IJs winkel "Calamita"

"Gelukkig." Een zucht van opluchting rolde over zijn lippen. Hij was eerder opgelucht dat het liegen had gewerkt. I still got it dacht de jongen bij zichzelf. Zijn leugens lieten hem niet in de steek. "Is goed." De jongen volgde het meisje maar was zelf in gedachten verzonken. Hoe kon hij ooit al zijn littekens verklaren? Julia zou hem nooit zonder zijn zweetbandjes of armbandjes mogen zien om zijn polsen. Het liefst hem niet zien zonder kleding aan. Hij wilde niet dat dit door de scholen ging. De jongen die zichzelf verwondt. Hij verstrengelde zijn vingers met die van haar. Het ging geheel automatisch. "Ik denk dat niemand echt normaal is op deze school..." Zei hij met een schorre stem. Het leek wel of hij deed roken. Het klonk best sexy want zo klonk hij ouder dan hij werkelijk was. "Ieder huisje heeft zijn kruisje zegt men"

Julia smolt bij zijn stem en glimlachte. "Nee dat niet. Maar je kwam zo normaal over." zei ze glimlachend. Ze liep rustig verder en streelde zacht met haar duim over zijn hand. Een glimlach lag rond haar lippen terwijl ze rond keek en genoot van de zon. "Het is echt heel mooi hier." zei ze liefjes terwijl ze verder liep. Ze wist even niets meer te zeggen en hield haar mond dan ook maar. Haar blik was gericht op de grond terwijl ze verder liep. Tot er een hevige buikpijn op kwam. Ze had lange tijd niet zoveel gegeten en aangezien ze vanochtend had ontbeten was ze misselijk. Ze greep de hand van Jeremy iets steviger vast en legde haar hand op haar buik.

"Ik weet heel goed alles te verbergen dat het zelfs eng wordt. Jij bent niet de eerste die het mij vroeg. Sommige scholden mij zelfs uit omdat ze niet begrepen wat ik op deze school deed. Ik laat mij niet uitschelden. Ben vroeger altijd gepest geweest en nu laat ik mij dat niet meer gebeuren. Dus heb al vaker ruzie gehad. Geen slaan natuurlijk want daar hou ik echt niet van. Maar iedereen verwerkt bepaalde dingen op zijn eigen manier. Ik ga niet graag te koop met mijn 'ziekte'. Als ik sommige mensen hoor vindt ik dat vreselijk! Die willen aandacht en van iedereen medelijden. Gelukkig ben jij zo niet. Jij bent een van de sterkste meisjes op deze school die ik ken." Hij bracht haar hand naar zijn lippen en gaf een kus tegen haar vingers. Voor nu was er een stilte. Een aangename stilte. Je hoefde niet altijd aan een stuk door te kletsen. Toen Julia haar hand op haar buik legde keek Jeremy bezorgd. "Gaat het?" vroeg hij op een bezorgde toon. Misschien had ze teveel gegeten en kon haar lichaam dat niet aan?

Julia luisterde kalm maar ze moest even slikken. Ze begreep best dat hij haar nu maar tot op een zekere hoogte durfde te vertrouwen maar ze hoopte dat ze er over een tijdje voor hem kon zijn, want hij was er ook telkend voor haar. Ze keek op nar hem bij het kusje. "Ik zou zoiets nooit doen. Ik wil er voor je zijn en mocht je ooit iets kwijt willen dan luister ik. En niet uit medelijden. Maar omdat je dat verdient." zei ze liefjes tegen hem en ze glimlachtr een beetje. Erna was haar buikpijn gekomen en ze schudde haar hoofd. "Ik ben misselijk." fluisterde ze moeizaam. Ze kroop tegen hem aan. Tranen van de pijn kwamen in haar ogen.

Jeremy kreeg een lichte blos op zijn gezicht bij haar lieve woorden. Hoe goed als persoon kon je zijn? Hij had al zoveel spijt dat Jeremy nu al tegen haar had gelogen. Hoe moest hij dat ooit goed praten? Hij moest er gewoon voor zorgen dat Julia er nooit achter kwam. Hoe moeilijk kon dat zijn? "Dat zal ik onthouden. En dat geld ook voor jou Julia. Wanneer je iemand nodig hebt ben ik er voor je." Hij drukte een kus tegen haar blonde lokken. "Misselijk? Heb je teveel ijs gegeten? " Jeremy keek even rond en besloot haar op grasveldje plaats te laten nemen. "Ga even zitten. Wil je misschien wat water?" Misschien voelde Julia zich wel opgeblazen?

Julia keek hem liefjes aan. Ze hield hem vast en ging uiteindelijk gehoorzaam zitten. Ze kreunde moeizaam en gepijnigd. "Ik weet het niet. Ik denk dat het komt omdat ik vanochtend ook ontbeten heb.." Fluisterde ze zacht. Ze bleef zitten en sloot haar ogen. "Ooh.." Kreunde ze en ze greep haar buik vast. "Ik ben misselijk en heb buikpijn." Fluisterde ze. Ze keek hem aan. "Sorry dat ik het verpest." Fluisterde ze en Julia keek langzaam weer omlaag. Ze ging even liggen en hield haar buik vast. "Jij hebt zeker geen aspirine bij je?" vroeg ze zachtjes en ze keek hem aan. Ze vond het vreselijk dat ze het zo verpestte. Ze had ook gewoon een bolletje moeten nemen en slikte even.

Jeremy ging gelijk naast haar zitten en haalde zijn rugzak tevoorschijn. (ja die had hij de hele tijd bij zich (a) Hoor bij zijn breakdance imago. Lopen ook altijd met een rugzak rond te rennen). "Ik ben trots op je Julia dat je hebt ontbeten en ook nog twee bollen ijs hebt kunnen eten. Misschien moet je het in kleinere stapjes doen de volgende keer. En deze jongen heeft altijd een flesje water bij zich en paracetamol ook goed?" Hij haalde de benodigdheden uit zijn tas en gaf het aan Julia. "Je verpest helemaal niets dame. Zoiets wil ik niet horen." Hij drukte lief een kus tegen haar wang en trok haar lekker tegen zich aan. "We blijven hier gewoon zitten totdat het dadelijk over is."

Julia keek naar hem en glimlachte zwakjes. "Ik had niet gerekend op twee bolletjes. Mijn ontbijt was maar een bakje yoghurt.." Fluisterde ze. Ze bleef bij hem zitten, nam een slokje water en nam de paracetamol in. Met een kleine glimlach keek ze hem aan. Ze bleef dicht tegen hem aan zitten en keek hem onzeker aan. "Dankjewel." Zei ze zachtjes, ze keek Jeremy aan met haar blauwgroene ogen en had een kleine glimlach op haar lippen. Daarna legde ze haar hoofd tegen hem aan en bleef ze zo zitten. Ze hoopte dat de buikpijn zo wel zou minderen want voor haar gevoel verpestte ze het wel een beetje, eerst forceerde ze hem om zijn probleem te vertellen en nu zat ze hier met misselijkheid. Ze keek even onzeker naar hem en beet op haar onderlip.

De jongen streek met zijn vingers door haar blonde lokken. Hij wist dat meisjes het lekker vonden als personen aan hun haren zaten. Dus hij streelde er zachtjes met zijn vingers er doorheen. Om haar een beetje af te leiden van de pijn. "Alsjeblieft." zei hij met een lieve glimlach met nog steeds bezorgdheid in zijn ogen. Het was aan de ene kant wel romantisch hoe ze zaten op het grasveldje. "Niet op je onderlip bijten Julia. Je hoeft je nergens voor te schamen. Dit kan wel eens gebeuren en misschien gaat het nog wel eens vaker gebeuren. Geniet gewoon lekker van het zonnetje en maak je nergens druk om. Zen"

Julia kalmeerde langzaam maar zeker en keek hem aan. "Ik weet wel zeker dat het vaker zal gebeuren." Fluisterde ze zacht. Ze bleef bij hem zitten en slikte. "Maar ik schaam me wel, ik vind het beschamend dat ik misselijk wordt van dit kleine beetje eten. Hoe kan je me dan ooit meenemen naar een restaurant?" Zei ze met een pruillipje. Ze kreeg erna weer een kleine glimlach rond haar lippen. "Het gaat al wel wat beter, het kwam ook gewoon vanuit het niets." Ze slikte. "Dankjewel Jer.." Fluisterde ze zacht en ze gaf zacht een kusje op zijn wang waarna ze bij hem bleef zitten. ze legde haar hand even op zijn borst en duwde hem toen plat. Met een blozende glimlach ging ze toen op zijn borst liggen. "Hmm.. Nu kan ik wel genieten." Zei ze zachtjes.

Je mag nog bij Day
---
Jeremy bleef nog steeds dezelfde bewegingen met zijn hand doen door haar haren. Het moet niet gemakkelijk voor haar zijn. "Julia... Dat komt nog allemaal wel. Geduld is een schone zaak. Je moet klein beginnen en uiteindelijk kan ik je meenemen naar een restaurant. En daarna kunnen we misschien een keer gaan wokken. Onbeperkt eten voor 2,5 uur." Hij stak plagend zijn tong naar haar uit. Hij drukte zijn lippen tegen haar slaap. . Julia legde haar hand even op zijn borst en duwde hem toen zachtjes op het grasveld. Met een brede grijns keek hij haar aan. Haar blozende wangetjes waren zo schattig! "Ik ook wel." En sloeg zijn armen om haar heen.

I know. Maar switchen van rol op mobiel is zo vreselijk irri maar zo zal even typen c:
--
Julia bleef rustig bij Jeremy liggen. "Ik vraag het me af. Ik heb wel elke vrijdagavond een etentje met Merlin maar heel veel eet ik dan ook niet." zei ze eerlijk en zachtjes. Ze keek hem aan en bleef op zinn borst liggen. Ze luisterde naar zijn hartslag. Haar hand lag op hem en zacht streelde ze hem met haar duim. Ze genoot hiervan. "Ik zou nu zo in slaap kunnen vallen." fluisterde ze zacht. "Veilig en warm in jouw armen met de zon als warme deken." zei ze met een lieve glimlach en ze keek hem aan. "Lijkt je dat niet wat?" vroeg ze liefjes en ze gaf hem nog een kusje door wat onhoog te komen. "Je bent echt een hele leuke en lieve jongen Jeremy. En ik ben blij dat we een ijsje zijn gaan eten samen."Ze keek hem verliefd aan en glimlachte. Ze kroop toen weer tegen hem aan en sloot tevreden haar ogen even.

"Elke vrijdagavond? Hmm dat klinkt wel gezellig. En ik ken die Merlin ook van naam. Blijkbaar gaan veel mensen met die jongen om." Jeremy had de jongen toen 1 keer gesproken. Heel kort. "Het gaat erom dat je eraan werkt." Hij knuffelde haar lief en keek naar de blauwe, heldere lucht. "Dat mag hoor." fluisterde hij zachtjes terug. De lieve glimlach op haar gezicht stond haar schitterend. Hij moest altijd nog wennen aan haar schoonheid. Dat zo'n meisje nu in zijn armen lag. "Ik had eigenlijk niet gedacht dat onze ontmoeting zo zou uitlopen. Ik ben echt blij dat je mij hebt gevraagd om wat te gaan doen." Ook de jongen sloot nu zijn ogen. Hij luisterde naar zijn en Julia's ritmische ademhaling. Alles was zo vredig.

"Het is erg gezellig met hem en hij is erg vriendelijk. Je zal hem vast wel mogen." Zei ze waarna ze knikte. 'Ik werk er ook aan, alleen gaat het soms moeizaam." Zei ze zachtjes en ze knuffelde met hem mee. 'Gelukkig maar dat ik dat mag, daar ben ik erg blij om." Zei ze liefjes tegen hem. Zacht zuchtte ze van tevredenheid en luisterde naar zijn woorden. "Ja, daar ben ik ook blij om. Ik probeer altijd te genieten van alles wat ik kan en je was gewoon zo lief. Voor hetzelfde geldt was dit helemaal niets geworden maar dan had ik gehoopt op een leuke vriendschap." Zei ze eerlijk tegen hem en ze keek even omhoog. Ze vond het heerlijk bij hem, hij was zo ontzettend lief voor haar.

"Ik ga binnenkort met hem en Wyatt, weet niet of je hem kent? Een sleepover party houden. Ik ben eens benieuwd. Mannen onder elkaar." Jeremy grijnsde. "Heb ik al in een eeuwigheid niet meer gedaan." Jeremy had dat nooit gedaan. Vroeger werd hij nauwelijks uitgenodigd voor feestjes of slaapfeestjes. Hij werd gepest, was een loser en iedereen vond zijn vader eng. Er gingen ook de gekste verhalen rond de school. Gelukkig was hij hier met open armen ontvangen. De meeste mochten hem wel. "Rome is ook niet in 1 dag gebouwd." Jeremy opende nu weer even zijn ogen. "De eerste keer dat ik je al zag vond ik je al een aardig meisje. Je deed vrij spontaan en heb zelf nog voor je staan dansen. En jij voor mij. Dus ik wist dat we sowieso vrienden zouden gaan worden. Dat het uiteindelijk is zoals het nu is... Is mooi meegenomen." Hij boog zich om Julia een kus op haar lippen te kunnen drukken.

"Oh ja ik ken Wyatt, Wyatt is echt en schat van een jongen." Zei ze liefjes tegen hem en ze grijnsde. "Oh vertel me hoe het is hoor!' Zei ze vrolijk tegen hem en ze keek hem genietend aan. "Klopt, maar ik ben Rome niet.'Zei ze zacht, ze glimlachte even naar hem. "Ja inderdaad, een vriendschap is sowieso voor ons weggelegd en het is nu inderdaad alleen maar beter geworden." Zei ze instemmend en ze kuste zacht mee met zijn heerlijke lippen. "Ik ben echt heel erg blij met je" Zei ze liefdevol. Ze gaf hem zachte kusjes en keek hem aan. "Ik voel me alweer een stuk beter, zullen we zo onze wandeling afmaken?" Stelde ze met een lieve glimlach voor en ze liet haar hand door zijn haren glijden. "Mijn lieve Jerrie." Zei ze plagend.

"Ja hij is wel aardig... Alleen ik heb niets met die katten. Kan er niets aan doen. Ik koester een soort haat tegen katten." Jeremy haalde simpel zijn schouders op. "zal ik doen. Ben eens benieuwd of het wat gaat worden. Meestal zijn dat niet mijn type vrienden terwijl ik het met Wyatt echt goed kan vinden. Ik zie vaker op deze school verschillende types met elkaar omgaan. Het is niet zo oppervlakkig als op andere scholen." Jeremy begon zachtjes te lachen. "Klopt Julia." Haar naam op een sensuele toon uitgesproken. Julia was gewoon een mooie naam. "Dat vind ik een goed idee. Wacht zal ik eerst opstaan? Dan trek ik je omhoog." Het voelde fijn haar aanrakingen. Het liefst bleef hij de hele dag zo liggen. Hij stond op en trok Julia voorzichtig overeind. "Jerrie?" Jeremy keek haar verbaasd aan en glimlachte toen. "Zo heeft nog nooit iemand mij genoemd. Maar klinkt niet heel verkeerd.... Als jij het zegt tenminste."

Julia keek hem vrolijk aan en moest even lachen erom. "Katten zijn schattig, wij hadden thuis ook een kat." Zei ze liefjes tegen hem en ze glimlachte vrolijk. "Ik ben ook benieuwd maar het wordt vast wel leuk. Merlin en Wyatt zijn beide schatjes en jij bent het allerleukste schatje." Zei ze liefjes tegen hem en ze keek hem vrolijk aan. Julia liet zich toen rustig omhoog trekken en keek hem aan. "Dan blijf ik het zeggen, ik moet je toch op een manier een bijnaampje geven?" Zei ze liefdevol en ze gaf hem een paar lieve kusjes. Rustig legde ze haar hoofd op zijn schouder en nam zijn hand weer vast. "Hmm.. Je bent mijn Jerrie." Fluisterde ze zacht en ze streelde door zijn haren heen. Hij was heerlijk en genietend keek ze hem aan. Ze voelde zich vreselijk verliefd.

NEW
Wyatt had besloten om ijs te gaan halen om zijn liefdes problemen op een verantwoorden manier te verwerken. Of zoals een slogan van een ijszaak in het dorp waar hij vandaan kwam luidde "You can't buy happyness but you can buy icecream." (actual icecream place in mijn dorp) Dus hij bestelde een pak met een bol mokka, een bol stracciatella en een bol karamel. Hij hield van ijs. Toen hij zijn spul kreeg ging hij binnen aan een tafeltje zitten, genietend van de airco die buiten erg afwezig was.

Noah had een probleem. Een groot of een klein probleem, dat hing er vooral vanaf hoe je het bekeek. Het was alvast een gigantisch probleem voor Noah, want hij…eh, had het probleem. Snapte je vast wel. Nu, het probleem in kwestie kwam er op neer dat a. hij nergens meer munitie vond voor zijn katapult, b. niemand dat erg vond, c. hij zo half en half verdwaald was en d. hij geen geld had voor het pas gevonden ijssalon.
Voor a. en b. had hij geen enkele oplossing, behalve dan dat hij een stel mensen tegen een muur zou kunnen aanpinnen om ze dreigend te vragen of ze toevallig wisten waar hij kiezelsteentjes zou vinden. Maar nu hij erover nadacht, dat zou b. niet oplossen, laat staan dat hij überhaupt de vaardigheden ervoor had. Hij bedoelde maar, hoe wilde hij mensen dreigend in de ogen staren als de meesten vijftien centimeter groter waren? Altijd jammer.
Nu hij erover nadacht – misschien vond hij nog wel mensen die hem naar bekender oorden zouden brengen hier. Hij kon c. schrappen – half en half. Wauw. Half en half verdwaald kon hij half en half schrappen. #Noah’slife. En d., dat was op het moment het grootste probleem. Nee, dat was niet waar. Hij had gewoon een held nodig of zoiets die hem zou helpen. Hij bekeek de mensen op het terras, op zoek naar een bekend gezicht.
Oh ja, want verdwaasd rondwandelen en uiteindelijk naar een terras staren was zijn nieuwste hobby.
Nee, dat was niet waar, maar hij kon er wel gewend aan geraken.