en de verliefde gevoelens zaten hoog.

"Mijn best doe? En waarmee zal ik mij best mee moeten doen?" Jeremy keek haar nieuwsgierig aan. Met een plagende tinteling in zijn ogen. Hij verstrengelde zijn vingers met die van haar en drukte liefjes een kus op diens wang. "Ja?" Jeremy kon zijn brede glimlach niet onderdrukken. Hij keek er nu al naar uit. Hij stond op en volgde het blonde meisje. Julia.... Ze had hem nu al zo snel weten te betoveren. Het voelde zo onwerkelijk. Bestond dat dus toch? Liefde op het eerste gezicht? Haar stralend gezichtje, haar vrolijke glimlach. Het was aanstekelijk. Ook bij hem zag je hetzelfde. "Ik hoor water!" Hij trok haar speels mee door de bosjes en kwamen bij een vijvertje terecht. Daar zwommen allemaal eendjes, zag je een aantal mensen vissen en reflecteerde de zon heel mooi. "Wauw!"

Julia moest lachen. "Je best doen met lief zijn." ze plagend. Ze genoot van zijn lach en liep mee toen ze meegtrokken werd. "Ahw, ze zijn schattig. Kijk! Ze hebben kleintjes bij zich!" zei ze liefjes en Julia liep verlegen naar de rand toe. Met een glimlach keek ze toen op naar Jeremy. Ze knielde even neer rn keek in het water waar ze hier en daar een vis herkende. Vrolijk keek ze er naar. Hoewel ze toch na even weer opstond en de hand van Jeremy vast nam. "Ik ben blij dat ik voor de wandeing heb gekozen. Ik had me niets beters voor kunnen stellen." zei ze zacht en ze keek hem aan. Ja, ze kon er niet om heen. Ze vond hem ontzettend leuk. Ze hield zijn hand vast en verstrengelde hun vingers oonieuw. Hin was lief en grappig. Zorgzaam en aardig. Ze snapte niet waarom hij op Robinsons zat. "Jeremy? Mag ik vragen waarom jij op Robinsons zut of verpest dat deze dag voor jou?" vroeg ze zachf

Jeremy keek haar verontwaardigd aan. Althans dat probeerde hij. Poging 101? Hij was slecht in acteren. Wacht.Correctie. In liegen was hij heel goed... Heel goed dat het je akelig werd. Hij kon mensen echt overtuigen in zijn verhaal. Dan had hij een staal gezicht. Maar nu probeerde hij in een grappige situatie een bepaalde expressie op zijn gezicht te brengen. Dat ging gewoon mis. "Jammer dat ik geen brood mee heb genomen. Maarja volgende keer." Hij haalde zijn schouders op en knielde naast haar neer. De vis zag er grappig uit. Jammer dat mensen dadelijk een haak door zijn lip zouden steken. Jeremy had iets tegen vissen. Hij vond het zielig. "Gelukkig maar." Fluisterde hij zachtjes met een gemeende glimlach op zijn gezicht. Hij trok haar dichter tegen zich aan en sloeg zijn andere arm om haar heen. Bij haar volgende vraag vertrok zijn gezicht. Waarom wilde mensen dat toch altijd weten? Nu kwam het liegen... De leugens. Hij wilde Julia niet met zijn pijnigen belasten. Wat moest ze wel niet van hem denken? "Je mag mij alles vragen. Ik zit op Robisons omdat ik." Het was een fractie van een seconde maar iemand die er niet op lette viel dat niet eens op. Binnen een seconde kwam de pokerface van Jeremy naar boven. "Ik zie dingen..."

"Normaal heb ik wel vaak wat bij me. Maar nu verwachtte ik geen vijvertje." begon ze liefjes. Ze vond deze plel heerlijk rustgevend en begreep maar al te goed dat ze hier kwamen om.te vissen. Met een glimlachje keek ze op toen zijn beide armen om haar heen lagen. Dat voelde heerlijk en ze deed hetzelfde. Zaxht streelde ze over zojn rug en keek hem aan. Ze zag zijn gezicht veranderen. "Het spijt me. Ik had het noet moeten vragen. Maar je bent zo lief en leuk. Je bent voor mijn gevoel gewoon normaal dar ik niet begreep waarom je op Robinslns zat. Maar als dat het is.." zei ze zachtjes. Ze streelde zijn wang tedern gaf hem een zacht kusje. "Je bent een vechter. Je slaat je er dpor heen." zeo ze liefdevol.

Jeremy kon nu al niet geloven dat hij tegen haar loog. Het was voor het beste. Hij had het niemand op deze school verteld. Hij kwam nauwelijks bij de therapeuten opdagen. Jeremy wou nergens mee geconfronteerd worden. Hij wilde met rust gelaten worden. Hij zou het in zijn eentje wel verwerken, afleren. Echter hield hij zichzelf voor de gek. Hij kon het niet alleen. Julia legde uit waarom zij in de eerste instantie deze vraag aan hem stelde. Het was meer dan logisch. Jeremy glimlachte charmant naar haar en streelde met zijn duim haar wang. "Dat vind ik lief om te horen Julia. Alleen wil ik er niet zo graag over praten. Mensen denken dadelijk dat ik knettergek ben." En daar ging het weer. Nog dieper zijn graf graven door zijn leugens. Waarom was hij gewoon niet eerlijk tegen haar? Gauw genoeg zal ze het wel merken. Al die littekens verspreid over zijn lichaam. De striemen om zijn hals die nooit meer weg zouden gaan. "Ik hoop dat ik 'genezen' zal worden."

Julia keek hem aan. "Dat is niet erg. Zolang je maar weet dat ik niet denk dat je knettergek bent." zei ze liefdevol. Ze gaf hem een kusje. "Kom we gaan verder." zei ze liefjes. Totaal onwetend van de leugens die haar verteld werden. Ze geloofde Jeremy en ze had ook geen reden dat niet te doen. Vandaar dat ze begreep dat hij er niet over wilde praten. Haar anorexia had ze inmiddels onder ogen gezien. Ze ontkende niets meer en moest alleen nog de therapie laten slagen. Zacht nam ze zijn hand weer vast. Ze kwam naast hem staan en legde hsar hoofd tegen zijn schouder. "Ik zal er niet meer verder over vragen. Mar voor mij ben je gewoon normaal hoor."