Het torenkamertje

Julia keek vrolijk en stralend naar hem. "Echt? ik hoop het maar. Ik hoop zo dat het goed gaat." Zei ze zachtjes tegen Wyatt. Ze keke hem aan en hield zijn hand even vast. "Ik denk ook dat ik het Jeremy dan maar niet vertel, het was niet zo aangenaam en ik wil dat hij me vertrouwd en niet dat hij me niet meer zou vertrouwen." Zei ze zacht. Ze keek hem aan en keek hem aan. "Oh dankjewel Wyatt, je maakt me er echt weer een beetje zekerder van. Ik zat er zo over in maar omdat jij hem ook een beetje kent voelt het fijn." Zei ze zacht en ze keek met een glimlach naar Wyatt. Zachtjes liet ze zijn hand weer los en keek hem aan. Ze was blij dat hij zei dat Jeremy en zij bij elkaar waren om liefde, want dat voelde voor haar ook zo.

Hij was jaloers. Wyatt moest dat wel toegeven, een beetje op haar geluk, een beetje op haar relatie met Jeremy. Hij hield haar hand losjes vast toen ze die van hem vast hield. Niet dat iemand zou weten dat het voor hem niets zou betekenen. Hij had niet genoeg sociaal contact met anderen om openbaar uit de kast te komen. Hij dacht niet dat iemand wist dat hij homo was. Hij wist niet of Jeremy het wist, en of Jeremy überhaupt bi was. Als die al uit de kast was zou hij het zelf niet weten omdat hij niet mee deed in het roddelcircuit. Dingen waren verwarrend en hij kon het moeilijk aan Jeremys vriendinnetje vragen. Ohja, Julia. "Ik hoop dat jullie erg gelukkig zijn samen." Hij hoopte het echt, het was niet beleefdheid. Het klonk raar, maar hij hoopte echt dat ze gelukkig zouden worden. Hij hoopte dat hij Julia nooit meer zou hoeven troosten. Het was hartbrekend geweest haar verdrietig te zien.

Met een glimlach keek Julia naar Wyatt en glimlachte. "Ik hoop het ook heel erg. Het is de eerste jongen bij wie ik echt zoiets gevoeld heb en het maakt me echt zo nerveus." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze besefte niet dat deze woorden hem steeds wat konden afbreken. Niet omdat ze te gelukkig was om het te zien maar omdat hij het ook niet liet zien. Met een vrolijke glimlach keek ze naar de jongen bij haar. Julia straalde zoals ze in tijden al niet meer gedaan had en ze liet na een tijdje de hand van Wyatt weer los. Haar telefoon maakte een geluidje en ze keek even naar het berichtje van Jeremy, snel stuurde ze een lief tekstje terug en keek ze toen weer op naar Wyatt. "En jij? Al een oogje op iemand?" vroeg ze liefjes en plagend aan hem. Ze vertrouwde Wyatt en zag hem als een vriend.

Wyatt beet op zijn lip toen hij haar vraag hoorde. Hij wilde eerlijk zijn. Julia mocht het best weten, minus de namen. "Ik vind iemand leuk", zei hij met erg veel twijfel in zijn stem. Hij mocht dan wel zijn verhaal aan haar willen vertellen, maar ze wist niet van zijn seksualiteit en hij wist niet wat haar mening was over die seksualiteit. Net als het vertellen van zijn situatie aan Merlin was dit een muntje op gooien. Hopen dat haar vriendelijkheid als voorbode aangenomen zou mogen worden. "Het is een jongen, daar begint het probleem. Daarnaast heb ik geen flauw idee of hij überhaupt op jongens valt en hij heeft ook nog eens een vriendin." Een gedeprimeerde zucht ontsnapte tussen zijn lippen vandaan. "Ik heb weinig hoop."

Julia keek naar hem en glimlachte vrolijk. "Oh echt? Wat leuk!" Zei ze liefjes, voor ze zijn verhaal hoorde. "Oh, dat is wel lastig ja. Ik snap wel dat je weinig hoop hebt maar je moet nooit je hoop verliezen Wyatt." Zei ze glimlachend tegen hem. "En dat het een jongen is, is heus geen probleem hoor. Dat is normaal, in mijn ogen althans. Maar ik hoop echt voor je dat hij ook in ziet wat voor een leuke en lieve jongen jij bent." Zei ze vrolijk en ze keek hem aan. Julia bleef zitten en keek met een lieve en vrolijke glimlach naar Wyatt, het was de volgende homoseksuele jongen die ze ontmoette en eigenlijk begon ze het wel schattig te vinden. Het waren altijd vreselijk lieve jongens en nog eens gezellig ook. Ze glimlachte dan ook naar Wyatt. "Jij verdient ook een leuke jongen aan je zijde." Zei ze tegen hem en ze glimlachte.

Haar positieve reactie was een enorme opluchting voor Wyatt. Ze was de eerste met wie hij sprak over Jeremy en hij was er pas net achter dat hij een vriendin had. Dit ging allemaal lekker snel. "Ik zou zelf heel graag wat aan de situatie doen, maar ze zijn zo gelukkig samen. Ik wil niet dat ze uit elkaar gaan omdat ik geen van beide gekwetst wil zien, maar aan de andere kant wil ik het wel omdat dat mijn enige kans is in deze situatie." Hij keek naar zijn handen. "Misschien verdien ik het, maar zij verdienen het niet om uit elkaar te gaan en ik zie mezelf hier niet snel overheen komen." Hij blies een pluk haar uit zijn gezicht en verborg zijn gezicht in zijn handen. "Jeetje wat moet ik zeurderig overkomen. Sorry."

Julia keek naar hem en glimlachte naar hem. "Het is ook wel lastig als mensen gelukkig zijn. Maar jij verdient ook geluk, misschien moet je gewoon je kans grijpen. Als die jongen zo gelukkig is met zijn vriendin dan valt hij niet op jou, dat is hard maar dan is hij nu gelukkig. Maar als hij niet zo gelukkig is als hij en jij denken en hij toch verliefd wordt op jou dan is het misschien wel je kans. En dan is het niet zo dat jij ze uit elkaar drijft door jou. Maar dat het, als hij nu verliefd wordt op jou, het al niet zo stevig was.' Zei ze liefjes tegen hem. Ze keek naar hem toen hij zijn gezicht in zijn handen verborg. Ze kwam overeind en begon hem te knuffelen. "Ahw, je komt echt niet zeurderig over. Je bent een schatje en je verdient gewoon geluk en de liefde is ook ontzettend lastig." Zei ze liefjes tegen hem.

Dit was erg frustrerend voor Wyatt. Hij vroeg zich af of ze hetzelfde advies zou geven als ze wist dat het over haarzelf ging. Haar advies volgen was verleidelijk. Hij zou gaar dan zelfs kunnen vertellen dat het ergens haar eigen schuld was. Als hij een ander was geweest zou hij daar misschien ook voor gegaan zijn. De gedachte haar weer zo verdrietig te moeten zien als de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten was alleen al genoeg om de gedachte Jeremy op zijn gevoelens aan te spreken in de wind te gooien. Toen ze hem knuffelde, knuffelde hij haar terug. Hij voelde zich kut en dit had hij ergens nodig gehad. "Dankje dat je er voor mij bent. Je bent de enige waarmee ik hierover heb durven praten." Hij sloot zijn ogen. "Je bent een schat."

Julia hield hem liefjes in haar armen. Ze streek even door zijn lange haar en keek hem aan. "Je mag altijd met me praten over alles. Ik luister graag en zal je altijd proberen te helpen." zei ze liefjes tegen hem. Ze glimlachte. "Het komt wel goed Wyatt. Gooi de handdoek niet in de ring, wie weet wat er allemaal kan gebeuren? Het leven is onvoorspelbaar." zei ze zacht en liefjes. Na even keek ze hem weer aan. "Jij bent ook een schat en daarom verdien je het des te meer." zei ze glimlachend tegen hem. Ze ging even zitten en keek naar hem. "Je moet er voor gaan. Je bereikt een relatie niet door enkel te zitten en af te wachten." zei ze zacht.

Wyatt glimlachte. "Ik zal afwachten wat er gebeurd." zei hij zacht. "Als ik deze gevoelens nog heb als ze een keer uit elkaar gaan, dan zal ik op hem af stappen. Tot die tijd wil ik niets verpesten." Hij speelde met haar haar. Het was zacht. "Je haar is echt heel zacht." Zei hij vrolijk, in een poging het gesprek in een richting te duwen waar hij verleid was om haar te vertellen dat hij verliefd was op haar vriendje.

Julia keek hem glimlachend aan. "Oké, dat moet je zeker doen, daar houdt ik je echt aan." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze liet hem spelen met haar haar en giechelde zachtjes. "Dankjewel, ik probeer het zo goed mogelijk te verzorgen." Zei ze liefjes en ze keek hem vrolijk aan. Ze nam zijn haar kort door even in haar hand en glimlachte. "De jouwe zijn anders ook erg zacht en glad hoor."Zei ze liefjes. Ze keek met een vrolijke glimlach naar Wyatt en hiedl zijn hand even vast. Glimlachend keek ze hem toen aan.

Haha ik snap je laatste zin niet ;-;

Sorry, soms gaan mijn zinnen door de war omdat ik aan andere dingen denk dan waar ik mee bezig ben. Zo is Engeland een keer Engeling geworden omdat ik ondertussen met iemand over de Efteling aan het praten was. De zin had moeten zijn: in een poging het gesprek in een richting te duwen waarin hij niet meer verleid was om haar te vertellen dat hij verliefd was op haar vriendje.
excuses voor het ongemak
--------
Wyatt glimlachte. Mensen besteden veel te weinig aandacht aan haar. Niet in de zin dat mensen er te weinig voor deden, maar omdat veel mensen niet op haar letten terwijl het zo mooi en zacht kon zijn. Hij kon er niets aan doen dat hij giechelde toen ze hem complimenteerde. Hij hield haar hand ook vast. Ze was een schat. "Het is mooi haar. Mag je trots op zijn." Hij was zelf trots op zijn haar. Hij verzorgde het zo dat het zacht en glanzend bleef. Hij mocht dan wel een jongen zijn met lang haar, maar dat betekende niet dat hij zijn haar zou verwaarlozen. "Ik had het je denk ik nog niet gevraagd. In welke jaar zit je, volgensmij heb ik je nog in geel van mijn klassen gezien."

Aah, dat is heel herkenbaar ja. Echt vreselijk haha. Ik typ dan altijd wat ik op dat moment hoor of zelfs zeg.. xD
--
Julia keek hem glimlachend aan. "Nou dat is geheel wederzijds. En nee volgens mij nog niet maar dit is mijn tweede jaar hier." Zei ze kalm en ze keek hem aan. "En jij?" vroeg ze hem glimlachend. Ze vond het enorm gezellig met Wyatt en ze keek hem vrolijk aan. Ze was enorm trots op haar blonde lokken, ze waren nog nooit geverfd. Ze rustte haar hoofd even tegen zijn schouder en glimlachte tevreden. "Ik vind het echt heel gezellig met je Wyatt en ik ben heel er blij dat ik je tot mijn vriendengroep mag rekenen." Zei ze met een brede glimlach. Ze keek hem vrolijk lachend aan en ging toen weer goed overeind zitten, ze rekte zich even uit en glimlachte tevreden. Ze vond het ook fijn dat Wyatt Jeremy kende, dan had ze tenminste iemand bij wie ze over hem kon kletsen mocht dat nodig zijn.

Wyatt dacht even na. "Dit is mijn derde jaar. Ik zit hier al sinds ik er oud genoeg voor was." Haar haar was mooi. Ze had geen uitgroei dus hij ging er vanuit dat het haar eigen kleur was. Hij dacht ook haar natuurlijke textuur. De golven die erin zaten zagen er niet uit alsof ze gemaakt waren met krulspelden of een krultang. "Ik vind het ook gezellig met jou, je bent heel lief en vriendelijk." Hij glimlachte.

"Ah, dat verklaart waarom ik je verder nog nooit gezien heb." Zei ze glimlachend tegen hem. "Ik ben er maar heen gestuurd door mijn moeder en omdat ik anders een kliniek in moest en dat wilde ik niet, dan kan ik mijn droom om bij de dansacademie te komen wel helemaal vergeten." Zei ze tegen hem en ze keek even naar het raam. "Nu is de kans ook al een stuk kleiner maar ik ga er helemaal voor vechten, ik dans weer zoveel mogelijk en probeer allerlei nieuwe dingen te leren." Zei ze kalm en ze keek naar Wyatt, zijn compliment maakte haar verlegen. "Dankjewel.." Zei ze zachtjes en ze keek hem glimlachend aan. "Dat ben jij ook, je hebt echt een goed hart."

De eerste opmerking deed Wyatt knikken. Het verklaarde het inderdaad. De tweede toverde een klein pijnlijk glimlachje op zijn snoet. "Ik heb iets vergelijkbaars. Ik had naar een normale school gekund, maar zit hier in de hoop dat ik beter kan leren te functioneren en meer geaccepteerd word. Nu moet ik zeggen dat mindere ouders me al jaren geleden naar een gesticht hadden gestuurd." Wat zij had was wel een beetje te raden. Ze was zo mager. Hij liet haar liever in het duister tasten. Een openbaring over zichzelf die er mogelijk voor zou kunnen zorgen dat hij uitgekotst zou worden per dag was wel genoeg. "Ik weet zeker dat je het kan. Er is een kans, dus ga ervoor" zei hij enthousiast.

Julia keek hem rustig aan. "Dan hoop ik maar dat het helpt, ik accepteer je in ieder geval." Zei ze met een lieve glimlach. Ze keek hem aan en knikte. 'Doe ik ook, maar het is soms moeilijk, zoals het er nu uit ziet zit ik hier de komende jaren nog wel en daar kijk ik niet echt naar uit.' Zei ze eerlijk en ze keek hem aan. "Ik heb nu wel een nieuwe therapeut maar of hij helpt weet ik ook niet en dan nog, ik moet het zelf doen. Ik moet zelf aankomen en dan door kunnen trainen." Zei ze. 'Daar zal geen therapeut me bij kunnen helpen, dat moet ik allemaal zelf doen, dus het is wel lastig als ik ook ooit maar een beetje mijn doorzettingsvermogen verlies.' Zei ze eerlijk en ze keek naar Wyatt, als het ook maar een klein beetje minderde, al was het minuscuul kon dat vreselijke gevolgen voor haar hebben.

Ze accepteerde hem alweer, ook al wist ze niet precies wat er met hem aan de hand was. Hij vond dat fijn aan haar. Hij dacht dat als hij haar de waarheid over zijn verliefdheid zou vertellen ze hem niet zou afschrijven als vriend, al zou het haar waarschijnlijk niet gelukkiger maken. "Ik weet zeker dat het je gaat lukken, zelfs als je hier nog een poosje zit. Je bent gedreven. Ik kan niet zeggen dat het makkelijk zal gaan worden, maar als je je alles ervoor wil geven om je droom van een dansschool uit te laten komen dan gaat dat denk ik ook lukken." Hij schonk haar een lieve glimlach.

Julia keek hem liefjes aan. "Ik hoop van wel ja." zei ze tegen hen en ze keek hem vrolijk en stralend aan. "En wat wil jij gaan doen na deze school?" vroeg ze hem liefjes. Ze keek hem aan en glimlachte vrolijk. Ze was nieuwsgierig naar wat Wyatt met de rest van zin leven zou willen.doen. Ze gaf hem een lieve glimlach en.keek toen de kamer even rond.

Wyatt dacht even na. "Ik wil proberen een kunst school in te gaan zodat ik meer kan leren doen met mijn tekentalent. Ik ben een beetje bang dat ik het niet in me heb. Het tekenen ben ik wel zeker over, maar ik weet niet of ik mezelf wel kan presenteren, het in me heb om keihard te werken en al het kritiet aankan. We gaan nog zien" Zijn ogen gingen door de kamer. Hij probeerde te negeren dat hij een stel miniatuur pegasi in de lucht zag vliegen. Hij wist zeker dat Julia ze niet zou zien.

Julia keek hem even aan en glimlachte toen breed. "Oh, jawel! Ik weet zeker dat je binnen komt en je kan vast wel keihard werken. De kritiek is lastig, daar kan ik zelf ook niet altijd goed mee om gaan en daar moet je gewoon leren." Zei ze met een lieve glimlach tegen hem. Ze keek hem vrolijk aan. "Maar ik wil je niet helemaal gaan afkraken." Zei ze glimlachend tegen hem. Ze keek Wyatt aan en nam zijn hand weer vast. "Ik weet zeker dat je een enorm goede tekenaar bent ondanks dat ik nog geen tekeningen gezien heb." Zei ze lachend tegen hem. "Je moet me echt een keer je tekeningen laten zien." Zei ze lachend tegen hem.

Wyatt glimlachte. "Ik wil je best een keer wat laten zien. Jeremy en Merlin zijn mijn kamergenoten, dus ik denk dat je het appartement waar wij zitten wel kan vinden." Hij tekende met zijn vingertoppen krullerige lijnen op haar handen en onderarmen. "Ik hoop dat ik een plekje kan vinden in een kunstopleiding. Zo niet dan ga ik voor mezelf werken, desnoods via internet. Een opleiding kan helpen maar is met kunst niet noodzakelijk gelukkig." Hij keek naar haar glimlach en moest aan hun vorige ontmoeting denken. "Zijn de problemen met je therapeut al opgelost?"

Julia keek hem aan. "Oh ja die weet ik dan zeker wel te vinden." Zei ze lachend en ze liet hem zijn gang gaan, het kietelde een beetje en keek toen naar hem. "Zou je misschien een keer iets voor mij willen tekenen?" vroeg ze hem zachtjes. Ze knikte toen instemmend. "Ja, dat klopt, het is niet nodig en misschien ben je wel beter zonder die hele kunstopleiding?" Zei ze en ze keek hem glimlachend aan. Toen de jongen over haar therapeut begon moest Julia knikken. "Ja, ik heb nu een andere therapeut. Deze is erg vriendelijk en het voelt beter. Maar toch moet ik het meet hebben van de steun van mijn vrienden en van mezelf." Zei ze zacht tegen hem.

Bij haar voorstel kreeg hij een grijns op zijn gezicht. "Als je het niet een probleem zou vinden zou ik jou wel willen tekenen. Misschien als je danst, als je dat niet storend vind." Hij glimlachte. "Ik heb al met je vriendje," auw, "afgesproken dat ik hem ga proberen vast te leggen terwijl hij aan het dansen is, waarom jij niet ook?" de zin werd afgemaakt met een afwachtende blik. Als ze er niet comfortabel mee was zou hij niet doorzetten, maar hij vond dansers mooi, ze tekenden met hun lichaam. Het leek hem leuk om zo veel mogelijk verschillende dansende mensen vast te leggen. Haar nieuws over de therapeut zorgde voor een stralende glimlach. Hij was erg goed in blij worden van het geluk van anderen. "Geweldig dat je nu een goede therapeut te pakken hebt. Vrienden en andere mensen die dicht bij je staan zijn ook belangrijk in een helingsproces. Je moet het vooral zelf doen, maar zij helpen als je tegenslag hebt om niet weer terug bij af te komen."

Julia kreeg grote ogen van verbazing en een blos van verlegenheid op haar wangen. "Oh nee, nee hoor dat is geen probleem." zei ze liefjes tegen hem. Ze keek hem vrolijk aan. "Echt terwijl ik dans of moet ik een pose aan nemen? Ik moest vroeger altijd uren een moeilijke pose aannemen dus dat ben ik anders ook wel gewend." zei ze liefjes. Ze keek Wyatt knikkend aan. "Zonder nieuwe vrienden had ik dit jaar echt niet gered. Vorig jaar had ik niemand en nu.." zei ze zacht maar tevreden. "Nu ik niet alleen meer ven voel ik me een stuk zekerder. Ik ontbijt al steeds vaker en eet dan op diezelfde dag een beetje mee van de avondmaaltijd. Iets waar ik dan erg trots op ben." zei ze met een glimlach en ze keek naar Wyatt. Ze was al helemaal weer vergeten wat zij aan hem had willen vragen. Wat ze vergeten was dat ze wilde weten of hij kon helpen met de keuze en et tekenen van een tattoo. Ze wilde er een voor haar vader nemen.