Starbucks.

Caleb grinnikte eventjes. Julia maakte hem op een of andere manier vrolijk. Iets wat hij niet echt kende. Hij had nooit echt gereageerd op gezelschap, had ze altijd op afstand gehouden. 'Maar wel een mooi watje,' zei hij met een scheve grijns. Het meende wat hij zei, ze was mooi. 'En je bent niet het enige watje want mijn zusje heeft het ook altijd super snel koud,' ging hij verder omdat hij ineens twijfelde over wat hij had gezegd. Zou ze dat niet op een verkeerde manier opvatten? Vroeger had hij nooit getwijfeld over wat hij moest zeggen maar nu zweeg hij, hij zat zonder woorden.

Julia keek hem vrolijk aan en keek bij zijn woorden even verlegen naar haar chocomel. "Ach ja, zodra ik weer wat aangekmen ben zal ik het mindere snel koud hebben." Zei ze maar met een lieve glimlach en ze keek verlegen naar Caleb. Rustig nam ze nog een slokje en keek glimlachend naar haar opgewarmde vingers. Ze bewoog ze even en keek toen weer naar Caleb. Ze wist niet waar ze het moest hebben, ze had geen idee waar hij van hield af wat hij leuk vond. Onzeker beet ze even op haar onderlip. "Vertel eens iets over jezelf, als je wilt?" Vroeg ze hemuiteidelijk maar.

Caleb hield zijn hoofd iets schuin. Hij wist niet goed hoe hij moest reageren op haar opmerking. Natuurlijk kon hij zien dat ze te dun was, maar hij had niet verwacht dat ze er zo direct over zou praten. Dus knikte hij alleen maar.
Bij haar vraag wist hij niet goed wat hij moest zeggen. Wat zou ze willen weten? Zoveel interessants was er over hem niet te vertellen als je het hem vroeg. Dus antwoordde hij maar: 'Wat wil je weten?' Zodat hij een wat specifiekere vraag zou krijgen hopelijk.

Julia keek hem glimlachend aan. "Uhm, hoe oud ben je, waar kom je vandaan, wat vind je leuk om te doen, van welke soort muziek en films houdt je?" Ze keek hem met een kleine grijns aan en dronk toen weer van haar chocomel. Rustig speelde ze met een plukje van haar haren en keek toen weer op naar Caleb. Ze moesten een goed gespreksonderwerp vinden en dan zouden ze vast een stuk beter door kunnen praten. Onzeker beet ze op haar onderlip en ze keek hem aan en slikte. Hopelijk zou dit wat worden anders kon ze hopen op een goede vriend.

Caleb grinnikte kort om de vele vragen. Hij begon rustig met antwoorden: 'Ik ben 20 jaar, kom uit California.' Op zijn vingers telde hij haar vragen af. 'Ik speel gitaar, dus eigenlijk is muziek maken mijn hobby,' ging hij vervolgens verder. 'En ik houd van comedy's, maar actiefilms en thrillers zijn ook leuk,' zei hij toen. Het was raar om het over dit soort dingen te hebben, normaal gesproken vermeed hij dit soort gesprekken. Gewoon simpel leuke gesprekken, die voerde hij niet vaak. Alleen maar zodat mensen op afstand bleven. Normaal gesproken zou hij haar een kortaf antwoord geven zodat ze niet op het idee zou komen om nog een keer iets gezelligs met hem te gaan doen.
Alleen vond hij Julia echt aardig, en hoewel hij zich had voorgenomen om haar niet te dicht bij te laten komen, was ze nu dichterbij de echte Caleb dan personen de laatste jaren waren geweest. 'Nu jij, vertel jij iets over jezelf,' zei hij toen tegen haar.

Julia moest glimlachen om zij antwoorden. "Ik ben zestien jaar en kom uit Italie. Ik ben sinds vier jaar in Engeland. Dansen is mijn passie en vooral de klassieke stijlen en ik wil dan ook heel graag naar de dansacademie." zei ze kalm en ze dacht even na terwijl ze een slok nam. "Ik ben dol op comedy's en horrors. Verder kan de rest er ook wel mee door. Uhm.. Verder ben ik nogal saai!" klonk het lachend en ze keek hem vrolijk aan.

Caleb knikte kort bij haar antwoorden. Ze was jonger dan hij had verwacht. Hij had om de een of andere reden gedacht dat ze in dezelfde leeftijd zou zitten als hij. Hij glimlachte naar haar. Wat ze vertelde interesseerde hem uitermate, om de een of andere reden luisterde hij graag naar haar terwijl ze sprak. 'De dansacademie,' zei hij met respect in zijn stem. Vroeger wilde hij altijd naar het conservatorium, alleen had hij die droom opgegeven na het ongeluk. Hij had zoveel dingen opgegeven na het ongeluk. Deze gedachten stemde hem verdrietig en waarschijnlijk zou er een schaduw over zijn gezicht zijn gegleden maar nu keek hij weer vrolijk naar Julia. 'Hoelang dans je al?' vroeg hij haar toen geïnteresseerd.

"Ik dans al sinds mijn vijfde wat het nu dus elf jaar maakt en ik heb verschillende dansstijlen gevolgd." zei ze rustig en ze keek hem aan. "Wie weet kan ik op jouw muziek een keer dansen." zei ze liefjes. Ze keek naar Caleb en glimlachte liefjes naar hem. Hij was een erg interessante jongeman."

Caleb knikte. 11 jaar dat was ontzettend lang. 'Het lijkt me leuk om jou te zien dansen op mijn muziek,' zei hij met een glimlach. 'Ik ben erg benieuwd,' zei hij daarna. Hij mocht Julia wel, hij wilde graag wat meer tijd met haar doorbrengen.
_______
Sorry even kort stuk, ben beetje inspiloos voor Caleb...

Julia glimlachte. "Oh dat moment komt vast vanzelf." zei ze liefjes. Ze had haar chocomel op en veegde even langs haar mond waarna ze naar buiten keek. Ze viel stil en plukte aan haar haren. "Ik zal er naar uitkijken. " Julia keek Cleb aan en glimlachte naar hem. Hij was erg aardig en vriendelijk. Dat waardeerde ze. Stilletjes. Pakte ze toen wat druiven uit.wen.bakje. Dat was haar.lunch. Welgeteld zeven druiven meer zou ze niet etrn want dat was niet.netjes. Verlegen keek ze naar Caleb en bood hem er ook een paar aan met een lieve bing op zijn gesichf. Ze genoot ervan.

Caleb keek haar met een lieve glimlach aan toen hij een paar druiven uit haar bakje pakte. 'Dankjewel,' zei hij tegen haar. Daarna dronk hij zijn koffie op en keek kort op zijn horloge. 'Sorry maar ik ben bang dat ik straks nog een afspraak heb,' zei hij tegen haar. Hij had expres gezorgd voor een latere afspraak na deze afspraak, als het dan niet goed liep kon hij dat altijd als excuus gebruiken. Alleen had hij liever dat excuus niet gehad van hij vond het gezellig in het gezelschap van Julia.
'Zal ik je naar huis brengen?' vroeg hij haar toen, niet dat er iets zou gebeuren maar Caleb was nog een beetje van de oude stempel, dus deuren open houden voor vrouwen, ze naar huis brengen. Dat soort dingen deed hij nu eenmaal.

Julia had rustig haar chocomel opgedronken en keek op toen hij dat zei. "Oh jammer." zei ze zachtjes tegen hem. Maar ze stond op en deed haar jas aan. Met een glimlachje keek ze naar hem en ze stond op. "Oh ja dat is geen probleem.hoor." zei ze met een verlegen glimlachje. Ze deed haar jas dicht en haar sjaaltje om. Met een glimlachje keek ze hem aan. "Wel jammer dat je een afspraak hebt maar het is ook niet te voorkomen om op deze plek geen afspraken tehebben." zei ze liefjes. Ze had er begrip voor en ze keek hem kalm aan. Verder wist ze even niets te zeggen en ze keek even rond. Buiten was het weer niet het meest geweldige dus ze zou het kouder krijgen dan ze eigenlijk.wilde. Kalm keek ze omhoog naar Caleb en glimlachte liefjes naar hem.

Caleb hield de deur voor haar open zodat ze als eerste naar buiten kon lopen. Hij had zijn jas over zijn arm hangen omdat hij het niet nodig vond om hem aan te trekken. Toen ze buiten stonden bood hij haar zijn arm aan. 'Het is inderdaad jammer maar inderdaad niet te voorkomen,' zei hij tegen haar.
Caleb keek glimlachend naar Julia, ze leek het niet echt warm te hebben dus bood hij zijn jas aan haar aan. Daarna liepen ze samen naar haar appartement toe.

Julia liep glimlachend met hem mee. Ze vond het enorm charmant dat hij de deur open hield en toen ze zijn jas dankbaar aan deed verdronk ze er bijna in. Kort moest ze erom lachen en ze nam vrolijk zijn arm aan. Rustig liep ze mee naar haar appartement toe en ze keek naar Caleb. Ze vond het jammer dat hij zo vroeg had moeten gaan maar ze moesten wel een manier vinden om het gesprek beter te laten lopen vobd ze. Maar misschien waren beiden niet de beste praters.

Toen ze bij haar appartement aankwamen omhelsde Caleb Julia kort. Gewoon zoals vrienden van elkaar afscheid namen. Caleb had de halve weg hier naartoe lopen twijfelen of hij haar zou kussen. Hij had het niet gedaan, ze zou veelste dichtbij komen als hij haar nu zou kussen. Het was voor haar nu eenmaal beter om heel ver bij hem uit de buurt te blijven ondanks zijn eigen gevoelens. Die moest hij gewoon negeren, zoals altijd. 'Ik spreek je nog wel eens,' zei hij tegen haar. Zonder zijn jas terug te vragen liep hij weg.

Julia keek hem aan en gaf hem een lieve knuffel. Ze had het leuk gevonden met hem en was bezig met zijn jas uit te doen toen hij al zei dat hij haar nog wel eens zou spreken. "O-Oké.." Had ze verlegen en verbaasd geantwoord, terwijl ze de jas alweer vergat. Ze begreep niets van hem. Was dit goed of juist niet? Ze liep naar binnen en toen ze de jas op hing bedacht ze dat die van hem was. "Stom!" Mompelde ze geïrriteerd tegen zichzelf. Ze pakte de jas en wilde achter hem aan gaan maar zag hem al niet meer. Nou ja, ze zou hem dan maar een appje sturen.

New
--
Rustig liep hij de winkel binnen en bestelde een kop koffie. Hij had er echt behoefte aan want hij zag er slaperig uit. Hij had Jimmy een appje gestuurd met de vraag om rond de middag te komen en nu wachtte hij. Joe sliep al nachten slecht, onderbroken nachten waren normaal en zelfs met een leuke dame erbij wilde het niet lukken. Het slechte nieuws van zijn stiefvader raakte hem meer dan hij verwacht had. Hij trommelde met zijn vingers op de tafel en onderdrukte met moeite een gaap. Binnenkort zou hij weer weg moeten, dit maal voor langere tijd. Zijn stiefvader had hem nodig voor wat dingen die hij Joe maar niet wilde vertellen en hij zuchtte diep. Waar kon hij nodig voor zijn? Een zucht gleed van zijn zachte lippen en hij beet er zacht op. Wat moest hij nou?

Jimmy kwam vrolijk het café binnengelopen en zag al snel Joe's achterhoofd. Hij ging aan de tafel tegenover hem zitten en zwaaide. Maar, als meester van de menselijke uitdrukkingen , zag hij snel dat er iets mis was met Joe. Nadat hij had aangegeven wat hij wilde hebben, want die jongen moest natuurlijk weer voor hem bestellen, vroeg hij hem met zijn ogen wat er aan de hand was. Hij wilde niet dat zijn beste vriend ergens mee zat, ook al waren ze dan meer dan beste vrienden. Ze hadden vaak genoeg ook overdag afgesproken en dan was het gewoon koek-en-ei. Jim vond de zondagavond nog steeds heerlijk, maar hij was dat meer als een toevoeging aan hun vriendschap gaan zien.

Na de bestelling gedaan te hebben voor Jimmy en hem begroet te hebben werd zijn blik serieus. "Ik heb bericht van mijn stiefvader gehad. Hij beweerd dat mijn echte vader gevonden is en dat ik zo snel mogelijk die kant op moet." Een zucht ontsnapte aan zijn lippen. "Maar ik snap niet waarom hij liegt, hij heeft altijd volgehouden dat volgens de mensen van wie ik af kwam mijn ouders overleden waren in een auto-ongeluk." Joe nam een slok koffie. "Ik kan er gewoon niet van slapen. Welke idioot liegt daar nou over..' Gromde hij en hij keek even naar Jimmy die er natuurlijk niets aan kon doen. "Als de school het toestaat moet ik voor langere tijd weg. Vast voor onderzoeken bij het lijk denk ik dan zo.." Joe wist zich erna geen houding meer te geven en keek naar buiten.

Jimmy trok zijn wenkbrauw op. Hij kende het verhaal van Joe inmiddels en dit snapte hij inderdaad ook niet. Dat was duidelijk in zijn ogen te zien. Zijn koffie werd voor hem neergezet en nadenkend nam hij een slok. Hij wist niet wat hij voor hem kon betekenen, maar uiteindelijk kreeg hij een idee. Met zijn ogen bood hij aan om voor de rest van de dag, misschien ook nacht, bij hem te blijven, misschien had hij behoefte aan gezelschap. Gewoon met een zak chips op de bank films kijken, of iets actiefs gaan doen. Voor zover hij wist sliep Joe nog alleen, of als enige jongen, in zijn appartement, dus daar zou plek genoeg zijn. Maar die ander moest het maar zeggen, dus Jim nam nog een slok van zijn koffie en hij wachtte op antwoord.

Met een zucht nam hij nog een slok en keek toen naar Jimmy, een glimlach, ondanks dat deze wat zwak was, kwam op zijn gezicht en hij knikte met een glimlach. 'Ja, dat zou ik erg fijn vinden, ik denk dat ik het wel nodig heb.' Zei hij eerlijk en zacht. Joe nam nog een slok koffie en keek Jimmy even aan. "Ik weet alleen nog niet wat te doen. Ik ben moe en mijn hoofd.. Ik neem zo maar weer even wat paracetamol." Hij zuchtte opnieuw, soms zakte de moed hem in de schoenen. Maar na even zo zitten hervond hij zich weer en keek naar Jimmy. "Ik heb behoefte aan iets simpels.' Zei hij en hij keek rond, iets waarbij hij niet na hoefde te denken zodat hij niet zou gaan piekeren. Hij moest even slikken en keek toen weer naar Jimmy. "Bedankt dat je gekomen bent, ik had het echt even nodig.'

Jimmy haalde zijn schouders op. Het maakte hem niet uit wat ze gingen doen en hij deed het graag. Rustig nipte hij van zijn koffie en drong met zijn ogen aan dat Joe maar moest gaan praten, zoals altijd. En praten hielp om je gedachten op iets anders te brengen. Hij schoof nonchalant onderuit en liet zijn blik door de starbucks gaan. Hij keek graag naar mensen, maar zodra Joe weer begon te praten, keek hij hem aan om een 'echt' gesprek te kunnen voeren.

Joe keek rustig naar Jimmy en slikte. "Laten we eerst maar eens onze koffie op drinken jongen." Zei hij glimlachend. Hij keek even naar Jimmy. "Ik wil ook nog wat met je bespreken, want ik bergijp totaal niet wat me aan het overvallen is.." Zei hij en na even twijfelen liet hij de foto van hem en Daykota zien. "Ze spookt absurd veel rond in mijn hoofd Jim.. Ik word helemaal gek. Ik wet echt niet wat ik er mee moet doen want ik heb geen flauw benul wat er bij haar om gaat en of dit allemaal wel echt is.." Mompelde hij zuchtend.

Jimmy glimlachte en nam nog een slok van zijn koffie. Het was lekker. Hij haalde zijn schouders op en zat gewoon even voor zich uit te staren. Toen Joe hem de foto liet zien, liet hij hem met een glimlach en een knipoog weten wat hij van dat meisje vond, maar daarna ging zijn wenkbrauw omhoog, alsof hij wilde vragen waarom hij dat gewoon niet aan haar vroeg. Wat er bij haar omging. En met nog een vragende blik vroeg hij hoeveel foto's ze had gezien. Die foto waarop hij Joe zoende, was de achtergrond op dat mobiel geweest en hij wist niet of dat nog veranderd was. Het maakte hem niet zo heel veel uit, maar ergens wilde hij niet dat iemand die foto en ook de anderen zag. Maar dat probleem kwam later nog wel eens, nu was Joe's probleem eerst aan de beurt.

Hij keek hem aan en glimlachte zwak. 'Omdat ze niet overkomt alsof ze iets van me wilt weten. We hebben gewoon twee of drie keer wat gedaan.." Joe keek met een onzekere blik naar de foto en drukte die weg. "Geen eigenlijk, ik heb gezorgd dat ze niets zag. Ik denk niet dat ze daar begrip voor op kan brengen als ik erna kom met dat ik haar leuk vind." Hij grinnikte even en nam nog een slok koffie, wat hij moest doen wist hij echt niet, hij ging nooit op die manier met vrouwen om. Een zucht ontsnapte aan zijn lippen en hij keek Jimmy aan. "Als ik jou leuk had gevonden op die manier had ik het nooit zo to the point gezegd, dat kan ik gewoon niet. Wil niet afgewezen worden." Zei hij zuchtend. Hij keek naar Jimmy, wilde maar al te graag weer bij de jongeman in de armen liggen.