De zwemvijver

Dit is de zwemvijver, hij ligt wat afgelegen en is hier en daar omringd door wat bomen, vroeger was het een gewone vijver maar leerlingen hebben er jaren geleden een zwemvijver van gemaakt om wat te doen te hebben in de zomer. Hij is speciaal gemaakt om in te zwemmen maar hij wordt niet veel schoon gemaakt dus het kan wat vies zijn. Verder is het heerlijk afkoelend en erg mooi daar. Je hoeft er natuurlijk niet alleen te komen om in te zwemmen, je mag er ook gewoon zitten en genieten van alles.

Personen: Ongeveer 15 in het water, wil je wat ruimte hebben.
Regels: Zijn er weinig

Jace zat aan de rand van de vijver met zijn voeten in het water. Zijn schoenen stonden naast hem en hij had de pijpen van zijn broek een paar keer omgeslagen. Het was redelijk warm, waarschijnlijk een van de laatste mooie dagen van de zomer en Jace was niet van plan die dag te verspillen door binnen te zitten. Hoewel, hij had sowieso het idee dat hij een heel jaar zou verspillen door op deze school te zitten. Al was het voor hem amper een school, eerder een gevangenis. Het schoolniveau was lager dan hij gewend was aangezien hij altijd thuis les had gehad. Ook was het vermoeiend om minstens vier keer per week voor een mentaal gestoorde te spelen. Als je daar nog bij op telde dat meer dan de halve school gek was en hij had absoluut geen zin om hier te blijven.
Het gaf hem wel de kans om na te denken over wat hij zou doen. Hij snapte dat hij ook maar iets verkeerd hoefde te doen en hij zou de gevangenis in moeten of zelfs geexecuteerd worden. Dat was iets waar hij niet op zat te wachten. Hij zuchtte, dan was dit gekkenhuis zo slecht nog niet.

Met haar ballerina's in haar hand liep ze door het gras. Het kietelde aan haar blote benen die tevoorschijn kwamen onder haar jurkje. Haar blonde haren vielen golvend langs haar haren. Haar plan voor vandaag was simpel, naar de zwemvijver gaan en daar de hele dag blijven genieten van het heerlijke warme weer. Tot ze zag dat er iemand zat. Ze slikte even maar besloot haar dag er niet door te laten verpesten, ze zette zich over haar onzekerheid heen en liep verder richting de zwemvijver. Rustig nam ze plaats op een afstand van de jongeman. Julia wilde hem niet storen natuurlijk, dat was niet haar bedoeling. Ze ging zitten in het wat lagere gras en ze liet haar benen in het water zakken, een rilling gleed door haar lichaam. Toch kwam er een glimlach op haar gezicht terwijl ze voelde hoe het koele water haar warme benen afkoelde. Ze ging wat verder naar voren zitten, zodat het water tot boven haar knieën kwam. Genietend sloot ze haar ogen even, waarna ze die weer opende en via het bewegende water naar de jongen keek.

Jace hield zijn gezicht neutraal toen hij het meisje richting de zwemvijver zag komen. Het liefst had hij een geïrriteerd gezicht getrokken of met zijn ogen gerold. Natuurlijk kon hij niet een keertje ergens rustig zitten zonder gestoord te worden, natuurlijk moest een of andere gek van school dat verpesten. Maar hij zorgde er goed voor dat van die gedachtes niets te zien was. Kalm en zonder iets te zeggen volgden zijn ogen het meisje. Het was een mooi meisje en Jace was niet van plan weg te kijken zolang hij daar geen zin in had. Hij schaamde zich niet terwijl hij haar van top tot teen bekeek. In eerste instantie vond hij het raar dat het meisje niet naar hem keek. Hij was gewend aan aandacht van mensen, voor meisjes en vroeg zich af waarom het nu anders was. Tot hij zag waarnaar ze wel keek, zijn weerspiegeling in het water. Een van zijn mondhoeken ging wat omhoog, dit kon nog wel leuk worden. "Het echte exemplaar is veel leuker dan een weerspiegeling daarvan," zei hij nonchalant en met een lichte grijns op zijn gezicht.

Stilletjes had ze hem bekeek, ze voelde wel dat hij naar haar keek maar had niet opgemerkt dat hij zag dat ze ook naar hem keek. Tot hij dat zei en ze kreeg een lichte blos op haar wangen, rustig keek ze op naar hem en glimlachte kleintjes. "Laten we het hopen. De weerspiegeling was niet bijster duidelijk." Zei ze met een glimlachje, ze doelde op het bewegende water maar bekeek hem toen rustig. Ze was niet verlegen hoewel er toch een blos op haar wangen lag, ze werd niet vaak zo bekeken, zeker doordat ze ook veel te dun was. Gelukkig voor haar was ze verder normaal en ze keek naar de jongen. "Ik ben Julia, om maar een naam bij het plaatje te geven." Zei ze kalm, ze bewoog haar benen in het water en glimlachte in zichzelf. Ondanks de jongen was het heerlijk hier en de zon scheen warm op haar gezicht.

Jace kon het niet laten te glimlachen bij het zien van de blosjes. Elke keer lukte dat. Hij leunde wat naar achter en steunde daarbij op zijn handen. "Ga je gang maar," zei hij op een uitdagende toon, "kijk maar eens goed." Hij bleef het meisje aankijken. Jace wist dat hij er goed uitzag, dat was hem van jongs af aan al verteld. Engeltje, werd hij genoemd toen hij nog klein was. Toen hij ouder werd, werd die bijnaam niet meer echt gebruikt al dook het heel soms nog op. Jace vond het niet erg, beter dat er over hem gedacht werd als een engel dan dat de waarheid bekend werd.
"Jace," stelde hij zichzelf voor. "Ik zou je een hand geven, maar zo lang ben ik niet." Hij glimlachte zonder het echt te menen. Waarvoor zou Julia op deze school zitten, vroeg hij zich af. Ze kwam redelijk normaal over, maar hij wist als geen ander hoe gedrag en uiterlijk kon bedriegen.

Ze keek hem aan waarna ze hem met een lichte gehoorzaamheid bekeek ze hem blozend. "Nee, ik ben ook niet zo lang, maar dat maakt niet uit. Ik zal het ook wel overleven zonder jouw hand." Zei ze zacht en ze keek hem glimlachend aan. Rustig bleef ze zitten, hoewel, langzaam rekte ze zich uit en ging op haar rug liggen. Ze legde haar armen onder haar hoofd en keek op die manier naar Jace. Hij zag er geweldig uit en ze kon maar met moeite haar ogen van hem af houden. "Ik heb goed gekeken." Zei ze en Julia keek even weg, met rode wangen en ze bleef zitten. Zijn uitdagende houding maakte haar verlegen, dat kende ze niet want zijzelf was nogal verlegen. Ze was niet brutaal, eigenlijk was ze juist zeer volgzaam en onzeker. Ze wilde graag dat mense haar mochten en was dan ook zeer vriendelijk.

Jace grinnikte, "gelukkig maar, dat zou anders nogal zorgwerkkend zijn." Hij haalde zijn voeten uit het water en trok zijn benen op. Ook ging hij rechtop zitten en steunden met zijn armen op zijn knieën. Even was zijn aandacht afgeleid van Julia en keek hij bedachtzaam naar het water. Hij vroeg zich af of het warm genoeg was om te zwemmen en of het water schoon genoeg was. Van dat laatste ging hij eigenlijk wel uit aangezien dit voorzover hij wist om te zwemmen was. Hij richtte zich weer op Julia toen ze wat zei. "Mooi." zei hij met een halve grijns. "En? Vind je wat je ziet leuk?" Hij kon het niet laten. Ze was nog steeds aan het blozen en hij wist precies wat hij moest doen omdat zo te houden. Dit was veel leuker en interessanter dan de rest op Robinsons to nu toe. Dit verveelde hem, nog, niet en hij was van plan daar gebruik van te maken zolang hij kon.

Julia grinnikte zachtjes om zijn woorden. Terwijl hij even weg keek bekeek ze hem weer en ze keek hem met een verlegen glimlach aan. Ze beet op haar onderlip aan en werd wat roder. "Ja, het is erg leuk om naar te kijken." Zei ze tegen hem. Ze kon niet anders dan naar hem kijken, op hem reageren en genieten van zijn schoonheid. Hij was ontzettend knap en ook nog eens heerlijk brutaal. Het gaf haar rillingen van plezier en na het voelen van een beestje kwam ze geschrokken overeind. "Iel!" Zei ze, ze veegde snel de mieren van haar arm af en keek naar de mierennest waar ze bij had gelegen. Ze schoof snel wat op, waardoor ze iets dichter bij Jace kwam te zitten. Ze veegde nog een paar keer over haar arm, vies voelde ze zich en het jeukte ondanks dat er niets was. "Bah.' mompelde ze.

Jace probeerde niet eens een brede grijns te onderdrukken. Ja, hij vond het leuk als mensen hem complimenteerden op zijn uiterlijk. "Je ziet er zelf ook zeker net verkeerd uit," zei hij charmant. Dat was best een understatement aangezien Julia zeker een mooi meisje was. Ze was alleen zo dun. Niet op de manier waarop zoveel meisjes die hij in LA had ontmoet dun waren, maar op een manier die je deed afvragen of iemand wel gezond was. Bij die gedachte kreeg hij het idee dat dat wel eens de reden kon zijn dat Julia op Robinsons zat, al trok hij dat ook meteen weer in twijfel. Hij dacht niet dat een eetstoornis iets was voor Robinsons, daar had je toch allemaal klinieken voor? Maar verder besteedde hij niet teveel aandacht aan die vragen, zo interessant vond hij het nou ook weer niet.
Hij schrok op uit zijn gedachten toen Julia ineens iets riep en verplaatste. Zijn blik schoot naar de plek waar ze eerst had gezeten. Oh, alleen maar mieren. "Rustig maar, ze zullen je heus niet vermoorden," zei hij zachtjes lachend. Ze zat nu dichtbij genoeg om haar aan te raken en hij rekte zich uit om een mier van haar schouder te vegen. "Al kan het nooit kwaad voorzichtig te zien," zei hij met een charmante glimlach.

Julia keek naar hem, ze bloosde door de woorden. Ze kreeg niet vaak te horen dat ze er goed uit zag. "Dankje." Zei ze waarna ze nog roder werd. "Nee.. Dat weet ik ook wel maar ik schrok gewoon van het gevoel van pootjes." Zei ze zacht en beschaamd. Ze was nu helemaal rood en keek op toen een mier van haar schouder geveegd werd. Ze keek recht in zijn ogen en bloosde nog erger. Hij was enorm knap. "Ik ben heel voorzichtig al heb ik het gevoel dat ze nu echt overal zitten.' Zei ze met een kleine glimlach. Ze bloosde wat en keek even naar Jace. Daarna deed ze haar best om weg te kijken hoewel haar gezicht naar het water was gericht schoten haar ogen telkens naar Jace toe. Ze beet even onzeker op haar onderlip. Eigenlijk wilde ze zwemmen maar ze wilde niet dat deze jongen haar in haar lingerie zag, dan zou ze zich schamen. Ze keek hem verlegen aan en glimlachte toen. "Zit er echt niets meer op mijn rug?"

Jace moest zijn best doen niet te lachen, het was zo gemakkelijk dit meisje aan het blozen te krijgen. Net alsof ze nog nooit een jongen had gezien, of aandacht van een jongen had gekregen. "Maak je maar geen zorgen," zei hij met nog steeds een glimlach op zijn gezicht, "ik beloof plechtig je te beschermen tegen alle mieren hier." Zijn toon was half plagend. Hij volgde Julia's blik naar het water en vroeg zich opnieuw af of het warm genoeg was om te zwemmen. Er was maar een manier om daar achter te komen, dacht hij, maar voordat hij er iets over kon zeggen vroeg Julia hem iets. Hij haalde zijn schouders op en verplaatste iets zodat hij half achter haar zat. Meteen zat hij dat er geen mierenop haar rug zaten, maar hij zei niets. In plaats daarvan legde hij zijn vingers tussen haar schouderbladen en bewoog ze lichtjes over haar rug, een willekeurig figuur tekenend. Hij voelde haar botten op meerdere plaatsen en merkte dat ze echt vel over been was.

Julia keek vrolijk lachend naar hem. "Dankjewel mierenvechter." Zei ze lachend tegen hem. Ze zag hem kijken naar het water en volgde zijn blik. Ze beet even op haar onderlip en voelde toen zijn vingers over  haar rug heen gaan. ze keek even om naar hem hoewel ze hem maar deels zag door haar haren. Ze deed het plukje even achter haar oor en keek naar hem. "Wat doe je?' vroeg ze zacht, nu hij zo dichtbij zat kon ze normaal en redelijk zacht praten. Ze keek glimlachend naar hem. Ze wist dat hij haar botten kon voelen maar dat maakte haar even niet uit. Hij was enorm knap, ook nog eens overweldigend. Ze had niet veel nodig om als was in zijn handen te zijn, ze zou zo doen wat hij ook maar zou willen, geweldig hoe dat voelde. Het maakte haar even niet uit wat hij zou vragen of zou doen en ze keek hem verlegen aan. Hij was enorm heerlijk en maar moeilijk te weerstaan.

Jace lachte ook even, niet oprecht maar het verschil zou niet te horen zijn. "Mierenvechter, wat een titel." Hij had zo'n verbaasde reactie van Julia verwacht. Tot nu toe was ze overgekomen als een verlegen meisje en hij dacht niet dat ze aan dit soort dingen gewend was. Hoewel hij het zich moeilijk kon voorstellen dat er nooit jongens waren geweest die met haar geflirt hadden. "Vind je het niet fijn?" fluisterde hij met zijn gezicht dicht genoeg bij het hare dat ze zijn adem zou kunnen voelen. Hij wachtte echter niet tot ze iets zei, dat had hij ook niet nodig om het antwoord te weten. Hij stond op en veegde snel het gras van zijn broek. "Ik denk dat we deze dag niet voorbij kunnen laten gaan zonder te zwemmen. Wie weet wanneer de volgende keer is dat we kunnen zwemmen?" Hij grijnsde even naar Julia voordat hij zijn donkerblauwe shirt over zijn hoofd trok en bij zijn schoenen gooide. Hij voelde geen schaamte, dat kon hij niet eens, maar wist dat dat ook niet nodig was.

Julia keek hem giechelend aan. "Jawel, het voelde fijn." Zei ze, ze zag hoe hij opstond en zich uitkleedde. Ze bloosde een beetje en stond toen ook maar op. "Je hebt gelijk." Zei ze zacht. Ze stond op en liet langzaam haar jurkje zakken. Eronder had ze enkel lingerie aan dus nerveus keek ze even naar de grond. Maar lang dacht ze er niet over na. Ze stapte het water in en liet zich helemaal zakken tot het tot haar kin kwam. Glimlachend keek ze hem aan. "Kom je er nog in?' vroeg ze hem vrolijk. "Je bent ontzettend langzaam hoor Jace." Zei ze met een lieve glimlach. Ze keek naar Jace, hopelijk waren haar botten niet al te veel opgevallen, dat zou haar kwetsen. Als hij ook weg zou lopen om haar dunne lichaam zou ze gekwetst zijn. Daarom was ze ook erg snel in het water gegaan. Ze wachtte af en glimlachte tevreden.

Jace liet zijn blik schaamteloos over Julia's lichaam gaan, voor zolang ze uit het water was dan, en zag nu bevestigd dat ze echt heel ongezond dun was. Maar hij kon zichzelf er niet toe brengen hem dan iets uit te laten maken. Ja, hij had liever een meisje dat iets voller was maar Julia was nog steeds een mooi meisje. En hij had veel te veel lol om nu weg te lopen. "Jij hebt makkelijk praten," zei hij terwijl hij de knoop en rits van zijn spijkerbroek los maakte. "Jij hoefde alleen dat jurkje uit te trekken." Hij trok zijn broek omlaag en schopte hem uit. In tegenstelling tot Julia had Jace geen haast het water in te gaan. Rustig liep hij het water in, langzaam wennend aan het toch wel frisse water. Uiteindelijk stond hij naast Julia, maar omdat hij iets groter was stond hij maar tot zijn schouders in het water. Hij pastte wel op dat hij geen water in zijn mond kreeg, daar leek het hem veel te vies voor. "Je mag het zeggen als ik het verkeerd heb," zei hij met een schittering in zijn ogen die op zijn onschuldigst ondeugend genoemd kon worden, "maar ik dacht net te horen dat je me langzaam noemde." Hij grijnsde.

Julia bekeek hem terwijl hij zich uitkleedde. Blozend keek ze naar hem en ze keek hem vrolijk aan. "Ik weet het, ik ben ook een heel makkelijk meisje met hele makkelijke kleding." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze keek naar hem terwijl hij het water in liep en toen hij naast haar was keek ze hem aan. Ze werd knalrood en bloosde. "Ja ik noemde je heel langzaam." Zei ze lachend tegen hem. Ze bloosde verlegen en keek hem vrolijk aan giechelde zacht. "Maar dat maakt niet uit toch? Het is niet erg dat jij langzaam ben hoor. Ik overleef het wel dat jij langzaam bent." Zei ze plagend. Ze keek hem met lieve en onschuldige ogen aan. Hij was ontzettend leuk, zag er nog eens ontzettend sexy uit in enkel zijn onderbroek. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden.

Jace grinnikte, al was dat niet helemaal de bedoeling. Ze noemde zichzelf een makkelijk meisje, en ja, daar kon hij het alleen maar mee eens zijn. Hij had haar net ontmoet en nu stond ze naast hem in haar ondergoed. Hij beet op de binnenkant van zijn wang om ervoor te zorgen dat hij niet echt ging lachen. Als hij nu iets stoms deed zou ze ook zo weer weg zijn. "Mieren, mijn langzaamheid, je overleeft wel veel of niet?" Zei hij zacht maar wel hard genoeg voor haar om te verstaan. Hij zette nog een stap in haar richting en voelde hoe zijn arm die van haar raakte. Hij vroeg zich af hoe ver hij kon gaan bij haar. Eerlijk gezegd schatte hij zijn kansen goed in, maar je wist maar nooit. "Maar als ik zo langzaam ben," hij keek haar aan en leunde dichterbij tot zijn gezicht nog maar een klein stukje van het hare verwijderd was. Maar snel trok hij zich terug en zette een aantal stappen achteruit terwijl hij wat water naar Julia spetterde. "Dan kost het je naturlijk geen moeite me te pakken." Hij grijnsde als een klein ondeugend jongetje.

Julia keek glimlachend naar hem. Ze keek hem lachend aan. "Het is ook de bedoeling veel overleef. Ik red het al een aantal jaren dus jou overleef ik wel." Zei ze liefjes. Ze vroelde zijn arm tegen haar aan en terwijl hij dichterbij kwam bloosde ze nog erger. "Ja?" Fluisterde ze, tot ze het water voelde en er een gilletje van schrik uit haar mond kwam. "Hé!" Riep ze lachend. Ze keek hem vrolijk aan en spetterde terug waarna ze snel naar hem toe door en voor hem omhoog kwam. Lachend spetterde ze hem nat. "Pas maar op jij! Je krijgt het allemaal terug!" Zei ze zacht tegen hem. Haar krullen waren nat geworden en plakten aan haar gezicht. Snel deed ze met een hand haar haren naar achteren en keek hem vrolijk aan. Ze stond dichtbij maar deed toen weer wat stappen achteruit zodat ze niet zomaar te pakken was te krijgen.

Jace beet opnieuw op zijn wang om niet te lachen. Hij wilde zo graag zeggen dat niet iedereen hem had overleefd, gewoon zodat hij de angst op haar gezicht zou kunnen zien, maar hij hield zich verstandig genoeg in. Ook al was hij impulsief, dom was hij zeker niet. Gelukkig waren zijn gedachten al snel weer ergens anders toen Julia hem ook nat spetterde. Hij lachtte en draaide zich automatisch weg van het water dat zijn kant op kwam. Snel dook hij haar kant op en probeerde haar pols te pakken. Zijn vingers gleden over haar pols heen maar hij was net te laat. Hij ademde diep in voor hij onderwater ging, maar hopend dat het water niet al te vies was. Toen hij weer boven water kwam schudde hij met zijn hoofd waardoor er allemaal waterdruppels uit zijn haar spetterde. Zijn blonde haar was donkerder en plakte in zijn nek en tegen zijn wangen.

Julia moest lachen. Ze voelde zijn vingers over haar pols heen en probeerde wat verder weg te komen. Toch kwam ze al snel weer boven water. Snel zag ze hem niet, pas toen hij weer boven water kwam en ze moest lachen om hoe zijn haar zat. Zonder schaamte deed ze die even goed, "Zo, nu kan ik je weer aankijken zonder te moeten lachen." Zei ze lachend tegen hem. Ze keek hem vrolijk aan en nam toen weer wat afstand, zodat ze niet zomaar weer nat gespetterd zou worden. Ze straalde en het stond haar goed. Ze zwom een stukje van hem af, naar een stukje waar ze kon zitten. Ze keek vrolijk naar Jace en glimlachte vrolijk. "Dus wat ben je nu van plan, me nog meer nat spetteren? Want ik ben al helemaal kletsnat hoor!' Zei ze lachend tegen hem. Ze genoot van zijn aandacht, het was heerlijk.

Jace had niet verwacht Julia's hand door zijn haar te voelen en even verstijfde hij. Heel even maar, want meteen daarna lachte hij al weer. "Was het zo erg dan?" vroeg hij haar nog steeds aankijkend. Hij vond het interessant hoe Julia veel minder verlegener was en vroeg zich af waardoor dat kwam. Misschien omdat hij zich speelser en losser was gaan gedragen. Hij besloot dat eens uit te testen. Rustig zwom hij naar haar toe en ging rechts naast haar zitten. Voor ze weer kon verplaatsen pakte hij met zijn ene hand haar rechter schouder en met zijn andere haar linker elleboog. Hij was even afgeleid door hoe dun en kwetsbaar ze was. Alsof ze zo in duizend stukjes zou kunnen breken. Hij vroeg zich af of hij dat zou kunnen, haar arm of schouder breken. Onbewust verstevigde hij zijn grip, niet zo dat het pijn deed maar heel prettig kon het niet zijn. Toen hij merkte wat hij aan het doen was hield hij haar snel weer losser vast en herinnerde hij zich zijn plan. "Wat zou je willen datik zou doen?" fluisterde hij in haar oor.

Julia grinnikte. "Wel een beetje." Zei ze glimlachend. Ze had even naar het water gekeken waarna ze op keek toen hij naast haar kwam zitten. Ze voelde hoe ze vastgepakt werd. Haar wangen werden weer rood. Ze draaide zich naar hem toe, bij zijn verstevigde grip keek ze hem verbaasd aan, maar de verdween toen hij in haar oor fluisterde ze. Ze keek hem aan en slikte even. "Oh.." Piepte ze. Ze keek hem aan en bleef zitten. Ze keek naar hem, naar zijn gezicht en in zijn ogen. Wat zou ze willen? Oh ze wilde zoveel, maar dat zou ze hem niet vertellen. Ze zou hem niet vertellen dat hij haar deed verlangen naar zijn lippen, ze was niet eens verliefd, ze had geen idee wat het was maar het maakte haar onzeker en verlegen. Het zorgde ervoor dat ze niet uit haar woorden kon komen en niets kon zeggen. "M-Maakt niet uit."

Jace glimlachte triomfantelijk. Hij had gelijk gehad, Julia werd verlegen als hij dichtbij kwam en haar aanraakte. Nu hij dat zeker wist kon hij daar gebruik van maken. Hij wist niet precies waar het door kwam dat niet alleen Julia maar ook zoveel meisjes voor haar op deze manier op hem reageerden. Natuurlijk wist hij dat zijn uiterlijk een groot deel van de reden was, maar hij wist dat er nog iets anders moest zijn. Maar hoe dan ook, hij klaagde niet. Langzaam bewoog hij de hand die op haar elleboog had gelegen omhoog tot deze ook op haar schouder lag. Hij wist hoe ze had gereageerd toen hij hetzelfde op haar rug had gedaan, maar nu zat er geen stof van haar jurk tussen. "Vind je het fijn als ik dat doe?" Vroeg hij zachtjes met zijn mond nog steeds dicht bij haar oor.

Ze kon er helemaal niets aan doen, helemaal niets maar ze kreeg kippenvel van zijn aanraking. Ze beet op haar onderlip en haar ogen, die weggekeken hadden naar het water schoten weer terug naar hem. "Ja.." Wist ze er fluisterend uit te krijgen. Ze bekeek hem, vooral zijn ogen en ze begreep het niet. Ze begreep niet dat ze een rilling van plezier en haast genot door haar lijf schoot enkel en alleen omdat zijn hand van haar elleboog naar haar schouder ging. Ze keek hem aan, ze was als was in zijn handen. Ze was verlegen, kon niet zeggen wat ze wilde maar ze wilde ook helemaal niets zeggen. Ze wilde niet dat dit zou stoppen, het voelde gewoon te fijn, te goed. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden en dat was fijn.