De zwemvijver

Olivia was verbaasd dat ze de jongen herkende, dat was Jonah, die knappe jongen van toen het zo vreselijk regende. 'Ja klopt' zei ze en ze glimlachte, dolblij dat ze eindelijk iemand tegen was gekomen die aardig tegen haar was. Ze legde haar boek opzij en ging rechtop zitten wat er waarschijnlijk iets charmanter uitzag. Eigenlijk moest ze er niet charmant uit willen zien maar eergisteren had ze alweer knallende ruzie gehad met Matthew, en het kon haar allemaal even niks schelen. Soms vroeg ze zich af of ze het niet beter uit kon maken, maar dan bedacht ze zich dat ze dan helemaal niemand meer had. Zonder Matthew zou ze waarschijnlijk in een groot zwart gat vallen. Bij het idee dat ze Matthew niet meer had werd ze meteen al verdrietig. Maar dat nam niet weg dat hij zich de laatste tijd als een klootzak gedroeg.
Ze speelde een beetje met de plukjes van haar haren terwijl ze Jonah even onopvallend opnam van top tot teen. Ja, hij zag er nog steeds goed uit. 'Hoe is het?' vroeg ze terwijl ze haar ogen sloot, naar achter leunde op haar armen en haar gezicht warmde aan de heerlijke zon.

Hij veegde het krullende haar uit zijn gezicht, hij haatte het dat het zo ontembaar ging zitten als hij had gezwommen. Hij had dan ook niet op gezelschap gerekend. Olivia was nog steeds even mooi, hij voelde wel een aantrekking tot haar. Maar veel kon hij er niet mee doen, hij was nu met Merlin.. Zijn gevoel maakte hem gek de laatste dagen. Sinds de kus bij de pub voelde hij zich eigenlijk vreselijk. Hij zou nu blij moeten zijn, maar hij kon het idee van hem pijn te doen niet uit zijn hoofd zetten. Echt, hij was verliefd, maar schuldgevoel nam het simpelweg over. Diep van binnen wist hij dat hij een fout had gemaakt. "Prima," Loog hij. "Hoe gaat het met jou?" De vormen aan een vrouwenlichaam hadden wel zijn voorkeur nu hij zo naar Olivia keek. Het is gewoon zo, vrouwen zijn mooier om naar te kijken. Maar dat neemt nog niet weg dat Merlin prachtig is, al heeft hij ook iets vrouwelijks.. Jonah viel simpelweg niet op alfamannen, want hij beschouwde zichzelf als een.

Olivia keek hem even aan bij zijn prima, het klonk niet erg overtuigend, maar ze hield haar mond. Ze had eigenlijk zin om Jonah over al het gedoe met Matthew te vertellen, maar iets hield haar tegen. Ze wilde niet dat Jonas wist dat ze een vriendje had, en dat was heel heel heel erg slecht van haar. 'Goed hoor' zei ze luchtig, al was het met haar nog nooit minder goed gegaan. Ze paste hier niet op school, had geen vrienden en voortdurend ruzie met haar vriendje. 'Is het water al lekker?' vroeg ze want aan zijn gigantische prullenbak te zien was hij er al in geweest.

Hij staarde naar Olivia, wat hij niet door had. Ze was gewoon een erg charmante dame, en zeker geen straf om naar te kijken. "Ik ben er net in geweest. Het is echt heerlijk. Kom we nemen een duik." Jonah stond op, stak zijn handen naar Olivia uit, en trok haar omhoog. Hij nam een aanloop over de planken en sprong in het water. Het was wederom ijskoud, want hij was al volledig opgedroogd. Dit keer had hij het immers zien aankomen, dus hij schrok er niet zo van. "Waar wacht je nog op, kom erin!" Riep hij naar Olivia. Hij grinnikte.

Olivia voelde hoe ze omhoog getrokken werd en twijfelde even. Terwijl hij er in dook bleef ze staan en bij zijn vraag glimlachte ze even 'Euhh... ik heb geen bikini bij me' zei ze een beetje verontschuldigend. Ach, wat kan het mij schelen, dacht ze waarna ze haar schoenen en sokken uittrok. Ze keek heel even onder haar bloesje, ja ze had een zwarte bh en onderbroek aan, het was dan wel met kan afgezet maar ze vond het wel kunnen. Dus knoopte ze haar bloesje los en liet het op de grond vallen waarna ze haar broekje uittrok en naar de duikplan rende en er zonder na te denken gracieus in dook. Het water was ijskoud en haar huid tintelde helemaal. 'O mijn god, het is fucking koud!' schreeuwde ze toen ze boven kwam, maar ze lachte wel.

Jonah keek naar hoe Olivia's bloesje van haar egale huid afgleed. Wat een mooi wezen was ze. Hij lachte om haar reactie op het koude water. Rustig zwom hij naar haar toe en keek haar even met een serieuze blik aan. "Olivia..." Zei hij op een rustige toon, waarna hij een lading water over haar heen gooide. Hij proestte het uit van het lachen. Snel zwom hij weg zodat ze hem niet kon terug pakken. Met een gemene glimlach keek hij haar aan. "Kom maar voor revenge, als je durft."

Olivia werd een beetje bang van de toon waarop hij begon, alsof er iets heel erg aan de hand was. Hij gooide een lading water over haar heen en ze proestte het lachend uit. Bij zijn harde lach glimlachte ze ook, wat was dat schattig. Hij deed zich voor als de stoere ladys man maar zo vond ze hem veel leuker dan die eerste ontmoeting, toen hij rookte en haar probeerde te versieren. 'Oh, jij bent echt een kernoorlog begonnen jij!' zei ze lachend en ze zwom naar hem toe, ze gooide een heleboel water naar hem toe en probeerde hem daarna onder water te duwen maar hij was eigenlijk veel te sterk.

Het was schattig hoe Olivia hem onder water probeerde te drukken, en het nauwelijks lukte. Hij tilde haar op, net als die ene film, maar gooide haar daarna weer in het water en hij ging stuk van het lachen. "Weet je, ik vind je wel een echte waternimf." Zei hij grappend. Hij zwom weer naar haar toe en keek haar aan. Iets bracht hem opeens bij de gedachte van Merlin. Opeens voelde hij zich ontzettend schuldig tegenover hem, je zou niet met een ander persoon flirtend aan het zwemmen moeten zijn wanneer je praktisch gezien een item bent met iemand anders, toch? "Ik.. we kunnen beter.." Hij wist niet eens wat hij moest zeggen.

Olivia lachte met hem mee en besefte zich dat het al tijden geleden was. Misschien met Matthew? Of misschien ook niet? Eigenlijk had ze hem helemaal niet meer nodig. Ze had iemand nodig, maar of die persoon Matthew was? Dit besefte ze zich opeens en het voelde alsof er iets gigantisch van haar schouders getild werd. Maar zolang ze niemand anders had zou ze Matthew niet laten gaan, want ze kon nu even echt niet niemand hebben. Zonder vrienden of familie of vriendje zou ze het simpelweg gewoon niet volhouden.
Ze zwom naar Jonah toe nadat ze in de lucht gegooid werd en lachte met hem mee waarna ze weer een lading water over hem heen gooide, waarna ze hem er weer in probeerde te duwen, deze keer met haar handen op zijn gespierde borst. Maar opeens leek zijn stemming te veranderen. 'Waarom?' vroeg ze, en ze keek hem flirterig van onder haar wimpers aan. Ze wist niet waarom ze het deed, ze wilde het ook helemaal niet, maar ze kon niet stoppen met glimlachen en had ook nog steeds haar handen op zijn borst.

Hij dacht aan hoe hij zichzelf nog gewaarschuwd had. Jonah kon zich moeilijk inhouden, en hij is niet in staat om in een serieuze relatie te zitten. Toch hield hij van Merlin, bij hem zijn maakte hem gelukkig. Gelukkiger dan ooit. Olivia's handen drukte op zijn borstkas, en de zijne om haar heupen. Het was een erg intiem moment, wat Jonah eigenlijk niets meer als schuldig liet voelen. Misschien deed hij dit allemaal expres, misschien verdiende hij Merlin helemaal niet en probeerde hij dat te bewijzen. Ondertussen keek hij Olivia met een smeulende blik aan. Het was niet te ontkennen dat hij naar haar verlangde. Of was het gewoon de erotiek wat hij wilde? Het maakt niet uit, beide was fout. Langzaam gleden Jonah's handen naar haar onderrug, waarna hij haar steviger tegen hem aan klemde.

Olivia had haar gedachten volledig uitgeschakelt, anders was ze nu meteen gillend het water uit gerend. Jonah's handen voelden warmer dan het water op haar heupen, en verschoven naar haar onderrug. Een tijdje staarde ze hem in de ogen waarna seze langzaam naar hem toe boog en haar lippen op die van hem duwde. Ze was zichzelf niet meer toen zijn lippen de haren raakte, een compleet ander meisje. Een maand geleden had ze er niet eens aan kunnen denken om een andere jongen te zoenen, maar ergens voelde het wel goed. Juist omdat het zo slecht was. De spanning van het vreemdgaan raasde door haar buik, en ze hoopte dat ze niet betrapt zou worden.

Opeens voelde Jonah haar lippen tegen de zijne aan. Het moment ging zo snel, dat hij niet eens tijd had om erover na te denken. Alles was weg, zijn hoofd was leeg. Hij ging op in de kus, en streelde haar rug zachtjes, met de toppen van zijn vingers en met zijn andere hand streekte h Na enig wat tijd realiseerde hij zich wat hij nu aan het doen was. Dit kon niet. Hij ging vreemd. Rustig haalde hij zijn lippen van die van Olivia vandaan en keek haar verward aan. "Ik.. sorry. Het spijt me." Hij wist nu niet tegen wie hij sorry zei. Tegen alles en iedereen. Merlin, Olivia, zichzelf. Jonah was de grootste teleurstelling ooit. Wie doet nou zoiets? Hij kon zichzelf letterlijk afmaken, wat een loser voelde hij zich. "Dit had niet moeten gebeuren.. Sorry, Olivia. Het is mijn schuld." Hij liep het water uit, ging op zijn handdoek zitten, en legde zijn hoofd in zijn armen.

Merlin was van plan geweest even wat te zwemmen vandaag, het was een mooie dag. Eigenlijk wilde hij met Jonah gaan maar die had nie opgenomen, dus was hij maar alleen gegaan. Wat hij bij de zwemvijver aantrof was niet iets waarop hij had gehoopt. Hij had alles gezien van een afstand, van het flirterige onderspatteren tot de kus. Hij voelde zijn hart verscheurd worden maar kon niet huilen. Toen hij zag dat Jonah de kus verbrak liep hij in de richting van de vijver en ging met gekruisde armen voor Jonah staan. 'Oh, spijt het je? En wat spijt je dan wel? Dat je iemands hoop opbrengt naar de facking hemel, dan ja zegt op een stomme kut vraag of jullie nu vriendjes zijn en dan helemaal gelllukig doet als een FUCKING CUNT EN GEWOON GAAT LOPEN FLIKFLOOIEN MET EEN WILLEKEURIGE SLET?' hij begon kalm en beschuldigend maar eigndogde schreeuwend en met tranen in zijn ogen.

Olivia kuste Jonah zachtjes terug, tot hij opeens terugtrok. Verward opende ze haar ogen en ze keek hem vragend aan. Weer begon hij zo raar te stotteren, en ze vroeg zich af wat er met hem aan de hand was, waarom hij zich zo gedroeg. Ze keek hem na toen hij het water uit stormde, en er opeens een andere jongen met gekruiste armen voor hem ging staan. Eigenlijk had ze niet willen horen wat die jongen te zeggen had, maar ze kon het duidelijk verstaan. O. Blijkbaar was zij niet de enige die een vriendje geheim had gehouden.
Het liefst zou ze nu naar beneden zakken, het water in, en gewoon niet meer boven komen. Het had allemaal geen zin meer. Nu had ze met haar stomme geflirt al 3 mensen pijn gedaan. En Matthew wist het nog niet eens. Maar ze wist dat als hij ernaar zou vragen, ze toe zou geven dat ze vreemd gegaan was. En dat vroeg hij vaak, dus ergens vanavond zou hij erachter komen. En dan zou hij het uitmaken. Er ontstond een knoop in haar maag en opeens had ze het gevoel dat ze heel nodig moest overgeven.

Geschrokken keek Jonah op. Fuck! Nee! Merlin. Hij stond op en keek naar hoe Merlin in tranen uitbrak. Jonah kreeg steken in zijn borst en in zijn maag. Hoe had hij dit kunnen doen? Hij haatte zichzelf. Zijn woorden waren weg, hij kon niets meer zeggen. Stilletjes stond hij daar, bewust van zijn schuld. Zijn blik viel even naar Olivia, en daarna weer naar Merlin. Er was totaal geen emotie te zien van buiten, maar in werkelijkheid ging hij kapot. En het was zijn eigen schuld, dit had hij zelf aangericht. Geen terug draaien meer aan. Zijn gezicht ging van emotieloos naar verdriet. Na een lange stilte, en Merlin snikkend voor hem, wist hij eindelijk iets te zeggen. "Merlin, ik ga niks goed praten. Ik verdien je niet, punt. Dit is het bewijs. Je bent beter af zonder mij. Het spijt me.." Jonah pakte zijn spullen en voor ze het wisten was hij verdwenen.

De woorden van jonah galmden door Merlin's hoofd, hij kon er maar weinig van maken, maar hij wist wel dat een simpele het spijt me niets op ging lossen, zeker niet als je daarna gewoon weggaat. Ook wist hij dat hij niet beter af was zonder Jonah, nou ja, oude Jonah, niet vreemdgaan Jonah. Het duurde nog even voor hij echt in huilen uitbarstte, hij zakte ineen en begroef zijn hoofd in zijn knieën, hij wilde dat hij niet hierheen was gegaan, dat hij gewoon van niets wist. Hij kon hier niet tegen, hij was zo gelukkig en nu dit. Hij was vreselijk boos op Jonah, maar hield nog wel van hem, wat hem een gevoel gaf alsof hij moest overgeven.

Olivia wist niet goed wat ze moest doen, Jonah was opeens verdwenen en de andere jongen zat te huilen op de grond. Hij leek een hoopje verdriet en ze wilde hem heel graag helpen, alleen wist niet zeker of ze daar de goede persoon voor was. Langzaam kwam ze uit het water en kleedde zich snel aan want ze wist dat Merlin er niet blij van zou worden als hij zag dat ze in haar ondergoed was. Voorzichtig liep ze naar hem toe en keek even naar hem. 'Het spijt me echt heel erg, als ik had geweten dat hij een vriendje had dan...' ze wist niet hoe ze verder moest gaan. Had ze hem dan niet gezoend? Dat wist ze eigenlijk niet, maar dat hoefde deze jongen niet te weten. Voorzichtig ging ze naast hem zitten en legde even haar hand op zijn schouder, maar haalde hem meteen weer weg, eigenlijk wist ze wel zeker dat de jongen dit niet leuk zou vinden.

Merlin schudde zijn schouder naar achteren maar de hand van het meisje was al verdwenen. Mooi, dan wist ze ten minste dat hij dat niet echt van haar wilde. 'Wat dan? Had je hem dan niet gezoend?' hij wilde haar uitschelden voor van alles en nog wat maar hij kon niet op iets komen wat goed genoeg was. '"Oh, Merlin, je bent het beste wat me ooit is overkomen sinds een lange tijd."' zei hij met een opgezet stemmetje wat Jonah moest voorstellen, 'Fucking bullshit.' hij wist niet zeker of hij het tegen zichzelf had of tegen het meisje. 'Het is niet jouw schuld, niet écht.' zei hij zacht, de tranen kwamen niet meer, hij was meer boos dan verdrietig.

Olivia slikte een keer en knikte toen ja. 'Ja, dan had ik hem niet gezoend' zei ze zachtjes. Ze wist hoeveel pijn het deed als iemand vreemdging, en nu had ze het zelf gedaan, met een jongen die zelf ook vreemdging. Het was allemaal heel erg verwarrend. 'Ik weet hoe je je voelt, maar volgens mij dacht Jonah wel echt aan je, ik geloof dat hij ook niet echt wilde' zei ze en ze slikte nog een keer, hield de tranen binnen. Ze wilde dat Merlin dacht dat het haar schuld was, ze had toch niemand hier op school dus één iemand meer die haar niet aardig vond kon geen kwaad. Ze wilde het Jonah niet aan doen dat zijn vriendje boos op hem was. 'Het is wel mijn schuld' sloot ze af.

Merlin kon zich er niet toe brengen om te glimlachen maar hij luchte wel schamper. 'Wat maakt dat nou goor verschil nu. Hij is vreemdgegaan punt uit, of hij nou twijfelde of niet hij deed het wel. Hij moet toch iets gedaan hebben want ik denk niet dat je zomaar uit het niets iemand zou kussen, zelfs al is hij nog zo knap.' hij was zo vreselijk boos dat hij gewoon vergat om te schelden. 'Van mij mag je dat best denken, maar het komt altijd van twee kanten en het was toch wel gebeurt. Ik ha ook niet moeten verwachten dat iemand als Jonah écht van me zou houden.' Hij voelde de tranen langzaam weer naar boven komen. 'Bedankt dat je niet zomaar wegloopt...' voegde hij er nog aan toe.

Het was één van die laatste zomerdagen. Nog heerlijk weer, de zon scheen en het was ongeveer vijfentwintig graden. Dat soort dagen gebruikte Jim om naar de zwemvijver te gaan en daar te gaan liggen, om nog een extra bruine kleur te krijgen als winteropslag. Er waren niet veel mensen op het idee gekomen, dus hij lag er met nog drie anderen en er dreven twee mensen in het water. Zwemmen deed Jimmy hier niet, daarvoor had hij beter en schoner water. Maar hij vond het heerlijk om in zijn zwembroek op zijn handdoek te liggen. De zwembroek was knalblauw en in groene letters stond zijn naam erop, maar hij leidde niet af van wat Jimmy het liefst aan iedereen liet zien; zijn lichaam. De zwemmersbouw en het afgetrainde lichaam. Af en toe voelde hij hoe de blikken, want er lagen alleen nog maar meiden, zijn kant op gingen en onmerkbaar kwam er dan een zelfingenomen glimlach op zijn gezicht.

Een handdoek rustte over haar schouder. Een zonnebril zat op haar neus en met een felgele bikini aan, die nog feller leek door haar wat zongebruinde huid, liep ze naar de zwemvijver toe. Achteloos plofte ze ergens neer en spreidde haar handdoek uit. Ze zette haar tas er neer. De inhoud bestond uit wat water, tijdschriften, haar mobiel en oortjes. Zo zou ze deze lekkere warme dag wel doorkomen. Ze zat nog in de kleermakerszit zonder rond te kijken haar bikini goed te doen. Het paste perfect om haar slanke lichaam. Haar rondingen die geheel gevormd werden door haar afkomst pasten bij het geheel, niet heel gek dat ze als model gewerkt had. En zelfs het hele kleine buikje dat ze over had gehouden aan haar zwangerschap maakte haar niet lelijk, het maakte  haar normaler eigenlijk. Een vrolijke glimlach lag rond aar lippen en toen pas keek ze rond. Kort verstrakte haar blik. Nee, ze zou blijven liggen en haar zonnige middag niet laten verpesten. Wel kon ze het niet laten zijn lichaam te bekijken. Wat jammer dat het zo moest lopen.

Jimmy had het meisje vanuit zijn ooghoeken aan zien komen en zijn blik was meteen wat strakker geworden. Gelukkig ging ze aan de andere kant van de vijver zitten, want hij mocht dat mens echt niet. Waarom zag ze er dan zo goed uit, tja, dat kon hij ook niet zeggen. Misschien hoorde het bij vervelende mensen. Als snel besloot hij om niet meer over haar na te denken en gewoon van de zon te genieten. Toen het tijd was, draaide hij op zijn rug, om mooi egaal bruin te worden. Dat was gewoon heel belangrijk. Af en toe flitsten er nog gedachten over dat meisje door zijn hoofd, maar het was al niet meer heel erg belangrijk en hij genoot gewoon. Toch moest hij af en toe denken aan tv-programma's die hij kende of Harry Potter en bedacht zich hoe fijn het eigenlijk zou zijn om een golf te maken en dat kind zeiknat te laten worden.

Na enige tijd lekker in de zon gelegen te hebben wilde ze afkoelen. Haar donkere lokken deed ze in een hoge staart en haar zonnebril liet ze liggen. Ze liep naar de kant van het water waar ze eerst pootje ging baden. Maar al snel liet ze zich tot haar middel erin zakken. Dat voelde goed. Ze liet het water haar nat maken en direct was ze weer geheel wakker. Ze ging op de kant liggen waarbij ze in het meest ondiepe stukje water lag. Het zand kietelde in haar rug en was nat van het water. Ze draaide zich soms om en bleef tevreden liggen terwijl ze speelde met het zand. Hier en daar zat het wat op haar rug en ging het over naar haar welgevormde billen. Haar benen zaten geheel onderwater dus die ondervonden er geen last van. Glimlachend bleef ze zo een tijdje liggen en sloot haar ogen, dit was heerlijk rustgevend.

Toen Jimmy op zijn tijd weer teruggedraaid was, viel zijn blik op het meisje. Er ging een gevoel van walging door hem heen, samen met het duidelijk gevoel dat hormonen met zich meebrachten. Het was een mooi meisje, een heel mooi meisje. Maar hij kon haar echt niet uitstaan. Ze had hem geeneens een kans gegeven en was hem meteen voor freak uit gaan schelden. Daar hield hij niet van. Hij wilde zich wel op de andere meiden richten, want daar zaten ook knappe tussen, maar om de één of andere reden lukte het hem niet. Hij ging weer rustig liggen, sloot zijn ogen. Maar even later merkte hij dat hij zo lag, misschien expres, dat het meisje vanaf de zijkant zijn ontwikkelde borst- en buikspieren kon zien. Deed je dingen buiten je wil om als je mooie vrouwen tegen het lijf liep? Hij deed zijn handen onder zijn hoofd, maar bedacht zich toen dat je daarbij je biceps aanspande en hij wilde helemaal niet dat hij haar aandacht trok, dus deed hij zijn armen snel weer naast zijn lichaam. Hij kwam met een nog beter idee, hij legde ze op zijn six-pack, was dat in elk geval minder opvallend.